آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

جامع الشتات، كتابى است به زبان عربى در موضوعات متفرق كلامى و فلسفى و...نوشته ملا محمد اسماعيل خواجويى، از عالمان شيعى قرن دوازدهم هجرى. در اين كتاب، موضوعات و مطالب متعدد و متنوع فلسفى، كلامى، فقهى، حديثى، تاريخى و... مطرح گرديده است كه از آن جمله مى‌توان به موضوعات ذيل اشاره كرد: •

کتاب «تأملاتی در منطق ابن‌سینا و سهروردی» نوشته‌ی «ضیاء موحد» در سال 1394 منتشر شد. این کتاب شامل مقالاتی انگلیسی و فارسی درباره‌ی تفکرات و منطق دو شخصیت برجسته‌ی نامدار ایرانی است که مطالعه‌ی آن‌ها برای علاقه‌مندان به آثار علوم انسانی و فلسفه بسیار خواندنی و لذت‌بخش است. مقالات این اثر عبارت‌اند از: - نظریه‌ی قیاس‌های شرطی ابن‌سینا - ابن‌سینا و تقدم در کشف فرمول‌های بوریدان و بارکن - تمایز وجوه سور و حمل در منطق سنتی اسلامی - آرای سهروردی در قیاس - قیاس‌های موجه سهروردی - اسم‌های خاص و داستانی در آرای ابن‌سینا، کریپکی و اومبرتو اکو موضوع مقالات کتاب «تأملاتی در منطق ابن‌سینا و سهروردی» متفاوت هستند زیرا ابن‌سینا و سهروردی منطق بسیار گسترده‌ای دارند. مقاله‌ی اول این اثر بانام «نظریه‌ی قیاس‌های شرطی ابن‌سینا» درباره‌ی یکی از محدودیت‌های جدی منطق ارسطویی است که «ضیاء موحد» آن را اولین بار در نروژ به دعوت دانشگاه اسلو در اوت سال 1991 ارائه کرده است. به طور کلی کتاب «تأملاتی در منطق ابن‌سینا و سهروردی» مناسب دانشجویان فلسفه و منطق و علاقه‌مندان به آثار علوم انسانی است که مملو از نکات و جزییات فلسفی و تأمل‌برانگیز درباره‌ی منطق ابن‌سینا و سهروردی است. «ضیاء موحد» براساس سال‌ها پژوهش و تحصیل در میراث منطقی بزرگان منطق ایران و جهان این اثر را به نگارش درآورده است که ارزش بالایی برخوردار است.

آیا نقدهای سهروردی بر نظریۀ مشائیِ تعریف، و تأسیس نظریۀ اشراقیِ تعریف به دست او، یک واگرایی تند و تیز از منطق تعریف ابن‌سیناست؟ پاسخ ضیائی و والبریج مثبت است؛ پاسخ این جستار، اما، منفی‌ست. سهروردی در حکمة الإشراق سه نقد اساسی بر نظریۀ حدّ تامّ دارد، که برخی از آن‌ها به حد ناقص و رسم نیز قابل تعمیم است: (1) مغایرت با کاربرد متعارف زبان؛ (2) شناخت‌ناپذیری فصول حقیقی؛ (3) احتمالِ همیشگیِ غفلت از یک یا چند ذاتی. رگه‌های پررنگی از این هر سه نقد را می‌توان در رسالة الحدود و التعلیقاتِ ابن‌سینا، همراه با دو نقد دیگر، پی‌جُست: (4) احتمال همیشگی اخذ لازم به جای ذاتی؛ و (5) احتمال همیشگی اخذ جنس بعید به جای جنس قریب. سهروردی تنها تعریفِ ممکن را تعریف ماهیت از راه ترکیب اعراض عامّی می‌داند که جملگی با هم به آن ماهیت اختصاص دارند؛ مشروط بر این‌که تعریف در داد و ستدی معرفت‌شناختی میان تعریف‌گر و تعریف‌جو، و بر پایۀ علم حضوری و تواتر پیش رود. این نظریه نیز امتداد خطّی است که ابن‌سینا در التعلیقات و الإشارات رسم کرده است. بنابراین، منطق تعریف سهروردی مکمّل منطق تعریف ابن‌سیناست.

هدف از این پژوهش ، بررسی اثبات ذات و تبیین وحدت و علم باری تعالی از دیدگاه ابن سیناست. لذا سعی در پاسخ یابی به سوالاتی از این قبیل دارد که به چه دلیل ابن سینا از روش امکان و وجوب استفاده کرده است؟ آیااو جهت اثبات ذات وامدار نظام های فلسفی پیشین یا مبانی دینی است یا خیر؟ درباره صفات، او متاثر از کدام مبانی دینی و فلسفی است؟ براساس فرضیه های تحقیق: ‎۱) ابن سینا در عین اثرپذیری از فلسفه های یونانی و اسکندرانی با ابداع و ابتکار شخصی و متاثر از فضای دینی برهان امکان و وجوب را صورت بندی کرده است. ‎۲) برهان های ارسطویی در اثبات خدایی که اسلام معرفی می کند کافی نیست ‎۳) با توجه به اهمیت بحث صفات در اندیشه کلامی طبیعی است که ابن سینا در مبحث علم خصوصا" نوعی موضع گیری مثبت یا منفی در قبال آراء پیش گفته داشته باشد. تحقیق حاضر که به روش کتابخانه ای انجام یافته، مشتمل بر دو فصل می باشد. درفصل اتول به بیان اجمالی اثبات واجب الوجود و تبیین ذات باری از منظر و روش ابن سینا و اثبات ذات از طریق برهان امکان و وجوب به روش سینوی و ارزیابی اهل نظر از این برهان و برهان حرکت و ملاک صدیقین بودن برهان از نظر ملاصدرا و وجود این ملاک در عبارات شیخ پرداخته می شود. فصل دوم، اختصاص به تاریخچه بحث صفات حق تعالی، نگاه اجمالی به صفات و صفات خداوند از دیدگاه ابن سینا و چگونگی علم واجب الوجود به اشاء دارد. براساس یافته های تحقیق، ابن سینا از طرق گوناگون جهت اثبات ذات حق استفاده نموده است که برهان امکان و وجوب یکی از آنهاست که مبتنی بر تحلیل امکان ذاتی ماهیات است. شیخ برهان دیگری هم دارد به نام برهان وجود که او ادعا می کند این برهان صدیقین است. ابن سینا مدعی است تصور وجود به تنهایی به شناسایی واجب الوجود بذاته منجر می شود. منظور شیخ از وحدت خداوند، وحدت حقه حقیقه می باشد. اهمیت صفت علم خداوند در فلسفه مشاء بدین دلیل است که علم حق را عنایی می دانند که آن علمی است که سبب وجود معلول در خارج می شود لذا آن را علم متبوع نیز می نامند. علم خداوندبه ذات خود علم فعلی ذاتی و به همه موجودات هم علم حضوری است.

‫مسئله اثبات وجود خداوند دغدغهاي است که در ضمير انسانها وجود داشته و با سپري شدن زمان، موجب به وجود آمدن نحلهها و مکاتب گوناگون شده است. عدهاي از وجود خداوند دفاع کرده و گروهي نيز عليه آن مطالبي بيان کردهاند. ابنسينا و لايبنيتس از جمله فيلسوفان موحد هستند که با توجه به مباني فلسفي خود، براهين متعددي را براي اثبات وجود خداوند اقامه کردهاند. از جمله براهيني که ابن سينا بيان کرده، برهان صديقين است. وي در اين برهان از طريق تحليل وجود، وجود واجب را ثابت نموده است که در واقع، خود واجب دليل خودش قرار گرفته است. برهان ديگر، برهان امکان و وجوب است که در آن از طريق ممکن و وجود مخلوقات، وجود خداوند را ثابت کرده است. همچنين از طريق برهان حرکت و برهان وسط و طرف، وجود واجب را ثابت نموده است. مهمترين آنها برهان صديقين و امکان و وجوب است. لايبنيتس نيز دلايل متعددي براي اثبات وجود خداوند اقامه کرده است. از جمله آنها برهان وجودي است که در آن از طريق مفهوم وجود، وجود خداوند را ثابت کرده است. برهان ديگر، برهان جهان شناختي است که از طريق وجود مخلوقات و وجود ممکن، وجود خداوند را ثابت کرده است؛ به اين معني که وجود هر يک از ممکنات نيازمند تبيين چيزي خارج از وجود خودشان است و آن خداوند است. همچنين از طريق برهان حقايق ازلي و برهان هماهنگي، وجود خداوند را ثابت کرده است. به نظر ميرسد، مهمترين آنها برهان وجودي و برهان جهان شناختي است. بين برهان وجود شناختي ابنسينا و لايبنيتس شباهتي وجود ندارد؛ مگر در موارد اندک و جزئي؛ زيرا منظور ابنسينا از وجود، مصداق آن است؛ بر خلاف لايبنيتس که مقصود وي از وجود، مفهوم وجود است. اما در برهان امکان ابنسينا و برهان جهان شناختي لايبنيتس، از سويي در هر دو از وجود ممکنات براي اثبات واجب استفاده شده است و از سوي ديگر، لايبنيتس براي اثبات برهان خود از تجربه مدد ميجويد؛ اما ابنسينا براي اثبات آن از تجربه بهره نميبرد.

گودل امکان فرضیه تعمیم یافته پیوستار را از رهگذر برهان بر عدم امتناعِ آن ثابت می کند؛ این در حالی است که بر پایه سخن ابن سینا در بند ما قبل آخرِ اشارات، عدم برهان بر امتناعِ چیزی برای اثبات امکان آن بسنده است. اکنون شایسته است بپرسیم که آیا کار گودل بیهوده است، یا سخن ابن سینا نادرست؟ پاسخ این جستار گزینه سوم است: هیچ کدام. «امکان» در فلسفه اسلامی دست کم هشت معنا دارد:1 امکان عام؛ 2 امکان خاص؛ 3 امکان اخص؛ 4 امکان استقبالی؛ 5 امکان استعدادی؛ 6 امکان وقوعی؛ 7 امکان فقری؛ 8 احتمال. در سخن ابن سینا امکان به معنای احتمال است که امری ذهنی، انفسی، و سوبژکتیو است، و از این رو به چیزی بیش از عدم برهان بر امتناع نیاز ندارد؛ امّا امکان در کلام گودل امری عینی، آفاقی، و اُبژکتیو است که نیازمند برهان بر عدم امتناع است. بنابراین، نه کار گودل بیهوده است و نه سخن ابن سینا نادرست.