آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

الصحيح من سيرة الامام على علیه السلام به قلم علامه سيد جعفر مرتضى عاملى در قرن معاصر، به زندگى نامه و سيره عملى مولاى متقيان حضرت على ابن ابى‌طالب علیه السلام مى‌پردازد. ساختار كتاب حاضر شامل سه بخش و طى بيست جلد مى‌باشد كه هر بخشى جدا، شامل چند باب و داراى چندين فصل مربوط به خود مى‌باشد. بخش دوم كتاب، شامل 17 باب مى‌باشد. جلد یازدهم شامل دو باب ششم و هفتم، از قسمت دوم كتاب مى‌شود كه باب ششم آن در 5 فصل به جنگ‌ها و فتوحات در عهد عمر، و باب هفتم در سياست‌هاى عمر و قضاوت های او در 5 فصل اشاره كرده است.

الصحيح من سيرة الامام على علیه السلام به قلم علامه سيد جعفر مرتضى عاملى در قرن معاصر، به زندگى نامه و سيره عملى مولاى متقيان حضرت على ابن ابى‌طالب علیه السلام مى‌پردازد. ساختار كتاب حاضر شامل سه بخش و طى بيست جلد مى‌باشد كه هر بخشى جدا، شامل چند باب و داراى چندين فصل مربوط به خود مى‌باشد. بخش دوم كتاب، شامل 17 باب مى‌باشد. جلد پنجم فتح مکه، جنگ خیبر و رشادت های امیرالمومنین امام علی علیه السلام و مساله فدک و هدیه دادن آن، حدیث ردالشمس و فتح طائف، و کشته شدن حرب در این جلد ذکر شده است.

الصحيح من سيرة الامام على علیه السلام به قلم علامه سيد جعفر مرتضى عاملى در قرن معاصر، به زندگى نامه و سيره عملى مولاى متقيان حضرت على ابن ابى‌طالب علیه السلام مى‌پردازد. ساختار كتاب حاضر شامل سه بخش و طى بيست جلد مى‌باشد كه هر بخشى جدا، شامل چند باب و داراى چندين فصل مربوط به خود مى‌باشد. بخش دوم كتاب، شامل 17 باب مى‌باشد. جلد چهارم حوادث صلح حدیبیه تا فتح مکه، جنگ خیبر و رشادت های امیرالمومنین امام علی علیه السلام و مساله فدک و هدیه دادن آن، در این جلد ذکر شده است.

سوالی که بسیار مطرح شده و شبهه ای در ذهن مومنین ایجاد کرده ، این است که آیا دختر امام علی علیه السلام ، ام کلثوم با عمر ازدواج کرده است یا نه؟ به این سوال جواب واضح و مستدلی داده نشده و لذا تصمیم گرفتم (مصنف) در این کتاب به این سوال و شبهه پاسخ بدهم.

چکیده: نویسنده در نوشتار حاضر نیم‌نگاهی به ملاک‌های جعفر مرتضی در ارزیابی مستندات مربوط به سیره امام حسین (ع) با تکیه بر روایات عاشورایی دارد. وی در راستای این هدف، نخست گذری بر کتاب سیره الحسین فی الحدیث و التاریخ داشته و عناوین قسمت‌های شش‌گانه کتاب را همراه با ابواب درونی و مجلدات آن در قالب جدول ارائه می‌کند. در ادامه، برخی از مهم‌ترین ملاک‌های نقد و ارزیابی احادیث و نصوص تاریخی را در کتاب مذکور از قبیل اعتبار سندی و اعتبار منبع و مأخذ روایت و ...، شرح می‌دهد.

مَأساةُ الزّهراء (س)، شُبَهات و رُدود کتابی درباره حوادث دوره پایانی زندگی حضرت فاطمه(س)، اثر سید جعفر مرتضی عاملی (درگذشته ۱۴۴۱ق) به زبان عربی. نویسنده در این کتاب تلاش کرده به شبهاتی که درباره حوادث اواخر زندگی فاطمه زهرا(س) و شهادت او مطرح شده، پاسخ دهد. آن‌گونه که در ترجمه فارسی کتاب آمده، این کتاب در پاسخ به شبهات سید محمد حسین فضل الله نوشته شده و با عنوان «رنج‌های حضرت زهرا سلام‌الله علیها» منتشر گردیده است. مؤلف در سه باب و هفده فصل به موضوعاتی چون ضرب و اهانت به حضرت فاطمه(س)، علت آمدن پشت دَر، اصل وجود دَر، موضوع میخ در، سقط حضرت محسن بن علی(ع) و آتش زدن دَر پرداخته است. جلد دوم کتاب به آثار، اخبار و اشعار اختصاص یافته و مؤلف تلاش کرده است با استناد به منابع شیعه و سنی، موضوع اهانت به حضرت زهرا(س) و شهادت او را اثبات نماید.

پژوهش حاضر با تمرکز بر تأثیر دیدگاه‌های کلامی علامه سید جعفر مرتضی عاملی بر تحلیل‌های تاریخی کتاب الصحیح من سیره الإمام علی (ع)، به بررسی تعامل پیچیده بین الهیات و تاریخ پرداخته است. هدف اصلی، ارزیابی میزان تأثیرگذاری باورهای کلامی، به‌ویژه در مسئله «عصمت امام علی (ع)»، بر نقد و اعتبارسنجی روایات تاریخی این اثر بوده است. پرسش محوری این است که آیا پیش‌فرض‌های اعتقادی می‌توانند معیاری برای نقد و تحلیل داده‌های تاریخی به‌شمار روند و این باورها تا چه حد متأثر از انگاره‌های شخصی مؤلف بر نقد روایات تأثیر گذاشته‌اند؟ این پژوهش با رویکرد توصیفی-تحلیلی انجام شده و داده‌ها از طریق مطالعات اسنادی و منابع کتابخانه‌ای گردآوری شده است. ابتدا گزاره‌های کلامی مرتبط با عصمت در کتاب استخراج و با روایات تاریخی مورد استناد مؤلف تطبیق داده شد. سپس انطباق یا تعارض این گزاره‌ها با اصول نقد تاریخی سنجیده و جهت‌گیری‌های شخصی مؤلف در مقایسه با دیگر منابع شیعی و سنی تحلیل شد. یافته‌ها نشان می‌دهد که بخشی از استدلال‌های مؤلف در تبیین عصمت امام علی (ع)، فاقد پشتوانه متقن در منابع معتبر است و بیشتر بر قرائت‌های خاص و تفسیرهای شخصی استوار است. همچنین، انگاره‌های کلامی مؤلف در توجیه رفتارهای سیاسی-اجتماعی امام علی (ع) موجب گزینش یا تأویل گزارش‌های تاریخی شده و انعطاف‌پذیری روش‌شناختی اثر را کاهش داده است. علاوه بر این، اجتناب مؤلف از ارجاع به منابع تاریخی غیرهمسو با باورهای کلامی، تعارضی با معیارهای نقد تاریخی ایجاد کرده است. نتایج نشان می‌دهد که رویکرد کلامی اگرچه می‌تواند به تبیین یکپارچه مفاهیم دینی کمک کند، اما کاربست غیرانتقادی آن، اعتبار علمی پژوهش‌های تاریخی را کاهش می‌دهد. ضرورت تمایز میان «مبانی کلامیِ مستند» و «برداشت‌های شخصی» در مطالعات سیره‌نگاری و طراحی چارچوبی روشمند برای تعامل انتقادی بین الهیات و تاریخ از جمله پیشنهادهای این تحقیق است.