چکیده :
ترجمه ماشینی :
تیمائوس 69a6-92c9 یک نظریه علی ماهیت انسان است.
نیمه خدایان، اجسام آسمانی آفریده شده، روح و چهار عنصر را تسخیر می کنند که توسط یک صنعتگر خوب الهی ساخته شده است، که از فرآیندهای ریاضی بر روی چیزهایی با دو منشاء متفاوت استفاده می کند.
نیمه خدایان با تقلید از خالق خود، انسان را می سازند و او را رها می کنند تا زندگی اش را اداره کند.
آنچه که هر فرد «تسلط» می‌کند و نحوه برخورد فرد و جامعه با آن متفاوت است، که منجر به زندگی انسان‌ها از خداگونه تا تیره‌ترین زندگی پست می‌شود.
این، از طریق چرخه‌های تناسخ، جانوران را متنوع می‌کند و حیات را به ارمغان می‌آورد و تأثیر عقل را در هر منطقه عنصری گسترش می‌دهد.
در یک کلام آسمان ها را به زمین می آورد.
این نظریه که به عنوان آناتومی، فیزیولوژی، نوزولوژی و مراقبت از انسان ارائه می‌شود، نظریه پزشکی یونان باستان در گسترده‌ترین معنای، از جمله استفاده از فرضیه‌ها و ادعاهای مربوط به روح است.
اشاره می کند، اما از پرداختن به سطوح اجتماعی و سیاسی کوتاهی می کند.
به عنوان کیهان شناسی به یک عالم خرد مربوط می شود، اما به عنوان کیهان شناسی به کارکرد این خرد-کیهان در کیهان کلان و به عنوان بخشی که در خدمت هستی و هدف کلی آن است، به عنوان یک اندام در خدمت و خدمت کل بدن است.
که جزء درونی آن است.
به عنوان یک نظریه پزشکی، مملو از موضوعات مورد بحث است.
آیا افلاطون با موفقیت به ایراداتی که در مورد استفاده از فرضیه‌ها مطرح شده است، در طب باستان (فصل سوم) پاسخ داده است؟ آیا اعتراض ارسطو به نظریه تنفس چالشی با قیاس کیهان شناسی کلان و خرد افلاطون است؟ چرا افلاطون بر خلاف جالینوس بعداً ترجیح داد روح را در پزشکی بگنجاند و به جای طنز بر عناصر تأکید کند؟ آیا حرکت به عنوان عامل تغییر و انواع حرکات موجود برای خودمراقبتی انسان (فصل پنجم)، منعکس کننده تقسیم فکری و انگیزشی روح انسان است؟ آیا ظرف لرزان الگویی برای خود انعکاس حیاتی انسان است؟ فصل اول به این بحث می‌پردازد که چگونه مقدمه‌های ترجمه‌های انگلیسی تیمائوس منعکس‌کننده بحث قدیمی درباره حفظ آسمان یا زمین، الهیات یا فیزیک است.
فصل دوم شامل بحث مقدماتی در مورد تیمائوس به عنوان یک کل، با تاکید بر ساختار آن است.
در فصل سوم در مورد آناتومی، چهارم در مورد فیزیولوژی و در فصل پنجم در مورد بیماری ها و مراقبت از انسان، من بر ساختار گزارش علی با توجه به انسان به عنوان یک موجود مختلط تمرکز می کنم.
استفاده از متون دیگر صرفاً برای تضاد و مقایسه، تا حد امکان به timaeus و بیشتر به 68e1-92c9 نگاه می‌کنم.
من استدلال می‌کنم که گذار بین علیت دمیورژیک و خدایان کوچکتر در نقطه اتصال متن اصلی ما و سطرهای قبلی، بعداً از نیمه خدایان به مراقبت از خود انسان، به صورت فردی و جمعی، منتقل می‌شود، و این که منعکس‌کننده تقسیم کار بین تیمائوس است.
کریتیاس و هرموکراتس، به عنوان فیلسوفان طبیعی، در حالی که سقراط، چهارمین شرکت کننده، فیلسوفی از نوع متفاوت در امتداد خط تقسیم بندی ترسیم شده در 29b است.
این پایان نامه طرحی از یک استدلال برای ارزیابی مجدد تیمائوس در مورد ماهیت انسان، به ویژه با توجه به جنبه منطقی صوری آن و رابطه آن با اقناع عقلانی ارائه می دهد.
timaeus 69a6-92c9 is a causal theory of the nature of man.
demigods, created heavenly bodies, take over soul and four elements, structured by a divine, good craftsman, who uses mathematical processes on things of two unlike origins.
imitating their creator, the demigods build man and leave him to run his life.
what each individual man ‘takes over’ varies as does his individual and society’s handling of it, resulting in human lives ranging from the god-like to the murkiest low-life.
this, through cycles of reincarnation, diversifies fauna bringing life, and extending the influence of reason into every elemental region; in a word it brings the heavens down to earth.
presented as anatomy, physiology, nosology and care of man, this is ancient greek medical theory in the widest sense, including the use of hypothesis and claims about the soul.
it mentions but stops short of addressing social and political levels.
as cosmogony it is concerned with a micro-cosmos, but as cosmology with the running of this micro-cosmos within the macro-cosmos and as a part serving its overall being and purpose, as an organ serves and is served by the whole body of which it is an inner part.
as a medical theory it brims with debated issues.
has plato successfully answered the objections against using hypotheses, raised in on ancient medicine (ch.
iii)? is aristotle’s objection to the theory of breathing a challenge to plato’s analogy of macro- and micro cosmology? why did plato, unlike galen later, chose to include soul in medicine, and to emphasise the elements, rather than the humours? does movement as a cause of change and the different kinds of movements available for man’s self-care (ch.
v), mirror the intellectual and motivational division of human soul? is the shaking receptacle a paradigm for vital human self-reflection? chapter i discusses how introductions to english translations of the timaeus reflect the old debate on keeping either to the heavens or to earth, to theology or to physics.
chapter ii contains an introductory discussion on the timaeus as a whole, with emphasis on its structure.
in chapters iii on anatomy, iv on physiology and in v on diseases and care of man, i focus on the structure of the causal account with regard to man as a mixed being.
using other texts purely for contrast and comparison i keep, to the extent possible, to the timaeus, and mostly to 68e1-92c9.
i argue that the transition between demiurgic and lesser gods’ causation at the junction of our main text and the previous lines, later carries over from the demigods to man’s self-care, individually and collectively, and that it mirrors the division of labour between timaeus, critias and hermocrates, as natural philosophers, whereas socrates, the fourth participant is a philosopher of a different kind along the line of division drawn at 29b.
this thesis offers an outline of an argument for re-evaluating the timaeus on the nature of man, particularly with regard to its formal logical side and its relation to rational persuasion.