مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : کی یرکگور «فلسفه» را به عنوان دیدگاهی معرفی می کند که به دنبال درک حقیقت با اندیشه است. اندیشه به عنوان شوق ایده آل بودن، ماندگاری و بسته شدن در نظر گرفته می شود. اما از نظر کی یرکگارد، حقیقت مستلزم تعالی و گشودگی واقعیت است. بنابراین فراتر از اندیشه است و تنها برای کل شخص قابل درک است. یعنی حقیقت در «ذهنیت حداکثری» شناخته می شود. تصدیقات کی یرکگور درباره حقیقت مبتنی بر فرضیات جزمی است. بر خلاف دیدگاه سقراطی، که حقیقت را از راه یادآوری، ماندگار و قابل دستیابی می‌داند، کی‌یرکگور حقیقت را در لحظه‌ای مهم به نام «پری زمان» «در حال آمدن» می‌داند. برای خود بازتولید نشده این حقیقت به عنوان یک پارادوکس ظاهر خواهد شد. اگر خود، خود را تأیید کند، آنگاه پارادوکس به عنوان «جرم» در نظر گرفته می شود. اما اگر نفس خود را رها کند و پارادوکس را در ایمان بپذیرد، در این صورت قیامت عقل به وجود می آید که دیگر تناقض تناقض نیست.

ترجمه ماشینی: از نظر الیزابت رودینسکو، مورخ روانکاوی و یکی از روشنفکران برجسته فرانسوی، کانگویلهم، سارتر، فوکو، آلتوسر، دلوز و دریدا نماینده «نسل بزرگ» فیلسوفان فرانسوی هستند که کارهای قابل توجهی انجام دادند و زندگی باورنکردنی داشتند. این متفکران آشفته و مبتکر جنگ جهانی دوم و انقلاب فرهنگی و سیاسی دهه 1960 را تحمل کردند و افق فرهنگی آنها تحت سلطه مارکسیسم و ​​روانکاوی بود، اگرچه آنها به هیچ وجه پیرو آموزه های مارکس و فروید نبودند. رودینسکو بسیاری از این روشنفکران را شخصاً می‌شناخت و از طریق تجربه‌های زیسته و یادآوری خاطرات، شرحی از اندیشه‌های آنها را می‌بافد. به عنوان مثال، کانگویلهم، فیلسوف برجسته علم بود که تأثیر زیادی بر کاوش فوکو در زمینه سلامت عقل و جنون داشت. آلتوسر در یک درام شخصی بدنام زندگی کرد. و در نمایش زندگی فروید برای پرده، سارتر اساساً رویکرد فلسفی خود را به روانکاوی تغییر داد. رودینسکو دفاعی پرشور از کانگویلهم، سارتر، فوکو، آلتوسر، دلوز و دریدا در برابر «فیلسوفان جدید» اواخر دهه 1970 به راه می اندازد. دهه 1980، که کار - و گاهی اوقات زندگی خصوصی - این نسل بزرگ را محکوم کردند. رودینسکو تلاش‌ها برای از بین بردن آنها و همچنین سنت مارکسیستی و چپ به طور کلی با قلم مو کمونیسم به سبک شوروی را رد می‌کند. در نظریه فرویدی و فلسفه تعهد رادیکال، او سنگری در برابر نوعی روانشناسی دستکاری، تجویز قرص و عادی سازی می بیند که هدف آن تبدیل افراد به مصرف کنندگان بی فکر است. «فلسفه در زمان آشفته»، شدید، هوشمندانه و متقاعدکننده، با پویایی تفکر فرانسوی در قرن بیستم تسخیر شده است. (جلد 46، شماره 9)