مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

‫موضوع این پژوهش تحلیل قرآنی سیره سیاسی، اجتماعی امام حسن مجتبی علیه السلام است که در آن سیره حضرت در این دو بعد مورد تحلیل و بررسی قرار می¬گیرد و هدف نگارنده از آن، تطابق کامل سیره امام علیه السلام در این دو بُعد با قرآن کریم و نشان دادن هماهنگی سیره حضرت با سیره قرآن کریم است. قرآن کریم و عترت به عنوان دو ثقل اکبر و کبیر هرگز از هم جدا نیستند و حرکت در مسیر صحیح الهی بدون هریک از آنها راهی است به سوی گمراهی، لذا امام معصوم به عنوان قرآن مجسم به عنوان الگوی کامل زندگی مطرح است و باید همواره سیره او در زندگی سرمشق انسانها قرار گیرد؛ لذا ما در این پژوهش این سیره کاملاً قرآنی را در بعد سیاسی و اجتماعی تبیین و پژوهش حاضر را به شیوه کتابخانه¬ای- تحلیلی تدوین کردیم. این پایان نامه در سه فصل تنظیم شده است: فصل اول: با عنوان مبانی بحث، به بررسی اصول کلی در بحث از جمله، سیره، اجتماع، سیاست، مبانی سیره، مبانی سیره اجتماعی، مبانی سیره سیاسی و ... پرداخته است. فصل دوم: با عنوان تحلیل قرآنی سیره سیاسی امام حسن مجتبی علیه السلام در 5 بخش تدوین یافته است: الف) در زمان رسول خدا که ایشان در عین کودکی همواره در جریانات مهم همراه با پیامبر اکرم(ص) بودند. ب) در زمان خلفا که نقش حضرت در حد مشاوره و حضور در برخی از جنگها در جهت حفظ نظام اسلامی و .. بود. ج) در زمان امیرالمؤمنین که حضرت به عنوان وزیر امام علی علیه السلام همواره همراه و یاور ایشان بودند. د) در زمان خلافت که در تمامی جریانات، حضرت با تدبیر و سیاست اسلامی خود باعث حفظ اساس اسلام گردیدند. هـ) بعد از پذیرش صلح تا زمان شهادت که با حضور ده ساله ایشان در مدینه و تربیت یاران و شاگردان و ... همراه بود. فصل سوم: با عنوان تحلیل قرآنی سیره اجتماعی امام حسن مجتبی علیه السلام در چهار بخش تدوین شده است: الف) بررسی شبهات پیرامون ازدواجها و طلاقهای مکرر حضرت که افسانه¬ای بیش نبودند. ب) بررسی شخصیت اجتماعی حضرت و ویژگیهای اجتماعی ایشان. ج) بررسی شخصیت علمی حضرت که در اجتماع بروز می¬کرد. د) بررسی سیره اجتماعی امام در برخورد با دشمنان. کلید واژه¬ها: سیره- سیاست- اجتماع- امام حسن مجتبی علیه السلام- قرآن

‫آنچه پيش رو داريد رساله‏اى در زمينه بررسى قصص انبياء در قرآن وعهدين است كه در دو فصل تنظيم شده است. فراز اوّل در بيان كليات قصه از جمله معرفى كتب عهدين، تفاوت قصه در قرآن، عهدين وياد كرد انبياء وسير تاريخى وجغرافيايى انبياء مذكور در قرآن وعهدين، اعتبار وحجيت قرآن، تورات وانجيل، شيوه بيان وويژگيها واهداف قصه در قرآن مى‏باشد. در فراز دوم، قصص بيست وپنج نفر از انبيايى كه در قرآن ذكر شده‏اند به ترتيب تاريخى بيان شده ومقايسه‏اى بين آنچه در قرآن وعهدين آمده انجام شده است. در اين فصل به ويژگيهاى شخصى وشخصيتى ورابطه پيامبران با اقوام خويش وحوادث مهم دورانشان ووجوه اشتراك واختلاف آنچه در قرآن و عهدين آمده پرداخته شده است.

‫سرنوشت هر جامعهاي ارتباط تنگاتنگ با شيوه رهبري و مديريت آن جامعه دارد و به دليل اهميت و جايگاه اجتماعي، سياسي و ديني رهبري، اين پژوهش در پنج فصل به ويژگيهاي رهبري در قرآن پرداخته است. پس از کليات و مفاهيم، اهميت و جايگاه رهبري ارائه شده است و بيان شده است که مسئله رهبري، يک ضرورت فطري است و قرآن و متون ديني، بر ضرورت و اهميت آن تأکيد کرده است و رهبري مورد نظر قرآن، گونه الهي و رحماني آن است، نه طاغوتي و شيطاني. از نگاه قرآن، مردم و رهبري نسبت به هم، وظايف سنگيني دارند و انتظارات رهبري از مردم، تعهد مداري، روحيه حق پذيري، روحيه فداکاري، مشورت دهي و نظارت است. در مبحث «رهبري و اخلاق»، رابطه رهبري و مقولات صداقت، اخلاص، حسن خلق، احسان، امانتداري، کرامت انساني، تقوا، حلم و صبر، تعهدات، و اعتدال، بررسي شده و اين نتيجه به دست آمده است که رسيدن به مقام رهبري جامعه اسلامي در انديشه قرآني، منوط به برخورداري از بالاترين درجات اين ويژگيهاست. از نظر آيات و روايات، «تخصص علمي» و «دانايي برتر» رهبري در موضوعات مرتبط با جايگاه رهبري، نسبت به ساير افراد جامعه، از مهمترين ويژگيها و شرايط رهبري است که در متون ديني از آن، به «اعلم» و «افقه» بودن تعبير شده است. در همين راستا، الگوهاي قرآني، اصول مشترک در انبيا(، و قلمرو دانش رهبري که تخصص در فقه و احکام اسلامي و دانش سياسي و دانش مديريت است، تحليل و بررسي شده است. فصل پاياني به مبحث رهبري و مديريت اختصاص دارد. اصل مديريت يک ضرورت اجتماعي است و اصول و مباني کلي مديريت از منظر قرآن، پنج اصل خدامحوري، آخرتگرايي، هماهنگي بين نيروها، اختيار و آزادي نيروها، و بصيرت دهي نيروهاست. با اين اصول، تفاوت مديريت اسلامي و غربي روشن ميشود. همچنين شيوهها، وظايف و اهداف مديريت اسلامي در انديشه قرآني بازخواني شده و ارتباط عدالت و رهبري تحليل شده است و بيان شده است که عدالت اجتماعي، اساس مديريت اسلامي است.