مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به بررسی سه جنبه بنیادین جهان بینی متافیزیکی ابن سینا با هدف نمایش وحدت آنها می پردازد که به عنوان یک راه میانی بین شئون وجودی ضرورت و امکان درک می شود. فصل اول بررسی می کند که چگونه ابن سینا دو دیدگاه سنتی متضاد در مورد رابطه بین خدا و جهان - نشأت و خلقت ضروری از هیچ (ex nihilo) - را از طریق تصور او از وجود خداوند از همه چیز به عنوان یک عمل منحصر به فرد از سخاوت خالص و خالی از هم آشتی می دهد. نیت فراتر از خود عمل فصل دوم، مفهوم مشیت الهی ابن سینا را به عنوان پیوندی از توجه کامل خداوند به همه مخلوقات که به اراده او برای وجود ضروری است، با انفصال کامل او از همه مخلوقات به عنوان یک امر احتمالی، بررسی می کند. فصل سوم سپس به برداشت ابن سینا از کمال روح انسان می پردازد، به عنوان وسیله ای بین درگیری معتدل با بدن و تفکر عقلانی - شرط جدا شدن از همه چیزها به عنوان ممکن در خود، با نیت اولیه فقط خدا، و همه چیز. غیر از خدا فقط از جهت ارتباط ضروری آنها با او، یعنی به اراده او وجود دارند.

ترجمه ماشینی : هدف این تحقیق شامل ترجمه و تفسیر سه فصل اول از اولین معاهده Liber de Philosophia Prima sive Scientia Divina درباره فلسفه اول یا علم الهی - اثر ابن سینه است که در مورد استقرار علم متافیزیک به عنوان علم فلسفی از تحدید حدود آن است.

در اندیشه فارابی و ابن سینا علم در معنای عام مترادف با فلسفه است. از این مقسم واحد دو شاخه نظری و عملی و از هر یک از این دو، اقسام متعددی از علوم تخصصی به دست می آید. در این نمودار خوشه ای دو تصویر وحدت انگارانه و تکثرگرایانه (تخصصی) از علوم در کنار هم گرد آمده است. به این معنا، در علم شناسی ابن سینا هم از وحدت علوم و ارتباط آن ها با یکدیگر سخن گفته شده است و هم از تمایز و تفرد هر یک از دیگری. با این حال این موضع نه معادل رویکرد رشته ای در عصر مدرن و نه معادل رویکرد میان رشته ای است. این موضع حتی معادل وحدت این دو با یکدیگر هم نیست. بلکه اساساً این علم شناسی در یک فضای فکریِ متفاوت از علم شناسی قرون اخیر طرح گردیده است. این نوشتار درصدد است پس از تشریح علم شناسی فارابی و ابن سینا و سپس تشریح رویکرد رشته ای و میان رشته ای این تفاوت را نشان دهد. در پایان با لحاظ احتیاط در استعمال واژه «پیشارشته ای» این رویکرد به علم شناسی فارابی و ابن سینا نسبت داده می شود.