مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: امام، هادی الهی، نقطه مرکزی است که مذهب شیعه به دور آن می چرخد. قدرت تشیع ناشی از عملکرد امام است. این عنوان منحصراً مختص جانشینان پیامبران در بعثت است. مؤلف نشان می دهد که امام از آغاز اسلام شیعی تا قرن دهم، در درجه اول صاحب علم و دارای قدرت های ماوراء الطبیعه بوده است، نه متکلم فقیه. امام آستانه ای است که خدا و مخلوقات از طریق آن ارتباط برقرار می کنند. بنابراین او یک ضرورت کیهانی، کلید و مرکز اقتصاد جهانی امر مقدس است. نویسنده، تشیع را به عنوان دینی مبتنی بر ابعاد دوگانه ای معرفی می کند که نقش رهبر همواره محوری است: ابتکار دائمی در اسرار الهی و مقابله مداوم با نیروهای ضد تشیع. بدون باطن گرایی، برون گرایی معنای خود را از دست می دهد. امامیه اولیه یک آموزه باطنی است. پس از نظر تاریخی، در آغاز باطن گرایی در اسلام، آموزه ای مبتکرانه، عرفانی و غیبت گرایانه می یابیم. این اولین کتابی است که به طور سیستماتیک ادبیات عظیم منسوب به خود ائمه را بررسی می کند تا بینش اصلی واقعی را بازیابی کند. یک منبع اساسی از باطن گرایی را در جهان اسلام باز می گرداند.

ترجمه ماشینی : از اوایل دهه 1990، خاورمیانه شاهد علاقه مجدد به بحث در مورد نقش دین در فرآیند دموکراسی‌سازی بوده است. هدف این پژوهش بررسی امکان توسعه گفتمان دموکراتیک در بافت اسلامی است. این کتاب بر تحول اندیشه سیاسی در اسلام شیعی در متن ایران پس از انقلاب اسلامی 1979 تمرکز دارد. استدلال می‌شود که آشتی بین دین و دموکراسی یک فرآیند دو مرحله‌ای است: در مرحله اول، دین یکپارچه می‌شود. برای ایجاد یک نظام سیاسی توافقی و مشارکت مردم در روند سیاسی. سپس جهان بینی دینی در راستای دموکراسی توسعه می یابد. این پژوهش به بررسی عوامل اقتصادی-اجتماعی در پس ظهور گفتمان اصلاح طلبی در ایران در اواسط دهه 1990 می پردازد. همچنین سیر تحول آن گفتمان را در مقایسه با رقیب محافظه‌کارش مرور می‌کند و تقریب آنها را با اصول دموکراسی برجسته می‌کند. این پایان نامه با تأکید بر جنبه عملی دین به این نتیجه می رسد که ادراک و کاربرد جامعه از آموزه های دینی در طول تاریخ برای منعکس کننده واقعیت های در حال تغییر زندگی اجتماعی متفاوت بوده است، به دور از ادعای دین یک نظم ثابت جزمی. بیست و پنج سال گذشته شاهد گامهای اساسی در جهت تطبیق ارزشهای دینی با الگوهای مدرن اجتماعی شدن و سیاست بوده است. این امر با نیاز به وحدت مقامات مذهبی و سیاسی در داخل نظام دولتی آغاز شد. بعداً، این فرآیند توسط دگرگونی‌های ساختاری ناشی از انقلاب و سیاست‌های دولت در دهه 1980 هدایت شد. مرحله نهایی از طریق استراتژی اصلاح طلبان برای دموکراتیک کردن رژیم اسلامی در اواخر دهه 1990 بود. نتیجه کلی من این است که علیرغم لرزش اصلاحات سیاسی، کارهای قابل توجهی به ویژه در سطح ساختاری انجام شده است. تجربه حاکمیت اصلاح طلبی حکایت از امکان توسعه الگوی دموکراسی متناسب با فرهنگ بومی به ویژه باورهای مذهبی دارد. همچنین نشان دهنده ظرفیت جمهوری اسلامی برای توسعه یک شخصیت دموکراتیک، حداقل در بلندمدت است.

مشکلی را وهابیت در صحنه علمی ایجاد نموده است بدون آنکه آن اشکال منشأ، مبنا یا واقعیت علمی داشته باشد، و آن نظریه عدم اصالت تشیع در عراق به طور کلی و بغداد بخصوص است، چه در آغاز تأسیس شهر بغداد و چه در قرن های بعدی. اهمیت این تحقیق در پی یافتن و استنباط در مورد نخستین مبانی تشیع و اصالت آن در این شهر در سطح اجتماعی ابتدا و در سطح علمی ، عقیدتی ، فرهنگی و سیاسی اقتصادی و همچنین با بررسی دقیق و خواندن دقیق دوره ای که در آن نگران است و شرایط و اوضاع بحرانی آن ، و تمرکز بر مهمترین حوادثی که شیعیان می توانند در کنار او باشند از حضور و حضور خود در آن دفاع می کند. ما دلایل، شواهد و اسناد تاریخی را که در منابع اصلی پخش شده است ، دنبال کرده ایم و از بناهای باقی مانده مانند اماکن مقدس و مزار دانشمندان شیعه استناد کرده ایم ، همه اینها ما را به این سمت سوق داده است که تشیع از نخستین لحظه تولد و ظهور آن، حضور پایدار و مستمر در بغداد داشته و این حضور توانست از همه جنبه های خود سایه ای را در عرصه بغداد بسازد و با تفکر خودش همرنگ می کند. لازم به ذکر است که جامعه بغداد از بدو تأسیس تا کنون توانسته شیعه را به عنوان یک ایده و عقیده حفظ کند و به او قدرت دهد تا در برابر همه تغییراتی که می خواهد حضور خود را در این شهر مهم اسلامی کاهش دهد، ایستادگی کند که یکی از مهمترین دلایل این موفقیت در حفظ حضور بومی تشیع در این منطقه، ائمه اطهار (علیهم السلام) و نخبگان وکلاء، راویان و شخصیت های مهم پیروانشان هستند. ما تحقیق علمی را ترک کرده ایم کسی که جهت قطب نما تصمیم می گیرد، به طوری که گمنامی برخی از آنها می خواستند آن را از واقعیت های تأسیس شده درباره بغداد بسازند و بر اساس آنها نتایج کاذب بسازند تا نتیجه ای به دور از واقعیت واقعی بدست آورند. رویکرد ما در این مطالعه توصیف و تجزیه و تحلیل وقایع و واقعیت های تاریخی برای رسیدن به نتایج موردنیاز در روشن شدن تقاضا ، بازگرداندن سوء ظن ، بررسی شواهد و شواهد تحقیقاتی است که اثبات آنچه به آن می رویم هستیم.

شیفتگی کربن به تشیع اولا مبتنی بر روش پدیدارشناسانه او در بررسی اندیشه‌های اسلامی است که نه لزوما جانبدارانه، بلکه از منظری انفسی و فراتاریخی، یا به عبارت بهتر، نتایجش منتج به توصیفی انفسی و فراتاریخی است و درثانی، توجه به باطن و درون مکاتب و اندیشه‌ها در وصول به حقیقت است که باز نتیجه رویکرد پدیدارشناسانه وی است. طی این نوشته که دارای دو قسمت خواهد بود، سعی بر این است که چکیده‌ای از آرای کربن درباره مطالعات شیعی معرفی و تحلیل شود.

دو منظومه فکری مهم شیعه عبارت از امامت و مهدویت است. کربن در اینها راز و رمزی در باب اقلیم هشتم می‌بیند؛ امام ادامه و بسط نبی است و سلسله امامت بر محور حضرت مهدی (عج) قرار دارد.

ترجمه ماشینی: لورنس لور، نویسنده کتاب تحسین شده «عرب بودن در اسرائیل»، دانش گسترده خود را از خاورمیانه به تجزیه و تحلیل ریشه های تاریخی و وضعیت کنونی شبکه های فراملی شیعه می پردازد. او بر سه کشور کلیدی در خلیج فارس تمرکز می‌کند: کویت، بحرین و عربستان سعودی که گروه‌های اسلامی شیعه آن‌ها فرزندان جنبش‌های مختلف عراقی هستند که در دهه‌های اخیر ظهور کرده‌اند. لور توضیح می دهد که چگونه این گروه ها ابتدا با حمایت از شبکه های روحانیون شیعه در جوامع محلی نفوذ کردند. او سپس نقش نزاع‌های جناحی و انقلاب ایران در سال 1979 را در تعریف چشم‌انداز کنونی فعالیت‌های اسلامی شیعی در پادشاهی‌های خلیج فارس توصیف می‌کند. تغییر شکل ژئوپلیتیک پس از جنگ خلیج فارس و سقوط صدام حسین در آوریل 2003 تأثیر عمیقی بر شبکه های فراملی شیعه گذاشت. فرصت‌های سیاسی جدید این گروه‌ها را تشویق کرد تا بر مسائل ملی تمرکز کنند، مانند تبدیل شدن به مخالفان سرسخت سلطنت سعودی. با این حال هنوز این سؤال باقی است که این باورهای جدید چقدر در جامعه اسلامی ریشه دوانده است؟ آیا شیعیان سعودی وطن پرست هستند یا بحرینی؟ کتاب لور نیز دگرگونی جنبش‌های شیعه را در ارتباط با مرجعیت مرکزی دینی مورد توجه قرار داده است. در حالی که آنها برای تدوین برنامه های سیاسی مستقل تلاش می کنند، شبکه های شیعه همچنان با مقامات مذهبی («مرجع») که در عراق یا ایران ساکن هستند، مرتبط هستند. اگر «مرجع» هم مانند علی خامنه‌ای، رئیس یک کشور باشد، این ارتباط بیشتر مشکل‌ساز می‌شود. در خاتمه، لور استدلال می‌کند که شیعیان روزی به خودمختاری سیاسی دست خواهند یافت، به‌ویژه که «مرجع» برای حفظ اقتدار دینی فراملی، کمتر و کمتر در امور سیاسی کشورهای دیگر دخالت می‌کنند.