جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : ماشین انسان شناسی مفهومی است که توسط فیلسوف ایتالیایی جورجیو آگامبن برای اندیشیدن به رابطه بین حیوانیت و انسانیت فرموله شده است. چنین مفهومی در چارچوب چیزی به وجود می آید که ما آن را زیست سیاست می نامیم. ماشین انسان‌شناختی را می‌توان به عنوان ماشینی مفهومی تعریف کرد که هدف آن از مفصل‌بندی و جدایی بین کره حیوانی و انسانی، تولید انسان است. با این حال، چنین تفکیک و جدایی صرفاً یک سوگیری هستی‌شناختی ندارد، بلکه یک سوگیری سیاسی دارد، که در نهایت یک زندگی برهنه را پشت سر می‌گذارد، ماشینی در بخش‌های مختلف دانش، از جمله الهیات، فلسفه و علم محدود به مکانی از عدم تمایز کامل. . آگامبن در اثر L'Aperto توجه ویژه ای به تفکر هایدگر در مورد حیوانیت و انسانیت دارد. در این پژوهش به دنبال این است که نشان دهد چگونه اندیشه این فیلسوف آلمانی با ماشین انسان شناسی پیوند بالایی دارد. جدایی رادیکالی که هایدگر بین حیوان و دازاین ایجاد کرد، به پرتاب حیوانیت، یعنی انسان زنده، به یک منطقه کاملاً نامعین ختم می‌شود، بنابراین امکان تولید یک زندگی برهنه را فراهم می‌آورد، زندگی‌ای که خود را با حیوانیت یکی نمی‌داند، زیرا انسان است. و نه با انسانیت، زیرا حیوان است (و نه دازاین) اندیشیدن به سیاستی بدون ماشین انسان شناسی، اندیشیدن به سیاستی است که اجازه تولید «زندگی برهنه» را نمی دهد، یعنی زندگی هایی که انسانیت آنها می تواند برداشته شود، کنده شود. زندگی برهنه آن زندگی است که در آن حیوانیت و انسانیت کاملاً نامشخص و نامشخص است و بنابراین کاملاً در معرض دید و مرحمت قدرت های سیاسی قرار دارد. ، در نحوه تصور و تفکر ما از حیوانیت و انسانیت. این تغییر هستی‌شناختی هم هستی‌شناسی کلاسیک را که توسط افلاطون و ارسطو پایه‌گذاری شد و هم ایده انسانیت جداگانه یا بخشی از حیوانیت را زیر سوال می‌برد

ترجمه ماشینی : هدف پایان نامه حاضر بررسی تنها یکی از درگاه های ورودی فلسفه جورجیو آگامبن است: امضای تبارشناسی الهیات "قدرت" در شکل واحد آن. علیرغم کار چندوجهی آگامبن، نوعی ستون فقرات وجود دارد که در تمام استدلال های فیلسوف در 25 سال گذشته می گذرد. آگامبن معمولاً خواننده‌اش را در جایی قرار می‌دهد که او آن را منطقه بی‌تفاوتی یا حتی ناکارآمدی می‌نامد. منشأ ایده منطقه بی‌تفاوتی یا ناکارآمدی که آگامبن به عنوان فرضی فراگیر در کار خود استفاده می‌کند، دقیقاً الهیات مسیحایی یهودی-مسیحی است - بنابراین این یک تبارشناسی الهیاتی است. این فلسفه بی تفاوتی یا مسیحیت سیاسی موجود در آثار آگامبن همیشه از سه حرکت اساسی که توسط نویسنده انجام می شود نشان داده شده است. نخست، او بین دو مقوله که از لحاظ تاریخی در تقابل در اندیشه غربی قرار گرفته اند، انتقاد می کند. Zoe و bios، درون و بیرون، قانون و آنومی، استثنا و قاعده و ... پس از برجسته کردن این قطبیت، به حرکت دوم می‌رود که منطقه بی‌تفاوتی را بین این دو قطب به نمایش می‌گذارد. چهره همو ساسر، وضعیت اضطراری، اردوگاه کار اجباری و غیره نیز نمونه هایی از افراد، مکان ها و موقعیت هایی هستند که این مخالفت های دوجانبه بی تفاوت می شوند و وارد منطقه غیرفعال می شوند. او همه اینها را نشان می دهد که سرانجام، در حرکت سوم استدلال خود، می تواند چیزی را ارائه دهد که شاید یک گزاره منحصر به فرد است: لحظه مسیحایی تعلیق بی اراده. شیوه زندگی فرانسیسکن، استفاده بدون مالکیت، خشونت الهی یا ناسزا، راه‌های متفاوتی برای انجام عملی است که خارج از قدرت/عمل متافیزیکی کلیدی خواندن است. هر یک از این جنبش های بنیادی در سه بخش این پایان نامه با تمرکز بر امضای «قدرت» در فلسفه او مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

ترجمه ماشینی : در این پایان نامه، من یک چارچوب نظری برای درک فرآیند سکولاریزاسیون که توسط انقلاب های زبان و زندگی ایجاد شده است، پیشنهاد می کنم. به لطف چرخش زبانی، دریافته است که دانش در زبان نگهداری می شود. همانطور که آگامبن توضیح می دهد، انقلاب زبان کوپرنیک ما را به «نخستین انسان هایی تبدیل کرده که کاملاً از زبان آگاه شده اند. برای اولین بار، آنچه که نسل‌های پیشین خدا، هستی، روح، ناخودآگاه می‌خواندند، به شکلی که هستند به نظر می‌رسد: نام‌هایی برای زبان. به همین دلیل است که برای ما، هر فلسفه، هر دین یا دانشی که از این چرخش آگاه نشده باشد، به طور غیرقابل برگشتی به گذشته تعلق دارد» (آگامبن، 2005 الف: 45). اندیشه مدرن به لطف چرخش حیات گرایی دریافته است که انسان موجودی طبیعی است و علیرغم ویژگی های خاص خود، منشأ آنها نتیجه روند طبیعی تکامل است. من ادامه می‌دهم که این فرآیند سکولاریزاسیون منجر به شیوه‌ای جدید از تفکر الهیاتی می‌شود که می‌توان آن را الاهیات سکولاریزه شده تعریف کرد. ويژگي الهيات عرفي شده در اين است كه بيشترين دليل وجودي خود را در برهان «مرگ خدا» مي يابد، اما فقدان وحي به وحي حقيقي تبديل مي شود. غیبت خدای الهیاتی شکل سکولار شده خدا را آشکار می کند - خدای کسانی که معتقد به بی خدا بودن هستند. نام این الوهیت جدید از نیچه گرفته شده است که نوشته بود فقط به خدایی که قادر به رقصیدن است ایمان دارد: خدای رقصنده. در لا ویتا. فیلسوف ایتالیایی، دیوید تاریزو، اخیراً استدلال می‌کند که قبل از مدرنیته، انسان‌ها وجود نداشتند «به این معنا که پرسش از انسانیت انسان مطرح نمی‌شد، و همچنین هیچ «تحلیلی از تناهی» وجود نداشت که در آن «انسان» وجود داشت. همیشه در ارتباط با خود انسان در دوری و فاصله ای که او را تشکیل می دهد حفظ می شود» (Tarizzo, 2011: 53). مدرنیته تبدیل به فرآیند سکولاریزاسیون می شود که در آن انسان دیگر خود را در برابر خدا نمی سنجد، بلکه معیار خود می شود.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه «لحظه جدید» را در دریافت پولین در نوشته های آلن بدیو، تری ایگلتون و اسلاوی ژیژک دنبال می کند. این کتاب چگونگی خواندن رساله های پولس را بررسی می کند و در اندیشه آنها نقش می بندد. پاسخ به این سوال، "چرا پل؟" باعث تأمل در مورد خواندن و درک رسول می شود. یک مقدمه نویسندگان این «لحظه جدید» [یعقوب تاوبس، جورجیو آگامبن، استانیسلاس برتون، و همچنین بدیو، ایگلتون و ژیژک] را قبل از جداسازی چهره‌های این مطالعه معرفی می‌کند. دریافت این «لحظه» توسط جریان اصلی مطالعات عهد جدید، و همراه با آن اتهام «تخصیص» در نظر گرفته شده است. مفهوم «تخصیص» مورد بررسی قرار می‌گیرد و به منظور ارزیابی قرائتی که در ادامه به کشف آنها خواهیم پرداخت، به تعریفی رسید. به عنوان بخشی از این مفهوم «اختصاص»، چرخش به گادامر در مطالعه اخیر عهد جدید بررسی شده است. ما یک رویکرد هرمنوتیکی بالقوه دیگری را پیشنهاد می‌کنیم که از گادامر نشأت می‌گیرد. بنابراین، هدف این مطالعه هم نمونه ای از و هم ابزاری برای نقد درک عهد جدید Wirkungsgeschichte است. سپس هر یک از متفکران ما به نوبه خود مورد بررسی قرار می گیرند. طرح کلی هر فصل یکسان است. مقدمه‌ای کوتاه بر این شخصیت با پیشینه‌ی کتاب‌شناختی که در خوانش پولینی او برجسته است، پیش از چند نمونه متنی نشان‌دهنده آن خوانش است. سپس به تحلیل نحوه خوانش و برخی مشکلات مفهومی که در جریان نامزدی با پولس آشکار می شود، می پردازیم.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه تحقیقی در رابطه بین الهیات سیاسی و تلاش فلسفی برای ایجاد نظم سکولار و خودمختار است که در آن افراد از طریق قوانین جهانی خود را اداره می کنند. من استدلال می کنم که این پروژه شکست می خورد و بررسی می کنم که چگونه الهیات سیاسی در پی آن پدید می آیند. در فصل 1، من استدلال می‌کنم که فلسفه کانت یک «آزمایش عقل» را برای تثبیت اقتدار و خودمختاری عقل ترتیب می‌دهد. برای موفقیت، کانت باید قضاوت را به‌عنوان آشتی جهانی و فرد ارائه دهد. با این حال، محاکمه عقل دو سرنوشت دارد: یا رویه حقوقی زیر پا گذاشته می شود، نظم جدید از طریق یک عمل خشونت آمیز برقرار می شود، یا حکم به تعویق می افتد، و قوانین عقل با ارجاع به آرمان خودمختاری که هرگز به وجود نمی آید، مشروعیت می یابد. در هر دو مورد، چیزی برای حمایت از نظم عقلانی قربانی می شود. در فصل 2، من نشان می دهم که چگونه F.W.J. شلینگ با توسعه یک الاهیات سیاسی که در آن تنها کلیسا کلید قضاوت غیر خشونت آمیز را در دست دارد، به یک نظم خودمختار و سکولار پاسخ می دهد. سپس در فصل 3 استدلال می‌کنم که کارل اشمیت الهیات سیاسی خود را در پاسخ به فرمالیسم لیبرالی توسعه می‌دهد که فداکاری‌هایی را که نظم سیاسی و عقلانی را حفظ می‌کند، پنهان می‌کند. در اینجا الهیات سیاسی از این درک سرچشمه می گیرد که قضاوت های سیاسی و عقلانی همیشه قربانی می طلبد. در فصل 4، کار جورجیو آگامبن را مورد بحث قرار می‌دهم که می‌خواهد قضاوت سیاسی و عقلانی را به طور کلی به حالت تعلیق درآورد. هم منطق سیاسی و هم دینی با منطق «مقدس» یکسانی مشخص می‌شود که قدرت قضاوت مطلق، اما غیرقابل پاسخگویی را حفظ می‌کند. در نهایت، در فصل 5، به کار G.W.F. هگل نشان می دهد که چگونه محاکمه عقل به دو روایت متضاد از سکولاریزاسیون بستگی دارد. من با طرح چند سؤال انتقادی در مورد محاکمه، و الهیات سیاسی که در پی آن مطرح می شود، پایان می دهم.

ترجمه ماشینی: هدف این کتاب این است که فلسفه مدرن قاره‌ای، به‌ویژه حوزه‌های فرعی پدیدارشناسی، اگزیستانسیالیسم، هرمنوتیک، ساختارشکنی، نظریه انتقادی و تبارشناسی را با حوزه الهیات معاصر وارد گفتگو کند. کولبی دیکنسون روشی را نشان می دهد که در آن دیالکتیک منفی یا نفی نفی ممکن است به ما کمک کند تا مرزهای نازک (یا وجود ندارد) بین فلسفه و الهیات قاره ای را درک کنیم، زیرا متفکران برجسته هر دو حوزه با ورود خود به عصر جدید دست و پنجه نرم می کنند. با رو به زوال جایگاه «مقدس» در حوزه عمومی، ما باید بیش از هر زمان دیگری به چگونگی بازگشت فلسفه قاره‌ای به ریشه‌های کلامی مشخص توجه کنیم. دیکنسون از طریق نقشه‌برداری تبارشناسی فیلسوفان قاره‌ای قرن بیستم، ریشه‌های همیشه حاضر یهودی-مسیحی تفکر فلسفی مدرن غرب را برجسته می‌کند. مقوله های متضاد مانند ماندگاری/استعلایی، تناهی/بی نهایت، جهانی/جزئی، موضوع/ابژه در مرکز آثار متفکرانی چون آگامبن، ماریون، واتیمو، لویناس، لاتور، کاپوتو و آدورنو قرار دارند. این کتاب استدلال می‌کند که استفاده از یک دیالکتیک منفی به ما امکان می‌دهد از تثبیت ظاهری با دوگانگی‌های موجود در آن حوزه‌ها فراتر برویم و شروع به اجرای مجدد فلسفه و الهیات کنیم.

ترجمه ماشینی: این کتاب که غرق در سنت‌های نظریه پسااستعماری و فلسفه قاره‌ای است، به پرسش‌های اساسی درباره خدا و الهیات در جهان پسااستعماری می‌پردازد. یعنی Y.T.وینایاراج می‌پرسد آیا فلسفه‌های قاره‌ای خدا و «دیگری» می‌توانند به مبارزاتی که مستلزم درد و رنج بشر در زمینه پسااستعماری است، توجه کنند؟ این جلد پیشنهادی سازنده برای الهیات دالیت از خدای درونی یا خدای غیرقابل قبولی ارائه می دهد که از لوکایاتا، معرفت شناسی ماتریالیستی هندی بیرون می آید. وینایاراج با درگیر شدن با فیلسوفان ماندگار پسا قاره ای مانند ژیل دلوز، جورجیو آگامبن، کاترین مالابو و ژان لوک نانسی، ایده الهیات دالیت از خدا و بدن را در زمینه پسا قاره ای بررسی می کند. این کتاب به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه می‌توان الهیات دالیت خدا را بدون توشه فلسفی مسیحی استعلایی وجود داشت. این مطالعه با یک فراخوان روشن از الهیات مسیحی هندی به پایان می رسد تا به سمت درونیتی که از نظر محتوا سیاسی و چنددوکسیک است، چرخش کند.

ترجمه ماشینی: در دهه 1960، تقابل شدید بین مذهبی و سکولار شروع به فروپاشی کرد و تمایز بین فلسفه سیاسی و الهیات سیاسی را محو کرد. این فروپاشی به افول لیبرالیسم مدرن کمک کرد که از فضای بی طرف و بدون ارزش برای سرمایه داری حمایت می کرد. همچنین قلمروهای سیاسی، مذهبی و فلسفی عمیقاً ناآرام شد و مجبور به مقابله با مخاطرات مفهومی بازگشت به دین شد. کلایتون کروکت با مداخله بازی در رقابتی که قطعنامه های ساده را به چالش می کشد، همگرایی پسامدرن سکولار و مذهبی را به عنوان مبنایی برای تفکر سیاسی رهایی بخش در نظر می گیرد. کراکت با مضامین درگیرکننده حاکمیت، دموکراسی، توانمندی، قانون و رویداد از دیدگاه مذهبی و سیاسی، دیدگاه الهیاتی را بیان می‌کند که به جهان معاصر ما و واقعیت‌های تئوسیاسی آن پاسخ می‌دهد. به طور خاص، او مدعی است که ما باید در مورد خدا و دولت به جای قدرت حاکمیتی، از منظر قدرت بالقوه فکر کنیم. بحث او با به کارگیری مفاهیم جدیدی مانند ایده اختلاف منظر اسلاوی ژیژک و مفهوم انعطاف پذیری کاترین مالابو، با بحث هایی در مورد ماهیت و جایگاه دین، ایدئولوژی و مسیحیت درگیر می شود. با درهم آمیختگی با آثار دریدا، دلوز، اسپینوزا، آنتونیو نگری، جورجیو آگامبن، آلن بدیو، جان دی.کاپوتو، و کاترین کلر، کروکت با بازنگری دموکراسی به عنوان شکلی از اندیشه سیاسی و عمل مذهبی به پایان می‌رسد و بر پیوند آن با سرمایه داری لیبرال مدرن در حالی که یک دموکراسی معتبرتر را نیز متصور است که توسط این پیوندها محدود نشده است.

ترجمه ماشینی: موتیف اصلی که در سراسر «نقطه مجازی آزادی» وجود دارد، تقابل با گفتمان آزادی، یا به‌طور مشخص‌تر، ایده‌آل نادرست تجاوزکارانه یک رهایی کامل است که هیچ محدودیتی نمی‌شناسد. به دور از ترسیم یک «موضوع آزادی» فرضی که ظاهراً یک بار برای همیشه بر بیگانگی غلبه می‌کند، هفت فصل کتاب کیزا به دنبال آشکار کردن خوانشی بدیع از همزمانی دیالکتیکی بین بی‌بیگانگی و از خودبیگانگی مجدد در سیاست، زیبایی‌شناسی و دین، با استفاده از روانکاوی به عنوان یک ابزار انتقادی ممتاز. موضوعات عبارتند از: حمله پیر پائولو پازولینی به انحطاط بصری و بیولوژیکی بدنها ناشی از مصرف گرایی «لیبرال» لذت جو، مذاکرات متناقض جورجیو آگامبن و اسلاوی ژیژک با سنت مسیحی «فقر» و «ناشایستگی» به عنوان رستگاری بالقوه، و ناتوانی آلن. بدیو در توسعه یک انسان شناسی فلسفی که بتواند سیاست منسجم رهایی را حفظ کند. این کتاب با ترسیم شخصیت حزبی به پایان می رسد، موضوعی که تصور تقاطعی بین اخلاق موقت و سیاست رادیکال را ممکن می سازد.

ترجمه ماشینی: این کتاب دیدگاهی از کار فیلسوف جورجیو آگامبن در رابطه با اساسی ترین مقدمات الهیاتی خود و رشته الهیات ارائه می دهد.