جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این مطالعه به منظور درک بهتر رابطه بین معرفت شناسی الهیاتی، انسان شناسی و اخلاق در تفسیر کتاب مقدس دزیدریوس اراسموس و جان کالوین، پذیرش گفتار پولس در مورد حماقت در قرنتیان اول را در کنار دیگر متون مسیحی پولس بررسی می کند. گفتار پولس در مورد رابطه بین حماقت و حکمت، علیرغم باروری بالقوه آن برای ایجاد هر گونه کاربرد جالب در چندین حوزه از فلسفه و الهیات، در تاریخ تفسیر مورد توجه اندکی قرار گرفته است. در قرن شانزدهم، این متون در زمینه الهیات کتاب مقدس انسانگرایانه مورد توجه قرار می گیرند که عمل کنندگان آن، به عنوان یک قاعده، خود را در حال ارائه شکلی ضد نظری از روش الهیاتی می دانند که در تضاد با اجداد مکتبی آنهاست. بنابراین، حماقت خدا، که به گفته پولس، خردمندتر از خرد انسان هاست، در دستان اراسموس و کالوین که سازه های متناقض پولس را در خدمت حمله به اشکال بیش از حد گمانه زنی مسیحی به کار می گیرند، اهمیت تازه ای پیدا می کند. الاهیاتی که به سمت ابهام گرایش دارند و در نتیجه برای افراد عادی غیر قابل دسترس می شوند. علاوه بر این، هم اراسموس و هم کالوین زمان زیادی را در آثار تفسیری خود درباره قرنتیان اول صرف پرداختن به مشکل فصاحت مسیحی می کنند که از ادعای پولس مبنی بر موعظه انجیلی کاملاً ساده ناشی می شود. در این رابطه، هر دو مفسر برای بازگشت به سادگی موعظه پولسی، که البته در اصل از فروتنی مسیح الگوبرداری شده است، استدلال می کنند. تفاسیر اراسموس و کالوین از این بخش از نامه پل، علاوه بر این، شیوه جدیدی از تفکر در مورد چشم اندازهای پذیرش اراسموس و کالوین از الهیات رتوریکا ارائه می کند - اصطلاحی که توسط مورخ فلسفه رنسانس چارلز ترینکهاوس برای توصیف این روند ابداع شده است. الاهیات اومانیستی عمدتاً ایتالیایی) برای حمایت از نوعی گفتمان الهیاتی که به اصطلاح بیشتر از متقاعد کردن مغز به دنبال حرکت دادن قلب است. از این منظر، من استدلال می‌کنم که اراسموس و کالوین را می‌توان در یک محیط فکری قرار داد و درک کامل‌تر آن‌ها از سادگی پولیس ممکن است به عنوان مرحله جدیدی در توسعه الهیات رتوریکا تلقی شود. در نهایت، این مطالعه تأثیری را که اراسموس - عمدتاً حاشیه‌نویسی‌ها و نقل‌قول‌های عهد جدید، بلکه سایر آثار الهیات او - بر تفسیرهای کتاب مقدس کالوین و به طور کلی‌تر الاهیات او داشته است، تحلیل می‌کند. این رابطه ای است که مدت هاست در میان محققان کالوین مورد غفلت قرار گرفته است، علیرغم این واقعیت که کالوین بارها و بارها به صراحت با اراسموس در تفسیرهای NT خود درگیر است، و علیرغم این واقعیت که "انسان گرایی" او به طور گسترده ای شناخته شده است. می‌توان کالوین را پیروی از اراسموس دید، نه تنها در برخی از نتایج فلسفی، بلکه همانطور که سعی خواهم کرد نشان دهم، در حمایت از نوع خاصی از روش الهیاتی که به حماقت صلیب مربوط می‌شود (و نه تنها در مورد اول قرنطینه). 1-4، بلکه فیل 2:6f.

ترجمه ماشینی: دوره پس از پایان جنگ جهانی دوم به‌طور غم‌انگیز درون‌نگر بوده است – نه حداقل به دلیل درد ارزیابی مجدد نگرش مسیحیت به یهودیت. مواد اولیه مسیحیت اغلب برای ارزیابی نقش آنها در نگرش منفی طولانی مدت مسیحیان به یهودیان مورد بررسی قرار گرفته است. انگیزه نگرش گاه خشن کلیسای اولیه تا حدی الاهیاتی بود - نیاز داشت که خود را در برابر پدر و مادرش تعریف کند - و تا حدی جامعه شناختی - باید خطی را که گروه نوپای مؤمنان مسیحی را از گروهی که بیشتر با آن ها بود تقسیم می کرد، مشخص می کرد. به احتمال زیاد گیج می شود این مجموعه از مطالعات بر زمینه و تاریخ مسیحیت اولیه در بازنگری بسیاری از عبارات کلاسیکی که به توسعه ضدیهودیت در مسیحیت کمک کرده است، تأکید می کند. این جلد با مقاله ای آغاز می شود که به وضوح وضعیت مسئله ضدیهودیت را در مسیحیت اولیه ترسیم می کند. سپس مباحث مربوط به قسمت های خاص در نوشته های پولس و همچنین اناجیل را دنبال کنید.

پولس كه بايد شاكلة مسيحيت كنوني را ساخته و پرداختة انديشه‌هاي او دانست، در راستاي رسالت شباني و تكليفي كه براي رساندن پيام انجيل بر خود واجب مي‌دانست، نامه‌هايي را با اين مضمون به افراد و گروه‌هاي مختلف نوشت كه نجات، نه از راه عمل به شريعت، بلكه فقط از راه ايمان به دست مي‌آيد. او نام گفتمان خود را «شريعت ايمان» نهاد و آن را شريعت حضرت عيسي عليه السلام معرفي کرد. اکنون با انكار شريعت و انحصار حصول نجات در ايمان، آيا فرقي ميان انجام عمل نيك يا بد وجود خواهد داشت يا خير؟! اين مقاله با هدف يافتن پاسخ اين پرسش، با روش توصيفي‌تحليلي به مطالعة دوبارة نامه‌هاي پولس پرداخته و به اين نتيجه رسيده است که پولس درصدد است با گفتمان نه‌چندان منسجم خود، از راه اخلاق، مسيحيان را از ارتکاب عمل زشت بازدارد و به آنان بفهماند كه اگرچه عمل در نجات دخلي ندارد، اما يک مسيحي واقعي نبايد به خود اجازة گناه بدهد؛ چون براي امور فراتري آفريده شده است.

ایمان از بحث های بسیار مهم در ادیان ابراهیمی است، که دین پژوهان جایگاه خاصی برای آن قائل می شوند. فخر رازی و پولس رسول، دو متفکر در حوزه دینی اسلام و مسیحیت، به مسئله ایمان نیز پرداخته اند و بر آن تاکید دارند. آنها ابعاد مختلف ایمان را در آثار خود بررسی کرده اند. مفهوم ایمان، متعلق ایمان، نتایج ایمان و رابطه آن با عمل از مسائلی است که پولس و فخر رازی نظرات خود را درباره آن بیان کرده اند. با مقایسه این نظرات به شناخت عمیق تر ایمان و مسائل مربوط به آن دست پیدا می کنیم. در نظر پولس ایمان همان باور و اعتماد قلبی به خدا، کلام و وعده های اوست. انسان مومن، به خدا، مسیح، وعده های خدا و امور نادیدنی ایمان دارد و یقین دارد خداوند قادر بر تحقق وعده هاست. پولس شریعت را مایه نجات نمی داند و اعمال نیک را نتیجه ایمان می داند. نجات، عادل شمردگی، حیات جدید از جمله نتایجی است که وی برای ایمان بر می شمرد. فخر رازی ایمان را تصدیق خداوند و آنچه پیامبر آورده معرفی می کند. وی ایمان را باور قلبی و اقرار زبانی می داند. وی متعلقات ایمان را خدا، ملائکه، پیامبران، کتب آسمانی و روز قیامت ذکر می کند. عمل را در مفهوم ایمان دخیل نمی داند و آن را نتیجه و نشانه ایمان معرفی می کند. رازی آمرزش، آرامش، امنیت و زندگی جدید را به عنوان نتایج ایمان بر می شمرد.

دین اسلام به دلیل خویشاوندی که با ادیان سامی پیش از خود از جمله مسیحیت دارد، در منابع خود به برخی از شخصیت های این دین اشاره کرده است که در ارتباط با عیسی مسیح و آیین او تأثیرگذار بودند. از جمله ی آنان می توان پطرس و پولس را نام برد. پطرس در زمره ی برترین شاگردان عیسی(ع) و پولس علی رغم عدم درک عیسی مسیح از جمله رسولانی معرفی شده که تأثیر زیادی در گسترش مسیحیت به جهان غرب داشته است. این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی جایگاه این دو شخصیت در منابع اسلامی می-پردازد و نتایج این بررسی ها نشان می دهد که پطرس به جهت راست کیشی و تأکید بر شریعت-مداری به عنوان وصی و جانشین حضرت عیسی(ع) معرفی و از جایگاه ویژه ایی برخوردار است. اما پولس به جهت عدم تاکید بر شریعت که منجر به افراط در آموزه های ایمانی و مسبب انحراف و رواج اباحی گریری در مسیحیت شد از سوی منابع اسلامی طرد و انکار شده است و هم¬ردیف با دوزخیان و متکبرانی هم چون نمرود، فرعون، یهودا و... دانسته شده و از جایگاه والایی برخوردار نیست.

پولس تأثيرگذارترين شخص پس از حضرت عيسي مسيح در تنسيق و تکميل مسيحيت است، به‌گونه‌اي‌كه مي‌توان الهيات مسيحي را «الهيات پولسي» دانست. نامه‌هاي پولس، که تنها ميراث مکتوب او به‌شمار مي‌رود، دربردارندة انسان‌شناسي خاصي است که بر اساس آن، به چيستي سرشت انسان پاسخ داده شده است. در اين مقاله، با مراجعة مستقيم به نامه‌هاي پولس و به‌ويژه رسالة «روميان»، مؤلفه‌هاي اصلي انسان‌شناسي او استخراج شده است. بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش، حيات انسان به سه مرحلة ابتدايي، قبل از صليب، و بعد از صليب تقسيم مي‌شود. انسان ابتدايي به واسطة اتفاقات باغ عدن و گناه آدم و حوا، دچار مرگ و تمايل به گناه شد؛ اما با مرگ فديه‌وار عيسي و به صليب کشيده شدن او، انسان‌ها عدالت و تقدس خود را بازيافته، اين مكان را پيدا كردند كه با ايمان به مسيح، به پاکي اولية خود بازگردند.

سه رسالۀ اول و دوم تیموتائوس و تیتوس در عهد جدید، منسوب به پولس، معروف به رسالات شبانی هستند. وثاقت این رسالات تا قرون‌وسطی موردپذیرش بود اما با شروع جریان نقد تاریخی کتاب مقدس همچون دیگر نوشته های کتاب مقدس، سندیت و محتوای این رسائل موردبررسی جدید قرار گرفتند. این مقاله درپی پاسخ به دو سؤال دربارۀ این رسالات است؛ نخست بررسی انتساب این رسالات به پولس و دوم تأثیر آموزه‌ها و الهیات این رسالات بعد از جریان نقد تاریخی کتاب مقدس. نخستین بار شلایرماخر سندیت این رسالات را مورد تردید قرار داد و دانشمندان بعدی با تأیید نظر او دلایل بیشتری را ارائه دادند. روش بررسی ای مسئله روش تحلیل مفهومی است. به نظر می‌رسد پولس نویسندۀ حقیقی رسالات شبانی نیست. علی‌رغم تمامی نقدها و بررسی­ها، امروزه رسالات شبانی منشأ الهام و تأثیر در جامعۀ مسیحی هستند. تأثیر رسالات شبانی بر ساختار کلیسای مسیحی، الگوی رفتاری مؤمنان و انجمن‌های خیریه هنوز قابل‌توجه است