جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به بررسی نظام مند اندیشه دینی جان دیویی فیلسوف آمریکایی قرن بیستم می پردازد. انگیزه آن این است که دیدگاه‌های دینی دیویی تا به امروز توسط فیلسوفان و دانشمندان دیویی مورد سوء تفاهم جدی قرار گرفته و مورد استقبال قرار نگرفته است. پایان نامه با شکستن تفسیر استاندارد دیویی به عنوان یک متفکر کاملاً علمی و سکولار، نشان می دهد که نوشته های دیویی یک طبیعت گرایی مذهبی قوی و بسیار بدیع را نشان می دهد. همچنین نشان می‌دهد که درک جدید دیویی از ابعاد دینی طبیعت و خود تجربه‌کننده می‌تواند به خوبی با چالش‌هایی که در چرخش اکولوژیکی که در حال حاضر منظر فلسفی را تغییر می‌دهد، برای فلسفه دین مقابله کند. بینش محرک چرخش بوم شناختی در فلسفه معاصر، نیاز به بازسازی مفاهیم و اصول اساسی فلسفی ما در پرتو نتایج علوم بوم شناختی است که بسیاری از آنها اصول اصلی تفکر مدرن غربی را به چالش می کشند. برای اثبات دیویی به عنوان یک متفکر دینی جدی، پایان نامه او را در گفتگوی انتقادی-سازنده با نظریه پردازان دیگری قرار می دهد که طیف وسیعی از دیدگاه های فلسفی و علمی را نمایندگی می کنند، از جمله دیدگاه های عمل گرایی، طبیعت گرایی، روان شناسی بوم شناختی و گشتالت، بوم شناسی عمیق، و علوم شناختی اخیر دیدگاه‌های دینی دیویی همچنین در رابطه با آموزه‌های تزکیه نفس دائوئیسم و ​​ذن بودیسم تحلیل می‌شود و پیوندهای غنی بین دیویی و تفکر شرقی را برجسته می‌کند. همه این متفکران و مکاتب فکری در نگرانی اصلی دیویی برای بازگرداندن تداوم بین حقایق و ارزش‌ها، بین دانش و عمل، بین طبیعت و طیف کامل تجربیات انسانی مشترکند. پایان نامه نشان می دهد که با بازیابی طبیعت گرایی دینی دیویی که سرشار از بینش و ارتباط بوم شناختی است، می توان پارادایم جدیدی را برای فلسفه دین تشخیص داد، الگویی که نوید می دهد که فلسفه دین مسائل و روش های اصلی دین را با به روزترین روش ها منطبق کند

ترجمه ماشینی : کالوینیسم و پراگماتیسم ممکن است به نظر اهمیت مذهبی مشابهی برای سیاست ارائه نکنند. با این حال، آبراهام کویپر (1837-1920) و جان دیویی (1859-1952)، قدردانی مشابهی از دامنه و عمق دینداری در زندگی عمومی دارند. اگرچه کویپر یک مسیحی بود و دیویی خود را خداباور نمی دانست، اما هر یک از آنها تجربه دینی را به عنوان اطلاع رسانی در همه حوزه های هستی می دانند. بر اساس تصور آنها، بین دین و دیندار تمایز وجود دارد. هر دو مرد را می توان «شاعران سیاسی» نامید، زیرا آنها از زبان به عنوان بیانی از تخیلات زیبایی شناختی خود برای ایجاد مفاهیم و اشیاء در جامعه به عنوان بیان ارزش های دینی خود استفاده می کردند. کار کویپر در هلند یک مطالعه موردی مفید برای ارزش گذاری دیویی از هنر است. کویپر فلسفه سیاسی و الهیات نوشت، اولین روزنامه سراسری پرمخاطب را تأسیس کرد، بیش از پنجاه سال برای این نشریه نوشت، بزرگترین دانشگاه کشور را تأسیس کرد و در نهایت نخست وزیر هلند شد. او در طول زندگی خود از لفاظی برای ایجاد تغییر در جامعه خود استفاده می کرد. دیویی و کویپر کار آکادمیک را با فعالیت های عمومی ادغام کردند و به دنبال کسب ثبات در تجربیات بودند. اگر دینداری به طور بالقوه هر بخش از زندگی مشترک بشریت را در بر می گیرد، افراد و گروه ها باید از مواضع خود آگاه باشند و در گفتگوی صادقانه با دیگران شرکت کنند. به گفته دیویی و کویپر، "بی طرفی"، "عینیت" و "یکنواختی" اغلب پیامدهای مشکل آفرینی دارند. تفکر آنها در این زمینه در بحث فرهنگ آموزشی در ایالات متحده برجسته است. مدل‌های آزمون مشترک مدرسه و آزمون بالا برای پایه‌گذاری فلسفه کویپر و دیویی در تجربیات آموزشی و تحصیلی فعلی مفید هستند.

ترجمه ماشینی : هدف ما در این پایان نامه بررسی انتقادی نظریه ارزش های اخلاقی دیویی با دیدگاهی برای کشف دیدگاه طبیعت گرایانه و زیست شناختی است، همانطور که دیویی تصور می کند، هنگامی که در قلمرو اخلاق به کار گرفته شود، می تواند به اندازه کافی بکار رود. تفسیر حقایق زندگی اخلاقی برای این منظور، ما حلزون را با مطالعه انتقادی روانشناسی بیولوژیکی دیویی آغاز می کنیم، که در پایان متوجه خواهیم شد که مسئول کل نظریه اخلاقی او است، و به دنبال آن مطالعه انتقادی منطق اسمی او، که به نظر ما، نتیجه ^ روانشناسی است و می آید تا دیدگاه الف او را در اخلاق مشخص کند. بنابراین، این دو بخش، از آنجایی که نقدی بر ایده‌های اساسی که نظریه اخلاقی دیویی بر آن‌ها بنا شده است، ارائه می‌کنند، به طور مفصل به آن پرداخته خواهد شد. بخش سوم و چهارم به بیان و نقد نظریه اخلاقی دیویی می پردازد.

ترجمه ماشینی : زیبایی شناسی متافیزیکی در ادبیات زیبایی شناسی معاصر دوباره ظهور کرده است. نام آن فلسفه هنر است و آرتور سی. دانتو، که آشکارا رویکرد هستی‌شناختی به هنر را اعلام می‌کند، آشکارترین طرفدار آن است. نلسون گودمن نیز در این اردو حضور دارد به این معنا که دیدگاه های کلی او در فلسفه هنر با پاسخ او به این پرسش که چیست تعیین می شود. فصل اول اصطلاح «زیبایی‌شناسی متافیزیکی» را با در نظر گرفتن چهار زیبایی‌شناس اوایل قرن بیستم، بندتو کروچه، هنری برگسون، جان دیویی و آر. جی. کالینگ‌وود تعریف می‌کند. این زیبایی‌شناسان به‌عنوان زیبایی‌شناسان متافیزیکی طبقه‌بندی می‌شوند، زیرا در سنت کلاسیکی می‌نویسند که رابطه‌ای بین زیبایی‌شناسی و متافیزیک را فرض می‌کند. این فصل همچنین نقدهای اوایل قرن بیستم از «زیبایی شناسی متافیزیکی» را در نظر می گیرد و پیشنهاد می کند که با پیشرفت قرن بیستم، جریان اصلی تفکر زیبایی شناسی به طور کلی از متافیزیک دور می شود. بنابراین، در اواسط قرن، زیبایی شناسی مستقل از متافیزیک تلقی می شود. فصل دوم آرتور سی. دانتو را به عنوان زیبایی‌شناس متافیزیکی معرفی می‌کند. این مقاله مقالات اولیه دانتو، "دنیای هنر"، "تأملاتی بر نظریه زبان راندال" و "آثار هنری و چیزهای واقعی" را با توجه به شخصیت متافیزیکی آنها در نظر می گیرد. فصل سوم به تجزیه و تحلیل اساسی ترین اثر دانتو در زیبایی شناسی، «تغییر مکان رایج» (1981) می پردازد. این تحلیل نشان می‌دهد که دیدگاه‌های متافیزیکی دانتو بر تعریف او از هنر، نظریه تقلید او و مفهوم او از ساختار یک اثر هنری تأثیر می‌گذارد. فصل چهارم به بررسی زبان های هنر نلسون گودمن با توجه به ویژگی متافیزیکی آن می پردازد. نتیجه‌گیری‌های گودمن در فلسفه هنر، مانند دانتو، با تعهدات هستی‌شناختی تعیین می‌شوند، در این مورد اقتصاد هستی‌شناختی یک نومینالیست. بنابراین گودمن نمونه دیگری از فیلسوفی است که در زیبایی‌شناسی تحلیلی معاصر کار می‌کند که زیبایی‌شناسی آن بر مبانی هستی‌شناختی و نه کاملاً تجربی مبتنی است. فصل پایانی ماهیت زیبایی‌شناسی متافیزیکی معاصر را با پس‌زمینه زیبایی‌شناسی متافیزیکی در شکل سنتی آن، زیبایی‌شناسان کلاسیک و زیبایی‌شناسان اوایل قرن بیستم، صورت‌بندی می‌کند.

ترجمه ماشینی : سؤال مطرح شده این است: در پی «تشکیل» ازفلسفه قاره ای (از نیچه و هایدگر تا دریداو فوکو) و "عمل گرایی" انگلیسی-آمریکایی فلسفه (از جیمز و دیویی تا رورتی)، چه نوع ژانری از نوشتن فلسفه است؟ تاریخ گزینشی به روایت می شود اتحاد بین سفسطه و بلاغت سنتی را نشان می دهد (از گورجیاس و پروتاگوراس تا سیسرو و کوئینتیلیان)؛ بین بلاغت و پراگماتیسم کلاسیک آمریکایی (پیرس، جیمز و دیویی)؛ بین پراگماتیسم معاصر (رورتی) و فلسفه قاره ای معاصر (دریدا); و بین نقد ادبی معاصر (ماهی) و «پست مدرن» زیبایی شناسی پیشنهاد شده است که این اتحادها یک منسجم را تشکیل دهند روایتی که نمونه ای از نزدیک شدن به یکدیگر است زیبایی شناسی گفتارها و متون خود فلسفه. این است استدلال کرد که پیامد این تغییر، از خواندن فلسفه است به عنوان پایه ای برای تحقیقات دیگر موسسات فرهنگ به خواندن آن را به عنوان بلاغت، این است که ژانر فلسفه را به عنوان یک هنر، به عنوان مجموعه ای از متن هایی که به کثرت گفتمان های نسبیتی کمک می کند که ما برای اهداف حیاتی خاص می سازیم: ساخته شده نه به عنوان آینه حقیقت، بلکه به عنوان اجتماعی مفید و متقاعد کننده درام ها

این پژوهش به بررسی تطبیقی آرا و اندیشه های تربیتی استادمرتضی مطهری و جان دیویی در زمینه های مبانی، اصول و روشها واهداف تربیتی به منظور بهره گیری در تعلیم و تربیت می پردازد. اهمیت تربیت اخلاقی در جامعه و نظام آموزش وپرورش امر بدیهی و غیرقابل انکار است. نتایج بر اساس فرضیه پژوهش نشان می دهد که تربیت مد نظر استاد مطهری تربیتی است که متربی را به سوی کمال، سوق می دهد وعامل مافوق طبیعی و انتزاعایات در تربیت معنوی او تاثیر گذاراست ولی تربیت ازنظر جان دیویی تربیت برای حال و دنیای متربی است که در این تربیت برنامه ی خاصی برای جهان ماورا و متافیزیک مد نظر نیست. با مطالعه آثار ایشان اصول و قواعدی می توان استنباط کرد که رعایت آنها رسیدن به اهداف تعلیم و تربیت را ممکن می سازد. اصولی که در این مقال مورد بحث قرار می گیرد عبارت است از:هماهنگی با فطرت، اعتدال، جامعیت، تأمین نیازهای واقعی، تأکید بر تربیت کودکی، توازن امور ثابت و متغیر، هدایت خواهی، حکمت جویی، بهره گیری از اراده، تلازم علم و عقل، انسانیت دوستی، جذب و دفع، پیوند تربیت با معنویت.و سپس با روشها بسوی اهداف ان اصول می رود. . از نظر دیویی ملاکها و اصـول اخلاقی «قوانین» نیستند بلکه ایده های کلی هستند که حاصل تجربه انـد . ایـن ایـده هـا، ابزارها یا روش هایی برای سر و کار داشتن با موقعیتهای جدید است. به اعتقـاد دیـویی تفکر ابزاری برای گذشتن از یک موقعیت مفروض آکنده از ابهام و ناهماهنگی بـه یـک موقعیت جدید و بهتر است. لازمه ایـن رویکـرد پراگماتیسـتی ایـن اسـت کـه شـرایط تضمین احکام ارزشی در رفتار خود بشر باشد و نه در یـک مرجـع ثابـت پیشـین مثـل فرامین الهی یا صور افلاطونی و یـا عقـل محـض . در این پژوهش روش تطبیقی- روش توصیفی و روش تحلیل محتوا بکار رفته است ، به بیان ساده، عملی برای مقایسه دو یا چند چیز با هدف کشف چیزی درباره یک یا همه چیزهایی است که با هم مقایسه توصیف و تحلیل می‌شوندرویکرد مناسب در این تحقیق ، رویکردی میان رشته ای و انعطاف‌پذیر بوده با این حال امیدوارم نتایج حاصل از مطالعات تطبیقی توصیفی و تحلیل محتوا در ارائه پاسخی منسجم و یکپارچه، درپاسخ به اهداف تحقیق کمک کند.

جان دیویی قصد داشت تا بر اساس نظریۀ تکاملی داروین، نحوۀ نگرش ما را نسبت به جهان پیرامونمان متحول سازد. او در روزهای پیشامدرن برای رسیدن به وعدۀ مدرنیته که همانا ترقی و پیشرفت در تمام زمینه‌ها بود تلاش می‌کرد. دیویی نه‌تنها چنین مرحله و گذاری را پیش‌بینی نمود بلکه راه و روش عبور از آن را نیز مورد مطالعه قرار داد. در این مقاله از سال‌هایی که دیویی یک مسیحی پر شور بود آغاز کرده ایم و به زمانی‌که او مجذوب علوم تکاملی گشت و با رویکردی عقل‌گرایانه به بسط نظریۀ «تجربۀ» خود رسید، پرداخته‌ایم. طبق رویکرد طبیعت‌گرایانۀ دیویی به انسان، ما با تجربه‌های دینی روبرو هستیم که در فرایند تکاملی، پاسخی به نیازهای اولیۀ انسان بوده و در بستر فرهنگ‌های مختلف در قالب ادیان متفاوتی ظاهر شده‌اند. تجربۀ‌دینی مدنظر دیویی، همان آرزوها و رؤیاهای شخصی انسان است. خدا، آخرت، دین و امور فراطبیعی از این جنس بوده و زادۀ تبادل و سازگاری-های انسان با محیط‌زیست او می‌‌باشند. پس سخنی از عوالم دیگر و جهان‌هایی با سطح‌های مختلف و یا جهان‌هایی موازی که جدیداً بر‌اساس فرضیه‌های علمی مطرح شده نیست. معنویت، دین و اخلاق، همگی طبیعی، تجربی، واقعی و البته با‌ارزش هستند. دیویی انسان را به‌عنوان یک ارگانیزم در بین میلیون‌ها‌ جاندار دیگر و در پیوند و پیوستگی با آن‌ها در‌نظر می‌گیرد و به کاربرد و کارکرد تجربه‌های دینی در زندگی روزمره می‌پردازد.

هدف پژوهش حاضر، تبیین زیبایی‌شناسی از دیدگاه جان دیویی و استلزام‌های تربیتی آن است. این پژوهش، فلسفی از نوع تحلیل مفهومی و استنتاجی است. روش گردآوری اطلاعات کتابخانه‌ای- اسنادی است و اسناد تحلیل‌شده شامل کتب، پیشینه‌ی مطالعاتی و پژوهش‌های مرتبط در این زمینه است. نتایج پژوهش نشان داد زیبایی‌شناسی، تجربه و دانش در دیدگاه دیویی با یکدیگر رابطه دارند. دیویی مخالف هر نوع دوگانگی و موافق یکپارچگی در زیبایی‌شناسی، تجربه و دانش است. تجربه‌ی زیبایی‌شناختی با ویژگی‌هایی همچون کلیت، بی‌واسطه‌گی، انسجام و غیره از سایر تجارب متمایز می‌شود و دانش بخشی از زیبایی‌شناسی است. دیدگاه دیویی در تربیت هنری در دو سطح برنامه درسی و تدریس استلزام‌هایی دارد. در سطح اول، نگاه تلفیقی به هنر و توجه به وجه نظری و عملی هنر مطرح است. سطح دوم متوجه برقراری ارتباط بین تربیت هنری و تجارب متربی و وجه احساسی تعامل معلم و متربی است. رعایت تنوع در شیوه‌های تدریس و توجه به ارزشیابی کیفی و فرایندمحور به ارتقای تربیت هنری یاری می‌رساند.