جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

بدیو در کتاب دلوز: غوغای هستی، به ارائه نظرات خود درباب هستی­شناسی دلوز پرداخته و با برشماری برخی ویژگی ها در نگره دلوز، او را درنهایت فیلسوف امر واحد می­خواند که با تکیه بر نگاه رواقی، در آنچه واژگون سازی افلاطون­خوانده ناموفق بوده­ و پروژه فلسفی­اش دست­آخر دستاوردی مگر تسلیم کثرت به واحد نداشته­است. برای بدیو که یکتا رسالت فیلسوف معاصر را در گسستن از مفهوم واحد به هر ترتیب می­داند، مفاهیمی چون اشتراک معنوی هستی و نیز بازگشت ابدی، صرفا به تساوی هستی و واحد خواهند رسید و حتی تفاوت در هستی­شناسی دلوز در نهایت تابع"همان" و راهبر واحد خواهد بود. در این مقاله تلاش خواهیم نمود ضمن برشمردن بخشی از نقدهای بدیو در خصوص ارتباط دلوز و نگره رواقی و نیز به کار­گیری مفهوم بازگشت ابدی و تلقی او از دلوز به­مثابه فیلسوف امر واحد، نقدی بر نقدهای بدیو ارائه و در نهایت از هستی­شناسی تفاوت و تکرار به­مثابه نسخه­ای مبتنی بر کثرت دفاع نماییم و نشان دهیم ریشه بنیادین نقدهای بدیو را می­توان در تلقی نامنسجم او از واحد و خلط عامدانه مفاهیم اشتراک معنوی وجود و واحد دانست.

ترجمه ماشینی : زیست‌شناس آلمانی یاکوب فون اوکسکول بر این موضوع تمرکز کرد که چگونه یک حیوان، از طریق روابط رفتاری خود، هم بر محیط منحصر به فرد خود تأثیر می‌گذارد و هم تحت تأثیر قرار می‌گیرد. Onto-Ethologies تأثیر ایده‌های اوکسکول را بر افکار مارتین هایدگر، موریس مرلوپونتی و ژیل دلوز دنبال می‌کند، زیرا آن‌ها بررسی می‌کنند که چگونه رفتار حیوانات ممکن است تقریبی باشد، اما همچنین با رفتار انسان متفاوت است. این رابطه بین حیوان و محیط است که هایدگر، مرلوپونتی و دلوز را مورد علاقه خود قرار می‌دهد، و با این حال، تفاوت‌های رویکرد آنها به Uexküll (و مفاهیمی مانند جهان، بدن و تأثیر) است که بسیار جذاب است. این کتاب به بررسی پیامدهای این برخوردها می‌پردازد، از جمله اینکه چگونه زندگی حیوانات اهمیت هستی‌شناختی فلسفه‌های مربوطه خود را گسترش می‌دهد و عمیق‌تر می‌کند.

ترجمه ماشینی : این کتاب به بررسی نقش شوخ طبعی در زندگی خوب می پردازد، به ویژه آن گونه که سه روشنفکر برجسته فرانسوی که تحت تأثیر اندیشه نیچه قرار گرفته اند: ژرژ باتای، ژیل دلوز و کلمان روزه مورد بحث قرار گرفته است. لیدیا امیر با بحث در مورد استقبال نیچه در فرانسه شروع می کند و توضیح می دهد که چرا و چگونه او در آکادمی فرانسه به عنوان "فیلسوف خنده" شناخته شد. هر یک از سه فصل بعدی بر اهمیت شوخ طبعی و خنده در زندگی خوب که توسط باتای، دلوز و روزت حمایت می شود، تمرکز دارد. این فصل ها همچنین به بررسی رابطه پیچیده بین کمیک و تراژیک و طنز و خنده تا کنایه، طنز و تمسخر می پردازند. میراث فلسفه خنده نیچه سهم ارزشمندی در کار تفسیری اخیر انجام شده در مورد باتای و دلوز دارد و مقدمه بیشتری را با روست نسبتاً ناشناخته ارائه می دهد. این کتاب فلسفه های این سه متفکر، ارتباط آنها با نیچه، و در مجموع، نقش مهمی را که طنز در فلسفه ایفا می کند، روشن می کند.

ایدههایی که در ذهن انسان تثبیت شدهاند و عالوه بر ساحت غیرانضمامی، ساحت انضمامی حیات او نیز تحت تأثیرات موسّع و ژرف آنها است ایدههاییاند که شبحوارگیشان در صورتبندیای که اشتیرنر از جهان انسانی پیشِ رویِ ما نهاده است برجسته و پُررنگ است. علیرغم برخورداری اشباحِ ایدهها از این مشخّصات که همانا مشخّصات امر ذاتی هستند، ارائۀ طرح کلی غیرذاتی از آنها امری تحقّقپذیر است. این طرح که بر واگشایی دوگانگیای مفهومی در نظام فلسفی دولوز مبتنی است، خود گشایندۀ خوانشی است که شبحوارگیِ ایده در آن مبنای آشکارگی ذاتیبودن ساحت دالّ مفهومی »انسان« است. این خوانش اشتیرنری آشکارکنندۀ این امر است که ساحت مذکور تجسّم ناکثرتمند عناصر برسازندۀ خود است

ترجمه ماشینی : فیلسوف فرانسوی ژیل دلوز دو کتاب «منطقی» نوشت: فرانسیس بیکن: منطق حس و منطق حس. با این حال، دلوز در هیچ یک از این کتاب‌ها و در هیچ اثر دیگری ویژگی‌های منطقی را که به کار می‌برد به شیوه‌ای رسمی بیان نمی‌کند. او قطعا از منطق کلاسیک استفاده نمی کند. و بهترین گزینه‌ها برای منطق غیرکلاسیکی که او ممکن است پیاده‌سازی کند عبارتند از: فازی، شهودی و دارای ارزش‌های متعدد. اینها در مورد مفاهیم او از ترکیب و تبدیل ناهمگن، تفکیک ترکیبی تأییدی، و قوای کاذب قابل استفاده است. کوری شورز در کتاب «منطق ژیل دلوز: اصول اساسی» کاربرد سه منطق غیرکلاسیک را در فلسفه دلوز با استفاده از نوشته‌های فلسفی و منطقی گراهام پریست، مدافع برجسته دیالته گرایی در جهان، بررسی می‌کند. از طریق انجام این کار، شورز استدلال می کند که منطق دلوز به بهترین وجه به عنوان یک منطق دیالثیک، ناسازگار و دارای ارزش های متعدد درک می شود.

ترجمه ماشینی : این کتاب که با خوانش چالش برانگیز و بحث برانگیز «اسپینوزا» ارائه شده توسط ژیل دلوز در «اکسپرسیونیسم در فلسفه» (1968) ارائه شده است، بر روی استقرار مجدد مفاهیم اسپینوزیستی توسط دلوز در چارچوب پروژه فلسفی خود برای ساختن یک فلسفه تفاوت به عنوان یک کتاب تمرکز دارد. جایگزینی برای فلسفه دیالکتیکی هگلی دافی نشان می دهد که برای درگیر شدن کامل با فلسفه تفاوت دلوز، درک کامل اسپینوزیسم دلوز ضروری است.

ژیل دلوز همواره از طریقِ خوانشِ فیلسوفانِ دیگر، به­دنبال طرح و بسطِ مسئله­‌ای در فلسفۀ خویش بوده است. بدین جهت، بسیار پیش می­‌آید که در نسبت با مسئلۀ خویش، بر مفهومی در اندیشۀ یک فیلسوف تأکید گذارد، که با وجود اهمیتش، در نظامِ فکری آن فیلسوف چندان برجسته نشده باشد. مفهومِ اکسپرسیون، که دلوز آن را مبتنی بر خوانشِ اسپینوزا در کتابِ اکسپرسیونیسم در فلسفه: اسپینوزا طرح کرده، از جملۀ چنین مفاهیمی است، که دامنه و وجوه گسترده­ای دارد. از آن­جا که نوشتۀ حاضر در پرتوِ مسئلۀ نسبتِ یگانگی و بسگانگی این مفهوم را بررسی می‌کند، لذا وجه منطقیِ این مفهوم در آن برجسته می­‌گردد. این مقاله می­‌کوشد نشان دهد که چگونه دلوز با استفاده از منطقِ اکسپرسیون، اصالتِ یگانگی یا اصالتِ بسگانگی را کنار زده، و نسبتی درون­ ماندگار میانِ این دو مفهوم برقرار می­‌سازد. برای این منظور، ابتدا تمایز و درعین­ حال هم­بستگیِ مؤلفه­‌های سه‌­تایی این منطق، از سه جهتِ متفاوت شرح می­‌گردد. سپس نشان داده می­‌شود که چگونه این هم­بستگی مبنایی برای برقراری نسبتی درون­‌ماندگار میانِ مفاهیمِ یگانگی و بسگانگی، فراهم می­‌سازد. بخش آخر نیز با درنظرگرفتنِ این منطق، به ­صورت تحلیلی، تفسیرِ دلوز از مفاهیم جوهر ِمطلق و تمایز واقعیِ صفات را بازسازی می­‌کند، تا به­ صورت انضمامی نمونه­‌ای از لوازم و نتایجِ دگرگون‌­کنندۀ آن را آشکار سازد.