جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

(سیره سیاسی امام جعفر صادق ( علیه السلام ) مجموعة تحقیق حاضر پیرامون سیاست های امام جعفر صادق ( علیه السلام ) در عصر امویان و عباسیان می باشد . از آن جایی که سیره به معنی روش و سیاست به معنی حکومت کردن است دراین تحقیق به روش حکومت کردن امام صادق ( علیه السلام ) و شیوه های برخوردسیاسی ایشان در عصر اموی و عباسی پرداخته شده تا با الگوقرار دادن روش های سیاسی امام صادق ( علیه السلام ) در عصرکنونی بتوانیم به پاسخگویی خیلی از سوالات فائق آییم در نتیجه نیازمندی به این شیوه های سیاسی بنده را به آن واداشت که این موضوع را انتخاب نمایم ابتدا سیاست را تعریف نمودم تامراد از سیرة سیاسی برای مخاطبان آشکار شود . سیاست یعنی تصدی امور اجتماعی برای اجرای دستورهای خدا در میان مردم ششمین پیشوای شیعیان ، در 17 ربیع الاول ، سال 83 در مدینه متولدشد . نام مبارکش جعفر ، کنیه اش ابوعبدالله و مشهورترین لقب اش صادق است . صادق نامیده شد تا از جعفر ، فرزند امام هادی علیه السلام معروف به جعفر کذاب بازشناخته شود . دوران 31 سالة پیش از امامت امام ( علیه السلام ) را می توان دوران آمادگی آن حضرت برای پذیرش رسالت الهی دانست . ایشان در سال 114 ه عهده دار منصب امامت شدند . این دوران از نظر سیاست اجتماعی با فراز و نشیب های زیادی روبه روبود که درهم پیچیده شدن طومار حکومت امویان و روی کارآمدن عباسیان از مهمترین آن هاست از جمله عوامل انقراض حکومت اموی ، ضدیت حکمرانان اموی با اسلام و فشارهای سیاسی و اقتصادی برمردم و همچنین کشمکش های درون دستگاه خلافت و دیگر عوامل می باشد با سقوط امویان عباسیان برمسند حکومت تکیه زدند . با ترسیم شرایط سیاسی دوران امام ( علیه السلام ) برای ما معلوم می شود علت اینکه امام ( علیه السلام ) قیام نظامی انجام نداد یکی نداشتن یار و یاور و دیگری عدم صداقت عباسیان بود. امام ( علیه السلام ) برای این که اعتراض خود را به مخالفان انتقال دهد شیوة تقیه را برگزید . از دیگر اقدامات مهم امام صادق ( علیه السلام ) تأسیس نهاد وکالت و تأسیس دانشگاه جعفری بود . از مهمترین ویژگی های این دانشگاه می توان به این مورد اشاره نمود که هویت این نهاد مستقل وابستگی به دستگاه حکومت نداشت . تضادو شکاف بین دو جبهة امامت و خلافت به جایی رسید که در نهایت ، منصور ، خلیفة عباسی به وسیله اسم امام صادق ( علیه السلام ) را در تاریخ 25 شوال سال 148 ه به شهادت رساند و در بقیع در کنارپدر و نیاکان خود به خاک سپرده شد . لهذا ، دستیابی به این مهم امکان پذیرنبود مگر با مراجعه کتب مرجع شیعی و سنی از جمله : ناسخ التواریخ ، تاریخ یعقوبی و تاریخ بناتکی و کتب روائی از جمله نهج البلاغه بهارالانوار . مهم ترین کلید واژ ه ها سیره ، سیاست ، امام ، صادق ، شیعه ، تقیه ، فقه ، اموی ، حنفی ، حنبلی ، مالکی ، شافعی و ... می باشد .

صدرالمتالهین اولین کسی بود که بر اساس مبانی حکمت متعالیه توانست معاد جسمانی را تبیین عقلانی کند. طبق مبانی صدرایی، بدنی که بالذات تحت تدبیر نفس قرار دارد، یعنی بدن ما، نه این بدن متعین دنیوی، عنصری از شوون و بلکه نماد مرتبه ی نازله نفس است و عمل نفس در عالم واقع، به واسطه ی بدن صورت می گیرد. بنابراین بدن آلتی مستقل و بیگانه از نفس نیست، بلکه متجلی نفس است. بر این اساس، بدن در ارتکاب عمل، هم نقش مباشر را دارد و هم مسبب پیدایش عمل است و به همین دلیل، در آخرت، مستحق عذاب و پاداش می شود. طبق نظریه ی صدرا، بدن اخروی برآمده از خلاقیت قوه ی خیال است. یکی از مخالفان معاد صدرایی آقا علی مدرس است که بر اساس مبانی صدرایی، معتقد است که نفس در بدن و اجزایش ودایعی به جای می گذارد؛ بنابراین پس از مرگ، اجزا به سمت تشکیل بدن کاملی حرکت می کنند و این بدن در آخرت، دوباره به نفس ملحق می شود. وی معاد جسمانی را به معنای تعلق دوباره ی بدن دنیوی به نفس می داند.

آن‌چه در این مقاله مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته، کیفیت صدور کثرت از وحدت در قلمرو اسما و صفات حق تعالی است. ضمن بررسی کثرت اسمایی و صفاتی و تمایز آن‌ها با یکدیگر، دیدگاه متکلمان، حکیمان و عارفان به اجمال مورد ارزیابی قرار می‌گیرد و در حد امکان به حقیقت اسما و صفات اشاره می‌شود و یادآور می‌گردد که اسما و صفات بنا بر طلب ذاتی مقتضی ظهور بوده و در پرتو ظهور آن‌ها بوده که جهان خلقت از کتم وحدت به ظهور کثرت قدم نهاده و این طلب ذاتی تا ابد هم‌چنان ادامه خواهد داشت. از آن جا که کمالات ذاتی حق، لایتناهی است، دولت اسما و صفات او نیز پایان ناپذیر خواهد بود؛ به گونه‌ای که در پایان دولت یکی از اسما، اسم دیگری در مقام ظهور، نقش آن را بر عهده می‌گیرد، یعنی اسم به اسم الباطن بازگشت و اسمی‌که جانشین آن شده بر کرسی اسم الظاهر حکومت مقدر خود را شروع می‌کند و به حاکمیت خود ادامه می‌دهد. کار تناکح اسما و صفات هرگز به تعطیل نمی‌انجامد و مدام آن‌ها به رازگشایی عالم آفرینش می‌پردازند. حاکمیت اسما و صفات بر اساس اقتضای ذاتی آن‌هاست و در قرآن مجید هر یک از آن‌ها در جایگاه خاص و مناسب خود معرفی شده‌اند. با بصیرت و معرفت می‌توان مشاهده کرد که کشف رازهای خلقت در قلمرو علوم، خود به کشف نقش اسمی ‌و صفتی از اسمای الهی می‌انجامد.

این مقاله به بررسى چهار نکته کوتاه درباره زندگى امام صادق7 مى پردازد که در کتاب مکتب در فرآیند تکامل ، اثر دکتر حسین مدرّسى مطرح شده اند. این چهار نکته به طور خلاصه، ناظر به عدم قیام امام 7 با وجود آمادگى شیعیان، عدم قبول خلافت با وجود پیشنهاد عبّاسیان، نهى از خواندن ایشان با عنوان امام و نهى از تبلیغ و گسترش تشیّع است. در این مقاله، ضمن بررسى صحّت این اقوال، سازگارى این اقوال با عقاید شیعى بررسى مى شود.