جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

رابطه تکوینی اعمال انسان با عقوبت اخروی که از آن به «تجسم اعمال» یاد می‌شود، اهمیت ویژه‌ای نزد دانشمندان مسلمان، خصوصاً عرفا داشته است. ابن­عربی با طرح مسائل انسان‌شناسی و خصوصیات انسان کامل، گام بزرگی در تبیین مباحث تجسم اعمال برداشت و شارحان وی نیز برای تثبیت این دیدگاه، تلاش وافری کردند. مقاله حاضر با روش تحلیلی-تبیینی و تأکید بر آراء ابن­عربی و تا حدودی شارحان و عارفان پس از او درصدد پاسخ به این سؤال است که مبحث انسان کامل و مسائل پیرامون آن، چه تأثیری در شکل­گیری آموزه تجسم اعمال داشته است؟ و در این خصوص، به بررسی پنج مورد از خصوصیات انسان کامل پرداخته است، شاخصه‌هایی مانند خلافت، تصرف، همت، جامعیت و علم. جامعیت انسان کامل سبب حضور تمامی عوالم نزد او و پیدایش علم حضوری وی به حضرات مذکور و آشکار شدن باطن امور نزد او می‌گردد. علاوه بر اینکه انسان کامل با دو خصوصیت همت و تصرف، قادر به ایجاد اعیان خارجی بوده و خلق باطن اعمال توسط نفس در عوالم اخروی را اثبات پذیر می‌کند.

سبک زندگی عارفانه مشتمل بر اصول و مبانی­ای است که می­توان از آنها به­عنوان مشخصه­های متمایزکننده آن از سایر سبک­های زندگی یاد کرد، ازاینرو یک راه برای فهم زیست عارفانه تبیین این اصول و ارائه آنها در ساختاری نظام­مند است. بر این اساس، در نوشتار حاضر موضوع بحث استخراج اصول زیست عارفانه با تأمل در اندیشه ابن­عربی به شیوه توصیفی و تحلیلی است که برسازنده مولفه­های سبک زندگی عارفی است که با طی کردن فرایند سلوک به مقام تخلق به اخلاق الاهی دست یافته است و الگویی از زیستن را هم از لحاظ بینشی و هم از لحاظ عملی عرضه می­دارد که او را از سایر شیوه­های زندگی متمایز می­سازد. از این اصول تحت عناوین «عبودیت و حریّت»، «حکمت»، «مکارم اخلاق»، و «عدم نزاع» یاد شد که مترتب بر یکدیگر بوده و ساختار نظام­مندی را تشکیل می­دهند. همچنین در ضمن بحث از این اصول از مبانی هستی­شناختی و انسان­شناختی تبیین­کننده آنها نیز سخن به میان آمد.

ترجمه ماشینی : تأثیر گسترده، عمیق، ماندگار و قطبی بر رشد عرفان اسلامی در قرون پس از وفات او. اصول زیربنایی تصوف مانند عقاید وحدت متعالی هستی، انسان کامل، مهر قداست محمدی در شکل نهایی و تفسیر نهایی خود معمولاً هم به نحو مطلوب و هم نامطلوب با نام آن همراه است. ابن عربی. این پایان نامه تحقیقی تاریخی در مسیرهایی است که از طریق آن تأثیر ابن عربی و نیز آثار، شاگردان و اندیشه های او به ارث رسیده و در محیط فکری طبقه دانشمند عثمانی که در اینجا توسط دو گروه نمایندگی می شود، گنجانده شده است: علمای مذهبی و اعضای اداره امپراتوری. این پایان نامه تداوم جامعه متنی و تفسیری ابن عربی را دنبال می کند و مجموعه ای از شاگردان ابن عربی را از زمان اقامت وی در آناتولی قبل از عثمانی تا اولین شخصیت ها و مؤسسات علمی عثمانی که تعالیم اکبری به وسیله آن تعلیمات اکبری ارائه می شد را دنبال می کند. به محافل نوپای علمای عثمانی رانده شد. رویدادهای تاریخی پر فراز و نشیب دهه های اول قرن شانزدهم، یعنی تسخیر عثمانی بر جهان عرب و شکست ممالیک و صفویان در نتیجه آن، فرصتی برای ارزیابی آموزه های تثبیت شده اکبری فراهم کرد. در زمینه عثمانی عبدالله البوسنوی، مفسر برجسته عثمانی فصوص در قرن هفدهم، در شرح معروف خود پیشنهاد کرد که ورود عثمانی ها به جهان عرب جان تازه ای گرفت، یا دقیق تر، برای اولین بار بحث های داغی را آغاز کرد که حول مسئله مقبولیت ابن عربی متمرکز بود. اعتقادات در قلمرو عثمانی تعداد فراوان منابع اولیه که از آن دوره سرچشمه می‌گیرد، فعالیت‌های فشرده‌ای را نشان می‌دهد که بر حمله و دفاع از ابن عربی، دیدگاه‌های او و پیروانش متمرکز شده‌اند، و به نظر می‌رسد که این واقعیت مؤید فرض البوسنوی است. این پایان‌نامه بر اساس منابع دست‌نویس اولیه و مجموعه‌ای از ادبیات ثانویه تلاش می‌کند تا این بحث‌ها را در دو مجموعه متنی دنبال کند: در گفتمان امپراتوری که در اینجا با رساله‌ای کوتاه، ناشناس و مبهم با عنوان الشجره النعمانیه فی علما ارائه شده است. الدوله العثمانیه، و در مباحث حقوقی با گزیده ای از فتواهای صادر شده توسط برخی از برجسته ترین علمای عثمانی و شیخ الاسلام های آن دوره ارائه می شود.

ترجمه ماشینی : این پژوهش مقایسه‌ای است از نظام‌های فلسفی تألیف شده توسط فیلسوف هندی سانقره (830-788م) و عارف مسلمان، ابن عربی (1165-1240م.) تز اولیه یافت شده در این مطالعه این است که نظام های مفهومی ساخته شده توسط سانقره و ابن عربی، آفرینش های کاملاً جدیدی نیستند که از هسته تحقق های عرفانی آنها ناشی شده باشد. بلکه حاوی اصول، مفاهیم و آموزه های از پیش موجود اساسی هستند که بسط یافته و در درون یک فلسفه یا الهیات سیستماتیک قرار می گیرند که هدف آن هدایت دیگران به وضعیت تحقق است. گزیده ای از این پیش فرض ها از درون هر یک از نظام های فلسفی این متفکران استخراج شده و به عنوان شاخص های ساختاری به کار گرفته می شود. شباهت ها برجسته می شود، اما تفاوت های اندیشه سانقره و ابن عربی که در نظام های فلسفی آنها مشهود است، ما را به این نتیجه می رساند که این دو عارف در فضای مفهومی متفاوتی زندگی می کردند.

اعتقاد به وجود عالم مثال مطلق به عنوان عالمی حقیقی و جوهری روحانی، که حدواسط میان عالم جبروت و عالم شهادت تلقی­می­شود، ازجمله باورهای عرفان محیی الدینی است .از آنجایی که تمام ممکنات عوالم خلقت در این عالم با صورتی مثالی ظهوردارند می­توان به نقش بی­بدیل این مرتبه از هستی در فرآیند معرفت انسان پی­برد. مقاله حاضر برآن است که نشان­دهد چگونه از طریق شناخت عالم مثال می­توان به شناخت همه مراتب خلقت نائل­گشت.ممکنات عالم عقول، با تجرد تام تنها درعالم مثال که محل ظهور صور است با یک نحو تعین مناسب کمالات خویش متمثل­می­شوند. مرتبه مثالی عالم دربردارنده حقایق نوری نیمه­مجرد وسیعی است که با صوری مثالی تعین یافته­اند، ممکنات عالم طبیعت نیز در سابقه وجودی خود ظهوری مثالی داشته­اند زیرا عالم مثال واسطه ظهورآن­ها است. بنابراین ارتباط معرفتی با عالم مثال امکان شناخت همه مراتب هستی را برای انسان فراهم می آورد و از آنجا که یکی از قوای ادراکی انسان قوه خیال اوست که خود از سنخ عالم مثال می­باشد لذا انسان می­تواند با مثال مقید خویش با عالم مثال مطلق ارتباط وجودی ومعرفتی حاصل نماید.

معانیی که از حضرت الهی فرودمی­آیند یک صورت جسمانی مانند صورت خیال ما می­پذیرند و سپس به عالم ملک فرودمی­آیند. بدین لحاظ جهان مثال را « خیال منفصل» نیز می­نامند. و ارواح کلی انسانی پیش از ظهورشان در بدن با آن صورت­ها ظاهرند و اکثر مکاشفات در این عالم است که آن­ را « خیال مقید» می­نامند انواع خواب­ها مربوط به این عالم است و معبر نیز خواب را با توجه به این عالم تعبیرمی­کند. پیامبر (ص) در مورد دو خواب فرموده : یوسف (ع) وقتی که برادرانش در برابر او سجده کردند صورت خارجیه حسیه را حق قرارداد و گفت خوابم تعبیر شد و آن را خیال اندر خیال دانست نه حقیقت و در مورد ابراهیم (ع) بایست خوابش را تأویل­می­کرد اما چون انبیاء امور را در عالم مثال مطلق مشاهد­ه­می­کنند که مطابق با واقع است و نیازی به تعبیر ندارد آن را تأویل نکرد و به ذبح فرزندش پرداخت و این فدیه مربوط به آن چیزی بود که در ذهن ابراهیم (ع) بود نه آنچه در نفس­الامر بود. به این دلیل خداوند فرمود: « ان یا ابراهیم قد صدقت الرویا» نفرمود در رویا صادق بودی. دکتر عبدالکریم سروش نیز به پدیدارشناسی قرآن پرداخته و در موردِ ماهیت رویا ، قرآن و وحی الهی نق. طه نظراتی دارد؛ از این‌رو ، هر دوی این مطالب را بررسی می­کنیم زیرا بر این اعتقادیم که تضاربِ آراء نه­تنها جمودِ فکری دینی را ازبین­می‌برد بلکه بیش از آن ، باعثِ رشدِ و ارتقاء معرفتی نیز می‌­گردد. این مقاله ‌، از ره‌آوردِ چالش‌های میانِ ادعای سروش و نقد‌های بر آن است که می‌تواند به درک و فهمی عمیق‌تر از مسائلِ مهم و تأثیرگذار در زندگی دینی‌ راه­یابد.

ترجمه ماشینی : کاوش در مورد چگونگی عملکرد «مونث» در الهیات عرفانی سیستماتیک ابن العربی (1165-1240) به زبان انگلیسی با تحلیل اوایل قرن بیستم رینولد نیکلسون از ترجمان الاشواق آغاز می شود و از زمان کار ده ها محقق گسترش می یابد. پس از آن، مهمترین آنها هنری کوربین، توشیهیکو ایزوتسو، ویلیام چیتیک، ساچیکو موراتا و سعدیه شیخ. (البته می توان استدلال کرد که چنین مطالعاتی در زبان عربی تا جایی می رسد که شاگرد اصلی او قنووی و مهمترین منتقد او ابن تمیه است. قدیس فرانسیس آسیسی (1181-1226) با شیخ زمینه تاریخی کلی دارد. او همچنین علاقه ی علمی به نگرش خود نسبت به زنان و زنانه را به عنوان ذاتی این صعود، و نه فقط در میان نخستین هیژوگرافیانش، برانگیخته است. اما از طریق صدها مفسر از آن زمان، اخیراً آندره واوشز و ژاک دالارون. با این حال، علیرغم نسل‌ها پژوهش در این زمینه، مطالعه تطبیقی این دو عارف هنوز منتشر نشده است. ابن العربی و فرانسیس آسیسی» می کوشند تا این شکاف را پر کند و با این کار جنبه های متمایز رویکردهای عرفانی قدیس و شیخ را باز کند و تلاقی هایی را به عنوان w نشان دهد. به عنوان نقاط عزیمت ابزاری برای این کار، نتیجه گیری محققان فمینیست است که بر هر یک از مردان تمرکز می کنند، اما همچنین - از آنجا که مسئله زنانه در متون عرفانی بسیار با میل جسمانی و معنوی مرتبط است - چنین تلاشی با رویکرد روانکاوانه به متون مذهبی قرون وسطی مرتبط است. که توسط زیگموند فروید و به ویژه ژاک لاکان ممکن شد و سپس توسط لوس ایریگاری و امی هالیوود گسترش یافت. مسیری که فرانسیس و ابن العربی را به هم پیوند می‌دهد، عرفان‌های آنها، استفاده از زبان استعاری، ساختارهای خاص جنسیت، از لحاظ کلامی و شاعرانه، و راهبردهای مکمل شگفت‌انگیز آنها برای تأکید بر چگونگی ظهور کالبد فیزیکی به عنوان حیاتی در صعود عرفانی را طی می‌کند. بر این اساس، این پایان نامه فضای جذاب بین این دو را مرور می کند - یعنی به تعبیر ابن العربی، برزخ که در آن اولویت های نهایی یکی عملاً با دیگری برخورد می کند، اما به گونه ای که تضادهای آنها را حفظ می کند.

ترجمه ماشینی : لارنس کانینگهام، متکلم کاتولیک، مطالعه قدیسان را به عنوان عنصری نادیده گرفته در سنت مسیحی ارزیابی می کند، حتی در سنت کاتولیک رومی که احترام به مقدسین یکی از ویژگی های متمایز آن است، و سیستم مفصلی برای قدیس کردن قدیسان وجود دارد. . کانینگهام نقد خود را در سال 1980 نوشت، اما اعتبار آن حتی امروز نیز صادق است. اگرچه مطالعه قدیسان هنوز در الهیات مسیحی حاشیه‌ای است، اما تلاش‌های قابل توجهی برای بازاندیشی در الهیات قدیسان وجود دارد. این پایان نامه، که با این تلاش ها مطابقت دارد، به یک سؤال می پردازد که از بافت چند دینی امروزی بیرون می آید: «آیا برای مسیحیان ممکن است افراد سنت های دینی غیر مسیحی را به عنوان قدیس بشناسند؟» برای دادن پاسخ مثبت به این سوال، این پروژه پایان نامه الهیات جامع قدیسان را پیشنهاد می کند که شامل شخصیت های مقدس غیر مسیحی است. با فرض موضعی اعترافی در روش الهیات تطبیقی، هدف اولیه این پروژه، غنی‌سازی گفتمان الهیات نظام‌مند مسیحی قدیسان و قداست از طریق آموختن از سنت‌های دیگر در این مورد اسلام است. مقدسین در اسلام «دوستان خدا» نامیده می شوند (اولیاء الله؛ بخوان ولی الله). این اصطلاح بر اساس آیه ای از قرآن است که می فرماید: «إِنَّ اللَّهُ لَیْتَهُ وَ لَهُ أَحْمَةً» (10:62). یکی دیگر از زمینه های متنی اولیا در اسلام، سخنان حضرت محمد (ص) است. در حديث معروف اولياي خدا آمده است: «هنگام ديده شدن، خداوند ياد مي‌شود». در این پایان نامه، مفهوم قداست و اولیاء را از دیدگاه مسیحیت با اسلام، به ویژه با مفهوم ولایت ابن عربی مقایسه می کنم. به عنوان یک کار الهیات تطبیقی، من قبل از انجام مقایسه واقعی، ابتدا گفتمان قدیس و قدیس را در هر سنت دینی، یعنی مسیحیت و اسلام، شرح خواهم داد. فصل 1 تا 4 در خدمت این تلاش است. فصل 1 و 2 گفتمان را از دیدگاه کاتولیک و پروتستان بررسی می کند. من روی چندین الهی‌دان کاتولیک تمرکز خواهم کرد که الهیات قدیسان خود را در طول و بعد از دومین شورای واتیکان توسعه دادند، یعنی کارل رهنر، ژان لوک ماریون و الیزابت جانسون. علاوه بر این، من همچنین بینش هایی را از دو الهیدان برجسته پروتستان، دیتریش بونهوفر و پل تیلیش، به دست خواهم آورد. فصل سوم به معرفی مبحث اولیاء و قداست در اسلام از منظر پدیدارشناسی، متنی و کلامی می پردازد. مفهوم ولایت ابن عربی کل فصل 4 را اشغال می کند. توجه به این نکته مهم است که این فصل به طور کامل اندیشه ابن عربی را توصیف نمی کند زیرا من قبلاً مطالب خاصی را برای مقایسه انتخاب کرده ام. این مقایسه سه ساختار الهیاتی را به‌عنوان ویژگی‌های الهیات جامع اولیای الهی به دست می‌دهد: قدیسان به‌عنوان مظاهر و آشکارکننده‌های ارتباط با خود خداوند، پنهان‌بودن قدیسان، و قدیسان به‌عنوان اصحاب. هر یک از این سازه‌های الهیاتی در فصل‌های 5 تا 7 مورد بررسی قرار خواهند گرفت.