جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب ارزشمند و مختصر حاضر به بررسی آیات غدیر و ذکر روایات موید آن برای امامت امام علی علیه السلام و واقعه غدیر می پردازد.

یکی از شئون مهم واقعه غدیر بحث ریاست و امامت و رهبری امت می باشد که در این کتابچه مفید به آن پرداخته می شود.

کتاب حاضر از صادق شیرازی درباره عید غدیر دوم که همان روز نهم ربیع الاول است ، میبباشد. احادیث و روایات از این روز در این کتاب ذکر می شود.

کتابچه مختصر ولی مفید حاضر درباره غدیر و معنی حدیث آن یعنی امامت امیرالمومنین علی علیه السلام می باشد.

کتاب ارزشمند حاضر درباره غدیر و تاریخ نگاری اتفاقات بعد از رحلت رسول الله (ص) می باشد و اینکه چه ظلمی در حق امیرالمومنین و حضرت زهرا س و اهل بیت پیامبر شد توسط خلیفه اول و دوم.

کتاب حاضر همانگونه که از نام آن هم پیداست درباره واقعه مهم غدیر خم و اعلام انتصاب امیرالمومنین علی علیه السلام به عنوان جانشینی پیامبر (ص) می باشد که از بیان مشاهد مختلفی که این جریان را دیده اند و در آن مشاهد روایات مختلفی وجود دارد را نقل می کند.

این رساله مختصر حاضر درباره حدیث مهم و مبارک غدیرخم و در ادامه بحث شیعه و معنای آن در لغت می باشد.

کتاب ارزشمند حاضر به بررسی سند حدیث غدیر از هر دو فریقین یعنی شیعه و سنی می پردازد و این را ثابت می کند از کتب بسیار متعددی که شک و شبهه ای در سلامتشان نیست که امام علی علیه السلام جانشین و خلیفه رسول الله بوده اند و لا غیر.

کتاب فروغ ولایت دارای شش بخش می باشد که به ترتیب عبارتند از: زندگی امام علی علیه السَّلام قبل از بعثت پیامبر صلَّی اللّه علیه و آله و سلَّم؛ زندگی امام علی (علیه السلام) پس از بعثت پیامبر صلَّی اللّه علیه و آله و سلَّم وقبل از هجرت؛ زندگی امام علی (علیه السلام) پس از هجرت وپیش از رحلت پیامبر صلَّی اللّه علیه و آله و سلَّم؛ زندگی امام علی (علیه السلام) پس از درگذشت پیامبر صلَّی اللّه علیه و آله و سلَّم وقبل از خلافت؛ رویدادهای دوران خلافت امام علی (علیه السلام)؛ وقایع پس از نهروان وشهادت امام علیه السَّلام" می باشد.

در این کتاب ، کوشش شده که ۲ مقاله از استاد سیدمحمد خامنه ای که به ۲ مناسبت مختلف نوشته و در ۲ کنگره جداگانه ارائه شده ، برای استفاده علاقه مندان چاپ شود و در دسترس قرار گیرد. تفسیر کتاب مقدس قرآن تقریبا از همان سالهای نخستین نزول وحی به پیامبرص و نقل آن به مردم شهرهای مکه و مدینه آغاز شد. نخستین مفسر و شارح قرآن ، خود پیامبر (ص) سپس پسرعمو و داماد و جانشین منصوب وی امام علی بن ابیطالب (ع) و پس از آن دو سلسله فرزندان و نوادگان امام علی (ع) بودند ؛ فرزندان و نوادگانی که حتی نام و تولدشان پیش از تولدشان در طول ۲۰۰ سال از سوی پیامبرص ، پیشگویی شده بود و دارای منصب الهی «امامت» یعنی جانشینی معنوی و نیز سیاسی پیامبر بودند و در ضمن اجازه تفسیر قرآن مجید را نیز داشتند. مسلمانان پس از پیامبر ، طی چند قرن به شاخه های متعددی منشعب شدند ؛ این تقسیمات به ۲ تقسیم و ۲ فرقه بزرگ خلاصه می شد: شیعه که به خلافت انتصابی امام علی (ع) و فرزندانش (به صورت تعیین و انتصاب پیامبر در روز غدیر) معتقد بود و ارتدوکس اسلامی شمرده می شد و سنی که به نظام خلافت انتخابی و اریستوکراسی (انتخاب اشراف شهر) اعتقاد داشت و نخستین خلیفه را ابوبکر می دانست. روش برخورد این ۲ فرقه عمده ، در تفسیر قرآن یکسان نبود، زیرا سنی ها اغلب به تفسیر ظاهری قرآن دلبستگی داشتند و بشدت با تاویل مخالفت می کردند و اغلب شیعه که پیشوایان آنها (امام علی (ع) و امامهای دیگر آنها در هر زمان) علاوه بر تفسیر ظاهر الفاظ ، برای قرآن معانی دیگر با عمق بیشتری قائل بودند و فرقه ای از شیعه که از زمان امام ششم ، امام جعفر صادق (ع) ، به بعد بنام باطنیون معروف شدند به تفسیر باطنی قرآن تاکید بیشتری داشتند. این فرقه که خود به چندین فرقه دیگر تقسیم می شد ، بعدها مبارزه مخفی بر ضد خلفای اموی و عباسی را آغاز کرد و منشائ تاسیس حکومت هایی در ایران به نام اسماعیلیه و در شمال آفریقا و مصر (به نام فاطمیه) شد و سرانجام با آمدن مغول به ایران و سقوط خلافت عباسی ، تشکیلات این عده نیز از میان رفت. هرمنوتیک به معنای پذیرش تفسیر آزاد قرآن از سوی همین شیعه باطنیه ترویج شد و در میان دیگر مسلمین رواج پیدا کرد و حتی فرقه های عرفانی صوفیه که برخی سنی و برخی شیعه بودند، همگی از مکتب باطنیه و تاویل پیروی کردند و می توان گفت باطنیه در واقع همان نگهبانان علم هرمنوتیک قرآن در میان مسلمین بودند. باید دانست هر چند در میان شیعه نیز عده ای یافت می شدند که به پیروی از برخی مکاتب سنی (حنبلی) ، هر گونه تاویل را محکوم و هر مسلمان را مجبور به تقید به ظواهر الفاظ قرآن می کنند ، عده ای از اینان به عنوان حمایت از دین ، علیه صوفیه ، ردیه ها نوشتند و گاه آنها را محکوم به کفر و خروج از دین کردند.