جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب «اخلاقیات امر واقعی: کانت، لاکان» نوشته آلنکا زوپانچیچ، بررسی تطبیقی نظریۀ اخلاقی کانت با نظریات روانکاوانه لاکان است. زوپانچیچ، فیلسوف برجسته اسلوونیایی، به این می‌پردازد که چگونه می‌توان این دو متفکر به‌ظاهر متفاوت را در یک گفت‌وگوی سازنده، به‌ویژه از طریق مفهوم «امر واقعی»، قرار داد. اخلاق کانت مبتنی‌بر ایده یک قانون اخلاقی جهان‌شمول و ضروری است. این قانون مشروط به امیال یا تمایلات شخصی نیست، بلکه از خود عقل ناشی می‌شود. به عقیده کانت رفتار اخلاقی واقعی از پایبندی به این قانون اخلاقی ناشی می‌شود که او آن را در یک امر مقوله‌ای گنجانده است: فقط براساس آن اصل عمل کنید که به موجب آن می‌توانید در‌عین‌حال اراده کنید که این قانون به یک قانون جهانی تبدیل شود. محور اخلاق کانت مفهوم خودمختاری است. برای کانت، اخلاقی‌بودن یعنی خودمختار‌بودن و عمل‌کردن بر‌اساس قوانینی که عقل برای خود تعیین کرده است. این خودمختاری اساس کرامت انسانی و ارزش اخلاقی است. از طرف دیگر مفهوم امر واقعی لاکان یکی از چالش برانگیزترین و جذاب‌ترین ایده‌های اوست. واقعی چیزی است که خارج از زبان و نماد است، قلمرویی که در‌برابر ادغام در نظم نمادین زبان مقاومت می‌کند که با تروما و محدودیت‌های تجربه انسانی همراه است. در‌واقع لاکان با تأکید بر نقش زبان در شکل‌گیری سوژه، نظریه‌های فروید را بازتفسیر می کند. میل از نظر لاکان صرفا یک انگیزه بیولوژیکی نیست، بلکه براساس نظم نمادین و میل دیگری شکل می‌گیرد. کار زوپانچیچ در این کتاب به‌دلیل ترکیب خلاقانه این دو چارچوب قابل‌توجه است. او استدلال می‌کند‌ مفهوم لاکان از واقعیت، یک پنجره جدید برای تفسیر مجدد اخلاق کانتی فراهم می‌کند. به بیان او، هم کانت و هم لاکان راه‌هایی را برای اندیشیدن در مورد اخلاق ارائه می‌کنند که بر مفهوم از پیش تثبیت شده‌ای از «خیر» متکی نیست. از نظر کانت، قانون اخلاقی از هیچ مفهوم خاصی ناشی نمی‌شود، بلکه از شکل (صورت) خود قانون ناشی می‌شود. به‌طور مشابه، اخلاق لاکان در‌صدد دستیابی به یک وضعیت هماهنگ از وجود نیست، بلکه شامل رویارویی با واقعیت، هسته غیرممکن امیال ما‌ست. زوپانچیچ با آوردن امر واقعی لاکان در اخلاق کانتی، اهمیت پذیرش محدودیت‌های چارچوب‌های نمادین ما را برجسته می‌کند. کنش اخلاقی، در این دیدگاه، متضمن رویارویی با امر واقعی است، با چیزی که نمی‌تواند به‌طور کامل در طرحواره‌های اخلاقی موجود ما بیان یا ادغام شود.

ترجمه ماشینی : الاهیات پس از پست مدرنیته مطالعه ای نوآورانه است که ظرفیت تغییر رابطه بین نظریه روانکاوی و الهیات مسیحی را دارد. تینا بیتی با خواندن الهیات توماس آکویناس در ارتباط نزدیک با نظریه روانکاوانه ژاک لاکان، نشان می‌دهد که چگونه تومیسم تأثیری تکوینی بر لاکان داشته است، و همچنین نشان می‌دهد که چگونه رویکرد لاکانی می‌تواند بینش‌های غنی جدیدی را به الهیات توماس بیاورد. تعداد فزاینده‌ای از محققان انگلیسی زبان در حال حاضر میزان تأثیرپذیری نظریه‌پردازان و فیلسوفان فرانسوی قرن بیستم از الهیات قرون وسطی را تشخیص می‌دهند و مطالعات متعددی در مورد تومیسم ژاک لاکان انجام شده است. با این حال، این اولین مطالعه منتشر شده به زبان انگلیسی است که دیدگاه فمینیستی لاکانی را در مورد الهیات توماس آکویناس ارائه می کند. بیتی با تمرکز بر محوریت میل در الهیات توماس و نظریه روانکاوانه لاکان، لاکان را در امتداد مسیری بیش از حد رشد و اغلب پنهان از میان پیکربندی‌های متغیر میل، جنسیت و دانش از شکل‌گیری ارسطویی آنها در دانشگاه‌های قرون وسطی تا تکه تکه شدن آنها در فروپاشی دنبال می‌کند. دیدگاه ها و ارزش های مدرنیته بیتی نقدی نافذ از ارسطویی گری توماس ارائه می کند، اما او همچنین گنجینه های عرفانی درون الهیات او را کاوش می کند. این او را قادر می‌سازد تا نشان دهد که چگونه خدای توماس تأثیری ناخودآگاه اما قدرتمند در شکل‌دهی تفکر مدرن غربی باقی می‌ماند، و بپرسد که برای ایجاد یک تومیسم برای زمانه ما چه دگرگونی‌هایی ممکن است مورد نیاز باشد. او با کاوش در زیر سطح Summa Theologiae توماس و دیگر نوشته‌ها، دیگری خدای یگانه توماس را آشکار می‌کند - تثلیثی تجسم یافته و مادرانه که وقتی هستی‌شناسی ارسطویی توماس به حالت تعلیق در می‌آید و جنبه‌های نادیده‌گرفته‌تر بینش‌های اعتقادی و الهیاتی او اجازه داده می‌شود تا به آن بپردازند. ظهور. لاکان تومیسم جدیدی را امکان پذیر می کند که الاهیاتی غنی از خلقت، تجسم و رستگاری ارائه می دهد که قادر به پاسخگویی به برخی از فوری ترین و گسترده ترین چالش هایی است که مسائل جنسی، طبیعت و خدا برای زبان الهیات مسیحی در کلاسیک و کلاسیک آن ایجاد می کند. تشکل های پست مدرن

ترجمه ماشینی : "ویرانی" سنت متعالی -- فروید و رابطه استعلایی -- دریدا: تفاوت و "منطق متکثر آپوریا" -- امکان ناپذیری روان -- انگیزه مرگ و عدم امکان روانکاوی -- روانکاوی نهادی و پارادوکس های بایگانی -- واقعیت لاکانی -- تفاوت جنسی -- جنسیت زنانه -- رابطه استعلایی در روانکاوی لانکانی -- انگیزه مرگ و کنش اخلاقی -- «درمان صحبت کردن»: زبان و روانکاوی

ژاک لاکان بى‌تردید مهم‌ترین روانکاو پس از زیگموند فروید است. کار لاکان به طرزى عمیقاً بحث‌انگیز ،روانکاوى را هم در مقام نظریه ذهن ناخودآگاه و هم در مقام فعالیتى بالینى دگرگون کرده است. اکنون بیش از پنجاه درصد روانکاوان دنیا از روش‌هاى لاکانى استفاده مى‌کنند. در عین حال تأثیر لاکان در فراسوى دیوارهاى اتاق معاینه بین اندیشمندان روانکاوى مدرن بى‌نظیر است. تفکر لاکانى امروزه در رشته‌هاى مطالعات ادبى و سینمایى، مطالعات زنان و نظریه اجتماعى نفوذ کرده است و در حوزه‌هاى گوناگونى مانند آموزش و پرورش، مطالعات حقوقى و روابط بین‌الملل به کار مى‌رود. از چشم‌انداز مطالعات ادبى، منتقدان ادبى فمینیست و مارکسیست با کشف لاکان در اواسط دهه هفتاد میلادى جان تازه‌اى در تجربه نقد روانکاوانه کمابیش در حال احتضار دمیدند و روانکاوى را به جبهه مقدم نظریه انتقادى برگرداندند. ژاک لاکان تلاش می‌کند تا با استفاده از روش دیالکتیکی هگل و زبان‌شناسی سوسور آرای فروید را به نحوی بازسازی کند که روانکاوی، در تحلیل تمام عرصه‌های حضور انسان مشارکت و همکاری داشته باشد. لاکان به نحوی شگرف مرزهای روانکاوی را پشت سر گذاشته و روانکاوی را با سیاست، فلسفه، علم و دیگر رشته‌های آموزشی در می‌آمیزد. در این سلسله درسگفتارها به بررسی رابطه فلسفه و روانکاوی میپردازیم.

ترجمه ماشینی : دریدا و لاکان از دیرباز به عنوان طرفداران دو مکتب فکری متضاد تلقی می شدند. با این حال، این کتاب استدلال می‌کند که ساختار منطقی زیربنای نظریه روانکاوی لاکانی، رابطه‌ای پیچیده و متناقض است که با منطق متکثر دریدا درباره آپوریا مطابقت دارد. که سنت متعالی فلسفه را متزلزل می کند. او سپس نشان می دهد که دریدا به اندازه لاکان خواننده جدی و دقیق متون فروید است. او با آمیختن این دو متفکر، استدلال می‌کند که واقعیت لاکانی نام دیگری برای تفاوت دریدا است و نشان می‌دهد که چگونه نوشته‌های دریدا درباره هایدگر و نیچه نگرشی نسبت به تفاوت جنسی و تمایلات جنسی زنانه را تجسم می‌دهد که با بینش‌های لاکانی مطابقت دارد. او استدلال می کند که منطق جمعی دریدا از آپوریا، می تواند به عنوان یک اکتشافی برای پرداختن به موضوعات برجسته در روانکاوی لاکانی عمل کند: ذهنیت، اخلاق، و زبان. در نهایت، او به قرائت تعصب آمیز دریدا از سمینار لاکان در مورد «نامه خراشیده» می پردازد، که در تضاد بین دریدی ها و لاکانی ها مؤثر بود. نویسنده با وجود اذعان به بی‌عدالتی خواندن دریدا، توافق نظری عمیق بین متفکرانی را آشکار می‌کند که هر دو قدرت روانکاوی برای پرداختن به مسائل سیاسی و اخلاقی معاصر را می‌شناسند.