جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

جلد ۵۴ مجموعه آثار هایدگر با نام پارمنیدس درسگفتاری است که این فیلسوف در نیمسال تحصیلی ۱۹۴۲ - ۱۹۴۳در دانشگاه فرایبورگ ایراد کرده است. هایدگر پاره‌ای از شعر پارمنیدس را نقل و سپس آن را ترجمه و به عبارتی تفسیر می‌کند. بارزترین مشخصۀ این ترجمه، به کاربردن کلمۀ «ناپوشیدگی» است. الهه‌ای که ناپوشیدگی خوانده می‌شود، مقدم پارمنیدس را خوشامد می‌گوید. هایدگر مخالف تفسیرهایی است که الهه را از نظام فلسفی پارمنیدس حذف می‌کنند، آن را فقط برای زیبایی کلام می‌دانند و علت استفاده از آن را صرفاً عدم تفکیک فلسفه از اسطوره عنوان می‌کنند.

جلد ۵۴ مجموعه آثار هایدگر با نام پارمنیدس درسگفتاری است که این فیلسوف در نیمسال تحصیلی ۱۹۴۲ - ۱۹۴۳در دانشگاه فرایبورگ ایراد کرده است. هایدگر پاره‌ای از شعر پارمنیدس را نقل و سپس آن را ترجمه و به عبارتی تفسیر می‌کند. بارزترین مشخصۀ این ترجمه، به کاربردن کلمۀ «ناپوشیدگی» است. الهه‌ای که ناپوشیدگی خوانده می‌شود، مقدم پارمنیدس را خوشامد می‌گوید. هایدگر مخالف تفسیرهایی است که الهه را از نظام فلسفی پارمنیدس حذف می‌کنند، آن را فقط برای زیبایی کلام می‌دانند و علت استفاده از آن را صرفاً عدم تفکیک فلسفه از اسطوره عنوان می‌کنند.

ترجمه ماشینی : برتراند راسل (۱۹۷۰-۱۸۷۲) فیلسوف، ریاضی‌دان، برنده جایزه نوبل ادبیات، فعال صلح‌جوی خستگی‌ناپذیر می‌دانست که چگونه در طول زندگی خود بازتاب منطق‌دان و عمل قرن را با هم ترکیب کند. این حجم کوچک از مقالات فلسفی (عرفان و منطق، عقل و شهود، وحدت و کثرت، زمان، خیر و شر) که در آغاز جنگ جهانی اول نوشته شده است، یکی از اولین آثار مهم نویسنده آینده دانش بشری است. .

چکیده ماشینی: مقدمه ای بر متافیزیک - مارتین هایدگر چیزی که بی فایده یا بی فایده است هنوز هم قدرت دارد، شاید تنها قدرت واقعی. آنچه در مسیر زندگی روزمره طنین مستقیم ندارد، می تواند با روند توسعه عمیق تاریخی ملت ارتباط تنگاتنگی داشته باشد و حتی مراحل این تحول را پیش بینی کند. آنچه خارج از زمان یا جلوتر از آن است، زمان خاص خود را خواهد داشت. این دقیقاً حقیقت فلسفه است. بنابراین، هیچ راهی برای تعریف دقیق رسالت فلسفه وجود ندارد؟ بنابراین، نمی‌توانیم تعیین کنیم که از آنها چه انتظاری باید داشته باشیم. در هر مرحله از رشد خود، در هر مرحله از توسعه خود، قانون خاص خود را به همراه دارد. تمام آنچه در مورد فلسفه می توان گفت این است: چیزی است که نمی توانید باشید یا چیزی که نمی توانید به آن برسید. همه سؤالات اساسی و اصیل فلسفی در واقع سؤالاتی نابهنگام هستند، یا به این دلیل که فلسفه به دلیل ماهیت خود همیشه بر زمان خود مقدم است یا به این دلیل که اکنون را با گذشته خود پیوند می دهد، همانطور که همیشه بوده است. فلسفه همیشه نوعی دانش باقی می ماند، نه تنها به این دلیل که با عصر حاضر سازگار نیست، بلکه برعکس، به این دلیل که معیارهای خود را بر عصر خود تحمیل می کند.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به بررسی قطعات شعر «درباره طبیعت» پارمنیدس می پردازد. من تلاش می‌کنم مرجع «آنچه هست» یا هستی در قطعات موجود را مشخص کنم و اختلاف بین متفکرانی که پارمنیدس را ماتریالیست می‌دانند و کسانی که او را ایده‌آلیست می‌دانند حل کنم. موضع من این است که وجود پارمنیدس یک کلیت واحد انتزاعی است که وقتی به درستی درباره آن فکر می‌شود، را نشان می‌دهد. تنها راه برای درک درست هستی، اندیشیدن یکپارچه و انکار اعتبار خصوصیات مادی هستی است. هستی را نمی توان مجموعه ای از موجودات جسمانی دانست و همچنین نمی توان آن را به شیوه فیثاغورثی به وجود آورد. اعتقاد من این است که پارمنیدس را باید در پس زمینه فیثاغورسیسم دید و نه فلسفه میلزی. هنگامی که ما این واقعیت مهم تاریخی را درک می کنیم، برخی از تصاویر به کار رفته توسط پارمنیدس، و همچنین پروژه او به عنوان یک متافیزیک، واضح تر می شود. در طول این پایان نامه، مروری بر ادبیات مهمی در این زمینه ارائه می‌دهم، جایگاه تاریخی پارمنیدس را مورد بحث قرار می‌دهم و سپس تفسیری ثابت از قطعات موجود از هر سه بخش شعر او ارائه می‌دهم.

یکی از مسائل مطرح در بحث هستی‌شناسی، نحوه ارتباط میان هستی و اندیشه است. در میان فیلسوفان پیش سقراطی، پارمنیدس به‌عنوان حکیمی برجسته، با نگاهی وجود شناسانه به بررسی چگونگی تعامل هستی و اندیشه پرداخته است. او هستی و اندیشه را یکی می‌داند و می‌گوید آنچه می‌تواند اندیشه شود هستی است و نیستی اندیشه کردنی نیست؛ یعنی اندیشه فقط به هستی تعلق می‌گیرد و آن را ادراک می‌کند. از سوی دیگر این ارتباط در اندیشۀ فیلسوف متجددی همچون دکارت نیز به چشم می‌خورد. وی پایه و اساس فلسفۀ خود، یعنی کوجیتو را بر مبنای این تعامل بنیان نهاده است. او نخست هستی خویش و سپس هستی امور خارجی را از طریق اندیشه و شک اثبات می‌کند. در نظر او وجود داشتن و هست بودن امری مسلم و آشکار است، اما در صورتی که اندیشه‌ای در میان باشد؛ زیرا اگر انسان به‌طور کامل از تفکر کردن منصرف شود، وجود نخواهد داشت، پس تفکر کردن همان وجود داشتن است. این نوشتار درصدد تبیین و تطبیق دیدگاه‌های این دو فیلسوف بر محور ارتباط هستی و اندیشه است.

در این مقاله دیدگاه سعدالدین تفتازانی به عنوان مخالف نظریه وحدت وجود و میر سید شریف جرجانی به عنوان موافق مطرح شده و در نهایت مولف نقد خود را بر آن عرضه کرده است.

در قالب پی دی اف