جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: ولکر رابنس به این پرسش پاسخ می دهد که به گفته پولس رسول، روح القدس چگونه زندگی دینی-اخلاقی را امکان پذیر می کند. در بخش اول کتاب، نویسنده این دیدگاه ثابت شده را مورد بحث قرار می دهد که روح یک جوهره مادی است که مردم را به واسطه ماهیت فیزیکی خود از نظر هستی شناختی دگرگون می کند. به منظور ارزیابی این رویکرد، نویسنده تمام بخش‌هایی از کتاب مقدس عبری، یهودیت اولیه، یونانیسم و ​​پولس را که در حمایت از این مفهوم توانمندسازی اخلاقی مطرح شده‌اند، بررسی می‌کند. او نتیجه می گیرد که ماهیت مادی ادعایی روح نه بخشی از تصور یهودیان اولیه و نه از تصور پولین از روح است. علاوه بر این، هیچ یک از اینها یا هیچ یک از نوشته‌های یونانی-رومی نشان نمی‌دهد که زندگی اخلاقی از دگرگونی «جوهر» شخصی که با روح فیزیکی آغشته است، ناشی می‌شود. بخش دوم این مطالعه رویکردی تازه به کار اخلاقی روح ارائه می‌کند که مبتنی بر مفهومی رابطه‌ای از الهیات پولس است. رابنس استدلال می‌کند که اساساً از طریق شناخت عمیق‌تر و رابطه صمیمی با خدا، عیسی مسیح و جامعه ایمانی است که مردم توسط روح برای یک زندگی مذهبی و اخلاقی دگرگون شده و توانمند می‌شوند. نویسنده این پایان نامه را بر اساس یک مطالعه تفسیری از بخش های مختلف از مجموعه پولین پایه گذاری می کند. علاوه بر این، او نشان می دهد که پولس در زمینه ای زندگی می کرد که در آن این پویایی توانمندسازی اخلاقی بخشی از چارچوب مذهبی گروه های مختلف یهودی بود.

عصيان آدم (ع) در بهشت برزخي با تلقي‌ها و تفاسير گوناگوني روبه‌رو شده است که يکي از اين تفاسير، تفسيري است که پولس ارائه داده است؛ تفسیری که موجب آموزه‌هاي انحرافي، مانند گناه ذاتي و آلودگي سرشت انسان‌ها، و بي‌حاصلي شريعت، و اعتقاد به تثليث و... در عقائد مسيحيت اوليه شده است. درحالي‌که در نگاه امام خميني (ره) با توجه عصمت انبياء(ع)، عصيان آدم در آن عالم که دار تکليف نبوده، درواقع نوعي توجه به کثرت و چشم‌پوشي از وحدت بوده است؛ و همين امر سبب هبوط آدم و حوا شده است و نه‌تنها سرشت‌ها آلوده نشده و بر فطرت اوليه خود باقي مانده؛ بلکه راه شکوفايي اين فطرت، عمل به شريعت الهي دانسته شده است. هدف اين پژوهش ارزيابي نگرش و مقايسه تطبيقي با شيوه‌اي توصيفي ـ تحليلي و روش کتابخانه‌اي، ميان نگاه پولس و امام خميني(ره) به واقعة عصيان آدم و حوا در بهشت برزخي است. نتيجه اين تحقيق بيانگر آن است که چگونه نگاه غلط و غيراصولي و غيرعقلاني پولس، سبب بزرگ‌ترين انحراف در عقايد مسيحيت شده است؛ درحالي‌که با نگاه امام خمینی(ره)، مخالفتِ با نهي ارشادي درواقع زمينه‌ساز ضرورت هبوط آدم و مقام خليفة‌الهي در زمين بوده است.

ترجمه ماشینی : چه مقدار از الهیات مسیحی، به ویژه پولین، بر نظریه حقوق امروز تأثیر گذاشته و همچنان ادامه دارد؟ الهیات جزمی و محافظه کار مسیحی منعکس کننده آموزه های عیسی مسیح است؟ یافتن پاسخ اولی فراخوانی است برای نگاه انتقادی تر به قانون، اهداف و تعهدات آن در قبال جامعه. به دومی پاسخ دهید، یک عمل صادقانه تاریخی و علمی برای تشخیص اینکه انجیل اسارت و رنج هیچ ربطی به بشارت زندگی اعلام شده توسط مسیح و زندگی در فراوانی ندارد. مشخص است که هدف قوانین تضمین عدالت است زیرا این اساس هماهنگی اجتماعی است. بنابراین، قوانین، عدالت و جامعه پیوند تنگاتنگی دارند. اما دو نوع قانون عمده وجود دارد، یک وحی الهی و ثمره انسان دیگر که نتیجه نیاز به هماهنگی در جامعه است. این دو نوع قانون همیشه با یکدیگر همخوانی ندارند و در بسیاری از موارد تعارض دارند و این تعارض یک سؤال مهم را مطرح می‌کند: آیا قانون بشری مطیع قانون الهی بود یا برعکس؟ این موضوع بسیار مهمی است زیرا دقیقاً عامل تسلیم است که باعث تعارض بین الهیات و فلسفه می شود. عیسی مسیح وجود این دو نوع و استقلال بین آنها را تشخیص داد. قبلاً پولس طرسوسی، گرچه خلاف آن را اقرار می کند، در نامه خود به رومیان به جهت دیگری اشاره می کند که پیام مسیحی را به شریعت موسی عهد عتیق مرتبط می کند تا عهد جدید که توسط عیسی مسیح افتتاح شد. اصول رسمی فعلی دیگر پاسخگوی خواسته های سرمایه داری نیستند. به همین ترتیب، قانون به عنوان قانون و اجرای قانون، توسعه اجتماعی را از تاریخ نژاد جدا می‌کند. نمی تواند و نمی تواند با واقعیت ادغام شود. بوروکراسی ایجاد و اجرای اجماع در جامعه را مسدود می کند و اغلب، زمانی که قوانین جدید اجرایی می شوند، منسوخ شده اند. تاریخ حقوقی بشریت در طول تاریخ نشان می دهد که هر چه نظام حقوقی هنجاری، قانون گرایانه تر باشد، سیستمی که جان می بخشد، دستگاه قضایی تابع تر است. قانون‌گراتر و محافظه‌کارتر خود را بیشتر به خدمت به قدرتمندان به قیمت ضعیف‌ترین‌ها می‌رساند. دلبستگی او به استاندارد در واقع بزدلی در برابر امتیازات سیستم است.

ترجمه ماشینی : بررسی تاریخ ادیان ما را به افرادی می رساند که در زمان خود تأثیرات شگرفی از خود به جای گذاشته و حتی مسیر تاریخ و دین را به نوعی تغییر داده اند. این پژوهش با بررسی نقش و تأثیر دو شخصیت تأثیرگذار مسیحیت و بابی: پولس و طاهریح، رویدادهای قرن اول و نوزدهم میلادی را مرور می‌کند. بررسی دقیق زندگی این دو حواری نشان می‌دهد که صرف‌نظر از تفاوت‌های فرهنگی، اجتماعی و مذهبی، شباهت‌های غیرقابل انکاری بین آنها وجود دارد، زیرا می‌توان هر دو را شخصیت‌های انقلابی دانست که نه تنها بر دوران زندگی خود تأثیر گذاشته‌اند. اما همچنان در ادیانی که به شکل گیری آنها کمک کرده اند تأثیرگذار هستند. این پژوهش به بررسی شباهت‌های پولس رسول در مسیحیت و طاهریح در دین بابی می‌پردازد. این دو شخصیت به رسولان و «قهرمانان» انقلابی تبدیل شدند که از معاصران خود پیشی گرفتند و منشأ و تأثیرگذاران چنان تحولات مهمی شدند که باورهای دینی آنها عملاً توانست در مسیرهای تاریخ و توسعه ادیان جدید تأثیر بگذارد. آنها جوامع یهودی و مسلمان را به چالش کشیدند و بسیاری از آداب و رسوم مذهبی و فرهنگی زمان خود را نادیده گرفتند و به همین دلیل به شدت مورد حمله قرار می گیرند و اغلب به اشتباه معرفی می شوند. هدف این پژوهش از طریق دریچه نظری پژوهش تطبیقی ​​تاریخی و با اجرای تحلیل اسنادی به عنوان روش تحقیق، ارائه دیدگاهی منصفانه و خنثی نسبت به پولس و طاهریح است تا خودی ها (مسیحیان و بهائیان) و نیز (نزدیک) بیگانگان (مسلمانان و یهودیان)، می توانند درک بهتری از تأثیری که این دو نفر بر توسعه دو دین (مسیحیت و بابیت) به نظام اعتقادی جداگانه داشته اند داشته باشند.

ترجمه ماشینی : تقریباً در سال 48 پس از میلاد، پولس رسول، همکارش برنابا، و پسر عموی برنابا، جان مارک، در سلوکیه سوار کشتی شدند و برای آغاز اولین سفر تبلیغی خود به سمت قبرس حرکت کردند (اعمال رسولان 13:4). در طول این مأموریت بود که یک شکست غیرمنتظره رخ داد - جان مارک کمی پس از ورود آنها به پرگا در پامفیلیا از مأموریت خارج شد. اگرچه لوقا هیچ دلیل مستقیمی برای خروج مارک ارائه نمی دهد، اما وقایعی که به زودی رخ می دهد به حرکت بی سابقه ای اشاره می کند که در مأموریت غیریهودی رخ می دهد. این مطالعه امکان پذیر بودن این ایده را بررسی می کند که خروج جان مارک به طور بالقوه ناشی از اختلافات الهیاتی با پولس است که پیام انجیل می تواند بدون الزامات سنتی تبلیغ یهودیان به غیریهودیان ارائه شود. علاوه بر این، این تحلیل به شکاف الهیاتی احتمالی می‌پردازد که ممکن است بین مرقس و پولس رخ داده باشد، که در جایی بین خروج آنها از پافوس و رسیدن آنها به پرگا در پامفیلیا اتفاق افتاده است، جایی که پولس ممکن است هدف تبلیغی خود را با جان مارک و برنابا در میان گذاشته باشد تا به آنها بشارت دهند. غیریهودیان بدون نیاز به پذیرش قوانین موزاییک برای نجات. این سؤال در مورد الزامات عضویت غیریهودی در کلیسا و شرایط لازم برای مشارکت در سفره یهودی- یهودی بعدها به کانون مرکزی شورای اورشلیم تبدیل شد و لوقا ممکن است قصد خروج مرقس از اولین سفر تبلیغی را داشته باشد تا به عنوان رویدادی متمایز عمل کند. پرسش غیریهودی را در کلیسای اولیه آغاز کرد. بنابراین، خروج جان مارک از اولین سفر مبلغان پولس ممکن است انگیزه الهیاتی داشته باشد، بر اساس دیدگاه الهیاتی او مبنی بر اینکه غیریهودیان نمی توانند جدا از پذیرش شریعت موزائیک زندگی مقدس داشته باشند. علاوه بر این، پیشنهاد می‌شود که این رویداد هم توضیح دهد که چرا یحیی مرقس به اورشلیم (و نه انطاکیه) بازگشت و چرا شورای اورشلیم بلافاصله پس از بازگشت پولس و برنابا تشکیل شد. به این ترتیب، این رویداد باعث بحث و جدل در کلیسای اولیه شد که در نهایت در شورای اورشلیم حل شد. علیرغم حل ظاهری آن، تأثیرات این رویداد برای چندین سال محسوس خواهد بود و برنابا و مرقس را از ادامه کار تبلیغی پولس جدا می‌کند. هیچ نشانه ای وجود ندارد که پولس و برنابا هرگز دوباره با هم کار کرده باشند، در حالی که جان مارک برای چندین سال از پل جدا شد تا در نهایت آنها آشتی کردند. از این منظر، به نظر می رسد که لوقا قصد خروج جان مارک را به عنوان یادداشتی در پرانتزی برای گزارش او نداشت، بلکه به عنوان سکوی پرشی برای یکی از بزرگترین چالش های الهیاتی که کلیسای اولیه در بشارت غیریهودیان با آن روبرو بود، عمل کرد.

ترجمه ماشینی : مطالعات مدرن در مورد فیلو (حدود 20 پس از میلاد تا 50 پس از میلاد) و پل (حدود 8 قبل از میلاد تا 68 پس از میلاد) علاقه شدیدی به آموزه های اخلاقی خود نشان دادند و این مطالعه همچنان این علاقه را ادامه می دهد. تمرکز اصلی این مطالعه بررسی و مقایسه اخلاقیات فیلو و پل است گفتمان از دریچه دو مفهوم کلیدی: εὐσέβεια (تقوا) و πνεῦμα (روح)، و فیلون و پولس را در چارچوب بزرگتر یهودیت هلنیستی و جهان روم یونانی قرار دهید. هدف از مقایسه این است که چگونه یونانی رایج را روشن کند فضیلتی که در نوشته های فیلون به صورت εὐσέβεια و در کتاب هفت پولس به مفهوم πνεῦμα بیان شده است. نامه های بلامنازع برای درک هر دو راه مذاکره وحیانی متقابل هستند سنت های فلسفی یهودی و یونانی هلنیستی آنها و جهان یهودیت و مسیحیت اولیه قرن اول قبل از میلاد مسیح

ترجمه ماشینی : تضاد آدم و مسیح در پولس شبیه دیگر مفسران یهودی داستان خلقت انسان و سقوط است که پیامدهای اخلاقی را به دنبال دارد. با این حال، پولس به طور منحصربه‌فردی داستان منشأ را در دیدگاهی معاد شناختی تفسیر می‌کند که ایمانداران را فرا می‌خواند تا زندگی خود را پس از تصویر آدم مسیح جدید تغییر دهند تا به رستاخیز معاد در او دست یابند.

ترجمه ماشینی : از 60000 مطالعه علمی درباره زندگی عیسی که در قرن نوزدهم ظاهر شد، یکی از غیرعادی‌ترین و جذاب‌ترین آنها «دجال» فریدریش نیچه بود. متأسفانه، تعدادی از عوامل با هم ترکیب می شوند تا عملاً اطمینان حاصل کنند که تأملات نیچه نه تنها در مورد عیسی، بلکه در مورد سنت پل و اولین جامعه مسیحی، توجهی را که شایسته آن است دریافت نکرده است. واژگانی که نیچه در رفتارش با قهرمانان اصلی مسیحیت به کار می‌برد، اغلب آنقدر عمداً تقابل‌آمیز است که بی‌اهمیت است، در حالی که کل روش‌شناسی او بسیار غیرمتعارف است. او بارها اعلام می‌کند که آنچه پیش می‌برد یک تحلیل فلسفی سنتی نیست، بلکه اولین «روان‌شناسی» مسیحیت و بازیگران کلیدی آن است. در حالی که فروید به زودی "تاریخ روانی" روانکاوانه را رایج کرد - جایی که محقق اظهارات و تجربیات زندگی یک فرد مشهور را مطالعه می کند و فرضیه هایی را در مورد ذهن و انگیزه احتمالی آن شخص ارائه می دهد - چنین تلاش هایی در دهه 1880 تقریباً بی سابقه بود. هدف پژوهش حاضر سه گانه است. اول، نظم بخشیدن به تأملات پراکنده نیچه در مورد شخصیت های مسئول تولد مسیحیت. دوم، نگاهی به واقعیت فکری «پشت» اظهارات عمداً تقابلی نیچه در مورد قهرمانان اصلی مسیحیت اولیه. و ثالثاً، به سادگی این ادعای اصلی نیچه را جدی بگیریم که آنچه او در واقع پیش می برد روانشناسی مسیحیت است. آنچه ما کشف می کنیم این است که تاملات نیچه در مورد عیسی، پولس و اولین مسیحیان، به طور انبوه و به تعبیر خود (روانی-تاریخی) در نظر گرفته شده، در واقع توجه فیلسوفان را ایجاب می کند. (1) آنها بخش قابل توجهی از فلسفه دین به شدت اصیل و عمیقاً «روان شناختی» را تشکیل می دهند. (2) آنها به طور معمول به عنوان مقدمه برای بحث در مورد موضوعاتی که به طور سنتی مورد علاقه فیلسوفان هستند (عشق، اخلاق، قدرت، و غیره) خدمت می کنند. (3) و سرانجام، مانند رفتارهای مشابه او با سقراط، شوپنهاور و واگنر، با مطالعه دقیقاً آنچه نیچه در زندگی و پیام عیسی جشن می گیرد، انتقاد می کند و اغلب با آن «همذات پنداری می کند» و غیره. با حمله خشونت آمیز در مورد سنت پل، بینش واقعی از ذهن و فلسفه یکی از اصیل ترین متفکران قرن نوزدهم به دست می آید.

ترجمه ماشینی : اگرچه استفاده پولس از ادبیات حکمت به طور گسترده مورد تایید قرار گرفته است، رابطه بین رسول و ادبیات حکمت به طور کامل بررسی نشده است. محققان تمایل دارند که عمدتاً به کارکرد سنت های حکمت در استدلال پولس بپردازند. علاوه بر این، هیچ کس استفاده او از ادبیات حکمت متعارف و غیر متعارف را مقایسه نکرده است. این مطالعه حاضر به دنبال تعیین ماهیت استفاده پولس از ادبیات حکمت با مقایسه استفاده او از کتاب های حکمت متعارف (ایوب، امثال، و جامعه) با استفاده او از کتاب های غیر متعارف (سراخ و حکمت سلیمان) در رومیان بود، و 1 و 2 قرنتیان. روش . مطالعه حاضر رویکرد بینامتنی را اتخاذ کرد که مؤلفه‌های کتاب‌های حکمت را در نامه‌های پولس شناسایی می‌کند و اهمیت استفاده را در زمینه پولس بررسی می‌کند. برای قضاوت عینی، پس از پیشنهاد و بررسی معیارهای متعدد، معیارهای مناسب در متون پولس اعمال شد. نتایج . این مطالعه هجده مورد محتمل یا محتمل را از استفاده پولس از ادبیات حکمت و هفت شباهت مهم بین متون پولس و عبارات کتاب حکمت یافت. شباهت های متعددی بین استفاده پل از ادبیات حکمت متعارف و غیر متعارف مشترک است. این نشان می‌دهد که پولس هیچ گونه تعصبی نسبت به ادبیات حکمت متعارف یا خلاف ادبیات حکمت غیر متعارف نداشته است. نتیجه . این مطالعه نشان داد که پولس هم ادبیات حکمت متعارف و هم غیر متعارف را منابع معتبر برای خدمت خود می دانست و این ادبیات عمیقاً بر افکار و ترکیب پولس تأثیر گذاشت.