جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

عشرون رائدًا من رواد التفكير الفلسفي في مصر المعاصرة في القرن العشرين هم موضوع هذا الكتاب. وقد اتخذ منهم مؤلفنا أ.د.مصطفى النشار نماذج لرواد كثيرين قادوا الفكر المصري نحو تدعيم قيم التفكير الفلسفي والعلمي وإعادة بناء النظر العقلي المجرد في مصر في القرن العشرين. إن الرواد الذين تناولهم بالدراسة هم: مصطفى عبد الرازق، ويوسف كرم، وعلي عبد الرازق، وأبو العلا عفيفي، وعلي عبد الواحد وافي، وإبراهيم مدكور، ويوسف مراد، ومحمد مصطفى حلمي، وزكي نجيب محمود، وعثمان أمين، وأحمد فؤاد الأهواني، وتوفيق الطويل، وعلي سامي النشار، وعبد الرحمن بدوي، ومحمد علي أبو ريان، ومحمود أمين العالم، ويحيى هويدي، وزكريا إبراهيم، وفؤاد زكريا، وأميرة حلمي مطر. إننا كثيرًا ما نسمع عنهم، وعن دورهم التنويري في قيادة الفكر المصري والعربي دون أن نعرف عن حياتهم وعن أفكارهم الفلسفية الشيء الكثير. ومن هنا تأتي أهمية الكتاب الذي يقدم عرضًا وافيًا وموضوعيًا لحياة هؤلاء الرواد، ولأهم إنجازاتهم الفكرية، وإسهامهم في ريادة الفكر المصري والعربي المعاصر نحو الإسهام الإيجابي في حضارة العصر. إنه كتاب رائد في موضوعه، غزير في مادته، جدير بالقراءة والتأمل من كل مثقفي مصر ودارسي تاريخ نهضتها في مصر والعالم. (منبع: ابجد)

دامنه نوپوزیتیویسم به حوزه کشورهاى غربى منحصر نمى‏ شود، بلکه فراتر رفته و توجه پژوهشگران جهان غیر غربى را هم برانگیخته و مدافعانى نیز پیدا کرده است. دست‏ اندرکاران فلسفه در جهان عربى (به عنوان بخشى از جهان سوم) توجه چندانى به آن نکرده ‏اند که بتوان از پیدایش نگره‏ هاى مختلف درباره‏ آن، سخن گفت. با نگاهى گذرا به این مکتب (نوپوزیتیویسم)، درمى‏ یابیم که هرگز مدافعان پرشورى (از متفکران عربى) نیافته است که بتواند یک جریان مسلط در اندیشه فلسفى ما به وجود آورد. البته زکى نجیب محمود برجسته‏ ترین مدافع این مکتب در کشورهاى عربى است. مدافع دیگر آن در حال حاضر عبدالرحمان مرحباست. گرچه این مکتب به جریانى پرنفوذ تبدیل نشده است، این بدین معنا نیست که توجه متفکران عرب را به خود جلب نکرده است. زیرا [چنانکه خواهیم دید] توجه بسیارى از این متفکران را برانگیخته و هرکس به نوعى خواه به عنوان مدافع و خواه به عنوان منتقد، با آن درگیر شده است. به نظر من، محمود امین العالم، یحیى هویدى، عاطف احمد و یاسین خلیل بیشترین اهتمام خود را معطوف به این حوزه کرده ‏اند. سؤالى که در اینجا به ذهن مى‏ رسد این است که چرا نویسنده این مقال به نحله ‏اى توجه مى‏ کند که در حوزه اندیشه فلسفى عربى معاصر، على‏ رغم همه مسائل، چندان پرنفوذ نبوده است؟ نخستین تلاشهاى من در مورد نوپوزیتیویسم به طور عموم و فلسفه زکى نجیب محمود به نحو خاص، به سالهاى تحصیلى دانشگاه باز مى ‏گردد.