جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این جلد وحدت منطق، معرفت شناسی و هستی شناسی در دیالکتیک هگل و رابطه متقابل میان این سه را بررسی می کند و بدین وسیله ویژگی های درونی دیالکتیک هگل و همچنین ارتباط و واگرایی بین اندیشه فلسفی هگل و مارکس را آشکار می کند. این کتاب به عنوان جلد نهایی مجموعه سه جلدی که بینش هایی را در مورد دیالکتیک هگل و اندیشه فلسفی کلی او ارائه می دهد، دیالکتیک هگل را به عنوان «وحدت سه» تحلیل می کند. به عنوان منطق، از زبان فراتر می رود و بنابراین معرفت شناسی است; به عنوان معرفت شناسی، از نظریه فراتر می رود و بنابراین هستی شناسی است. به عنوان هستی شناسی، از چیزهای موجود فراتر می رود و بنابراین منطق است. بنابراین دیالکتیک هگل خود را به عنوان تحول انقلابی هر یک از این سه حوزه در تاریخ فلسفه غرب نشان می دهد. اصل توافق منطق با تاریخ که بدین وسیله بیان شد بلافاصله به یکی از مهمترین منابع فلسفی الهام بخش ماتریالیسم تاریخی مارکس تبدیل می شود. بنابراین، درک عمیق‌تر از فلسفه هگل، درک ما از فلسفه مارکسیسم را عمیق‌تر خواهد کرد. این عنوان برای محققان و دانشجویان علاقه مند به فلسفه هگل و مارکس، فلسفه کلاسیک آلمان و فلسفه غرب جذاب خواهد بود.

ترجمه ماشینی : تئوری تخیل هگل با پر کردن شکاف مهمی در فلسفه پساکانتی، بر نقش تخیل تمرکز می‌کند و مسئله فقدان ظاهری آن را در پدیدارشناسی روح هگل حل می‌کند. جنیفر آن بیتس نظریه تخیل هگل را از طریق سخنرانی های اولیه و متأخر فلسفه روح مورد بحث قرار می دهد و آشکار می کند که دیالکتیک بین دو طرف تخیل («شب» آگاهی درونی و «نور» بیرونی شدن مواد) ضروری است. به فکر و جامعه پیچیدگی و عمق بینش های هگل خواندن این کتاب را برای هر کسی که به طور جدی علاقه مند به درک اینکه چقدر تخیل در هر فکر ما مرکزی است ضروری می کند.

ترجمه ماشینی : این جلد سخنرانی‌ها، مقالات و مقالاتی از مانفرد باوم (که یافتن بسیاری از آنها دشوار است یا کاملاً منتشر نشده‌اند) درباره موضوعات مرتبط با هگل و هگل (متافیزیک، منطق، فلسفه حقوق) همراه با مطالعات شلینگ، هولدرلین، مارکس، و نیچه همانطور که به فلسفه هگلی و کانتی مربوط می شوند.

ترجمه ماشینی : «تفاوت» و «فضا» از مهم‌ترین کلیدواژه‌های بحث‌های جاری در فلسفه و مطالعات فرهنگی هستند. این مطالعه «تفاوت» را به عنوان پارامتر مرجع مرکزی یک نظریه زبانی در نظر می گیرد که دیگر سعی نمی کند معنای یک اصطلاح را با ارجاع به واقعیت برون زبانی یا ایده های ذهنی توضیح دهد. موضوع تحقیق، رویکردهای زبانی- فلسفی هگل، ویتگنشتاین و دریدا است که قبلاً به سنت‌های فکری جداگانه اختصاص یافته و برای اولین بار در اینجا وارد تبادلی پربار و برابر می‌شوند. همانطور که مشاهده می شود، سه نویسنده مورد بررسی، هر کدام به روش های مختلفی سعی می کنند قضیه تفاوت را که برای نظریه زبان آنها بنیادی است، از نظر فضا - به عنوان فاصله، فضا یا گسترش درک کنند. این پایان نامه در سال 2007 برنده جایزه مطالعاتی برمن در بخش "بهترین پایان نامه در علوم اجتماعی و انسانی" شد.

ترجمه ماشینی : قهرمان داستان سقوط آلبر کامو با پوچی که در آن زندگی می‌کند مبارزه نمی‌کند، بلکه به روی مخاطبین خود باز می‌شود، انگار می‌خواهد اعتراف کند. این یک ترفند است که آنها را وادار به باز کردن صحبت کنید. در حقیقت چیزی وجود ندارد که بتوان آن را عشق، یا تمایل به گوش دادن، یا شفقت نامید. او دقیقاً سقوط در بدبختی های جهان است. او خود را به عنوان یک توبه‌کار متهم می‌کند که خود را قاضی جامعه‌ای قرار می‌دهد که ارزش‌های سطحی دارد. دنیای بی معنی برای چنین دنیایی حتی نیازی به خدا نیست. مردان کافی هستند. میراث هگل بیش از همه توسط کسانی که هرگز چنین جهانی را نمی خواستند به دست آوردند. تسلیم شدن در برابر این یعنی برده شدن به بن بست. جان بخشیدن به اندیشه هگل یعنی تزریق هدف به وجودمان، ساختن یک سرنوشت، دادن معانی نهایی، فرار از لحظه ای که در آن یک روز زندگی کردن حداکثر به معنای «بد گفتن از همسایه در حین بافتن» است. هگل در خدمت قدرت بخشیدن به امید است، امیدی که می تواند در بازی دانش پیروز شود. چیزی بسیار اطمینان بخش و محافظ. مانند Compline قبل از خواب.

ترجمه ماشینی : این کتاب مفهوم هگل از «پایان هنر» - یا به‌طور دقیق‌تر، «شخصیت گذشته هنر» - را نه تنها به‌عنوان بخشی از تاریخ فلسفه، بلکه به‌عنوان یک روش شناسی انتقادی و تفسیری زنده بازمی‌یابد. به حضور شخصیت گذشته هنر در هگل و فلسفه و زیبایی شناسی معاصر می پردازد. سهم نوآورانه این کتاب در یکسان سازی تز هگلی با بحث های هنر و فلسفه معاصر است. نویسنده نه تنها یک تفسیر هگلی ارائه می‌کند، بلکه ایده شخصیت گذشته هنر را در موضوعاتی که هم با فلسفه هگل مرتبط هستند، مانند انقلاب فرانسه و دولت مدرن، زیبایی‌شناسی کانتی، و مذهب و فضای مقدس افشا شده برای هنر، و فراتر رفتن از هگل، مانند شعر سلان، انتقاد گرامشی از کروچه، حقوق بشر، و حتی گروه راک گرانج پرل جم. برعکس، چنین کاوش‌های غیر هگلی به روشن‌تر شدن چیزی که ممکن است شبیه رشته خاصی از زیبایی‌شناسی هگل باشد، کمک می‌کند، اما می‌تواند برای روشن کردن برخی انگیزه‌های اصلی فلسفه او استفاده شود. تفسیر نویسنده از شخصیت گذشته هنر، ارزش کامل، جذابیت و استحکام فلسفی تز هگل را به دست می‌آورد، در حالی که تفسیر آن را در قالب انحلال کامل عنصر زیبایی‌شناختی در عنصر فلسفی رد می‌کند. هگل و شخصیت گذشته هنر برای محققان و دانشجویان پیشرفته ای که روی هگل، فلسفه هنر و زیبایی شناسی، تاریخ فلسفه، فلسفه سیاسی و نظریه هنر کار می کنند، مورد توجه قرار خواهد گرفت.