جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : لاو تریس با در نظر گرفتن خوانش دریدا از هگل به عنوان نقطه عزیمت، اهمیت سیاسی ساختارشکنی را استدلال می کند. در حالی که به خوبی ثابت شده است که مقولات و بازنمایی‌های حقوقی و سیاسی به ظاهر بی‌طرف و فراگیر همیشه، در واقع، جزئی و انحصاری هستند، یکی از قوی‌ترین استدلال‌های دریدا این بود که حذف‌های موجود در هر نمایندگی تصادفی نیستند، بلکه سازنده هستند. در واقع، یکی از مهم‌ترین راه‌هایی که به نظر می‌رسد فلسفه مدرن وظیفه‌اش را برای حسابرسی همه چیز تکمیل کرده است، این است که ادعا می‌کند مفاهیم بنیادی آن - نمایندگی، دموکراسی، عدالت و غیره - همان چیزی است که همیشه بوده است. آن‌ها چیزی را به نمایش می‌گذارند که دریدا آن را «عملی به گذشته شگفت‌انگیز» نامیده است. این بدان معناست که اشکالی از زندگی سیاسی مانند لیبرال دموکراسی مبتنی بر قانون اساسی، سرمایه داری، حاکمیت قانون، یا حتی خانواده هسته ای خصوصی، پیامد اجتناب ناپذیر توسعه انسانی به نظر می رسد. اندیشه هگل در بحث این کتاب به این دلیل محوری است: منطق این عطف به ماسبق افسانه‌ای در دوران مدرن با ایده قدرتمند Aufhebung - ساختار زمانی همیشه از قبل - با قاطعیت‌ترین شکل بیان شد. ساختارشکنی طردهای موجود در مفاهیم بنیادین سیاسی مدرنیته را با «تعیین مجدد» مسیر خلقت آنها آشکار می کند، و «همیشه از قبل» را در آن مسیر آشکار می کند. هر بازنمایی، دانش یا قانونی بیش از آن چیزی که به نظر می رسد نامطمئن است، و استدلال اصلی ردیابی قانون این است که آنها، بنابراین، همیشه مکان های بالقوه ای برای مبارزه سیاسی هستند.

ترجمه ماشینی : لوئیس هینچمن در هگل اولین فیلسوف بزرگی را تشخیص می دهد که ماهیت مبهم روشنگری را قدردانی کرده و تحقیقی سیستماتیک در مورد منشأ و پیامدهای اجتماعی-سیاسی آن انجام داده است. هینچمن نسبت به رویکرد فلسفی هگل دلسوز است و در آن پیش‌بینی‌هایی از (حتی بهبود) نقدهای تأثیرگذار قرن نوزدهم و بیستم بر تجربه‌گرایی و لیبرالیسم می‌بیند. از سوی دیگر، او در مواردی که به نظر می رسد هگل از برنامه و اصول خود (به ویژه در فلسفه حق) دور می شود، هگل را به کار می گیرد. رویکرد هینچمن به هگل برای طیف وسیعی از خوانندگان، از جمله دانشمندان علوم سیاسی، مورخان روشنفکر، و دانشجویان ادبیات تطبیقی و قرن نوزدهم آلمان، و همچنین فیلسوفانی که به تاریخ رشته خود علاقه مند هستند، جذاب خواهد بود. او متون و عباراتی را برای مقایسه گردآوری می کند که اغلب به صورت جدا از یکدیگر توسط محققان در زمینه های مختلف مورد مطالعه قرار می گیرند. بار استدلال هینچمن بر عهده بازسازی مفهوم هگل از خود است. او نشان می‌دهد که چگونه هگل تا حدی ایده‌هایی از خود را که در میان فیلسوفان روشنگری مانند دکارت، کانت و فیشته قدیمی بوده است، می‌پذیرد و تا حدی در پاسخ به نارسایی‌های نظریه‌های پیشینیانش، مفهومی بدیع را توسعه می‌دهد. هینچمن معتقد است که هگل اولین فیلسوفی است که ایده‌ای واقعاً غیر جوهرگرایانه از خود ارائه می‌کند، ایده‌ای که این گریزان‌ترین فعالیت‌های انسانی را «شدن» نمی‌کند. او سپس نشان می‌دهد که وقتی کسی آن را در نقد معرفت‌شناسی و عملکرد سیاسی-اجتماعی روشنگری به کار می‌برد، پیامدهای این برداشت از خود را به کار می‌گیرد.

ترجمه ماشینی : این کتاب واکنش هگل به ترور انقلابی فرانسه و تأثیر آن بر آلمان را بررسی می کند. مانند بسیاری از معاصران خود، هگل تحت تأثیر شباهت ظاهری میان تحولات سیاسی در فرانسه و تحولات در فلسفه آلمان قرار گرفت که توسط اصلاحات پروتستان آغاز شد و ایده آلیسم آلمانی به اوج خود رسید. بسیاری از متفکران معتقد بودند که انقلاب سیاسی در آلمان غیرضروری است، زیرا این «انقلاب» فکری از آن پیشی گرفته بود. آلمان که قبلاً از فاجعه‌های خود عبور کرده بود، می‌توانست انرژی انقلاب را استخراج کند و رادیکالیسم خود را به فکر هدایت کند. هگل نیز به چنین استدلالی نزدیک می شود. اما او همچنین تجزیه و تحلیل قدرتمندی از چگونگی ایجاد این نوع تاریخ دست دوم در وهله اول ارائه می دهد و نشان می دهد که چه چیزی در معرض خطر است. این چیزی است که او را در میان معاصرانش به طور منحصر به فردی جالب می کند: او نشان می دهد که چگونه می توان یک فانتزی را به طور همزمان تجزیه کرد و از آن لذت برد. بیماری سوگواری خوانشی جدیدی از هگل در پرتو نظریه های معاصر آسیب های تاریخی ارائه می دهد. این کتاب راه هایی را بررسی می کند که در آن رویدادهای مهم تاریخی به صورت نایب تجربه می شوند، و فانتزی هایی که ما برای درک آنها از آنها استفاده می کنیم. کومی هگل را با داغ ترین بحث های معاصر پیرامون فاجعه، شاهد، خاطره و نقش فرهنگ در شکل دادن به تجربه سیاسی در ارتباط می آورد.

ترجمه ماشینی: تعداد کمی از فیلسوفان می توانند به اندازه هگل در بین دانشجویان گیج و حیرت ایجاد کنند. آثار او بسیار متراکم هستند و امتیازات کمی برای خوانندگانی که با نگاه سیستماتیک او به جهان آشنا نیستند، قائل هستند. مقدمه آلن اسپایت به فلسفه هگل دیدگاهی زمانی در مورد توسعه سیستم هگل دارد. به این ترتیب، برخی از مهم‌ترین پرسش‌های پژوهش هگلی با بررسی آثاری مانند «پدیدارشناسی و منطق» در زمینه‌های مربوطه روشن می‌شوند. اسپایت با هگل جوان و نوشته‌های او قبل از «پدیدارشناسی» شروع می‌شود که بر مفهوم پوزیتیو تمرکز می‌کند و اینکه چگونه دغدغه‌های اجتماعی، اقتصادی و مذهبی هگل به دغدغه‌های سیستماتیک و منطقی پیوند می‌خورد. او سپس «پدیدارشناسی» را به تفصیل بررسی می کند، از جمله برخورد آن با شک گرایی، مسئله بی واسطه بودن، گذار از «آگاهی» به «خودآگاهی» و پیدایش مقوله اجتماعی و تاریخی «روح». فصل زیر به بررسی منطق می پردازد، و توجه ویژه ای به تعدادی از مسائل آزاردهنده مرتبط با ادعای سیستماتیک بودن هگل و رابطه بین مقوله های منطق هگل و طبیعت یا روح (Geist) دارد. فصول پایانی اندیشه اخلاقی و سیاسی هگل و سه عنصر مفهوم «روح مطلق» هگل: هنر، دین و فلسفه، و نیز اهمیت تاریخ در رویکرد فلسفی او را به عنوان یک کل مورد بحث قرار می دهد.

ترجمه ماشینی : «نردبان هگل می‌خواهد... یک «تفسیر تحت اللفظی» بر Die Phanomenologie des Geistes باشد... هدف آگاهانه مبارزات سی ساله من با هگل نوشتن تفسیری توضیحی بر این کتاب بود؛ و با تکمیل آن، به آن توجه می‌کنم. کار "کار" خود من همانطور که به نتیجه رسیدم... عادت غالب مفسران... بر اساس اجماع عمومی این عقیده استوار است که هر چه که باشد، پدیدارشناسی هگل آن "علم" منطقی نیست که او معتقد بود. دیدگاه دریافت شده ای است که من می خواهم آن را براندازم. اما اگر حق با من باشد، یک زنجیره استدلال پیوسته قابل قبول، پاراگراف به پاراگراف، باید در متن قابل کشف باشد." -- از پیشگفتار.

ترجمه ماشینی : این کتاب به مشکلات اساسی در هگل و هگل در رابطه با کی یرکگور، مارکس، نیچه، راسل، هایدگر، هوسرل، دریدا و باتای می پردازد. این قدرت هگل را در برانگیختن افکار انتقادی و خلاق در سراسر طیف کامل سؤالات فلسفی آشکار می کند.

ترجمه ماشینی : از هگل تا نیچه که در دوران تبعید در ژاپن نوشته شد و در سال 1939 منتشر شد، به عنوان یک اثر کلاسیک در نظر گرفته شده است و به درستی مهم ترین اثر در زمینه فلسفه و تاریخ فکری قرن نوزدهم ارزیابی شده است. کارل لویت در آن با بررسی روابط بین هگل و گوته شروع می‌کند و سپس به چگونگی تفسیر یا تفسیر مجدد اندیشه استاد توسط شاگردان هگل - و به‌ویژه مارکس و کیرکگور- می‌پردازد. لوویت با اشاره به مارکس و کی یرکگور به عنوان پیش درآمدهای تصمیم گرایی - که فلسفه با آنها هجوم های خود را به جهان تاریخی مشروعیت بخشید - وظیفه بی اعتبار ساختن تاریخ گرایی را به عنوان مسئول نیهیلیسم فلسفی و تصمیم گرایی سیاسی قرار می دهد. و با جهت دهی تفکر خود به سمت کاهش قدرت آگاهی تاریخی، به لحاظ نظری بعد سرکوب شده توسط اندیشه تاریخ گرایانه را بازسازی می کند: طبیعت. پس از هگل تا نیچه این ویژگی را دارد که یک اندیشه مطالعاتی تاریخی به عنوان پاسخی به شناسایی جهان و تاریخ است. تلاشی برای مقابله با تأثیرات آگاهی تاریخی با استفاده از سلاح های خود. لویت این پروژه متناقض را از این یقین انجام می دهد که وقتی فرض الوهیت کیهان حذف شد، بازگشت به نگرش متفکرانه دیگر ممکن نیست.

ترجمه ماشینی : مجموع ایده آلیسم بالا ارائه شده - مطابق با تحقیق و موقعیت منبع جدید - جایگزین ساخت قدیمی سه مرحله ای می شود که از نظریه علمی ینا فیشته شروع می شود و به فلسفه طبیعی شلینگ می رود و به طور کامل در سیستم هگل ادغام می شود. آنتی تز: ایده آلیسم آلمانی توجیه علم عقلانی در تضاد سه ادعای کمال است که در نظام هویتی و فلسفه اثباتی شلینگ در آموزه‌های درون‌الهیایی هگل و دکترین نانوشته فیشته مطرح شده است. من. چرخه های سخنرانی شفاهی پس از سال 1800. شرح دقیق این درگیری سه جانبه یک اولویت را برجسته می کند. دکترین نانوشته فیشته تنها یکی از سه شکل کمال است که تفکر متعالی را در تأمل مطلق در درک اساس حقیقت و نظام، مطلق، حفظ می‌کند، و بنابراین به خوبی قادر است عصر عدم تفکر ما را به چالش بکشد. ولفگانگ یانکه استاد بازنشسته دانشگاه است. علایق اصلی تحقیقاتی او شامل حوزه ایده آلیسم آلمانی از کانت تا هگل است. بینش های جدید، به ویژه در فلسفه متأخر فیشته، رساله های او را باز می کند: فیشته. هستی و بازتاب، 1970. - دیالکتیک تاریخی. از کانت تا مارکس، 1977. - درباره تصویر مطلق، 1993. - نظریه علم یوهان گوتلیب فیشته 1805. تفسیر روش شناختی-سیستماتیک و فلسفی-تاریخی، 1999. مجموعه مکمل منتشر شده است (توسط رودوپی): تضادها. مطالعاتی در مورد رویارویی های فیشته از روسو تا کی یرکگور، 1994. ولفگانگ یانکه، که اولین معلم آکادمیک او مبتکر تفسیر کانت و فیشته، هاینز هایمسوئت بود، و از طریق کارل هاینز ولکمان-شلوک از حلقه هایدگر، با ایده آلیسم آلمانی آشنا شد. در مرحله تکمیل پر مشکل خود، اکنون رئیس افتخاری انجمن بین المللی فیشته است.