جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این کتاب که در ابتدا در سال 1976 منتشر شد، به طور خاص برای راهنمایی دانشجویان تئوری سیاسی که می‌خواهند ایده‌های سیاسی هگل را همانطور که در پدیدارشناسی ذهن آمده است، درک کنند، نوشته شده است. تفسیر پروفسور Shklar تا جایی که امکان دارد از زبان ساده و ترجمه انگلیسی منابع استفاده می کند. هسته اصلی استدلال هگل این است که آزادی هویت اهداف شخصی شهروندان و اهداف عمومی دولت به عنوان یک کل است. این یک فرآیند پویا است که در آن همه قوانین توسط همگان ایجاد می شود و به نوبه خود در ذهن و اعمال هر یک از اعضای جامعه بیان و تحقق می یابد. متن بر انتقاد هگل از هر نوع ذهنیت تأکید دارد. ناکامی در شناخت خصلت فرهنگی تمام تجربیات، هسته اصلی بررسی انتقادی هگل از تمام فلسفه های گذشته است و او را به توسعه نظریه خود درباره تاریخ و دانش به عنوان تفکر گذشته نگر سوق داد.

ترجمه ماشینی : این پرسش که اندیشه دیویی تا چه اندازه مدیون هگل است، مدت‌ها برای فیلسوفان معمایی بوده است. این کتاب نشان می‌دهد که به دور از انکار هگل، کل فلسفه عمل‌گرایانه دیویی مبتنی بر فلسفه روح است که از پروژه هگل الهام گرفته است. دو مقاله از شوک و گود که از این دیدگاه رادیکال دفاع می کنند با متن قطعی سخنرانی دیویی در سال 1897 در فلسفه روح هگل در دانشگاه شیکاگون ملحق می شوند. این سخنرانی ویرایش شده که قبلاً توسط محققان فقط از نسخه خطی آرشیوی ذکر شده بود، اکنون در دسترس است تا به طور کامل نگرانی اساسی مشترک هگل و دیویی برای رشد کامل و آزاد فرد در زمینه اجتماعی را آشکار کند. فلسفه های دیویی و هگل در مرکز امیدهای فلسفه مدرن برای پیشبرد آزادی انسان قرار دارند.

ترجمه ماشینی : فلسفه ورزی چگونه آغاز می شود؟ آگاهی طبیعی و ماقبل فلسفی چگونه مشخص می شود و چه رابطه ای با آگاهی فلسفی دارد؟ این پرسش‌ها در این اثر با توجه به دو فیلسوفی که به طور فشرده به مسئله مقدمه‌ای بر فلسفه و پارادوکس‌های آغازین پرداخته‌اند، بررسی می‌شود: گئورگ ویلهلم فردریش هگل و ادموند هوسرل. در حالی که هوسرل تأکید می کند که گذار به فلسفه مستمر نیست، بلکه به اصطلاح مستلزم یک جهش است، هگل در پدیدارشناسی روح تأکید می کند که گذار باید ویژگی یک مسیر یا یک توسعه را داشته باشد. علیرغم این تفاوت در تأکید، ویژگی ناپیوسته و همچنین رشدی انتقال را می توان در هر دو فلسفه یافت. هوسرل در فلسفه متاخر خود با طرح مقدمه ای تاریخی بر پدیدارشناسی به موضع هگل نزدیک می شود. اگرچه هر دو فیلسوف تاریخ را یک فرآیند غایت‌شناختی می‌دانند، تفاوت‌های اساسی وجود دارد: برای هگل، تاریخ می‌تواند کامل شود، برای هوسرل بی‌نهایت باز است. این تفاوت ها با برداشت های متفاوت از روش پدیدارشناسی و نقش فیلسوفان همراه است.