جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : نقد هگل از کانت نقطه عطفی در تاریخ فلسفه بود: برای اولین بار، سبک عینی، موقعیت‌یافته و به معانی خاصی «طبیعت‌گرایانه» که توسط هگل پیش‌گام بود، با سبک نازک، جهان‌شمول و خالص‌شده‌ای از فلسفه مواجه شد. دقیق ترین بیان آن در کانت. این مناقشه به سختی از بین رفته است: این مناقشه عملاً فلسفه معاصر را از معرفت شناسی گرفته تا نظریه اخلاقی را تحت تأثیر قرار می دهد. با این حال، اگر این کتاب درست باشد، اهمیت کامل نقد هگل از کانت درک نشده است. این کتاب با استفاده از متون بالغ هگل (پس از 1807) و خواندن آنها در پرتو تفسیر کلی از پروژه هگل به عنوان یک سیستم زبانی و «تعریفی»، تفسیرهای مجدد عمده ای از دیدگاه های هگل ارائه می دهد: موضوع کانتی به خودی خود انکار نمی شود، اما به عنوان یک جنبه زمانی از تجربه ما نقل مکان کرد. ایدئالیسم زبانی هگل بر اساس دیدگاه واقع گرایانه او از احساس درک می شود. هگل به جای ادعای این که الزام مقوله ای کانت برای ارائه راهنمایی اخلاقی ملموس بیش از حد توخالی است، پوچی آن را به عنوان پایه و اساس یک جامعه متنوع می ستاید.

ترجمه ماشینی : مطالعه حاضر که به بررسی تأثیر روشنگری اسکاتلند بر روایت هگل از «جامعه مدنی» یا «biirgerliche Gesellschaft» می پردازد، بر اساس پایان نامه دکترای من است که در سپتامبر 1983 به دانشگاه کمبریج ارائه شده است. انتشار آن باعث استقبال من می شود. فرصتی برای قدردانی از کمک ها و تشویق هایی که در طول سال ها از سوی دانشمندان، دوستان و نزدیکان دریافت کرده ام. در دانشگاه روهر بوخوم، جایی که تحصیلاتم را آغاز کردم، مدیون پروفسور اتو پوگلر (مدیر بایگانی هگل)، سایر کارکنان، گذشته و حال حاضر در آرشیو هگل، و پروفسور جییرگن گبهارت، جییرگن فون هستم. کمپسکی، هاینز کیم مرل؛ و لئو کوفلر این دوران حضورم در بوخوم تحت راهنمایی این محققان بود که عشق من را به مطالعه هگل برانگیخت که ثابت شد عاشقانه ای ماندگار است. در اسکاتلند، جایی که تحصیلاتم را ادامه دادم و دو سال پربار و شاد را گذراندم، مدیون جورج الدر دیوی و ریچارد گان هستم که اولین بار مرا با روشنگری اسکاتلند آشنا کردند و پروفسور R. H. Campbell و T. D. Campbell که بر تحقیقات من در این زمینه نظارت داشتند. آن رشته در کمبریج، جایی که بیشتر این مطالعه تهیه شده است، بزرگترین بدهی من به دانکن فوربس است. من از نظارت او بر تحقیقاتم سپاسگزارم، اما همچنین، فراتر از محدوده تحقیقم، به خاطر چیزهایی که واقعاً از آن مرد آموخته ام.

ترجمه ماشینی : سالی سدویک گزارش تازه ای از نقد هگل از فلسفه نظری کانت ارائه می کند. او استدلال می‌کند که هگل نقدی قانع‌کننده و جایگزینی برای مفهوم شناختی که کانت در دوره «انتقادی» خود از آن دفاع کرد، ارائه می‌کند. این کتاب ویژگی‌های کلیدی چیزی را که کانت به‌عنوان خصلت «گفتمانی» شیوه‌ی شناخت ما معرفی می‌کند، بررسی می‌کند و دلایل هگل را برای این استدلال که این ویژگی‌ها فلسفه نظری کانت را به شکاکیت و نیز دوگانگی محکوم می‌کند، در نظر می‌گیرد. سدویک در ادامه ادعای هگل مبنی بر استنباط از برخی آموزه های کانتی را به شکلی برتر از ایده آلیسم، شکلی از ایده آلیسم که ماهیت قوای شناختی ما و رابطه آنها با اشیاء را بهتر نشان می دهد، در نوری دلسوزانه ارائه می کند.

ترجمه ماشینی : هگل و آینده فلسفه سیستماتیک به طور انتقادی پروژه پسا روشنگری هگل را برای انجام فلسفه سیستماتیک بدون مبانی احیا می کند و نشان می دهد که چگونه می تواند معضلاتی را که تفکر تحلیلی و پسامدرن معاصر را به طور یکسان رنج می دهد حل کند. این کتاب با تفکر و تکیه بر استدلال‌های هگل، به مهم‌ترین موضوعاتی می‌پردازد که بحث‌های جاری در منطق، معرفت‌شناسی، متافیزیک، فلسفه‌های طبیعت و ذهن، اخلاق و زیبایی‌شناسی را پیش می‌برد. هگل و آینده فلسفه نظام‌مند با در نظر گرفتن موضوعاتی مانند عینیت اندیشه، حدود بین الاذهانی، مشروعیت سرمایه‌داری و جهانی شدن، رابطه جامعه مدنی و دولت، و پیوند تمدن با فرم ادبی، موضوعی را مطرح می‌کند. چالشی قدرتمند برای تفسیرهای غالب هگل و مکاتب فلسفی حاکم امروزی.

ترجمه ماشینی : زیبایی‌شناسی و مطالعات ادبی تلاش بعدی برای تاریخچه ارتباطات زیبایی‌شناختی در مدرنیته اولین انگیزه خود را در عدم کفایت تدریس مطالعات ادبی یافت. همانطور که فقدان مطالعات فردی عمیق در مورد نظریه های مهم زیبایی شناسی وجود دارد، همچنین فقدان ارائه فعلی به زبان آلمانی زیبایی شناسی وجود دارد که مشاهدات فلسفی هنر و ادبیات را از زمان تمایز آنها به یک سیستم ارتباطی "مستقل" در جهان بازسازی کند. قرن 18. اما آیا چنین تلاشی برای بازسازی هنوز برای مطالعه علمی هنر و ادبیات معنا دارد؟ آیا نتایج مشاهدات زیبایی‌شناختی ادبیات واقعاً برای تحلیل نظری آن مرتبط است؟ پاسخ به چنین سؤالاتی در ابتدا واضح به نظر می رسد: ادبیات شاخه ای از «هنر» است و زیبایی شناسی به ما می گوید که «هنر» چیست. ارزیابی ما از متون ادبی نیازمند معیارهای معنادار است و زیبایی شناسی این معیارها را در اختیار ما قرار می دهد. اکثر آثار ادبی بدون دانش کافی از افق زیبایی‌شناختی که در آن خلق شده‌اند نمی‌توانند به درستی درک شوند: شیلر بدون کانت، توماس مان بدون شوپنهاور، گوتفرید بن بدون نیچه - به نظر می‌رسد که این یک پوچ است. بنابراین زیبایی شناسی نوعی شالوده به مطالعات ادبی می دهد. «هنر» را تعریف می‌کند، قضاوت‌های ارزشی انتقادی ما را توجیه می‌کند و تفسیر قابل قبولی از آثار سنتی را ممکن می‌سازد. موضوع و روش تحقیق ادبی را مشخص می کند. فلسفه در قالب زیبایی شناسی، آشکارا امکان علم ادبی را تثبیت می کند، و بنابراین ناگفته نماند که تاریخچه ارتباط زیبایی شناختی لازم است; دانستن زمینی که روی آن ایستاده اید مفید است.

ترجمه ماشینی : این یک کار عالی است. برخورد قدرتمند کارووناس از ایده‌های کانت، هگل و مارکس نشان‌دهنده خوانش دقیق و درک جامع کار آنهاست. (فیلیپ هانسن، دانشگاه رجینا) برای همه کسانی که احساس کرده‌اند سرعت پست مدرن زندگی مدرن متاخر، رابطه آن‌ها با گذشته و آینده را با از بین بردن تجربه‌شان از زمان در حال، مختل کرده است، کار Carvounas بینش بزرگی را در مورد چالش‌هایی ارائه می‌دهد که اگر یک حس منسجم از زمان پیوستن به آنچه بوده ایم به آنچه هستیم و احتمالاً می توانیم تبدیل شویم، باید بازسازی شود. کارووناس به ما می آموزد که چرا گذشته ما آینده ای داشته است، و برای بازگرداندن آینده خود چه کاری باید در حال انجام دهیم. یک دیدگاه نظری و فلسفی اصیل و متقاعد کننده در مورد مدرنیته متاخر، و در مورد چگونگی قرار گرفتن ما در رابطه با درک زمانی از جهان که توسط کانت، هگل و مارکس ساخته شده است... (Morton Schoolman, SUNY-Albany) این اثر در عین حال قابل تأمل و تأمل برانگیز است. (ویکتور ولفنشتاین، UCLA) برای همه کسانی که احساس می‌کردند سرعت پست مدرن زندگی مدرن متاخر رابطه آنها با گذشته و آینده را با از بین بردن تجربه‌شان از زمان در زمان حال مختل کرده است، کار کارووناس بینش بزرگی را در مورد چالش‌هایی ارائه می‌دهد که در صورت داشتن یک حس منسجم باید با آنها روبرو شد. زمان پیوستن به آنچه بوده ایم به آنچه هستیم و احتمالاً می توانیم تبدیل شویم، باید بازسازی شود. کارووناس به ما می آموزد که چرا گذشته ما آینده ای داشته است، و برای بازگرداندن آینده خود چه کاری باید در حال انجام دهیم. یک دیدگاه نظری و فلسفی اصیل و قانع کننده در مورد مدرنیته متاخر، و در مورد چگونگی قرار گرفتن ما در رابطه با درک زمانی از جهان که توسط کانت، هگل و مارکس ساخته شده است. (Morton Schoolman، SUNY-Albany) درباره نویسنده دیوید کارووناس استاد کمکی نظریه سیاسی در دانشگاه تورنتو است.

ترجمه ماشینی : در بطن دولت نمایندگی این سوال وجود دارد که "چه چیزی دولت و کارگزارانش را مقامات قانونی می کند؟" مفهوم رضایت از یک قرارداد اجتماعی بین شهروند و دولت او محور این مشکل است. وظایف مقامات دولتی چیست؟ حقوق مردم در یک دولت خودگردان و نماینده چیست؟ پاتریک رایلی یک تحلیل تاریخی جامع از معنای نظریه قرارداد و آزمون اعتبار ذاتی ایده های رضایت و تعهد ارائه می دهد. او رابطه انتقادی بین عمل اراده و رضایت در خودگردانی را آشکار می کند و نشان می دهد که چگونه "اراده" با مشروعیت سیاسی ارتباط دارد. او اولین مطالعه بزرگ مقیاس نظریه قرارداد اجتماعی از هابز تا رالز است که به "اراده" جایگاه مرکزی آن در تفکر قراردادی می دهد.

ترجمه ماشینی : تاریخ فلسفه آلمان در قرن نوزدهم معمولاً بر نیمه اول آن متمرکز است - زمانی که هگل، ایده آلیسم و رمانتیسیسم غالب بودند. در مقابل، باقی مانده قرن، پس از مرگ هگل، نسبتاً نادیده گرفته شده است، زیرا به عنوان دوره ای از رکود و افول تلقی شده است. اما فردریک بیزر استدلال می‌کند که نیمه دوم قرن در واقع یکی از انقلابی‌ترین دوره‌های فلسفه مدرن بود، زیرا ماهیت خود فلسفه قابل استفاده بود و فقدان قطعیت منجر به خلاقیت و شروع دوره جدیدی شد. در این تاریخ مختصر و مبتکرانه فلسفه آلمان از 1840 تا 1900، بیزر نه بر موضوعات یا متفکران فردی، بلکه بر پنج بحث بزرگ آن دوره تمرکز می کند: بحران هویت فلسفه، مناقشه ماتریالیسم، روش ها و محدودیت های تاریخ، مناقشه بدبینی. ، و Ignorabimusstreit. شوپنهاور و ویلهلم دیلتای نقش مهمی در این مناقشات بازی می کنند، اما بسیاری از چهره های نادیده گرفته شده از جمله لودویگ بوشنر، یوگن دورینگ، ادوارد فون هارتمان، ژولیوس فراونشتاد، هرمان لوتزه، آدولف ترندلنبورگ و دو زن به نام های آگنس تاوبرت و اولگا پوبرت، نقش مهمی دارند. در تاریخ های فلسفه کاملاً فراموش شده است. نتیجه، روایتی جدید گسترده، بدیع و شگفت‌انگیز از فلسفه آلمان در دوره حساس بین هگل و قرن بیستم است.