جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : جان باربیج نشان می‌دهد که فلسفه هگل، به دور از گنجاندن همه چیز در یک ضرورت همه‌گیر، نیازمند نوآوری‌های احتمالی غیرمنتظره برای حفظ ادعاهای سیستماتیک خود است. دانستن بدون ترس از شکست، انتظار این است که تجربه ادعاهای مطمئن ما را نسبت به دانش مخدوش کند. و خصلت جهانی تمام زندگی شامل عمل کردن، کشف آنچه در نتیجه اتفاق می افتد، و گنجاندن هم نیت و هم نتیجه در یک درک جامع جدید است. باربیج به بررسی این موضوع می پردازد که چگونه هگل وقتی از منطق خود به شیمی، زیست شناسی، روانشناسی و تاریخ روی آورد، این رویکرد را به کار برد و پیشنهاد می کند که چگونه یک هگلی ممکن است در شرایط تغییر یافته علم معاصر عمل کند.

ترجمه ماشینی : لاو تریس با در نظر گرفتن خوانش دریدا از هگل به عنوان نقطه عزیمت، اهمیت سیاسی ساختارشکنی را استدلال می کند. در حالی که به خوبی ثابت شده است که مقولات و بازنمایی‌های حقوقی و سیاسی به ظاهر بی‌طرف و فراگیر همیشه، در واقع، جزئی و انحصاری هستند، یکی از قوی‌ترین استدلال‌های دریدا این بود که حذف‌های موجود در هر نمایندگی تصادفی نیستند، بلکه سازنده هستند. در واقع، یکی از مهم‌ترین راه‌هایی که به نظر می‌رسد فلسفه مدرن وظیفه‌اش را برای حسابرسی همه چیز تکمیل کرده است، این است که ادعا می‌کند مفاهیم بنیادی آن - نمایندگی، دموکراسی، عدالت و غیره - همان چیزی است که همیشه بوده است. آن‌ها چیزی را به نمایش می‌گذارند که دریدا آن را «عملی به گذشته شگفت‌انگیز» نامیده است. این بدان معناست که اشکالی از زندگی سیاسی مانند لیبرال دموکراسی مبتنی بر قانون اساسی، سرمایه داری، حاکمیت قانون، یا حتی خانواده هسته ای خصوصی، پیامد اجتناب ناپذیر توسعه انسانی به نظر می رسد. اندیشه هگل در بحث این کتاب به این دلیل محوری است: منطق این عطف به ماسبق افسانه‌ای در دوران مدرن با ایده قدرتمند Aufhebung - ساختار زمانی همیشه از قبل - با قاطعیت‌ترین شکل بیان شد. ساختارشکنی طردهای موجود در مفاهیم بنیادین سیاسی مدرنیته را با «تعیین مجدد» مسیر خلقت آنها آشکار می کند، و «همیشه از قبل» را در آن مسیر آشکار می کند. هر بازنمایی، دانش یا قانونی بیش از آن چیزی که به نظر می رسد نامطمئن است، و استدلال اصلی ردیابی قانون این است که آنها، بنابراین، همیشه مکان های بالقوه ای برای مبارزه سیاسی هستند.

ترجمه ماشینی : این مقالات درباره فلسفه سیاسی هگل از کتاب تأثیرگذار متافیزیک و سیاست ریتر گرفته شده است. آنها اهمیت ارزیابی هگل از مدرنیته را با تمرکز بر مفاهیم منحصر به فرد او از روابط مالکیت، اخلاق، جامعه مدنی، و دولت مورد بحث قرار می دهند. وضوح بیان ریتر، مفاهیم هگل را برای مخاطبان وسیعی از فیلسوفان، جامعه شناسان، دانشمندان علوم سیاسی، مورخان و دیگرانی که به مشروعیت مدرنیته، رابطه جامعه و دولت، یا در رابطه هگل با مارکس و دیگر متفکران متأخر اهمیت می دهند، قابل دسترس می کند. یواخیم ریتر (درگذشته) استاد فلسفه در دانشگاه استانبول بود. این کتاب از مجموعه مطالعات در اندیشه اجتماعی معاصر آلمان است.

ترجمه ماشینی : این مطالعه هگل و نیچه کار آنها را از طریق انتقاد رایج آنها از متافیزیک به دلیل عملکرد با تقابل های مفهومی مانند بودن/شدن و خودپرستی/ نوع دوستی ارزیابی و مقایسه می کند. دکتر هولگیت نقد نیچه را به عنوان استفاده از تمایز زندگی و اندیشه افشا می کند که خود یک دوگانگی متافیزیکی از نوع حملات نیچه است. در مقایسه، نشان داده می شود که هگل با به کارگیری فلسفه دیالکتیک خود، نقد عمیق تری از ثنویت متافیزیکی ارائه می دهد، که این گونه مخالف های ادعایی را مؤلفه های تعریف کننده یک پویایی می داند. هولگیت در انتخاب موضوعی بسیار اساسی برای کار هر دو فیلسوف، چارچوبی را ایجاد کرده است که در آن بحث هگل-نیچه را ارزیابی می کند. برای انجام اولین مطالعه کامل از دیدگاه نیچه در مورد آثار هگل. و برای مقایسه فلسفه دیونیزیک نیچه با فلسفه دیالکتیکی هگل با تمرکز بر تراژدی، موضوعی مرکزی در فلسفه هر دو.

ترجمه ماشینی : اولین بار در سال 1987 منتشر شد. نسخه‌های آرشیو مینه‌سوتا از فناوری دیجیتال استفاده می‌کند تا کتاب‌هایی را که برای مدت طولانی در دسترس نبودند، دوباره در دسترس قرار دهد، و بدون تغییر از نسخه‌های اصلی انتشارات دانشگاه مینه‌سوتا منتشر شده‌اند. Readings in Interpretation - جلدی که عمدتاً در مورد متون هولدرلین، هگل و مفسر آنها هایدگر است - خود را به طور استراتژیک بین ادبیات و فلسفه قرار می دهد. مطابق با این کنار هم قرار گرفتن، به مسئله خودآگاهی و تأمل در سطوح «مضمون» و «متن» می پردازد. هم برای هگل و هم برای هولدرلین، خودآگاهی و رابطه آن با دانستن مضامین صریح هستند، اما خوانش‌های وامینسکی نشان می‌دهد که بازتاب مخل‌کننده‌تری در سطح متن مؤثر است. در بحثی که بر جنبه‌های متنی پدیدارشناسی روح هگل متمرکز است، وارمینسکی نشان می‌دهد که لحظه منفی - که اغلب به عنوان مقدمه‌ای برای خودآگاهی یکپارچه تعبیر می‌شود - نمی‌تواند با مدل‌های تفسیری استخراج‌شده از بیرون متن توضیح داده شود. توسط مفاهیمی مانند خود، آگاهی یا سوژه. در عوض، یک عمل و نظریه کاملاً متفاوت ضروری است. بنابراین، «پس‌نسخه پیش‌نویس» نویسنده در ابتدای کتاب، مقدمه‌ای برای ترسیم مبانی نظری قرائت‌های بعدی و به‌عنوان «پس‌نسخه‌ای» است که تفاوت بین «خواندن» و «تفسیر» را که این خوانش‌ها ضروری می‌سازد، توضیح می‌دهد. .

ترجمه ماشینی : این کتاب از گستره و عمق شگفت‌انگیز سخنرانی‌های هگل در مورد زیبایی‌شناسی استفاده می‌کند و مسئله چندوجهی هنر و امر مطلق را بررسی می‌کند. چرا هگل مطلق بودن را به هنر نسبت می دهد؟ چنین مطلقی چه معنایی می تواند داشته باشد؟ چه ارتباطی با دین و فلسفه دارد؟ چگونه دیدگاه هگل از هنر فقدان معاصر امر مطلق را روشن می کند؟ هنر و مطلق استدلال می‌کند که این پرسش‌های زیبایی‌شناختی معمای نظری صرف برای تحلیل انتزاعی نیستند. این استدلال می‌کند که درک هگل از هنر می‌تواند هرمنوتیک ضروری مرتبط با مناقشات کنونی را ارائه دهد. هنر و امر مطلق پیچیدگی‌های اندیشه زیبایی‌شناختی هگل را بررسی می‌کند و ارتباط معاصر آن را بیان می‌کند. این نشان می‌دهد که چگونه هنر برای هگل حوزه‌های دیگر تجربه مهم بشری مانند تاریخ، مذهب، سیاست، ادبیات را روشن می‌کند. در برابر دیدگاه های سنتی و بسته، نتیجه چالشی برای بازخوانی فلسفه زیبایی شناسی هگل است.