جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : فلسفه حق هگل مدتهاست که به عنوان تنها جایگزین سیستماتیک سنت قرارداد اجتماعی مسلط در فلسفه سیاسی مدرن شناخته شده است. دین مویار در اینجا وظیفه دشوار خواندن و بازنمایی دیدگاه هگل از عدالت را با همان جذابیت شهودی بر عهده می گیرد که نظریه قرارداد اجتماعی را با رضایت داوطلبانه و واگذاری حقوق و امتیازات به چنین مدل جذابی تبدیل کرده است. مویار استدلال می کند که عدالت هگلی به درک صحیح نظریه ارزش هگل و مدل زندگی بستگی دارد که از طریق آن مفهوم کلی ارزش، یعنی خیر، عملیاتی می شود. مویار با بررسی دقیق اپیزودهای کلیدی در پدیدارشناسی روح و کل فلسفه حق، نشان می‌دهد که چگونه هگل روایت خود از عدالت را از طریق روش استنتاج‌گرایانه توسعه می‌دهد که به موجب آن محتوای حق در ساختارهای هنجاری ضخیم‌تر آشکار می‌شود. او ادعا می‌کند که نظریه ارزشی که هگل در کنار شرح حق توسعه می‌دهد، متکی بر وحدت سازنده خودآگاهی و زندگی، تفکر ناب و انگیزه‌های طبیعی است. مویار استدلال می‌کند که تبیین بیانگر هگل از اراده آزاد او را قادر می‌سازد تا حقوق را نه صرفاً به‌عنوان ادعاهای انتزاعی، بلکه بیشتر به‌عنوان تحقق ارزش در زمینه‌های اجتماعی شناخت متقابل نظریه‌پردازی کند. مویار نشان می‌دهد که روایت هگل از عدالت، نظام زنده‌ای از نهادها است که بر ارتباط نزدیک حوزه‌های اقتصادی و سیاسی و بر درک قانون از طریق اعمال عقل عمومی متمرکز است. مویار از متافیزیک دولت هگل به عنوان گزارشی از حاکمیت خیر دفاع می کند و نشان می دهد که چرا هگل فکر می کرد که فلسفه نیاز به ارائه گزارشی از تاریخ جهان و اصلاح دین برای تقویت نظم اجتماعی مدرن دارد.

ترجمه ماشینی : فرم متابولیک خود را به محتوا وارونه می کند. هافمن با برجسته کردن رئالیسم مفهومی هگل، بر حرکتی کمتر ارزش در دیالکتیک خود تمرکز می کند: وارونگی (μεταβολή). نویسنده از پیش سازهای کانت ادعای فیلسوف را مبنی بر عدم ارائه دلیل کامل برای جدول مقولات خود تأیید می کند: آسان است! هافمن نشان می دهد که چگونه رویکرد جدید او بر روی اصطلاحات اصلی هگل – از لحاظ پارادایماتیک زبان و فردیت – در کار تحلیلی مفصل از طریق دو شاهکار بزرگ: پدیدارشناسی و منطق عینی کار می کند. هافمن از وارونگی آگاهی در آغاز اولی گرفته تا روش ها و ذهنیت جوهر در پایان دومی، رئالیسم مفهومی عصری و دیالکتیک متابولیک هگل را به عنوان کلیدهایی برای اثبات ادعای فیلسوف برای منطق خود توسعه می دهد: این در واقع علم مطلق است. فرم!

ترجمه ماشینی : «هگل و افلاطون چهره‌های برجسته‌ای در تاریخ فلسفه هستند، اما اغلب خوانندگان درباره آنچه می‌گویند دچار گیج می‌شوند. کتاب های بسیار کمی وجود دارند که به طور واضح و هوشمندانه به آنها بپردازند. کمتر کسی که این کار را مشترک انجام دهد. این کتاب در ارائه راهنمای روشن، علمی و هوشمندانه برای کار آنها استثنایی است. بر نحوه برخورد افلاطون و هگل با طبیعت تمرکز دارد. ویکی روپا در حالی که ظرافت افلاطون و هگل در طبیعت را می شناسد، توضیحی ظریف و در عین حال روشن از اندیشه آنها ارائه می دهد. امتیاز این است که کتاب ها به سبک بسیار خواندنی نوشته شده اند. این یک کتاب عالی است!" – گری براونینگ، استاد اندیشه سیاسی، دانشگاه آکسفورد بروکس این کتاب طبیعت را به عنوان مفهومی بنیادی برای نظریه سیاسی و قانون اساسی بررسی می‌کند و از قرائت‌های افلاطون و هگل برای مقابله با این دیدگاه که ترتیبات سیاسی بهینه توسط طبیعت تعیین می‌شود، استفاده می‌کند. این کتاب با تمرکز بر مفاهیم دیالکتیکی کلمه «طبیعت»، یعنی اینکه چگونه طیفی از معانی را در بر می گیرد تا متضادهای حسی بودن و ایده آل بودن را در بر می گیرد، برهه های مختلفی را که طبیعت و سیاست در فلسفه های افلاطون و هگل در هم می آمیزند، بررسی می کند. ظاهر و جوهر، زندگی درونی و قلمرو عمومی، امر روانی و سیاسی، همگی بخش‌هایی از یک ساختار متضاد هستند که نیازمند نزدیکی بی‌نهایت و فاصله‌ای غیرقابل کاهش است. این کتاب تفاسیر بدیع تعدادی از متون کلیدی افلاطون و هگل را ارائه می‌کند تا مفاهیم متافیزیکی و سیاسی ساختار دیالکتیکی طبیعت را برجسته کند و تفکر آنها از طبیعت را به گونه‌ای ارزیابی کند که هم به مقاصد آنها احترام بگذارد و هم فراتر از آن باشد.