جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : اهمیت اساسی مسیحیت برای یونگ در نوشته ها و نامه های او به خوبی مشهود است. روانشناس بزرگ در تمام دوران کاری طولانی خود با چیزی که او آن را "... مار بزرگ قرن ها. بار ذهن انسان. مشکل مسیحیت" می نامید دست و پنجه نرم کرد. در مقام مقایسه، اظهارات او درباره هگل بسیار کمیاب است. با این حال، هر دو موضوع مشترک هستند که از یونگ اتهامات رادیکال برانگیخته می‌شوند، اتهاماتی که با لحن آرام یک محقق روان‌شناسی ارائه نمی‌شوند، بلکه ناشی از یک عاطفه شخصی عمیق است که یونگ را به آرزوی "رویای افسانه به بعد" سوق می‌دهد. این است که به یک نسخه جدید، بهبود یافته و تصحیح شده مسیحیت حرکت کند. این جلد به‌جای اینکه صرفاً دیدگاه‌های یونگ را به تصویر بکشد و توضیح دهد، تزها و استدلال‌های او را با یک سلسله قرائت‌های دقیق و با تقابل ادعاهای او با متونی که تفاسیر او بر آن‌ها استوار است بررسی می‌کند. اصل راهنما که تحقیق نویسنده بر اساس آن انجام می شود، مسئله نیازهای روح و معیارهای روانشناسی واقعی است. در حالی که دائماً این نیازها و معیارها را در نظر می گیرند، موضوعات مختلفی به طور عمیق مورد بحث قرار می گیرند: تعبیر یونگ از خوابی که دیده بود در مورد ناتوانی در تعظیم کامل در برابر «عالی ترین حضور»، تز او در مورد غفلت پدرسالارانه از اصل زنانه، دیدگاه های او در مورد ادعای یک جانبه بودن مسیحیت، "چهارم سرکش" و "واقعیت شر"، درک او از تثلیث و روح، رد هگل و تفکر نظری، و واکنش او به "تردید" مدرن. که ایمان مذهبی را کشته است. مقاله‌های گردآوری‌شده در اینجا، همراه با جلد قبل، «پرواز به سوی ناخودآگاه»، همچنان به نقد رادیکال خود از پروژه روان‌شناسی یونگ ادامه می‌دهد، و نه تنها بینش عمیقی در مورد دینداری شخصی یونگ و آنچه در نهایت منجر به پروژه روان‌شناسی او به‌عنوان یک کل شده است، ارائه می‌کند. درک پیچیده تری از پتانسیل روانشناختی و تلس ایده مسیحی.

ترجمه ماشینی : آیا اشکال مختلف تئوری ادبی - ساختارشکنی، مارکسیسم، تاریخ گرایی جدید، فمینیسم، پسا استعمار، و مطالعات فرهنگی/دیجیتال- وجه اشتراکی دارند؟ اگر چنین است، اصول بنیادی نظریه چیست؟ جهت گیری ایدئولوژیک آن چیست؟ آیا هنوز هم می تواند برای ما در درک معضلات اساسی فکری و اخلاقی زمان ما مفید باشد؟ این سؤالات همچنان دانشجویان و معلمان نظریه ادبی را گیج می کند. حبیب پاسخ ها را در ریشه های عمدتاً ناشناخته تئوری در اندیشه هگل فیلسوف آلمانی می یابد. بینش‌های هگل تا به امروز به چارچوب‌بندی همان اصطلاحات نظریه ادامه می‌دهد. حبیب ایده های پیچیده هگل و چگونگی نفوذ آنها در تاریخ فکری قرن گذشته را توضیح می دهد. این کتاب معلمان و دانشجویان ادبیات، نظریه ادبی و تاریخ ایده‌ها را مورد توجه قرار می‌دهد و چگونگی پیدایش جهان مدرن ما را روشن می‌کند و چگونه می‌توانیم مسائل برجسته زمان خود را بهتر درک کنیم.

ترجمه ماشینی : با مخالفت با این فرض رایج که هگل ترجیح آشکاری برای نشانه بر نماد نشان می دهد، این کتاب اهمیت ضروری نماد را برای تعیین نهایی روح توضیح می دهد. این کتاب با استفاده از نقد دریدا از هگل به عنوان انگیزه ای برای درک جدیدی از مفهوم روح هگل، خوانندگان را وادار می کند تا نگاهی تازه به مسائل فلسفه زبان، زیبایی شناسی و الهیات داشته باشند. مگنوس نشان می‌دهد که چگونه قدرت جمعی که هگل آن را «روح» می‌نامد، حتی با توجه به مخالفت‌های جدی و مبرم فلسفه پست‌مدرن، با موقعیت انسان معاصر مرتبط است.

ترجمه ماشینی : آنچه هگل با علم منطق به دست آورد، یک عملیات نظری دورانی است: بررسی منطقی فرآیندهای زایشی مفاهیم اساسی تفکر و دانستن ما. این اثر به یک باور اساسی پاسخ می دهد: در بیان منطقی خود، افکار، مفصل بندی های شناختی اساسی هستند که در آن تجربه در هر زمینه ای از زندگی شکلی عینی و مشترک به خود می گیرد. از طریق آنهاست که آنچه ما «واقعیت» می نامیم شکل و معنا می یابد. اما این مفصل بندی های شناختی نه تنها محصول خودانگیخته هوش انسانی، یا ابزارهایی هستند که نفس از آنها برای تشکیل واحدهای معنا با توجه به پراکندگی آشفته «داده های» حسی استفاده می کند، بلکه در عین حال منطق بیانی نیز هستند. ساختارها و فرآیندهای دگرگون کننده تشکیل دهنده هر موجود زنده، و نیز هر شکلی از روابط اجتماعی و تولید فرهنگی، زمانی که این واقعیت ها نه تنها به صورت انتزاعی بازنمایی یا تعریف شوند، بلکه به صورت مفهومی در عینیت عینی خود درک شوند.

ترجمه ماشینی : نمایشنامه های هنریک ایبسن مدت هاست که خوانندگان فلسفی گرا را فریب می دهد. از نیچه گرفته تا آدورنو تا کاول، فیلسوفان از ایبسن الهام گرفته اند. اما جهت گیری فلسفی خود ایبسن چگونه است؟ ایبسن و نمایشنامه نویسان دیگر به عنوان بخشی از جنبش های بزرگ اروپایی برای ابداع مجدد درام، با فلسفه معاصر دست و پنجه نرم کردند. فلسفه درام با چهره هایی مانند گوتولد افرایم لسینگ و یوهان گوتفرید هردر جایگاهی مرکزی پیدا کرد، اما در زمان ایبسن در آثار G.W.F به شکل کامل خود رسید. هگل و فردریش نیچه. کریستین گسدال مرکزیت فلسفه تئاتر را در فلسفه قرن نوزدهم آشکار می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه درام، به‌عنوان یک شکل هنری، بینشی از تاریخ‌گرایی انسان و شرایط زندگی مدرن ارائه می‌دهد. درام تاریخ رابطه بین فلسفه و نمایش را عمیق‌تر و واقعی‌تر می‌کند - نه با پیشنهاد این که فلسفه یا نمایشنامه باید دست بالا را داشته باشند، بلکه با نشان دادن اینکه چگونه گفت‌وگوی پایدار بین آنها معنا و قدرت فکری هر یک را آشکار می‌کند. مطالعه او جنبه های نادیده گرفته شده آثار هگل و نیچه را از طریق استقبال از آنها در هنر اروپایی آشکار می کند و به بررسی ابعاد فلسفی درام ایبسن می پردازد. در قلب این رابطه متقابل بین فلسفه و نمایش، علاقه مشترک به کاوش در شرایط وجودی زندگی بشری آن گونه که در تاریخ زیسته و تجربه شده است، وجود دارد.

ترجمه ماشینی : این کتاب به رابطه مارکس و هگل در پرتو تحلیل فیلولوژیکی متون و بخش بزرگی از بحث ایتالیایی و بین‌المللی که پیرامون این موضوع درگرفت، می‌پردازد. او به دنبال بازسازی درک مارکس از هگل است تا به طور دقیق منظور او را از گفتن «هگل» و «دیالکتیک» تعریف کند، که سپس با نوشته‌های هگل مقایسه می‌کند. در این مقایسه، او محدودیت‌های قابل توجهی را از یک سو شناسایی می‌کند و از سوی دیگر نشان می‌دهد که منشأ آن‌ها از استقبال استاد در چپ هگلی سرچشمه می‌گیرد. نویسنده از طریق تمایز بین فهم مارکسی و نوشته‌های هگل، انسجام درونی تمامی گفته‌های مارکسیستی درباره هگل را نشان می‌دهد، بنابراین از چه نظر او یک نظریه دیالکتیکی است.