جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این پایان نامه بحثی است درباره مفهوم «الحاقیه» تئودور آدورنو. در مقابل امانوئل کانت که مدعی بود کنش آزاد و اخلاقی تنها دلیل محض بودن عقل محض است، آدورنو معتقد است که برای انجام عمل یک انگیزه فیزیکی لازم است. این پایان نامه با بحث درباره فلسفه کانت در فصل اول آغاز می شود و در فصل دوم به بحث درباره الحاقیه می پردازد. در فصل سوم، جایگاه ضمیمه در فلسفه اخلاق آدورنو را مورد بحث قرار می دهم. از آنجایی که همیشه یک جزء فیزیکی در کنش دخیل است، آدورنو معتقد است که برخی از اقدامات با انگیزه مادی می توانند از نظر اخلاقی خوب باشند. به طور خاص، این پاسخ تکانشی به رنج و درد فیزیکی است که آدورنو معتقد است از نظر اخلاقی خوب است، زیرا، همانطور که پیشنهاد می‌کنم، تنها با چنین واکنشی است که می‌توان از تکرار هولوکاست جلوگیری کرد.

ترجمه ماشینی : این مقاله بر آن است تا فلسفه تاریخ تئودور دبلیو. آدورنو را با آشکار شدن مفهوم پیوسته در مقوله‌های پیش‌تاریخ، کالواری، همیشه یکسان، خود ویرانگری و رستگاری ارائه کند. به جای گفت‌وگو با جریان‌های مسیحایی یهودیت و مسیحیت، قصد ما این است که از طریق سنت فلسفی، پیوستگی را به مفهوم ارتقا دهیم. این بیان به این معنا نیست که ما می خواهیم با الهیات مقابله کنیم، بلکه این ادعا را داریم که آمیختگی نزدیک تری بین الهیات و فلسفه ارائه کنیم. Thema probandum، استمرار در این اثر دشواری مضاعفی برای غلبه بر آن دارد: اول، ظهور پیوستگی در آثار آدورنو و سپس قوام درونی آن به عنوان یک مفهوم و توانایی برای تثبیت فلسفه تاریخ در برابر مواضع همزمان دیگران در حالی که ما اصالت را تثبیت می کنیم. آدورنو، حتی در مقایسه با نویسندگانی که تأثیر تعیین کننده ای بر تفکر او داشتند، به ویژه والتر بنجامین.

طرفداران فلسفی ایدۀ پیشرفت معتقدند که وضعیت انسان در طول تاریخ و تا به امروز، درمجموع بهتر شده است و در آینده نیز بهتر خواهد شد. آدورنو در نوشتههای خود آورده که انسان تا به امروز پیشرفتی نکرده، اما امکان پیشرفت در آینده وجود دارد. بهاینترتیب موضع آدورنو به این صورت میشود که او با ایدۀ پیشرفت مخالف نیست، بلکه با این ادعا مخالف است که پیشرفت در تاریخ بشریت محقق شده است. ادعای ما در این مقاله این است که با توجه به کتاب دیالکتیک روشنگری، فقط فجایع قرن بیستم، دلیل آدورنو برای عدم تحقق پیشرفت در تاریخ بشریت نیست، بلکه او به حاکمیت دیالکتیک عقالنیت و سلطه بر تاریخ انسان معتقد است. اگر این ادعا را بپذیریم، آنگاه باید گفت چنین عقیدهای حتی امکان پیشرفت در آینده را نیز از بین میبرد.

ترجمه ماشینی: چرا برخی از مارکسیست های اصلی قرن بیستم به طور گسترده با الهیات درگیر هستند؟ چه تأثیری در کارهای دیگر آنها وجود دارد؟ این کتاب به بررسی تقاطع‌های مارکسیسم و ​​الهیات در آثار ارنست بلوخ، والتر بنجامین، لوئیس آلتوسر، هانری لوفور، آنتونیو گرامشی، تری ایگلتون، اسلاوی ژیژک و تئودور آدورنو می‌پردازد.

چکیده ماشینی : این کتاب از الهیات اولیه دیتریش بونهوفر، الهی‌دان پروتستان و تئودور ویزنگروند آدورنو، فیلسوف یهودی، به عنوان فرصتی برای تأمل استفاده می‌کند. نویسنده تاملی در سبک آنها انجام می دهد و بنابراین به گفتگوهای فلسفی- کلامی معاصر کمک می کند. این مطالعه آینده الهیات دیالکتیکی را به عنوان شکلی از تفکر غیرهویت بررسی می کند که پذیرای اولویت معرفتی، اجتماعی و اخلاقی «دیگری» است.

ترجمه فارسی : هانس اورس فون بالتاسار و تئودور آدورنو اغلب در یک شرکت ذکر نمی شوند. در حالی که بدون شک متفاوت است، من استدلال می کنم که تشخیص های کلی آنها از شرایط پدیدارشناختی کنونی به شدت تأیید کننده است. هر دو تجربه کنونی را آسیب دیده می بینند و این آسیب در از دست دادن شناخت ما از حضور پنهان یا ظاهر آشکار است. این امر با نوعی «فراموشی» امکان‌پذیر شده است که عمدتاً با عبارات روان‌شناختی درک نمی‌شود، اما از نظر تاریخی، از طریق ظهور مفاهیم کاملاً مدرن از هنر و زیبایی‌شناسی مشهود است. از طریق کاوش در این پیوندها در رابطه با مفاهیم آنها از «هاله» و «جلال»، من پیشنهاد می‌کنم که نه تنها الهیات و نظریه انتقادی می‌توانند پشتیبان یکدیگر باشند، بلکه زیبایی‌شناسی الهیاتی محور مسیح‌شناسی، امکاناتی را برای بازیابی انتقادی تجربه واقعی ارائه می‌دهد.