آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : هایدگر و نیچه: غلبه بر متافیزیک سیر دهه 1930 هایدگر را ترسیم می کند که در رویارویی بدنام او با نیچه به اوج خود می رسد. در این دوره، هایدگر به برخی از پرسش‌های اساسی فلسفه در باب متافیزیک، حقیقت و زمینه بازنگری می‌کند و پیشنهاد می‌کند که متافیزیک غربی خود مانعی است که راه رسیدن به معنای هستی را سد می‌کند. به همین دلیل، غلبه بر متافیزیک برای آغاز رابطه جدیدی بین حقیقت و هستی ضروری است. اکثریت فلسفه قاره ای قرن بیستم در مورد مناقشه هایدگر و نیچه به نفع نیچه قضاوت می کنند و تفسیر هایدگر را تا حدی تحقیرآمیز می دانند. این کتاب استدلال می‌کند که بیشتر تلاش‌ها برای قرار دادن اندیشه هایدگر در درک فلسفه هایدگر شکست خورده و او را به درک ناکافی عقل، اخلاق و سیاست متهم می‌کنند. لویی بلوند در حالی که برخی از نقدهای عمیق‌تر اندیشه هایدگر را تصدیق می‌کند، نشان می‌دهد که جستجوی هایدگر برای پایه‌ای جدید برای معنا، جایگزین عقلانیت و اخلاق با تفکری «آمادگی» است که امیدوار است رابطه جدیدی را توصیف کند که بسیاری از موارد را «تصحیح» کند. اشتباهات سنت غربی

ترجمه ماشینی : چرا نیچه ادعا کرد که «در خون نوشته است»؟ چرا هایدگر پس از جنگ جهانی دوم در مورد مشارکت خود در حزب نازی سکوت کرد؟ صدای هولدرلین و صدای دیگر شاعران قدیمی‌تر چگونه در فلسفه منعکس شد؟ Words in Blood، Like Flowers بیانی کلاسیک از فلسفه قاره ای است که به طور انتقادی تلاقی شعر، هنر، موسیقی، سیاست و اروتیک را در کاوش قدرتی که بر ما دارند درگیر می کند. این جلد با تمرکز بر سه شخصیت کلیدی - هولدرلین، نیچه و هایدگر - طیف وسیعی از مطالب، از یونان باستان تا فراز و نشیب‌های سیاست دوران ما را در بر می‌گیرد و به این پرسش‌ها و پرسش‌های دیگر در چارچوب هرمنوتیکی و تاریخی آنها نزدیک می‌شود. این کتاب با استفاده از متون اولیه و طیف وسیعی از منابع علمی به زبان‌های فرانسوی، آلمانی و انگلیسی، کمک مهمی به کهن‌ترین نزاع‌های فلسفه نه تنها با شعر، بلکه با موسیقی و عشق شهوانی است.

ترجمه ماشینی : در این کتاب، جیانی واتیمو مفهوم «تفاوت» را در دانش علمی و جامعه توده‌ای معاصر بررسی می‌کند و اهمیت نیچه و هایدگر را هم در فرمول‌بندی این مفهوم و هم در بررسی پیامدهای آن برای بحث‌های جاری درباره ماهیت مدرنیته نشان می‌دهد.

ترجمه ماشینی : مفهوم بازگشت ابدی نیچه بهترین نمونه اندیشه ضد الهیات او است، اما اغلب به اشتباه به عنوان فیزیک کلاسیک یا یک آزمایش فکری خوانده می شود. تا آنجا که تفاسیر انگلیسی-آمریکایی و تحلیلی کیهان شناسی بازگشت ابدی را رد می کنند، پیامدهای اخلاقی آنها به حداقل می رسد. در مقابل، خوانش کیهان‌شناختی و اخلاقی توسط هایدگر نشان داده می‌شود که از نظر هنجاری در چارچوب‌بندی فلسفه نیچه به عنوان بی‌خدایی رادیکال اهمیت بیشتری دارد. با این حال، همچنین نشان داده شده است که هایدگر رادیکال بودن نیچه را با نزدیک شدن به بازگشت ابدی به عنوان این مفهوم که هستی به عنوان یک کل بازمی‌گرداند، محدود می‌کند. برای این منظور، در ادامه بحث می‌شود که تبیین‌هایدگر از کیهان‌شناسی به‌عنوان یک طرح اخلاقی، برتر از تفاسیر علمی در خوانش‌های تحلیلی و انگلیسی-آمریکایی است، اما همچنین این که هایدگر تا حدی کیهان‌شناسی بازگشت‌های ابدی را اشتباه می‌خواند. بنابراین در نهایت نشان داده می شود که کیهان شناسی نیچه در واقع آن حالت یکسان از وجود را رد می کند. این در نهایت به عمیق ترین مفاهیم اخلاقی در فلسفه نیچه اجازه می دهد.

ترجمه ماشینی : مارتین هایدگر یک شخصیت اصلی در فلسفه غرب قرن بیستم بود. در ارزیابی کار او از منظر اوایل قرن بیست و یکم، واضح است که تأثیر او از مرزهای انضباطی عبور کرده است. هدف این اثر پرداختن به حوزه‌ای است که تفکر هایدگر در آن تأثیر شگرفی داشته است - الهیات. به‌ویژه، نوشته‌های متأخر هایدگر به‌طور گزینشی مورد بررسی قرار می‌گیرد تا تأثیر آن‌ها بر مسئله خدا مشخص شود. مسیر رسیدن به خدا، به معنای دقیق اعتراف، در مجموعه هایدگری نه آسان است و نه مستقیم. در نتیجه، اولین روش روش شناختی مورد استفاده در این مطالعه، علایق موضوعی ثابت هایدگر را مشخص می کند. تنها پس از قدردانی از تداوم و زمینه ی کار او می توان کاربردهای آزمایشی و محتاطانه الهیاتی را به عنوان دومین روش روش شناختی انجام داد. این رویکرد به طور هم‌زمان یکپارچگی اندیشه هایدگر را حفظ می‌کند و رشته الهیات را در برابر حملات نظری مخالف رسالتش محافظت می‌کند. امید این است که هایدگر بعدی به عنوان یک شریک گفتگوی سازنده و جذاب برای الهیات دیده شود. صدای او گفتمان سنتی الهیات در مورد خدا را عمیق تر می کند و همچنین شیوه های بیان را که در دوران پست مدرن انحصارگرا و بی اثر هستند به چالش می کشد. ساختار زیر گستردگی آثار هایدگری متأخر را به اندیشه الهیاتی در مورد خدا نشان می دهد. دو فصل اول هایدگر را زمینه سازی می کند. فصل اول، هایدگر را در صحنه فلسفه غرب با این تمایز قرار می دهد که مسئله معنای هستی را خلاقانه تا سطح جدیدی از فوریت مطرح کرده است. فصل دوم دو تأثیر شکل‌دهنده از دوران بسیار اولیه هایدگر را شناسایی می‌کند - پدیدارشناسی و بار درسی شامل موضوعات مذهبی. فصل سوم و چهارم بین متون بعدی و خدا ارتباط برقرار می کند. فصل سوم اهمیت شعر (هولدرلین و تراکل) و پویایی شعر را معرفی می کند. شاعر جسور در «بین» ساکن می‌شود و مسکن اصیل انسانی را که با الوهیت سنجیده می‌شود، بازسازی می‌کند. فصل چهارم اهمیت هولدرلین را بیشتر توسعه می دهد و اهمیت نیچه را برای افشای چالش بی خدایی (گریزان بودن و غیبت) در دوران نیازمندی معرفی می کند: خدایان فرار کرده اند و خدا مرده است. Reprise مضامین برجسته ارائه شده را خلاصه می کند و زمینه های امیدوارکننده ای را برای تحقیقات آینده توصیه می کند.

بی‌تردید هراکلیتوس و پارمنیدس از منابع فکری دایمی اندیشه هایدگر هستند. آنچه به این دو جایگاهی ویژه در اندیشه هایدگر بخشیده است، تلقی خاص هایدگر از حکمت سپیده‌دمانی این دو و نقش تفکر ایشان در گشودن راهی دیگر در تفکر است. به زعم هایدگر تلاش برای جست‌وجوی سرآغازهای دیگر برای تفکر، سرآغازهایی که برخلاف سرآغاز متداول تاریخ متافیزیک به صورت‌بندی سوژه-ابژه نمی‌انجامد، عاجل‌ترین وظیفه پیشاروی تفکر اصیل است. از وجهه نظر او، ماهیت دسترس ناپذیر تفکر این حکما، برخلاف رای مختار ارسطو ناشی از لکنت زبان (اشاره به متافیزیک، 993a15-17 که ارسطو پیشاسقراطیان را به کودکانی ناتوان از سخن گفتن صحیح تشبیه می‌کند و در متافیزیک 988a22-23 آن‌ها را متهم به ابهام در سخن می‌کند ) μέν ἀμυδρως() و ناآزمودگی ایشان (اشاره به متافیزیک، 985a13-14 که ارسطو پیشاسقراطیان را به مردان ناآزموده جنگی تشبیه می‌کند) نیست. بلکه بدان جهت است که سرآغاز در اصالت خاستگاهیش بیش از هر جای دیگر در اندیشه این حکما به آشکارگی رسیده است. در این میان لوگوس هراکلیتوس، از نظر هایدگر جایگاهی ممتاز دارد؛ به‌طوری‌که تفسیر صحیح لوگوس نزد هراکلیتوس وجوهی از سرآغاز اصیل اندیشه را برای ما آشکار می‌کند. در این مقاله با تفسیر هایدگر از این مفهوم بنیادین تفکر هراکلیتوس همراه می‌شویم تا به این پرسش بنیادین تحقیق نزدیک‌تر شویم: جایگاه لوگوس در اندیشه هراکلیتوس چیست و آن چگونه می‌تواند مطلع سرآغازی دیگر شود؟

مفهوم هنر و تکنولوژی مفاهیمی هستند که مورد توجه هایدگر واقع شده و همچنین در مقالات جداگانه (سرآغاز کار هنری و پرسش از تکنولوژی) به آنها پرداخته است. این مقاله درصدد بررسی نسبت میان این دو مفهوم در اندیشه‌های هایدگر است. هنر در اندیشه مارتین هایدگر گونه‌ای از ظهور و نامستوری است که در آن حقیقت در کار است. او در بحث از تکنولوژی، فن و تکنیک را به‌میان می‌کشد و سپس مفهوم «تخنه» (techne) را در یونان باستان بررسی می‌کند، که ازیک‌سو، هنر و از سوی دیگر، تکنولوژی ریشه در آن دارند. در این مقاله نهایتاً روش تحلیل هایدگر که پدیدارشناسی هرمنوتیک است و از این منظر تحلیل او از حقیقت و نسبت هریک از مفاهیم هنر و تکنولوژی با آن در دوره یونان باستان و معاصر راهگشا بوده و نسبت میان هنر و تکنولوژی در پرتو حقیقت روشن می‌شود. روش تحقیق در این مقاله بنیادی است که به‌صورت تحلیل محتوا انجام گرفته است. هدف انجام این پژوهش چشم‌انداز جایگاه کنونی هنر در دوره تکنولوژی معاصر است.

هنر سورئال، هنری است که بر اساس نظریه ناخودآگاه فروید، توسط آندره برتون و لویی آراگون پایه‌گذاری شد. هنرمندان این سبک هنری در پی آزادسازی ناخودآگاه فردی و خلق ‌کار هنری با توجه به ناخودآگاه و رویا و واپس­زدگی (سرکوب) می­باشند. آنها بر این عقیده­اند که منشاء خلق کار هنریشان، ناخودآگاه فردی آنهاست. این پژوهش در تلاش است تا با تکیه بر آراء هایدگر در زمینه ارتباط هنر با حقیقت دریابد که هنر سوررئال که هنرمندان آن مدعی ارتباط هنرشان با ناخودآگاه فردی بودند و از رویاها و جنون و خیالاتشان تصویر می­کشیدند چه نسبتی‌ با حقیقت دارد؟ آیا این ادعای هایدگر که «در کار هنری حقیقت در کار است» در مورد نقاشی‌های سوررئال نیز صادق است؟ هدف پژوهش دریافت نسبت هنر سوررئال با حقیقت است. لذا نگارنده به عنوان نمونه به سراغ یکی از نقاشی­های رنه مگریت هنرمند مشهور سبک سورئال می­رود تا با نگاهی پدیدارشناسانه به این کار هنری برجسته دریابد که چگونه می­توان فرض کرد که در این کار هنری چیزی از پنهانی به پیدایی درمی­آید. این تحقیق به شیوه توصیفی تحلیلی و بر اساس‌ مطالعه منابع مکتوب کتابخانه­ای صورت گرفته است.

زندگی انسان به گونه­ای اجتناب­ناپذیر با محیط زیست و طبیعت پیوند خورده است؛ انسان بر زمین اقامت دارد و بنابراین وابستگی و تعلق او به زمین و موجودات دیگر پیش فرض همۀ نسبت­های دیگر او محسوب می‎شود. اما عمدتاً این نسبت به تدریج به صورت نادیده گرفتن یک طرف؛ یعنی محیط زیست و بهره‎وری از آن در جهت خواستِ طرف دیگر، انسان، درآمده است. این نسبت، نسبتی مبتنی بر تفکر سوژه-ابژه و دیگر‌بودگی محیط زیست است. ادامۀ این وضعیت به حیات زمین و همۀ موجودات آن آسیب جدی خواهد رساند. هیدگر که تاریخ تمدن غرب را تاریخ غفلت از وجود می داند، ریشه های عمیق نسبت کنونی بشر با طبیعت و در‌ نتیجه بحران زیست‎محیطی را در تلقی خاصی از موجودات می داند که بر‌اساس آن موجودات به متعلقات صرف شناسایی بشری، جهت تسلط بر آنها تنزل یافته اند. هیدگر چنین نسبتی با موجودات و کل طبیعت را نسبتی سوبژکتیو دانسته و می­کوشد با طرح مسألة وجود و در-جهان-بودن و هم جواری آدمی با موجودات و سکنی گزیدن او در زمین براساس دوستی و نفی دوگانه­انگاری، تقابل انسان با طبیعت را منتفی سازد.