آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

فرونسیس یا حکمت عملی یکی از فضايل عقلي است که ارسطو آن را به استعداد عمل کردن پیوسته با تفکر درست در اموری که برای آدمی نیک یا بد هستند، تعریف کرده است. عمل حاصل از این استعداد یا عمل فرونتیک، حاصل نحوه¬‌يي از اندیشیدن فلسفی است که در عین نظر به مبادی و اصول ثابت، به مدینه (پولیس) بمثابه بستر شکلگیری اعمال، به امور کرانمند و جزئی و متغیر بمثابه متعلقات شناخت و به انسان بمثابه عاملی مختار، نظر دارد. قاعده‌نامندی فرونسیس و در عین حال موجه بودنش، راهکاری است تا به قواعد سخت و ثابت علمی بمثابه تنها روش موجه شناخت، تن ندهیم. ارسطو در واقع، با تمایز بخشیدن روشمند بین سوفیا یا حکمت نظری و فرونسیس، استقلال و تحویل‌ناپذیری معرفت عملی ـ اخلاقی دربارة آنچه درست است را پایه¬گذاری كرده است؛ تأمل-ورزی عملی را نمیتوان به براهین منطقی فروکاست. در فلسفۀ اخلاق ارسطو، معرفت عرضی، بمثابه معرفتی ناظر به امور کرانمند و جزئی و ممکن و متغیر، تکمله¬‌يي بر معرفت ذاتی بمثابه معرفتی ناظر بر امور ازلی و کلی و مبادی نخستین و ثابت واقع میشود. سوفیا و فرونسیس تنها در صورتی که بمثابه دو روی یک سکه باشند نیکبختی را در پی خواهند داشت.

چکیده (فارسی): کانت به دلیل توجه ویژه به انسان، با عمق و دقت فلسفی زیادی وارد فلسفه سیاسی می شود؛ به طوری که او را گاهی پدر لیبرالیسم می خوانند.از سویی مفهوم خودآیینی که وی در اخلاق خود به کار گرفت ، مفهومی است که محتوای آن با ارزش های لیبرالی یعنی انسان مداری، جهان شمولی، برابری ، آزادی و ...تناظر دارد و حتی می توان آنها را دو روی یک سکه تلقی کرد. از این رو بررسی نسبت خودآیینی و لیبرالیسم کلاسیک (از جمله تقریر کانت ) در فهم هر دو موثر خواهد بود. به علاوه لیبرالیسم در طول زمان تحولات زیادی داشته است و شکل غالب آن با روایت کانتی بسیار متفاوت است. ادامه مطالعه درباب نسبت خودآیینی با لیبرالیسم جدید از منظری دیگر ، ربط ها و جدایی های این دو مفهوم مهم در تاریخ اندیشه سیاسی و اخلاقی غرب را روشن خواهد کرد و دریچه ای به سوی شناخت فلسفه غرب خواهد گشود که از لوازم عملی آن آغاز می کند.