جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در این رساله درباره رزق مقسوم و مسائل پیرامون آن بحث می گردد. رزق به هر چیزی گویند که مورد انتفاع قرار گیرد و کسی نتواند از آن جلوگیری نماید که شامل امور مادی ومعنوی می شود. آنچه خداوند در ازل روزی انسان نموده مقدر، تضمین شده، حلال وطیب است. رزق عام الهی نصیب همه بندگان می گردد ولی ارزاق خاص خداوند تنها نصیب مومنان می شود. از جمله مسائل پیرامون رزق مقسوم توحید افعالی و توحید در رازقیّت است که این دو منافاتی با اختیار انسان ندارد چون اراده و تأثیر تلاش ا نسان در طول اراده الهی قرار دارد. به حکم آیه « إنّا کُل شیءٍ خَلَقناهُ بِقَدر» هر چیزی در عالم مقدر و اندازه گیری شده است وعمومیت آن رزق را نیز در بر می گیرد. ولی مقدر بودن رزق به معنای نادیده گرفتن تلاش انسان نیست بلکه تقدیر الهی مشروط به تلاش انسان است. آیات و روایات ائمه معصومین ( علیهم السلام) در رابطه با رزق دو دسته می شوند: دسته ای به مقدر بودن رزق اشاره دارد و دسته ای هم تلاش و طلب انسان را مؤثر در رزق می داند. رزقی که در ازل برای انسان مقدر شده و رزقی که بر اثر تلاش و یا عوامل دیگر وسعت یافته و یا تنگ شده، هر دو از تقدیرات الهی است و موجب تغییر در علم الهی نمی شود در آیات در روایات هم اشاره شده که اعمال انسان می تواند مقدرات الهی را تغییر دهد. این رساله در سه بخش و چهار فصل تنظیم شده که به شرح ذیل است: بخش اول به تبیین مفهوم رزق، ویژگی ها و اقسام آن می پردازد و شامل سه فصل است. در بخش دوم به مباحث توحید افعالی، قضا و قدر و بداء اشاره می شود و شامل سه فصل است. در بخش سوم به جمع بندی و حل تعارض در مسأله تقدیر رزق و تلاش انسان پرداخته می شود و شامل سه فصل است. امتیاز این تحقیق از دیگر نوشته های موجود، چینش نو و جمع آوری کامل تر مطالب در مورد مقسوم بودن رزق می باشد. در تهیه مطالب و تدوین آن سعی شده از کتب معتبر دست اول تفسیری، روایی و کلامی استفاده گردد.