جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

موضوعات این پژوهش عبارتند از: معنای لغوی خط، خط پیش از اسلام، خطهای آرامی، پیدایش خطعربی، خط کوفی و خط نسخ، خط دز مکه و مدینه، خطقرآن در عصر پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله، اعراب قرآن، اعراب گاری ابوالاسود، نوشت افزارهای زمان پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله، رسم الخط قرآن توفیقی است یا نه؟ رسم الخطمصحف عثمانی، اختلافات رسم الخطی در مصاحف عثمانی، قرآن کریم به کتابت عثمان طه.

بی ترديد قرائات قرآنی تاثير بنيادی بر علم نحو داشته است. نحويان برای تبيين قواعد زبان عربی بيش‌ترين بهره را از قرائات برده اند. اين موضوع موجب شده است، رابطه گسست ناپذيری ميان علم نحو و قرائات ايجاد گردد. از آن جهت که قرائات قرآنی در بردارنده ناب ترين لهجات و گويش های زبان عربی است، مورد توجه ويژه متخصصان علم نحو قرار گرفته است و بر اين اساس کتاب های متعددی را تحت عنوان «اعراب القرآن» تاليف نمودند. شايد بتوان گفت برای نحويان مقدور نبوده است، بدون بهره گيری از قرائات به تبيين دقيق قواعد و نکات زبان عربی و ذکر شواهد نحوی بپردازند. بعضی از نحويان متاخر در تبيين قواعد به رد و انکار پاره ای از قرائت ها پرداختند؛ اما علم قرائات سهم زيادی در گسترش و تنوع قواعد زبان عربی داشته است.

اعراب آیات قرآن کریم از مباحث مهم در دانش تفسیر است؛ به همین سبب مفسران در تبیین و تفسیر آیات از اعراب آیه سخن می گویند و حتی به دلیل اهمیت اعراب در فهم مراد آیه، کتب بسیاری پیرامون اعراب لقرآن نگاشته شده است؛ اما مطالعه این کتب نشان می دهد گاهی در بیان اعراب یک واژه، وجوه اعرابی مختلف یا عامل های گوناگونی برای کلمه ذکر شده است. پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی بر اساس این فرضیه که روابط متنی به عنوان قرینه ای معنوی در تعیین معنای نحوی مؤثر است؛ جایگاه روابط متنی را در دانش اعراب قرآن مورد بررسی و تحلیل قرار می دهد تا به این پرسش پاسخ دهد که آیا می توان با توجه به روابط متنی یکی از وجوه اعرابی آیه را بر سایر وجوه ترجیح داد یا یک عامل را از میان چندین عامل اختیار نمود؟ با توجه به ارتباطی که میان دانش نحو و معنا وجود دارد؛ و بر پایه اسناد و شواهد ارائه شده در متن، نتیجه می شود، روابط متنی که از آن با عنوان بافت و سیاق کلام نیز یاد می شود، می تواند در تعیین یکی از وجوه اعراب و عامل اثر داشته باشد؛ اما مفسران، معربان و نحوپژوهان به این موضوع اهتمام جدی نداشته اند و از میان مؤلفان کتب اعراب القرآن، عکبری و ابن انباری بیشترین توجه و اهتمام را به روابط متنی در تعیین اعراب و عامل داشته اند.