جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده ندارد.

چکیدههمان‌طور که از عنوان تحقیق پیداست، این پژوهش به بررسی علل عدم تطابق عملکرد مسلمانان با آموزه‌های قرآنی در حوز? تربیت دینی می‌پردازد. مسأله‎ای که انگیزه چنین تحقیقی شد، این بود که چرا برخی مسلمانان بعد از اینکه به حقانیت دین و کلام خدا شهادت دادند، گاهی متفاوت و متناقض با آموزه‌های قرآنی عمل می‌کنند. پژوهش حاضر که جنب? بنیادی-کاربردی دارد، در حوز? تربیت دینی به بررسی سه سوال می‌پردازد: نظام امر و نهی قرآنی چیست؟ آیا قرآن در باب اصل موضوع عدم تطابق عملکرد مسلمانان با نظام امر و نهی قرآنی در حوز? تربیت دینی دیدگاهی دارد؟ از دیدگاه قرآن، علل عدم تطابق عملکرد مسلمانان با نظام امر و نهی قرآنی در حوز? تربیت دینی چیست؟در پاسخ به سوال اول بعد از تعریف نظام، ابتدا نظام‌مندی آیات قرآن بررسی می‌شود و این موضوع بیان شده که قرآن مجید مشتمل بر ریشه‌های اصلی اسلام (اصول عقاید اسلامی، اخلاق پسندیده و احکام شرعی و قوانین عملی) است،و به دنبال آن باتوجه به تأکید بر عملکرد در این پژوهش، اهمیت عملگرایی در این نظام مورد بحث قرار می‌گیرد و درنهایت به این سوال پاسخ می‌دهیم که جهت‌مندی آیات قرآن چیست. نماز، جهاد، مهاجرت، انفاق و کم فروشی مصادیقی هستند که نشان می‌دهند در برخی آیات قرآن به موضوع عدم تطابق عملکرد مسلمانان اشاره شده و بدین ترتیب سوال دوم که پیرامون دیدگاه قرآن در باب عدم تطابق است، پاسخ داده می‌شود. در بخش سوم به سوال اصلی تحقیق اشاره گردید و علل عدم تطابق عملکرد مسلمانان با نظام امر و نهی قرآنی در دو دسته عوامل فردی و محیطی طبقه‌بندی شده‌اند. که عوامل فردی شامل عدم معرفت، گرایش‌های نادرست، ضعف اراده و عوامل محیطی شامل ولایت طاغوت و اثرپذیری از خانوده و دوستان هستند. روش این تحقیق توصیفی-تحلیلی است، بعد از وصف و شرح عدم تطابق باتوجه به مصادیق قرآنی به روش تحلیل محتوا به ریشه‌یابی و فهم علل این مسأله پرداخته است و بیان می‌کند نه تنها در بعضی آیات از قرآن مجید به عدم تطابق عملکرد اشاره شده، بلکه برخی از دلایل آن نیز متذکر گردیده است.واژگان کلیدی: قرآن، نظام امر و نهی قرآنی، تربیت دینی، عملکرد مسلمانان

از بازگشت به سوی خداوند دو مفهوم و دو تعبیر می توانیم داشته باشیم. یکی اینکه در رجعت بی تفاوت و بی توجه باشیم و بازگشتی قائل نباشیم، مفهوم و تعبیر دوم از اعتقاد به قیامت و رجعت به سوی خداوند این است که انسان ضمن اینکه بُرده می شود یعنی تدریجاً برحسب طبیعت به پایان عمر نزدیک می شود، اراده بازگشت دارد، و چون اراده بازگشت دارد تدارکات تهیه می کند، خود را آماده می‌کند، مسیر حرکت و منتهای حرکت را برای خود تصویر می کند مطابق قاعده و قانون الهی عمل می کند، در صراط مستقیم گام برمی دارد انسان شدن، صیرورت، پویش و حرکتی است خودآگاه، محیط آگاه، خودساز، محیط ساز و انتخاب گر که بر اساس انتخاب آگاهانه و آزادانه اش، هم خود را می سازد و هم در تغییر ساخت محیط طبیعی خود دخالت گسترده ای دارد و محیط اجتماعی خود را می سازد این رساله نشان می دهد اسلامی که پانزده قرن قبل پایه گذاری شده است در شدن انسان چه نظراتی دارد که قابل بحث است. باز در اهمیت آن این بس است که انسان را از حالت جمود و حیوان بودن بیرون کشیده و به انسان شدن تبدیل می کند.لذا این رساله به دنبال پرده برداری از اندیشه اسلام و بزرگان اسلامی در خصوص مفهوم صیرورت و همچنین در خصوص طرق وصول به صیرورت یعنی انسان شدن، به کمال رسیدن، می باشد.: در رساله حاضر در بخش مباحث نظری کل مباحث تربیت را در نه بخش شامل: بحث دیدگاه ها و نقطه نظرات (که خود شامل چهار بحث معرفت شناسی، جهان شناسی، انسان شناسی و خداشناسی) اهداف تربیت چیست؟ محتوای تربیت چیست؟ مراحل تربیت کدامند؟ روشهای تربیتی کدامند؟ مربی تربیتی کیست؟ امتحان چیست؟ مدیریت و اجرای تربیتی یعنی چه؟ ثمره و محصول تربیت چیست؟ طبقه بندی نموده ایم. و در نهایت تعریف کامل و جامع از تربیت که مورد قبول اینجانب در این رساله بوده است عبارت است از: هدایت و اداره جریان ارتقایی و رشد یا تکامل بشر به منظور جهت دادن به سوی کمال بشر از مکتب اسلام. و سوالاتی که درصدد پاسخگویی به آن‌ها برآمده ایم عبارتند از:1.

در فرهنگ اسلامی، دعا و راز و نیاز با خداوند از اهم واجبات و مورد تأکید فراوان می‌باشد. پژوهش حاضر که از نوع «بنیادی» و «نظری» است با روش کتابخانه‌ای و از طریق فیش‌برداری از متون دینی با تجزیه و تحلیل محتوایی، بر آن بوده که به سوال اصلی خود؛ «نقش دعا در تربیت انسان از دیدگاه قرآن و کلام معصومین علیهم‌السلام چیست؟» پاسخ دهد. پژوهشگر ابتدا به مفهوم دعا می‌پردازد و آنرا «خواندنِ همراه با خواست و طلب» می‌داند. سپس ضرورت دعا را مورد مداقه قرار می‌دهد و در گام سوم، مراتب دعا را بیان می‌دارد که به چهار مرتبه رفع حوائج مادی، دفع مشکلات و بلاهای دنیوی، دفع عذابهای اخروی و اجابت نیاز فطری انسان به محبوب تقسیم می‌شود. در مرحله بعد نقش دعا در تربیت انسان از چهار جنبه مورد بررسی قرار گرفته و نتایج زیر حاصل شده است: از جنبه اخلاقی؛ دعاکننده باید توجه خود را از غیرخدا قطع نموده، خلوص نیت را لحاظ کند و همچنین از رذائل اخلاقی مبری و به صفات پسندیده الهی آراسته گردد. از بعد اجتماعی؛ دعاکننده برای تسریع در اجابت دعا باید اولاً) دعای بر دیگران را بر حاجت خود مقدم دارد. ثانیاً) به دعای جمعی و گروهی همت گمارد.از جنبه عاطفی؛ دعاکننده باید ابراز احساسات خود را به خداوند در ابتدای دعا با مدح و ثنای الهی نشان داده سپس ابراز عشق و محبت خود را به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و اهل بیت او (علیهم‌السلام) با صلوات بر ایشان اثبات نماید و همچنین از استغفار نسبت به معاصی خود غفلت نورزد. و از جنبه جسمانی؛ انسان دیندار برای پیشگیری و درمان بیماری‌ها علاوه بر دارو و درمان باید به «دعادرمانی» توجهی جدی نماید و بهترین کلید حل امراض جسمانی و روانی و رفع اضطراب‌های زندگی را در راز و نیاز با پروردگار بداند.

چکیده ندارد.

این تحقیق تحت عنوان (( بررسی مبانی ، اهداف و روش های تربیت اخلاقی از دیدگاه فیض کاشانی )) نگاشته شده است .پژوهش حاضر از نوع بنیادی و نظری و از روش تحقیق تحلیل محتوا استفاده شده است و برای جمع آوری اطلاعات از روش کتابخانه ای و فیش برداری منابع مختلف و پژوهش های نزدیک به تحقیق حاضر در زمینه های مرتبط اخلاقی ، تربیتی و فلسفی با مطالعه آثار فیض و سایر متفکران به دست آمده است . و برای تجزیه و تحلیل مفاهیم متناسب با این تحقیق پس از استخراج و گردآوری مفاهیم مرتبط با موضوع پژوهش حاضر به تنظیم و تدوین و محدود و دسته بندی کردن و بازشناسی و سپس استخراج مفاهیم اصلی متناسب با سؤالات اساسی پژوهش در قالبی جدید پرداخته ایم .در این تحقیق ابتدا به بررسی مفاهیم مبانی تربیت که در باب مبانی معرفت شناسی ، مبانی انسان شناسی ، مبانی هستی شناسی و مبانی ارزش شناسی پرداخته ایم . و در ادامه به مفهوم تربیت اخلاقی و پس از آن به مبانی ، اهداف و روش های تربیت اخلاقی از دیدگاه فیض کاشانی پرداخته و در آخر به راه های مبارزه با رذایل اخلاقی از دیدگاه فیض کاشانی همت گماشته ایم ، که اهم یافته ها و نتایج به دست آمده تحقیق حاضر به صورت زیر می باشد .-

هدف از این پژوهش بررسی تربیت و مقایسه آن از دیدگاه دین اسلام و آیین زرتشت برای رسیدن به رستگاری است و بیان می دارد تربیت در دین الهی اسلام می تواند همه افراد جهان را آن طور که شایسته است تربیت نماید ، ضمن آنکه آخرین و کامل ترین و بهترین دین در تأمین سعادت بشری می باشد . از سویی آیین زرتشت شباهت هایی به دین اسلام دارد. این تحقیق در پی یافتن نقاط مشترک و متمایز دین اسلام و آیین زرتشتی در تربیت برای رسیدن به رستگاری است و در گام آخر، سعی دریافتن ریشه و منشأ الهی دین اسلام و آیین زرتشت دارد.روش تحقیق به صورت کتابخانه ای است و جامعه آماری تحقیق حاضر را کلیه متون اسلامی همچون قرآن کریم، نهج البلاغه، تفاسیر قرآنی، گاتاها، اوستا و سایت های اینترنتی و مقالات ذیربط را دربرمی گیرد.بنابر پژوهش حاضر دین اسلام و آیین زرتشت بر اساس متون مقدس مذکور هر دو تربیت را از ابتدایی ترین و اساسی ترین نیازهای زندگی بشری می دانند نه تنها تربیت لازمه جدایی ناپذیری زندگی انسان است،‌ بلکه انسان تنها در پرتو تربیت صحیح می تواند موجودی هدفمند و اندیشه ورز شود و به اهداف و آرمان های خود دست یازیده و قله رفیع سعادت را فتح کند. انسان برای پیمودن راه سعادت و بندگی نیازمند تربیت صحیح می باشد. انسان می تواند به سبب تربیت ، به کمالات انسانی دست یابد یا به پایین ترین مراتب انسانی تنزل کند و از حقیقت وجودی خویش بی بهره بماند. پرداختن به تربیت ، در حقیقت توجه به ضروری ترین امور انسان و جامعه انسانی است. محور تربیت انسان است، یعنی موجودی که هنوز هم بسیاری از دانشمندان بر این باورند که موجودی ناشناخته است و تربیت را همچون حیات ، حق طبیعی و فطری آدمی می دانند.تربیت، فرآیندی آگاهانه و ارادی است و نمی توان همه اجزا و ارکان آن را به امور ناخودآگاه تقلیل داد. منظور از تربیت صرفاً نقل و انتقال سنت های فرهنگی نسل موجود به نسل آینده نیست. برعکس، تربیت در مفهومی فراتر از این سطوح ، نشانه میزان آگاهی نسل موجود از بود و نبودها و نبایدها و علاقه وی به آینده ای بهتر و برتر از این جا و اکنون است.موضوع تربیت پرورش انسان و رشد توانایی ها و ابعاد وجودی و شئون گوناگون اوست. چون ساختار تکوینی انسان پیوسته و ثابت است، هر دینی و آیینی تربیت را با تکیه بر شناخت و پرورش این ساختار می تواند بر باورها و آموزه های دینی و اخلاقی به رستگاری رساند.تربیت اسلامی به پرورش همه جوانب فکری ، عاطفیو جسمی و اجتماعی شخص و سامان دهی رفتار او براساس مبادی و تعالیم اسلامی توجه دارد و اهداف اسلامی در حوزه های مختلف زندگی جاری می شود، تربیت در اسلام رسالتی عملی است که فرد از روی عقل و خرد به آن ایمان آورده و با همه ی افکار و احساس آن را تصدیق کرده است. محور تربیت در زرتشت انسان است و انسان را موجودی اجتماعی تربیت می کند. توجه به تربیت در سایه تعالیم مذهبی است و افراد چنان تربیت می شوند که بتوانند تغییرات و سختی ها را تحمل کنند. هدف کلی تربیت در زرتشت رضایت اهورا مزدا و اجرای احکام اوست.دینها و آیینهای آسمانی ریشه وحیانی دارد و وحی گونه ای آموزش ربانی به رسولان الهی است. پس اساس دین ها و آیین ها به آموزش است. در دین اسلام خداوند باب گفتگو با پیامیر عظیم الشان خود را با بسم الله و با کلمه اقرأ در اهمیت تربیت آغاز می نماید و نخستین اصل در اسلام توجه به تعلیم و تعلم است و به عبارتی اسلام برای تعلیم و تربیت حد و مرز نمی شناسد

اعتقاد به معاد و حیات پس از مرگ اساس و زیربنای ادیان آسمانی (توحیدی) را تشکیل می دهد از آنجا که مصدر و منشا تمام ادیان واحد می باشد می توان چنین گفت: که علی رغم وجود تفاوتهایی در بین دو دین اسلام و زرتشت ،در نهایت به یک نتیجه می رسیم و آن اینکه مرگ پایان زندگی نیست بلکه مرحله انتقال است و انسان عبث خلق نشده و بازگشت او به سوی خدای واحد می باشد و تفاوت تنها در پیمون این مسیر است انسان اساسا برای بقا و قرب الهی مراحل گوناگون زندگی دنیوی و اخروی خود را پشت سر می گذارد و سرانجام با کیفر و پاداش الهی مواجه می شود و در نهایت در جوار حق به زندگی جاوید دست خواهد یافت.