جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

وجود امنیت در محیط های شهری یکی از الزامات اساسی کیفیت زندگی محسوب می شود. تحقیقات نشان می دهد که حساسیت وجود و یا میزان امنیت نسبت به برخی از گروه های سنی و جنسی متفاوت می باشد. در این پژوهش تلاش شده تا با بهره گیری از مطالعات میدانی، موضوع امنیت محیط های شهری با رویکرد جنسیتی مورد مطالعه قرار گیرد. روند کار شامل استخراج مبانی و تجارب مرتبط صورت گرفته، سپس مفهوم سازی و استخراج ابعاد و شاخص ها و متغیرها است. داده های مورد نیاز بر پایه پرسشنامه گردآوری شده است، محدوده مطالعاتی با توجه به میزان کشش اجتماعی فضای عمومی شهری، محدوده ای در جنوب خیابان امام خمینی، انتخاب گردیده است. سنجش میزان امنیت درک شده از فضا و میزان تردد و استفاده از فضا و ارتباط بین این دو مولفه از اهداف اساسی این مقاله می باشد. در این زمینه نتایج مطالعه نشان داد که بین احساس امنیت درک شده از فضا و میزان تردد و استفاده از آن فضا رابطه مستقیمی وجود دارد. هم چنین در سنجش شاخص های بعد اجتماعی کالبدی به مساله میزان آشنا بودن محیط و شهرت فضا و در بعد اجتماعی به شاخص عدالت اجتماعی فضا و اهمیت متغیر چیرگی جنسیتی در احساس امنیت ذهنی زنان در این شاخص پرداخته شده است.

یکی از مهم ترین معیارها برای سنجش درجه توسعه یافتگی یک کشور میزان اهمیت و اعتباری است که زنان جامعه در زمینه های مختلف علمی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی دارا هستند. اشتغال زنان به عنوان یکی از مولفه های توسعه اقتصادی همواره ارزیابی و سنجش می شود و قالبی از برنامه ریزی های دورنگرانه کشورها است. رقابت میان کشورهای خاورمیانه در زمینه های مختلف، توسعه اشتغال زنان را هدف می گیرد و جمهوری اسلامی ایران در صدد است که در افق 1404 بالاترین قله اهداف توسعه ای را فتح کند و طبیعتا رشد اشتغال زنان نیز نسبت به سایر کشورهای منطقه مدنظر است. مقاله حاضر که مستخرج از تحقیقی در این زمینه است با استفاده از روش نمونه گیری چند مرحله ای، طی یک دوره 35 ساله، وضعیت اشتغال زنان را در کشورهای منطقه خاورمیانه مقایسه می کند و با استفاده از تکنیک سری های زمانی، چشم انداز اشتغال زنان منطقه به ویژه ایران را در سال مورد هدف به تصویر می کشد. نتایج تحقیق نشان می دهد که زنان ایران می توانند از امکانات شغلی مناسب تری نسبت به منطقه بهره مند شوند و در رتبه پنجم منطقه قرار گیرند و با توجه به روند رشد شاخص نسبی اشتغال زنان حتی امکان دست یابی ایران به رتبه اول یا دوم خاورمیانه قابل انتظار خواهد بود.

از آنجا که مد یکی از صورت ها و جلوه های مدرنیته تهرانی – ایرانی است که در صور گوناگون خودنمایی می کند و در حال تغییرات سریع و همه جانبه است سعی می کنیم تا صورت های گوناگون مد (لباس و نحوه پوشش موی دختران جوان) در دوره کنونی در شهر تهران را بر اساس مکتوبات و شواهد در قالب عبارات و تصاویر نشان دهیم. در این پژوهش به دو سوال محوری «صور گوناگون مد در ایران چگونه است؟» و «عوامل موثر در نشر و گسترش انواع مد در حال حاضر چیست و چگونه شکل می گیرد؟» پاسخ می دهیم. این پژوهش مطالعه ای موردی و جامعه مورد مطالعه مراکز خرید مرتبط با پدیده مد است که ضمن ثبت و طبقه بندی صور گوناگون مد در این مکان ها در قالب پرسش نامه نیز به مصاحبه با افراد می پردازیم. بدین منظور طبقه بندی از انواع نحوه پوشش لباس و همچنین مو از بسیار ساده تا آخرین مدهای روز انجام می شود و در این زمینه سه عامل مصرف کنندگان مد، توزیع کنندگان و جامعه را به عنوان عوامل موثر بر پدیده مد سنجش می کنیم. تبیین پدیده مد به لحاظ فرهنگی و اجتماعی بر اساس تئوری زیمل و تکیه بر برداشت عام او از مفهوم مدرنیته صورت می پذیرد. نتایج پژوهش نشان می دهد؛ ضمن این که پدیده مد متاثر از جامعه جهانی است و توزیع کنندگان نیز به نحوی در نشر و گسترش آن تاثیر دارند، اما کنش گران اصلی در این حوزه مصرف کنندگان هستند که ضمن پذیرش آن تصرفاتی نیز به خصوص در نحوه کاربری و معنایی آن به عمل می آورند.

مطالعه و ارزیابی وضعیت اجتماعی اساتید زن از کارآمدترین شیوه های شناخت مسایل ساختاری و کارکردی زنان دانشگاهی برای ایجاد زمینه های رشد و تعالی این گروه نخبه و کارآمد جامعه بوده و راه کارهای مناسب برای رفع مشکلات و مسایل اجتماعی و فرهنگی آنها را فراهم می آورد. این پژوهش با روش فراتحلیلی و مدل ارزیابی راهبردگرا، ضمن مطالعه نتایج مطالعات داخلی درباره وضعیت اجتماعی زنان دانشگاهی، میزان انطباق آن با مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی را ارزیابی می کند. یافته ها نشان دهنده رشد زنان عضو هیات علمی، پایین بودن میزان مشارکت آنها در مدیریت ها، تصمیمات و سیاست های کلان در دانشگاه ها، همایش ها و سمینارها و وجود احساس تبعیض و اجرای نشدن عدالت سازمانی در بین آنهاست. با وجود زمینه های مساعد برای ورود به دانشگاه ها و مقاطع تحصیلات تکمیلی، مشکلات فرهنگی و اجتماعی از قبیل نقش و مسوولیت همسری و مادری و نوع نگرش به زنان در محیط کار باعث شده است که استعدادها و قابلیت های زنان دانشگاهی به طور کامل شکوفا نشود. راه کارهای اجرایی شامل؛ تحول فکری، ارتقای سطح علمی، پژوهشی و آموزشی زنان دانشگاهی، تسهیلات و امکانات ویژه برای اعضای هیات علمی زن، تامین امکانات پژوهش و تحقیق و جلب مشارکت و تقویت حضور زنان در پست های مدیریتی در آمورش عالی است.

در سال های اخیر، رویکردهای مشارکتی به توسعه مورد توجهی فزاینده قرار گرفته و بر اهمیت مشارکت، هم به عنوان یک وسیله و هم به عنوان یکی از هدف های توسعه پایدار تاکید شده است. با وجود نقش مهم زنان در فرایند توسعه روستایی، مشارکت آنها در برنامه های آموزشی – ترویجی محدود است. هدف کلی این پژوهش توصیفی – پیمایشی، تبیین میزان مشارکت زنان روستایی در برنامه های آموزشی – ترویجی بر اساس سطوح مختلف نردبان مشارکت شری آرنستین است. جامعه آماری این پژوهش، شامل زنان روستاهای شهرستان سنقر در استان کرمانشاه است. حجم نمونه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان (1970) 120 نفر برآورد می شود و نمونه گیری به روش نمونه گیری چند مرحله ای انجام شد. هشت پله نردبان مشارکت به ترتیب از پایین به بالا شامل دگرگون سازی، مرتفع سازی، آگاه سازی، مشاوره، توافق، شراکت، قدرت قانونی و کنترل است. بر اساس یافته ها، بیشترین میزان مشارکت زنان روستایی مربوط به پله دگرگون سازی و کمترین میزان مشارکت مربوط به پله توافق است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که بین مشارکت زنان روستایی در سطوح مختلف تحصیلی و هم چنین بر حسب وضعیت تاهل تفاوتی معنادار وجود دارد. با توجه به نتایج به دست آمده، انجام نیازسنجی مناسب، تقویت تشکل های زنان و استفاده از رسانه های جمعی به منظور آگاه سازی زنان در ارتباط با توانمندی های آنان به عنوان رهنمود هایی برای مروجان و کارشناسان فعال و مرتبط با زنان روستایی ارایه تا مورد استفاده حرفهای آنان قرار گیرد.

این مقاله تجربه «خود» زنانه در فضای مجازی را تحلیل می کند که به شیوه مطالعه موردی کاربران زن 15 تا 29 ساله اینترنت در شهر سقز انجام شده است. مساله پژوهشی این مقاله به درک چگونگی تجربه «خود» در میان کاربران زن در ارتباطات اینترنتی و تبیین این تجربه مربوط است. برای پرداختن به این مساله از نظریه لاکان در مورد «خود» و دیدگاه های ژیژک در رابطه با «خود» در فضای مجازی استفاده و با رویکردهای درون کاوانه خود، این دیدگاه ها و کاربردشان در ایران را تلفیق کرده ایم تا علاوه بر نتایج تجربی، به لحاظ نظری نیز نوآوری هایی در این زمینه ارایه کنیم (نگاه کنید به لاکان، 1988 و شاور، 1998). مطالعه میدانی تجربه «خود» کاربران زن در شهر سقز، با استفاده از رویکرد روش شناسی کیفی و با استفاده از ابزار مشاهده و مصاحبه عمیق و کتبی ساخت یافته انجام می گیرد. داده ها و اطلاعات به دست آمده از طریق روش کدگذاری موضوعی دسته بندی و با توجه به بنیان نظری مقاله، تفسیر و در آن باره تولید دانش می شود. دستاوردهای این مقاله نشان می دهد که تجربه «خود» زنانه در ارتباطات اینترنتی متاثر از نوعی فقدان اطمینان در فضای اینترنتی و در عین حال ارجاع به مبانی فکری و اعتقادی در دنیای واقعی است.

از اوایل دهه 1970، روی کردهای مشارکتی به ویژه مشارکت زنان روستایی در توسعه در سطوح ملی و بین المللی مورد توجه قرار گرفت. جلب مشارکت زنان روستایی در توسعه نیازمند راه کارهایی مناسب است تا سبب تحرک پذیری، توان مندسازی و تقویت روحیه خودباوری در آنها شود. یکی از این راه کارها، اجرای طرح «تسهیل گری» است که زنانی تحت عنوان «تسهیل گر» که زنانی از بین زنان روستایی جامعه خودشان انتخاب می شوند تا با آموزش هایی که می بینند، زنان روستایی را در امور مختلف اقتصادی – اجتماعی یاری و زمینه های مشارکت بیشتر آنها را فراهم کنند. از آنجایی که در ادبیات توسعه و برنامه ریزی، «ارزش یابی» یکی از ضرورت های فرایند برنامه ریزی محسوب می شود، در این مقاله با روش توصیفی و تحلیلی و انجام پژوهش های میدانی در 18 روستای این دهستان و مصاحبه با 375 زن روستایی حجم نمونه، طرح مذکور مورد ارزش یابی قرار گرفته است. نتایج به دست آمده، حاکی از آن است که گرچه طرح تسهیل گری در ایجاد ارتباط دوسویه بین کارگزاران دولتی و زنان روستایی و نیز در افزایش مشارکت زنان در عرصه های مختلف توسعه روستایی موفق نبوده است، اما در افزایش روحیه اعتماد به نفس تسهیل گران زن و حضور بیشتر آنان در برنامه های توسعه روستایی موثر بوده است.