جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در میان اصول اعتقادات، اصل اساسی و کلیدی، «اصل توحید» است که پایه پذیرش باورهای دیگر می باشد. با دقت در مباحث توحیدی، به این نتیجه خواهیم رسید که این باورها، گام به گام به پیش می رود تا به نقطه اوج آن که توحید عبادی است، برسد. توحید عبادی؛ یعنی اعتقاد به این که تنها خداوند، شایستگی پرستش دارد. این باور که ظهور آن در رفتارها و اعمال، «اخلاص» نامیده می شود، آثار و کارکردهای فراوانی دارد. این کارکردها در سبک زندگی انسان موحّد و نیز در سبک زندگی اجتماع توحیدی، تأثیرات آشکار و شگرفی خواهد داشت تا جایی که تمام زندگی، رنگ و بوی خدایی خواهد داشت و آدمی به مقام عبودیّتی که هدف از خلقت اوست، نایل می گردد. ما در این مقاله برای بررسی تأثیرات این باور در زندگی، به تبیین پانزده کارکرد فردی توحید عبادی و سه کارکرد اجتماعی آن می پردازیم که عبارت اند از: تربیت الهی، ترک منیّت ها، خودخواهی ها، سالم ماندن از گناهان، آرامش روان، فراموش نکردن یاد خدا، لطافت و رقّت قلب، خوف از خدا، حکمت و بصیرت، نزول رزق الهی و احساس غنا و بی نیازی، اجابت دعا و رسیدن به خواسته ها، قبولی اعمال، ثواب عظیم، برخورداری از شفاعت انبیاء، خدایی شدن، اقتدار اجتماعی و استکبارستیزی، وحدت و یکپارچگی و رفع بسیاری از نابسامانی های اجتماعی.