جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: مسیح شناسی آگوستین با طفره رفتن از روایت های ثابت شده در مورد توسعه آموزه ها در دوران پاتریستیکی، هنوز توجه علمی انتقادی را که شایسته آن است، دریافت نکرده است. این مطالعه بر درک آگوستین از انسانیت مسیح متمرکز است، همانطور که در گفت و گو با مفهوم ضد پلاژی او از آزادی انسان و گناه اصلی پدیدار شد. دومینیک کیچ با تفسیر مجدد مناقشه پلاژوسی به عنوان ادامه‌ی غربی مناقشه اوریژنیست قبل از آن، استدلال می‌کند که قرائت آگوستین از اوریژن در مرکز پاسخ مسیحیت او به پلاژینیسم قرار دارد. بنابراین آگوستین در شبکه ای از متکلمان غربی قرن چهارم و پنجم قرار می گیرد که می خواستند از اوریژن در برابر اتهامات خطای افلاطونی و بدعت های خطرناک دفاع کنند. کیچ که با بررسی مطالعاتی در مورد مسیح شناسی آگوستین و الهیات ضد پلاژوسی آغاز می شود، با ترسیم مجدد روایت درگیری آگوستین با مسائل و شخصیت های دخیل در مناقشات اوریژنیست و پلاگیوس پیش می رود. او موتیف غالب مسیح‌شناسی ضد پلاگیوس آگوستین را برجسته می‌کند: انسانیت مسیح، «شبیه جسم گناه‌آلود» (روم. 8.3)، و استدلال می‌کند که این موضوع از طریق مجموعه‌ای از دریافت‌ها از کار آمبروز و اوریجن توضیح داده می‌شود. مشکلات الهیاتی که توسط این مسیح شناسی مطرح می شود - در مسیحی که از گناه معاف است به گونه ای که ماهیت انسانی او را نامتعادل می کند - با بررسی درک آگوستین از آپولیناریسم و ​​اظهارات مبهم او در مورد منشأ روح انسانی بررسی می شود. این پس‌زمینه نتیجه‌گیری نظری کتاب را تشکیل می‌دهد، که ناسازگاری‌های مسیح‌شناسی آگوستین را می‌توان با قرار دادن آن در چارچوب اوریژنی توضیح داد، که در آن روح مسیح در تجسم به دلیل رابطه‌اش با کلام ابدی، پس از سقوط، بدون گناه باقی می‌ماند. از روح به تجسم.

ترجمه ماشینی: * خدای قابل مشاهده: مسیح شناسی پاتریستیک بازنگری شده * توسعه اولیه و دریافت چیزی را که امروزه رایج ترین تصور مسیحی از مسیح است در نظر می گیرد. توسعه این آموزه دارای تنوع گسترده در بیان و درک است، تأکیدات متفاوت در تفسیر که در نویسندگان هزاره اول به همان اندازه که در بین نویسندگان مدرن قابل توجه است. هفت شوراي جهاني اوليه و صورت‌بندي‌هاي جزمي آن‌ها، ايستگاه‌هاي مهمي در تعريف شكل اين مطالعه هستند. برایان ای.دیلی استدلال می کند که دامنه تحقیقات قبلی، که بر اعلامیه شورای کلسدون در سال 451 بعد از میلاد متمرکز بود مبنی بر اینکه مسیح یک شخص در دو طبیعت است، خدایی از همان جوهر پدر، و انسانی از همان طبیعت. ماده مانند ما، اکنون بیش از حد محدود به نظر می رسد و درک ما را مخدوش می کند. دیلی فرمول کلسدونی را کنار می گذارد و در عوض به آنچه برخی از پدران اصلی کلیسا - از ایرنائوس تا جان دمشقی - در مورد شخص مسیح می گویند، توجه می کند.