جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: در پاییز 1994، هندریک یان ون لوسن، ویراستار اکتسابی از ناشران آکادمیک کلوور، در خانه‌ام از من دیدن کرد تا درباره پیشنهادی برای کتاب راهنما در فلسفه دین بحث کند. او گزارش داد که در این مورد با فیلسوفان دین در چندین دانشگاه صحبت کرده است و پاسخ به این ایده کاملاً مطلوب بوده است. من پیشنهاد کردم که با توجه به رویکردهای متفاوت به فلسفه دین، ممکن است برای او خوب باشد که در نشست آتی بخش شرقی انجمن فلسفی آمریکا با فیلسوفانی که نماینده سنت‌های مختلف فلسفی هستند ملاقات کند. جود دوگرتی، جوزف کوکلمنز، رابرت نویل، ویلیام رو و مرولد وستفال با مهربانی با حضور در آن جلسه موافقت کردند. آنها پیشنهادات اساسی و مفید بسیاری ارائه کردند و خلاصه ای از بحث ها برای ون لوزن ارسال شد. چند ماه بعد، او نامه‌ای نوشت تا بپرسد که آیا ممکن است این مجموعه را ویرایش کنم و جلد اول را بنویسم که نقشه‌ای تاریخی از فلسفه دین غرب قرن بیستم ارائه می‌کند. اگرچه می‌توانستم خودم را در حال ویرایش سریال تصور کنم که در ابتدا تمایلی به نوشتن جلدی نداشتم که من را از خطوط بسیاری از سنت‌های مختلف فلسفی عبور دهد. به طور تصادفی چند ماه قبل از من خواسته شده بود که مقاله ای در مورد فلسفه دین برای کنفرانسی که در دانشگاه کاتولیک آمریکا با موضوع کلی "صد سال فلسفه" برگزار می شود، ارائه دهم.

ترجمه ماشینی: این جلد اولین پرداخت جامع به موضوعات محوری در فلسفه دین معاصر از دیدگاه تومیست را ارائه می دهد. این کتاب بر موضوعات محوری، از جمله دانش دینی، زبان، علم، شر، اخلاق، طبیعت انسانی، خدا و تنوع مذهبی تمرکز دارد. این باید برای دانشجویان و اساتید فلسفه دین و الهیات که به دنبال معرفی سنت تومیست هستند ارزشمند باشد.

ترجمه ماشینی: جیمز کارتر در کتاب ریکور در باب دین اخلاقی استدلال می‌کند که نوشته‌های فلسفی بعدی پل ریکور کلید تفسیری بسیار آموزنده‌ای را برای ارزیابی پروژه فلسفی او در کل ارائه می‌کند. این اولین مطالعه سیستماتیک درباره «ریکور متأخر» بازسازی انتقادی و در عین حال دلسوزانه هرمنوتیک زندگی اخلاقی ریکور را ارائه می‌کند که سهم قابل توجه او را در فلسفه دین و فلسفه اخلاق معاصر نشان می‌دهد. آنچه پدیدار می شود یک دین اخلاقی روشن و متمایز است که انسان ها را به طور جهانی بر اساس زندگی مشترک آنها به عنوان موجوداتی توانا به هم پیوند می دهد. کارتر همچنین رشته‌ای پیش‌بینی‌نشده را در نوشته‌های ریکور در مورد زندگی اخلاقی کشف می‌کند که از طریق خوانش‌های خودش از اسپینوزا، ارسطو و کانت کشیده شده است. هرمنوتیک ریکور توسط معماری کانتی ساخته شده است که در سطوح مختلف توسط این سه فیلسوف اطلاع رسانی شده است، که شرحی غنی، کل نگر و در نهایت عقل گرایانه از زندگی اخلاقی و دین را پایه گذاری می کنند که در برابر تله های پوزیتیویسم و ​​پست مدرنیسم مقاومت می کند.

ترجمه ماشینی: در این پروژه به بررسی دیدگاه‌های وحدت‌آمیز در تاریخ فلسفه پرداخته و از وحدت‌گرایی به‌عنوان جایگاهی فلسفی در فلسفه دین معاصر حمایت می‌کند. من پانتئیسم را این دیدگاه می دانم که هر چیزی که وجود دارد یک وحدت را تشکیل می دهد و این وحدت الهی است. ادعای من این است که آنچه پانتئیسم خردگرایانه نامیده می‌شود، که به اندازه کافی با کمک شخصیت‌های تاریخی بیان شده است، در فلسفه دین و متافیزیک معاصر و نه صرفاً به‌عنوان یک مصنوع تاریخی، قابل بررسی است. پانتئیسم معمولاً حتی به عنوان جایگزینی برای اعتقاد به خدای کمال خداباوری، یک خدای شخصی کامل در نظر گرفته نمی شود. اغلب مردم بیخدایی را تنها جایگزین خدای کامل خداباوری سنتی می دانند. هدف اصلی این پروژه بیان نسخه ای از پانتئیسم است که هم از خداباوری کمال و هم از الحاد متمایز است. من بحث می‌کنم که پانتئیست‌های نظریه‌گرا از چه طریقی همه هستی را تشکیل دهنده یک وحدت می‌دانند، و چه چیزی در این وحدت وجود دارد که ایجاب می‌کند آن را الهی یا خدا نامیدن. پانتئیسم سنت قدرتمندی در تاریخ فلسفه دارد و پانتئیسم خردگرایانه ای که من توسعه می دهم بر اساس دیدگاه های اسپینوزا، هردر و هگل است. در سه فصل اول، من دیدگاه‌های هر یک از این فیلسوفان را نسخه‌های متمایز اما نزدیک به همدیگر از پانتئیسم در نظر می‌گیرم. من سعی می کنم گزارشی سیستماتیک و خیرخواهانه از هر یک از دیدگاه های آنها ارائه دهم و در عین حال ایرادات آن دیدگاه ها را از جهات مختلف بررسی کنم. در فصل آخر، مبنایی را ارائه می‌دهم که ایتاکه معقول‌ترین نسخه پانتئیسم است که از این تحلیل تاریخی حاصل می‌شود، که آن را پانتئیسم خردگرایانه می‌نامم. بر اساس این دیدگاه، خدا یا امر الهی را باید وحدتی فراگیر تصور کرد که ضرورتاً وجود دارد، اساساً مستقل است، بر اساس اصول عقلی ساختار یافته و برای هر چیزی که وجود دارد، مبنای تبیینی ایجاد می‌کند. علاوه بر این، شناخت اصول عقلی وجود از سوی فاعلان عقلی مانند انسان، یکی از عالی ترین دستاوردهای این وحدت الهی است. به طور خلاصه منابع استدلالی دیگری را که می تواند از چنین دیدگاهی پشتیبانی کند، و همچنین آنچه را که من به عنوان مزیت های متمایز فلسفی پانتئیسم عقل گرایانه نسبت به خداباوری کمال می دانم، در نظر بگیرید. در نهایت، من فکر می‌کنم پانتئیسم به‌عنوان جایگاهی قابل‌توجه هم در بحث‌های فلسفی و هم در بحث‌های دینی به طور کلی، شایسته توجه جدی است که یک حد وسط تازه‌کننده بین سنت‌گرایی و الحاد ایجاد می‌کند.