جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده یکی از عوامل گسترش اندیشه های شیعی در ایران و گرایش ایرانیان به مکتب اهل بیت (علیه السلام)،مهاجرت سادات به این سرزمین بوده است.این مهاجرتها از همان قرن اول هجری آغاز شد و در قرن دوم و سوم سرعت بیشتری یافت،به طوری که تا پایان قرن سوم هجری گروههای زیادی از سادات در شهرهای مختلف ایران از جمله قم،ری،دیلم و طبرستان زندگی می کردند.در بررسی علل مهاجرت ایشان می توان به علل سیاسی،اجتماعی، فرهنگی و عقیدتی اشاره کرد.ورود سادات به ایران و ارتباط آنان با مردم در کنار زمینه های مساعدی که در ایران به نفع تشیع وجود داشت،موجب تقویت و رشد اندیشه های شیعی و مکتب اهل بیت در ایران شد. این پژوهش در تبیین نقش سادات مهاجر در گسترش اندیشه های شیعی در ایران تا پایان قرن سوم هجری در فصل دوم به بررسی روند مهاجرت سادات و موقعیت یابی آنان پرداخته است و در فصل سوم به نقش آنان در ابعاد علمی– فرهنگی و سیاسی- اجتماعی اشاره می کند. در بعد سیاسی-اجتماعی سادات مهاجر در دو بخش انجام قیام(از جمله قیام یحیی بن زید و یحیی بن عبدالله)و تشکیل حکومت علویان طبرستان نقش خود را ایفا نمودند.در بعد فرهنگی نیز عالمان و اندیشمندان از سادات از طریق تالیف کتاب،روایت حدیث،تبلیغ آموزه های شیعی و....در رشد اندیشه های شیعی در ایران نقش داشته اند. براساس بررسی های انجام شده می توان گفت نفس حضور فیزیکی علویان در اجتماع به عنوان بخشی از اعضای آن جامعه موجب ورود اندیشه آنان به عنوان یکی از جریانهای فکری فعال در جامعه می شد.به علاوه حضور سادات با فرهنگ و اندیشه خاص خود یعنی مذهب تشیع در جامعه نیز به طور طبیعی موجب گسترش اندیشه مورد حمایت آنان (تشیع) می شد. در این پژوهش علاوه بر روش توصیفی –تحلیلی از روش تاریخی نیز استفاده شده و روش جمع آوری اطلاعات نیز منابع کتابخانه ای می باشد. کلیدواژه ها:سادات مهاجر،ایران،مکتب اهل بیت ،تشیع