جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: آیا هنر معاصر می تواند چیزی در مورد معنویت بگوید؟ جان آپدایک هنر مدرن را "دینی که از تکه های زندگی روزمره ما جمع شده است" می نامد، اما آیا این بدان معناست که هنر معاصر معنوی است؟ این که بگوییم هنری که می سازید بیانگر باور معنوی شماست چه معنایی می تواند داشته باشد؟ درباره مکان عجیب دین در هنر معاصر به بررسی گسست عجیب بین معنویت و هنر فعلی می پردازد. این کتاب شما را قادر می سازد وارد موزه شوید و در مورد معنویتی صحبت کنید که در هنری که می بینید قابل مشاهده است یا نیست.

در طول تاریخ، هنر همواره انسان را همراهی کرده است. انواع متفاوت هنری، بسته به زمان های متفاوت و جوامع مختلف، اشکال گونه گون داشته است. گرچه هنر، بخشی از زندگی انسان را تشکیل می دهد اما نقش آن در زندگی مهم تر و عمیق تر از امور روزمره است. این اهمیت هنر به صورت های متنوع دیده می شود، اما در هر صورت نوعی تقدس به هنر بخشیده است. زمانی برای شکار و برکت زراعت، از هنر بهره می گرفتند و زمانی هم در کلیسا جهت آموزش های مذهبی به مردم از آن استفاده می کردند. حتی در جوامع سکولار معاصر هم، هنرمندان بازمانده تقدس از دست رفته به شمار می روند. علت تقدس هنر، در ذات آن نهفته است. زیرا هنر بر آن است که به انسان تعالی ببخشد و از مرزهای روزمرگی فراتر ببرد. نکته ای که باید در آن تامل کرد این است که اهمیت هنر در جوامع گوناگون، سبب شده که بر قدرت اجتماعی آن هم افزوده شود. متاسفانه این حسن، بری از عیب نبوده و نیست. از ابتدای تاریخ و احتمالا ماقبل آن، افراد و گروه هایی تلاش کرده اند تا با استفاده از این قدرت عظیم، بر مردم تسلط یابند و جهت تحقق خواسته های نفسانی خود از هنر، استفاده ابزاری نمایند. این دشواری بزرگی است که هنر همیشه با آن روبرو بوده و هست. از هنر که وظیفه اش اعتلای روح و معنویت بشر و سرانجام رها کردن او از تعلق به امور دنیوی است، برعکس در جهت تحمیق و تحکم بر انسان ها استفاده شده است. این پژوهش می کوشد تا مرز میان هنر والا و هنر مخرب را ترسیم نماید.

چکیده پایان‌نامه (شامل خلاصه، اهداف، روش های اجرا و نتایج به دست آمده) :بحران " تزلزل نظام‌های ارزشی" از گذشته تا کنون گریبان گیر آدمی بوده است. نسل‌های پیشین همواره از بی‌ارزش شدن ارزش‌ها و چگونگی تغییر آن‌ها به گونه‌ای کاملا متفاوت و به ظاهر نا درست دم می زنند. روند تغییر ارزش ها، امروزه به دلیل تکثر فرهنگ‌ها، شکل‌گیری دوتایی ها و قابل‌قبول شدن تضادها دشوارترین مراحل خود را می‌گذراند. جهان بینی های متفاوت و گاه متناقضی در ارزش‌گذاری نظام زندگی انسان‌ها مطرح است که برخی از آن‌ها به زندگی درون‌مرزی، تعریف‌شده و عرف مدار و برخی دیگر به تأیید لزوم سرکشی از مرزها و واسازی مفاهیم به منظور کشف خوانش شخصی افراد از نظام ارزشی زندگی‌شان رهنمون می‌شوند. در گروه دوم، بسیاری از افراد در حین این ارزش سازی شخصی با بحرانی جدید رو به رو می‌شوند. گویی هر کجا که قرار است ارزشی ساخته شود، مرزی بین "نخواستن چیزی" و "خواستن هیچ " باید کشیده شود! نیهیلیسم به عنوان نظریه‌ای فرهنگی چیزی نیست جز قرار گرفتن در میان این دو قطب...اگرچه به نظر می‌رسد که انسان همواره میان این دو، "خواستن هیچ" را برمی‌گزیند یعنی همان کنش افراطی و سرکشی از مرزها...هر جامعه‌ای از معماری انتظار دارد ایده آل هایش را منعکس کرده و نگرانی‌های عمیقش را برطرف کند ولی از سوی دیگر معماری همیشه با تابو و سرکشی همراه است. این موضوع از فرم های کلیشه‌ای شروع‌شده و برنامه فیزیکی‌های مشترک در پروژه‌های مختلف را در برمی‌گیرد. جایی که به ندرت چیزی کانسپچولایز می‌شود. غافل از اینکه به گفته ژرژ باتای "معماری در جایگاه مبهمش، بین استقلال و سرسپردگی فرهنگی، بین اندیشه و عادت پیش می رود؛ و تنها جایی امکان بقا خواهد داشت که با نفی آنچه که جامعه از آن انتظار دارد، از ذات پارادوکسیکال خود فراتر می رود؛ به عبارت دیگر، معماری دستمایه یک ویرانی یا براندازی آوانگارد نیست، بلکه یک سرکشی است."با توجه به مفاهیم ذکر شده، تکنیک های انتخابی باید به نحو موثری خاصیت انتقادی داشته و حامل راهبردهای مبتکرانه در باز تعریف مفاهیم موجود باشند. این موضوع به طور خاص در روش های سازمان بین المللی انقلابیون اجتماعی اس- آی که گروهی از هنرمندان، نقاشان، سازندگان فیلم و معماران فعال بین سالهای 1957 و 1972 می باشند، دیده می شود.روش های مورد نظر آنها، درایو، دتورنمنت و شهرنشینی یکپارچه را در بر می گیرد که در این رساله به آنها پرداخته شده است.

آنچه که ذهن بسیاری از متفکران را همواره به خود مشغول نموده است، تربیت اخلاقی انسان است. نکته ای که کیفیت زندگی انسانها و موجودات زنده دیگر را در کنار هم و در جهت حفظ محیط زیست خود، بهبود می بخشد، رعایت نکات اخلاقی است. مسائل اخلاقی در هر زمان از اهمیت فوق العاده ای برخوردار بوده، ولی در عصر و زمان ما اهمیت ویژه ای دارد، زیرا:1- از یک سو عوامل و انگیزه های فساد و انحراف در عصر ما از هر زمانی بیشتر است و اگر در گذشته برای تهیه مقدمات بسیاری از مفاسد اخلاقی هزینه ها و زحمتها لازم بود در زمان ما از برکت پیشرفت صنایع بشری همه چیز در همه جا و در دسترس همه کس قرار گرفته است!2- از سوی دیگر، با توجه به این که عصر ما عصر بزرگ شدن مقیاسهاست و آنچه در گذشته بطور محدود انجام می گرفت در عصر ما به صورت نامحدود انجام می گیرد، قتل و کشتار انسانها به برکت وسائل کشتار جمعی، و مفاسد اخلاقی دیگر به کمک فیلمهای مبتذلی که از ماهواره ها در سراسر دنیا منتشر می شود و اخیرا که به برکت «اینترنت» هرگونه اطلاعات مضر در اختیار تمام مردم دنیا قرار می گیرد، مفاسد اخلاقی بسیار گسترش پیدا کرده و مرزها را در هم شکسته و تا اقصا نقاط جهان پیش می رود تا آنجا که صدای بنیانگذاران مفاسد اخلاقی نیز درآمده است.3- از سوی سوم، همان گونه که علوم و دانشهای مفید و سازنده در زمینه های مختلف پزشکی و صنایع و شون دیگر حیات بشری گسترش فوق العاده ای پیدا کرده، علوم شیطانی و راهکارهای وصول به مسائل غیرانسانی و غیراخلاقی نیز به مراتب گسترده تر از سابق شده است به گونه ای که به دارندگان فساد اخلاق اجازه می دهد از طرق مرموزتر و پیچیده تر و گاه ساده تر و آسانتر به مقصود خود برسند.در چنین شرایطی توجه به مسائل اخلاقی و علم اخلاق از هر زمانی ضروری تر به نظر می رسد و هرگاه نسبت به آن کوتاهی شود فاجعه یا فاجعه هایی در انتظار است.خوشبختانه ما مسلمانان منبع عظیمی مثل قرآن مجید در دست داریم که مملو است از بحثها و تصویر هایی است که به صورت زیبایی در قالب داستان های عمیق اخلاقی نظیر خیر و شر که در هیچ منبع دینی دیگری در جهان یافت نمی شود.در این مسیر، تصاویری از پیامبران الهی را مشاهده می کنیم که بیشترین نقش را در طول تاریخِ داستان های قرآنی داشته اند و همواره با تحمل رنج بسیار، انسانها را به یکتاپرستی، محبت، رعایت انصاف و عدالت و پرهیز از دروغ و ظلم و جنایت دعوت نموده اند. در داستان قرآنی موسی(ع) تصویر خیر و شر را به صورت مفاهیمی که چهره ای از نیک و بد، ایمان و کفر ، عدالت و ظلم ، عقل و جهل.... آمده است.البته این پژوهش صرف بررسی جلوه های تصویری خیر و شر و چگونگی به آنها در داستان حضرت موسی(ع) به عنوان یکی از داستان های پندآموز قرآنی است که مسائل اخلاقی در آن نقش مهمی را ایفا می کند، از آنجایی که اکثر مسائل اخلاقی بلکه همه آنها، آثاری در زندگی اجتماعی بشر دارد، اعم از مادی و معنوی، و جامعه انسانیت منهای اخلاق به باغ وحشی تبدیل خواهد شد که تنها قفسها می تواند جلو فعالیتهای تخریبی این حیوانات انسان نما را بگیرد، نیروها به هدر خواهد رفت، استعدادها سرکوب خواهد شد، امنیت و آزادی بازیچه دست هوسبازان می گردد و زندگی انسانی مفهوم واقعی خود را از دست می دهد، از این رو به دست به چنین پژوهشی در این داستان به عنوان نمونه ای از داستان های پند آموز قرآنی زده ام . اگر درست در تاریخ گذشته در قرآن بیندیشیم، اقوام زیادی را پیدا می کنیم که هر کدام بر اثر پاره ای از انحرافات اخلاقی، شکست خورده یا بکلی نابود شدند. چه بسیار زمامدارانی که بر اثر نقاط ضعف اخلاقی، قوم و ملت خود را در کام مصائب دردناکی فرو بردند. از این رو انسان ها در اجتماع با حذف مسائل اخلاقی به سرنوشت دردناکی گرفتار می شوند. قصه گویی یکی از قدیمی ترین و بهترین شیوه های بیان مطالب است، به همین دلیل خداوند در کتاب آسمانی (قرآن) برای انسان قصه می گوید تا در قالب آن، هممفاهیم والای اخلاقی و تربیتی را به زیبا ترین شکل بیان کند و هم شرح حال گذشتگان را تا شاید مایه عبرت و تفکر که یکی از جلوه های جمال خداوندی است، دراو شود. در داستان حضرت موسی(ع) فرعون و فرعونیان به دلیل استکبار و ظلم فراوان و قوم بنی اسرائیل به دلیل ناسپاسی های فراوان به حوادثی دچار شدند که داستان آنها به عنوان درس عبرت برای بشریت در کتاب آسمانی به تصویر در آمده است و همچنین در این داستان قرآنی جلوه هایی تصویری از شخصیت ها و صحنه ها با مفهوم خیر و شر آورده شده است که تصویرگران بخش هایی از آن را به تصویر کشیده اند .این تحقیق حاوی ضروری ترین دانستنی ها درباره مفهوم و مصادیق و جلوه هایی از تصویر خیر و شر می باشد .با توجه به توضیحات ذکر شده مسئله تحقیق حاضر ، آشکارسازی جلوه های تصویری خیر و شر، در داستان حضرت موسی (ع) می باشد و این که تصویرگران معاصر ایران کدام جلوه های تصویری خیر را مورد توجه قرار داده اند و همچنین چه عواملی در آثار آنها وجود دارد که می تواند بیان کننده جلوه های تصویری خیر و شر در شخصیت های موجود در داستان حضرت موسی(ع) می باشد .این تحقیق شامل مباحث مختلفی در رابطه با زیبایی شناسی در قرآن، زیبایی شناسی داستان های قرآنی، زیبایی شناسی تصویر در قرآن .... و مفاهیم مرتبط با این پژوهش می باشد .فصل اول این رساله در باب کلیات پژوهش است.در فصل دوم، شامل پیشینه و همچنین مسائل نظری از جمله تعاریف لغوی حُسن، تعریف خیر و شر، مفاهیم و مصادیق آنها و همچنین در باب معیارهای زیبایی در داستان های قرآنی و معیار تصویری در داستانهای قرآنی سخن به میان آمده است .فصل سوم به مبحث روش شناسی پژوهش پرداخته شده است.فصل چهارم؛ به تجزیه و تحلیل یافته ها ابتدا در داستان حضرت موسی(ع) و بعد در آثار هنرمندانی که به این داستان قرآنی پرداخته اند و آن را تصویر کرده اند. این بررسی شامل بررسی جلوه هایی از خیر و شر و چگونگی بیان این مفاهیم در تصویرسازی های آنها بوده است. که در انتها در جداولی که در انتهای این بخش آورده شده، به طور خلاصه و گذرا؛ نشان داده شده که تصویرگران خیر و شر را در آثار در چه جاهایی آورده اند و در چه جاهایی موفق عمل کرده اند و یا بلعکس.در فصل پنجم در ابتدا به ذکر نکات مثبت و منفی در آثار مشاهده شده؛ پرداخته شده و بعد به بحث و نتیجه گیری پیرامون سوالات تحقیق و در انتها به ذکر پیشنهاد هایی برای پژوهش های آتی پرداخته شده است.

چکیدهاز دیرباز، ﻓﻴﻠﺴﻮﻓﺎن و ﻧﻈﺮﻳﻪ ﭘﺮدازان، ﺑﻪ دنبال ارﺗﺒﺎط ﻫﻨﺮ و زﻳﺒﺎﻳﻲ، ﺑﻪ ﺑﺤﺚ ﭼﻴﺴﺘﻲ ﻫﻨﺮ ﭘﺮداﺧﺘﻪاﻧﺪ. ﺑﺮرﺳﻲ ﺗﺎرﻳﺦ زﻳﺒﺎﻳﻲ ﺷﻨﺎﺳﻲ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ ﻛﻪ در ﺑﺴﻴﺎری از ﻣﻮارد، ﻓﻴﻠﺴﻮﻓﺎن و ﻧﻈﺮﻳﻪ ﭘﺮدازان، راﺟﻊ ﺑﻪ ماهیت ﻫﻨﺮﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻪ اﻧﺪ. ﻗﺮن ﺑﻴﺴﺘﻢ اوج ﻧﻈﺮﻳﻪ ﭘﺮدازی در ﻫﻨﺮ است، ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎری از نظریات این ﻗﺮن در آﺛﺎر ﻫﻨﺮی ﺑﺎزﺗﺎب ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ، و ﺗﻌﺪاد ﻛﺜﻴﺮی از اﻳﻦ آﺛﺎر ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻪی ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎی ﻧﻈﺮی ﻫﻨﺮ ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ. از طرف دیگر، جنبش‌های هنری از دادائیسم در میانه‌ی دهه‌ی 1920 به این سو موجبات شکل‌گیری نظریه‌هایی در مورد ماهیت هنر را فراهم آوردند. در طول این دهه‌ها، ﺧﺼﻮﺻﺎً از دﻫﻪ ی1960م ﺑﻪ امروز، دﻏﺪﻏﻪﻫﺎی ﻫﻨﺮﻣﻨﺪان ﺻﺮﻓﺎً زﻳﺒﺎﻳﻲ ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﻪ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﻜﻪ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﺑﻪ تعالی ﺷﻨﺎﺧﺖ و ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﺧﻮد و ﻣﺨﺎﻃﺐ و ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺟﺪﻳﺪ ﭘﻴﺮاﻣﻮن ﺧﻮﻳﺶ فکر می‌کند، اﻳﻦ اﻣﺮ ﺳﺒﺐ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ در اﻳﻦ دوره از تاریخ هنر، ﻣﻔﺎﻫﻴﻤﻲ ﭼﻮن «ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ-ﻓﻴﻠﺴﻮف» ﻣﻄﺮح ﮔﺮدد و ﺑﺴﻴﺎری از ﻫﻨﺮﻣﻨﺪان اﻳﻦ دوره شدیداً ﺑﺎ ﻣﺒﺎﺣﺚ اﻧﺪﻳﺸﻪای ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻫﻨﺮ و هم‌راستا با مسائل نقد جدید در رابطه با چیستی هنر، درﮔﻴﺮ شوند. پژوهش ﺣﺎﺿﺮ ﺳﻌﻲ دارد ﺑﺎ ﺑﺮرﺳﻲ ﻧﻈﺮﻳﻪ‌های هنر، به ویژه نظریه‌ی نهادی، و به موازات آن جنبش‌های هنری ضد زیباشناسانه از اوایل قرن بیستم به این سو، به تحلیل آثار موسوم به هنر مفهومی بپردازد.

میتوان گفت نوع نگرش و چشم انداز انسان به هستی و جهان سر منشأ بسیاری از تحولات تاریخی زندگی وی بوده است و بررسی دقیق این دیدگاه ها و جهان بینی ها لازمه فهم تغییراتی است که در طول تاریخ زندگی بشر صورت گرفته است. هنر یکی از حوزه هایی است که از دوران اولیه، در سیر ادواری تحول خود تغییرات گوناگونی را تحت تأثیر نگرش های موجود در محیط پیرامونی تجربه کرده است. شناخت، تجزیه و تحلیل این شرایط برای نزدیک شدن به هنرمند و درک عمیق تجربه هنری در هر دوره اهمیت بسزایی دارد.این رساله به بررسی فلسفه ابسوردیسم از منظر آلبرکامو و دیگر متفکران ابسورد (به عنوان یکی از نگرش های انسان غربی به هستی و جهان و تأثیرات آن بر زندگی، به ویژه پس از جنگ دوم جهانی) می پردازد و برخی از مهم ترین مولفه های آن را با توجه به آراء متفکران و هنرمندان این دیدگاه معرفی می کند و زمینه های فکری و هنری موثر در ظهور آن را نشان می دهد. همچنین برای فهم بهتر تأثیرات جهان بینی ابسوردیسم بر هنر معاصرش، به بررسی مولفه های آن در مصداق هایی از هنر غرب [تئاتر،نقاشی،عکاسی، مجسمه، چیدمان و هنر مفهومی] به ویژه پس از دهه 1960 پرداخته می شود که هدف از این بررسی، یافتن نگرشی نوین در نقد و تحلیل آثار هنری و فهم بهتر هنر این دوران است. در ادامه برای دریافت میزان گستردگی و تأثیرگذاری این دیدگاه بر هنرمندان ایرانی، برخی از آثار دو تن از هنرمندان تجسمی [بهمن محصص و حسینعلی ذابحی]، مورد مطالعه قرار می گیرد. این رساله تلاش دارد به چیستی دیدگاه ابسوردیسم و ویژگی های خاص آن و چگونگی شکل گیری بستر مناسب برای ظهور آن بپردازد؛ نقش آلبر کامو را در این زمینه نشان دهد و در نهایت تأثیرات این نگرش را بر آثار هنری دوران ظهور ابسوردیسم بررسی کند.روش تحقیق در این رساله، روشی توصیفی، تطبیقی در راستای پژوهشی بنیادی است. در این راستا برای دست یابی به شناختی جامع از تفکر مورد نظر به بررسی آراء چند متفکر تأثیر گذار وجستجوی نمونه هایی از آثار هنری چند هنرمند (موردکاوی) پرداخته می شود. روش یافته اندوزی (روش گردآوری داده ها) به صورت مطالعه کتابخانه ای و فیش برداری از کتاب های مربوطه، مصاحبه و جمع آوری اطلاعات اینترنتی است که در این راه موضوعبصورت توصیفی و تطبیقی مورد پژوهش قرار گرفته است.در نهایت این نتیجه حاصل می آید که نگرش ابسوردیسم تحت تأثیر بسیاری از تحولات فلسفی، اجتماعی و سیاسی به صورت آشکار یا پنهان توانسته است بسیاری از مولفه های خود را در برخی از انواع هنری نیمه دوم قرن بیستم در غرب، به نمایش بگذارد. در ضمن باید توجه داشت که اگرچه برخی از انواع هنری در غرب می توانند مصداق عینی تفکر ابسورد در هنر باشند اما در باب دو هنرمند ایرانی مورد نظر در این رساله این مسئله با قدری مسامحه صورت می گیرد. در حقیقت در باب ایشان تنها مشاهده مولفه ها کافی نبوده و برای بررسی بهتر به مطالعه زندگی ایشان توجه شده است، چرا که ایشان تجربه فلسفی ابسورد را نه به عنوان فلسفه ای برآمده از جهان بینی ای موجود در جامعه، بلکه به صورت شخصی در طی بروز برخی حوادث در زندگی شان، تجربه کرده اند.

هنر بعد از انقلاب در ایران شاهد گسترش حوزه ی نقاشی و حضور زنان در این عرصه می باشد. امروزه با گشوده شدن در های آموزش به روی زنان، با آثار زیادی روبه رو هستیم که زنان خالق آن ها هستند .یکی از موضوع های شایعی که توسط زنان نقاش به کار برده می شود، خود "زن" است. با توجه به زن بودناین نقاشان، انتظار می رود نحوه ی ارائه ی زن و مسائل مرتبط با آن همچون "جنس" و "جنسیت"، دو مقوله ی مهمی که در تئوری فمینیستی و هنر فمینیستی بدان پرداخته می شود، متفاوت باشد. در این راستا آنچه که هدف اصلی این رساله را تشکیل می دهد، بررسی نمود "جنس" بر اساس دیدگاه هستی شناسانه ی لوس ایریگارای از این مقوله و "جنسیت" بر اساس آراء جودیت باتلر از جنسیت به عنوان آنچه ناپایدار در آثار نقاشان زن بعد از انقلاب است. دو نمونه ی مطالعه که از جامعه ی نقاشان زن بعد از انقلاب برای بررسی در این رساله انتخاب شده ، شادی نویانی برای تبیین مفهوم جنس و سمیرا اسکندرفر برای مفهوم جنسیت است. روش پژوهش توصیفی تحلیلی و ابزار پژوهش کتابخانه ای و مصاحبه می باشد. نتایج حاصله از بررسی و تحلیل آثار دو نمونه ی یاد شده به عنوان نمایندگان نقاشان زن بعد از انقلاب در بطن چارچوب نظری آراء ایریگارای و باتلر بدین شرح می باشد:نقاشان زن بعد از انقلاب با رویکردی آسیب شناسانه دریافت های سنتی درباره ی جنس و جنسیترا به چالش می کشند و در عین حال درآثار خود سعی می کنند ارائه دهنده ی راهکارها وامکان های تغییرباشند به گونه ایی که جنس و جنسیت زنبتواند هویت مثبتی به زنان اعطا کند.

نمایشگاه تجلی احساس به مناسبت گرامی داشت بانوی بزرگ اسلام حضرت فاطمه (س) از سال 1373 در 5 دوره متوالی سالانه برگزار شده است و دوره ششم آن با ده سال وقفه در سال 1388 برپاشد. در این تحقیق بررسی گسترده ای بر آثار این نمایشگاه صورت پذیرفت.آثار هنرمندان غیر حرفه ای و هنرمندان پیشکسوت کاملا مورد تحلیل قرار گرفت و برای غنی تر شدن تحلیل ها در این زمینه نظر سنجی های بسیاری از اساتید مختلف به عمل آمد.ابتدا به شرح چگونگی پیدایش پیشگامان نقاشی نوگرا پرداخته شد و جایگاه زنان در این حیطه نقد شد. سپس نقاشی هنرمندان بعد از انقلاب و در نهایت آثار هنر زنان تا سال های اخیرمورد ارزیابی قرار گرفت.با توجه به تحقیق انجام شده، مشخص شد زنان نقاش معاصر آنگونه که انتظار می رفت، نتوانسته اند موقعیت مناسبی درهنر ایران پیدا کنند. به همین دلیل در عرصه بین المللی نیز از جایگاه خوبی برخوردار نیستند .اگر تاریخ هنر ایران فضای مساعدی برای رشد و تعالی زنان نقاش فراهم می آورد این هنرمندان که بیش از 70 درصد جامعه هنری ایران را تشکیل می دهند، خواهند توانست جایگاه هنر ملی را به درجه بالاتری سوق دهند.