جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: بررسی فلسفی درمان منطق و خدا در نظریه روانکاوی بعدی لاکان. در The Not-Two، لورنزو کیزا به بررسی رفتار منطق و خدا در آثار بعدی لاکان می پردازد. کیزا بیشتر از سمینارهای لاکان در اوایل دهه 1970 استفاده می کند، زیرا آنها حول اصل اصل "رابطه جنسی وجود ندارد" می چرخند. کیزا هم خوانشی دقیق از تلاش لاکان برای رسمیت بخشیدن به تفاوت جنسی به عنوان ناقصی و هم ارزیابی پیامدهای گسترده تر آن برای رئالیسم فلسفی و ماتریالیسم ارائه می دهد. کیزا استدلال می کند که "هیچ رابطه جنسی وجود ندارد" برای لاکان به طور تجربی و تاریخی توسط روانکاوی محدود شده است، اما در زندگی روزمره ما بدیهی است. لاکان معتقد بود که ما رابطه جنسی داریم زیرا عشق می ورزیم و عشق میل به یکی بودن در مواجهه با نبود رابطه جنسی است. عشق یک «نه دو» واقعی را پیش‌فرض می‌گیرد. نه دو این ایده را متراکم می کند که زندگی عشقی و جنسی ما توسط عدم امکان آمیختن وجود متناقض مرد با هتروس های زن به عنوان یک دیگری اساسا غیرقابل شمارش دیکته شده است. روابط جنسی توسط یک منطق استعلایی، به اصطلاح عملکرد فالیک که تلاش می کند بر این ناممکن غلبه کند، حفظ می شود. کیزا همچنین بر گفتگوی انتقادی لاکان با علم مدرن و منطق رسمی، و همچنین برچیدن تمایلات جنسی که توسط جریان اصلی گفتمان بیولوژیکی در نظر گرفته می شود، تمرکز می کند. توسعه منطق جدید جنسیت بر اساس ناقصی مستلزم کنار گذاشتن هر گونه آرم ادعایی زندگی و هرگونه تکامل غایت‌شناختی است. از نظر لاکان، حقیقت ناقصی که از طریق جنسیت روانکاوانه به آن پرداخته می‌شود، به ما این امکان را می‌دهد که در رد کردن هستی‌شناسی سنتی بیشتر پیش برویم و آن را با «پارا هستی‌شناسی» جایگزین کنیم. با توجه به حقیقت ناقصی، کیزا می پرسد، آیا می توانیم چنین حقیقتی را به خودی خود بیاندیشیم بدون اینکه ناقصی را به حقیقت دیگری در مورد حقیقت تبدیل کنیم، یعنی به صورت دیگری از خدا به عنوان موجود مطلق؟

با گسترش عرفان و تصوف در ایران و دیگر سرزمین های اسلامی و به تبع آن، نوشته شدن متون عرفانی، رهروان و بزرگان این طریقت به دلیل ابراز پاره ای اندیشه های خاص نکوهش شدند. یکی از مهم ترین این اندیشه ها شاهدبازی است که همواره موجب سرگردانی خوانندگان متون صوفیه شده است. از سویی، متون علم الرجال و آثار به جای مانده از خود ایشان، گواهی آشکاری است بر این مدعا که آنان از جمله بزرگانی بوده اند که در مراحل والایی از عرفان سیر و سلوک داشته اند و از دیگر سو، شاهدبازی اخلاقی است که تناقض آشکار با این طریقت دارد. نقد روان شناسی از جمله مهم ترین نقدهایی است که چشم انداز تازه ای به متن در اختیار خواننده می گذارد و موجب آشکار شدن زوایای پنهان یک اثر ادبی می شود. از همین رهگذر، نگارندگان این جستار می کوشند تا با خوانشی متفاوت از خوانش های موجود در متون عرفانی و از منظر روانکاوی تحلیلی یونگ و لاکان به بررسی این مساله بپردازند و زوایای پنهان آنها را بازنمایند.

ژاک لاکان (J.Lacan, 1901-1981)، روان کاو معاصر فرانسوی، در گسترش مفاهیم نظریه زیگموند فروید (S. Freud) سهمی بسزا دارد. او دیدگاه های فروید را در باب ناخودآگاه پذیرفت و آن را گسترش داد و گفت ضمیر ناخودآگاه ساختی زبان مانند دارد. این سخن لاکان، که تحت تاثیر نظریات زبان شناسی فردینان دوسوسور (F.De Saussure) نیز هست، راهی نوین در پژوهش های روان کاوی باز کرد. او روند رشد یک کودک را از بدو تولد تا بزرگ سالی در چهارچوبی از شناخت روان و زبان و با اصطلاحاتی نظیر «ساحت خیالی»، «ساحت نمادین»، «فاز آینه»، «فقدان»، «نام پدر»، و « ابژه دیگری کوچک و بزرگ» تبیین می کند.هدف از نگارش این مقاله نقد و بررسی شعر «تا انتها حضور» از منظر رشد روانی سوژه در نظریه روان کاوی لاکان است. با توجه به قرینه های یافت شده در این شعر نظیر «کلمات»، «گفت»، «واژه»، «صحبت»، و درون مایه اصلی این شعر (پدیدآمدن دگرگونی به سبب حضور زبان) که اساس نظریه لاکان، یعنی زبان، را القا می کند این نتیجه حاصل شده است که این روش برای بررسی این اثر کاربرد دارد. هم چنین با توجه به این باور پساساختارگرایان که «واقعیت یک متن زبان شناختی است»، نقد حاضر نیز موید نقد دیگری بر این اثر از منظر پساساختارگرایی است