جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: الهیات نیز مانند هر علم دیگری زبان خاصی دارد که باید مبانی آن را بیان و روشن کند. از آنجا که بیشتر موضوعات تحقیق حوزوی غیرقابل اندازه گیری هستند، زبان علمی باید با استفاده از تصاویر و اصطلاحات نظری عمل کند. البته روش شناسی های زیادی برای گفتمان الهیاتی وجود دارد. در میان آنها می توان روش شناسی توسعه یافته توسط پدران کلیسا را ​​به ویژه آنهایی که به سنت های سریانی غربی و شرقی تعلق دارند، یافت. از آنجایی که ذهنیت آنها به ریشه های سامی نزدیک بود، در رساله های کلامی از نوعی توضیح بسیار خاص استفاده کردند که برای مردم خاورمیانه به خوبی قابل درک بود. زبان تمثیل (آنالوژی) بود. به لطف استفاده از تصاویر ملموس، پدران زبانی مستقیم اختراع کردند که آنها را قادر می ساخت حقایقی را توضیح دهند که با استفاده از زبان معمولی روشن نمی شدند. در این نوشتار سعی شده است اهمیت تمثیل در بحث کلامی تبیین شود. این توضیح با نمونه هایی برگرفته از نوشته های پدران برجسته سریانی در مورد تشبیهات غسل تعمید و گونه شناسی «مریم – حوا» که نمونه ای از تبیین کلامی حقیقت الهی است، پشتیبانی می شود. در بخش پایانی این مطالعه، ما سعی می‌کنیم تطبیق زبان قیاسی را با بحث کلامی معاصر و اعمال مذهبی ترسیم کنیم.

دیدگاه صدرالمتألهین درباره پیوند دین و فلسفه در دو مقام پدیداری و فهم قابل رهگیری است. نسبت دین و فلسفه در مقام تنزیل و پدیداری از حیثیات مختلفی نظیر حیث منشأ، فاعل شناسا، روش، مسائل، زبان و زمان بررسی می شود. در این نظریه، دین و فلسفه در اصل روش و مسائل متحدند، اما از جهت مرتبه نسبت به یکدیگر تفاضل دارند. نتیجه این تفاضل در نسبت زبانی و زمانی دین و فلسفه نمایان می شود؛ به طوری که، زبان دین علاوه بر اشتمال زبان حکمی از زبانی تنزیلی بهره می برد که رقیقه ای از زبان حکمت محسوب می شود؛ همچنین، با عنایت به تفاضل معرفتی دین نسبت به فلسفه، فیلسوفان برای نیل به حقیقت باید از آموزه های انبیا اقتباس کنند و بنابراین، فلسفه زمانی از دین متأخر است. مناسبات دین و فلسفه در مقام فهم نیز عبارت است از روش هایی زبانی و باطنی برای نیل به معنای معتبری که الفاظ متون دینی از آن ها حکایت می کنند. بهره گیری از این روش ها فلسفه را در جایگاهی قرار می دهد که با اقتباسی روش مند از آموزه های دینی، در عین حفظ گوهر تفلسف، می توان آن را به دینی بودن متصف کرد.