جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : از سال 1968، جوامع اساسی مسیحی (BCCs) توسط سلسله مراتب کاتولیک شیلی به عنوان یک واکنش نهادی دفاعی به افزایش نارضایتی مذهبی و افزایش افراط‌گرایی سیاسی در میان کاتولیک‌های به حاشیه رانده شده، در چارچوب وسیع‌تری که هم اصلاحات نهادی کلیسای کاتولیک و هم اصلاح‌طلبی را نشان می‌دهد، ترویج شده است. تغییرات اجتماعی در شیلی این جو اصلاحات در کلیسای کاتولیک به طور کلی باعث افزایش انعطاف پذیری در زمینه های نهادی و آموزشی شده است، و به طور خاص باعث قدردانی مثبت از گفتمان و عمل مذهبی رایج شده است، همانطور که در ظهور الهیات رهایی بخش و BCC دیده می شود. در برابر این پیشینه تاریخی، هدف این پایان نامه توصیف و درک ابزارهای غیررسمی انتقال فرهنگ دینی است که توسط طیف وسیعی از شیوه های آموزشی در یک نمونه بسیار منتخب از BCC ها تحقق یافته است. در بخش آغازین، موضوع این تحقیق معرفی شده و دیدگاه های اصلی تحقیق مورد بحث قرار گرفته است. مفاهیم اصلی یک زبان برای تحلیل جامعه‌شناختی تولید، بازمتن‌سازی و انتقال غیررسمی مردمی فرهنگ دینی تعریف می‌شود. مسائل نظری مهمی در پرتو ادبیات تحقیق مربوطه مورد بحث قرار می گیرد. یک گزارش تاریخی مختصر از کار میدانی و بحث گسترده‌تر در مورد روش‌شناسی، بخش اول را پایان می‌دهد. بخش دوم سه حوزه اساسی را در نظر می‌گیرد: حوزه تولید گفتمان الهیات، حوزه بازمتن‌سازی و حوزه تمرین آموزشی BCC. تحلیلی از قوانین سطح عمیق (کدهای الهیاتی) در زمینه های نهادی و آموزشی در هر زمینه، همراه با بحث در مورد نقش انیماتور ساخته شده است. بحث در مورد مرتبط بودن زمینه ها قسمت دوم را به پایان خواهد رساند. بخش سوم بر تجزیه و تحلیل هشت Bcc متمرکز است که به عنوان نمونه هایی از انواع انتخاب شده اند که بر اساس موقعیت طبقه اجتماعی اعضا و جامعه پذیری مذهبی قبلی متفاوت است. این تحلیل به شکل شرح مفصلی از بیست و دو (22) نشست BCC است که جهت گیری الهیاتی اشکال مشارکت، بازنمایی روابط اجتماعی و راهبردهای تغییر را بررسی می کند. فصل پایانی شباهت‌ها و تفاوت‌های میان کدهای الهیاتی، و ارتباط آن‌ها با گفتمان دینی و عملکرد رایج در شیلی معاصر را مورد بحث قرار می‌دهد.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه تحقیقی سازنده الهیاتی در زمینه نامگذاری تجربه خداوند است که در بستر مواجهه با دیگری انسان پدید می آید. دهه‌های اخیر شاهد موجی از الاهیات متمرکز بر ساختار «رابطه» و مضامین نزدیک به هم مانند متقابل و اتحاد بین الاذهانی بوده است. در عين حال، انديشه ديني آن گونه كه از فلسفه قاره اي آگاهي دارد، بيش از پيش به سمت زبان پوچ، محال، قطعه و غياب گرايش يافته است. این پروژه منابع منحصر به فرد (و از بسیاری جهات دست نخورده) زبان شاعرانه را برای آشکار ساختن آپوریای همسویی و بیگانگی همزمان در تجربه درون ذهنی و درون ذهنی و همچنین اهمیت الهیاتی آن آپوریا ارائه می دهد. یک روش مطالعه موردی سازنده استفاده می‌شود که اروس را در شعر عاشقانه جان دان (فصل دوم)، شفقت در نامه‌ها، مقالات و دفترهای سیمون ویل (فصل سوم) و تأمل در کتاب X اعترافات آگوستین (فصل چهارم) را تحلیل می‌کند. در سرتاسر، به آمیختگی فرم و محتوا در گفتار شاعرانه توجه زیادی می شود و هرمنوتیکی چند بعدی و مشارکتی را پدید می آورد. در فصل پنجم، الهیات شجاعت پل تیلیش به طور انتقادی مورد بررسی قرار می گیرد تا از این استدلال نهایی حمایت کند که این سه نویسنده تجربه رابطه گرایی وحیانی را با شهادت، به طور مادی و رسمی، به قدرت شجاعت هماهنگ کردن نام می برند. شجاعت به خطر انداختن تبعیت از آپریا رابطه خود-دیگری علی رغم ابهام و اضطراب، بحران و اضطرار، ذاتی این ماندگاری.

ترجمه ماشینی : این تحقیق در مورد نیازهای افراد انسانی است. من ادعا می‌کنم که انسان‌ها به روابطی شکوفا نیاز دارند که مبتنی بر هدیه آزادانه فضیلت عشق مهربان است. من عشق رحمت‌آمیز را به‌عنوان درگیری عاطفی واقعی یا درگیری عاطفی بالقوه با دیگری بر اساس تمایل به بخشش و/یا ارتباط با فرد نیازمند دیگر، هم به دلیل شناخت و پذیرش شخصیت دیگری و هم به‌دلیل شناخت شخصیت او تعریف می‌کنم. شخصیت خود این نیاز به عشق رحمانی از دو فراخصیصه انسان یعنی نقص و رابطه نشأت می گیرد. من همچنین ادعا می‌کنم که این نیاز به شکوفایی روابط مبتنی بر عشق رحمت‌آمیز در رابطه با یک موجود اخلاقی کامل و شایسته پرستش، که در اینجا خدا نام دارد، به‌طور کامل تحقق می‌یابد. مطلوبیت چنین رابطه‌ای ما را به ارزش این سوال می‌رساند که آیا چنین موجودی واقعاً وجود دارد یا خیر. من استدلال می‌کنم که دلایل خوبی برای ادعای وجود چنین موجودی وجود دارد، به‌ویژه با توجه به شواهدی که توسط کسانی ارائه شده است که زندگی‌شان به عشق بی‌رحمانه‌ای بی‌خود تبدیل شده است. علاوه بر این، ماهیت هدیه مانند عشق رحمانی به گونه ای است که بدون توجه به آنچه شایسته ماست ارائه می شود و فقط می توان آن را عمدی عرضه کرد. به نوبه خود، و با توجه به نقشی که در ارضای نیازهای اساسی انسان دارد، عشق رحمت‌آمیز راهی را تغییر می‌دهد که در آن زندگی خوب و جوامع خوب، از جمله آنچه به عنوان «خیر مشترک» شناخته می‌شود، تجسم می‌کنیم. به طور خاص، از آنجا که عشق رحمانی به ارزش اخلاقی اولیه تبدیل می شود و آزادی به ارزش اولیه اجتماعی تبدیل می شود که ما به دنبال برآورده کردن واقعی ترین و عمیق ترین نیاز انسان هستیم، اغلب ممکن است ملاحظات عدالت را به عنوان هدایت کننده تصمیمات اخلاقی خود تضعیف کنیم. این نتیجه گیری، هرچند چالش برانگیز و بحث برانگیز باشد، در واقع ایجاب می کند که به گونه ای زندگی کنیم که توانایی ما را در جهت دادن توجه به نیازهای انسان ها در درجه اول تقویت کنیم. علاوه بر این، کارگزارانی که با عشق رحمانی هماهنگ شده اند، نسبت به کارگزارانی که اصولاً از قواعد عدالت پیروی می کنند یا نتایجی را که اساساً مبتنی بر عدالت است، ترویج می کنند، می توانند نیازهای انسانی را در درازمدت به طور مؤثرتری برآورده کنند.

ترجمه ماشینی : ساختار Mt 8-9 بسیار پیچیده است و هیچ تفاهم واحدی وجود ندارد. اگر از پیشروی سه مرحله‌ای متی (MTSP) استفاده کنیم، یک تکنیک نوشتاری که مکرراً در انجیل متی یافت می‌شود، می‌توانیم از نظر الهیاتی قصد متی 8-9 را واضح‌تر از سایر توضیحات موجود توضیح دهیم. متی نه داستان معجزه را به تدریج در سه خوشه مرتب کرد (8:1-17؛ 8:23-9:8؛ 9:18-34). این سه خوشه توسط دو پریکوپه میانی تقسیم می شوند (8:18-22؛ 9:9-17). اولین خوشه عیسی را به عنوان مسیح شفابخش مهربان توصیف می کند. عیسی هر بیماری را که با آن روبرو می شود شفا می دهد. در خوشه دوم، عیسی همان موجود الهی است که به طبیعت و شیاطین فرمان می دهد. او حتی اختیار بخشش گناهان را دارد. خوشه سوم با تأکید بر انتشار اخبار عیسی، روایات معجزه را بسته است. در اینجا می‌توان نتیجه گرفت که متی 8-9 با استفاده از روش ادبی آشکار کردن هویت عیسی به تدریج در سه واحد، بر مسیح‌شناسی تمرکز دارد.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه در چهار بخش مجموعه ای از براهین فلسفی مربوط به جنگ را بررسی می کند. نتیجه گیری این است که جنگ مفهومی قابل تعریف و کاربردی است، جنگ بالاتر از سطح واکنش های بیولوژیکی نتیجه باورها است، تمایز عینی بین اقدامات تهاجمی و تدافعی وجود دارد و جنگ تنها در حمایت از حقوق اصلی قابل توجیه است. . بخش اول به تحلیل تعاریف رقیب جنگ می پردازد. استدلال می‌شود که مفهوم جنگ از نظر فلسفی مناسب است و وجه مشترک مفهومی بین جنگ‌های خاص را در بر می‌گیرد. ماهیت جنگ به عنوان "شرط خشونت بی پایان" تعریف شده است. بخش دوم به بررسی روابط علّی بین باورهای متافیزیکی و معرفت‌شناختی و جنگ می‌پردازد. اعتقاد بر این است که جنگ را نمی توان به عنوان یک واقعیت غیرقابل تغییر در جهان توضیح داد، از این رو توضیحات قطعی به نفع این نتیجه گیری که جنگ ها محصول ایده ها هستند و ایده ها به طور ارادی به دست می آیند، شکست می خورند. بخش سوم به کاوش در روایت های جبرگرایانه از جنگ ادامه می دهد و بررسی می کند که چگونه تئوری های مختلف طبیعت انسان سعی در توضیح علت وقوع جنگ دارند. برای اهداف روش شناختی، طبیعت انسان به جنبه های بیولوژیکی، فرهنگی و عقلانی تقسیم می شود. تئوری هایی که سعی می کنند جنگ را تنها با استفاده از یک جنبه تفسیر کنند، ناکافی هستند، زیرا هر جنبه ای منطقاً باید وجود و در نتیجه تأثیر سایر جنبه ها را فرض کند. نتیجه گیری می شود که جنگ های انسانی محصول ایده ها هستند، اما ایده ها بین اشکال ضمنی و صریح قابل تشخیص هستند. اشکال ضمنی دانش از طریق تعامل اجتماعی تکامل می یابند و گاهی پیامدهای ناخواسته ای دارند. جنگ در سطح فرهنگی می‌تواند محصول کنش انسان باشد، اما نه طرح انسان (فرگوسن)، از این رو تلاش‌ها برای از بین بردن جنگ تنها به‌واسطه عقل، ناکام خواهند ماند. بخش چهارم کاربرد استدلال اخلاقی و سیاسی در جنگ را ارزیابی می کند. اولاً استدلال می شود که اخلاق، در قالب حقوق اصلی جهانی شدنی و قواعد رفتار عمومی ایجاد شده اجتماعی، نباید از حوزه جنگ حذف شود. ثانیاً نتیجه می‌شود که دولت عادل ایده‌آل برای حمایت از حقوق وجود دارد که از آن نتیجه می‌شود که جنگ‌های دفاعی و جنگ‌های مداخله‌ای برای حمایت از حقوق از نظر اخلاقی قابل پشتیبانی هستند.

ترجمه ماشینی : فصل اول دیدگاه ارتدکس را بیان می کند: (O1) گروه ها وجود دارند. (O2) ذهن گروه وجود ندارد. این پایان نامه را خلاصه می کند: (O2) نادرست است. نفی (O2) تنها دلیل ما برای (O1) است. فصل دوم یک استدلال ساده را ترسیم می کند که ظاهراً (O1) و (O2) را ناسازگار نشان می دهد. پاسخ‌هایی را که در اختیار مدافعان دیدگاه ارتدوکس است، در نظر می‌گیرد. فصل سوم پاسخ ناامیدانه را مورد بحث قرار می دهد که از (O1) صرف نظر می کند. این استدلال می کند که برای توضیح درستی جملات زبان معمولی انگیزه و تجهیزات ضعیفی ندارد. این نشان می‌دهد که متقاعدکننده‌ترین فرمول آن تحت بررسی در موقعیتی قرار می‌گیرد که (O1) را در بر می‌گیرد. فصل چهارم پاسخ مستعفی را که (O2) را انکار می‌کند و پاسخ معقول را بررسی می‌کند که (O1) و (O2) را با این ادعا که گروه‌ها کثرت هستند، نه موجودیت، آشتی می‌دهند. اصرار دارد که پاسخ مستعفی بیش از حد متعهد باشد که به طور کلی قابل قبول باشد، و اگر گروه‌ها ویژگی‌های روان‌شناختی داشته باشند که فقط توسط افرادی که از دست دادن بخش‌های خود جان سالم به در می‌برند تحمل کنند، پاسخ معقول شکست خواهد خورد. فصل پنجم استدلال می‌کند که برخورد ما با گروه‌ها، از جمله تفاسیر ما از آن‌ها، ما را متعهد به این دیدگاه می‌کند که برخی از گروه‌ها ویژگی‌های روان‌شناختی دارند که تنها می‌توانند توسط موجودیت‌های پایدار تحمل شوند. نتیجه گیری می شود که پاسخ مستعفی برای چنین گروه هایی مناسب است. اما منکر این نیست که بسیاری از گروه‌ها چنین ویژگی‌هایی ندارند، و بنابراین ادعا می‌کند که وجود بسیاری از گروه‌ها، حتی آن‌هایی که موضوع پیش‌بینی روان‌شناختی هستند، نیازی به وجود ذهن‌های گروهی ندارد. برای چنین گروه هایی پاسخ منطقی کافی است. فصل ششم پیشنهاد می‌کند که گروه‌های ماندگار هیچ خاصیت مادی ندارند و با فرشتگان دکارت مشابهت دارند.

ترجمه ماشینی : این تز از موضع واقع گرایی ساختاری اونتیک شروع می شود، که معتقد است جهان فقط ساختار است، و از هستی شناسی رئالیسم جنگل های بارانی که در آن تنها چیزهایی که وجود دارند، الگوهای واقعی (دنتی) هستند. من استدلال می کنم که ساختار زمانی جهان از جنبه زمانی فضا-زمان بیرون می آید و شامل الگوهای واقعی زمان است که در مقیاس های هستی شناختی مختلف وجود دارد. چنین مقیاسی از نسبیت هستی شناسی به ساختار زمانی جهان اجازه می دهد تا ویژگی های بسیار متفاوتی را نشان دهد. در مقیاس لحظه‌ای و با مدت زمان بسیار کم، من استدلال می‌کنم که ساختاری غیر پویا و بدون کشش وجود دارد که می‌توان رابطه زودتر از آن را برای آن اعمال کرد. در مقیاس طولانی‌تر، من استدلال می‌کنم که تبدیل عینی قوی‌تر اتفاق می‌افتد که فقط ترکیب پویای ساختار مواد در مقیاس بزرگ‌تر (به عنوان الگوهای واقعی) است - شروع یک گذر زمان واقعی، پرتنش. بنابراین، چیزی شبیه به یک جهان بلوکی را می توان در مقیاس های بسیار کوچک زمانی یافت، که از آن دنیای پویای تجربه ما بیرون می آید.