رساله حاضر با این پرسش اصلی و اساسی شروع به کار نموده است که مفهوم عرفان و سیاست در اندیشه امام خمینیچه بوده و رابطه آنها با هم چگونه است؟در جستجوی پاسخ برای ا
... این پرسش ضمن بررسی مبانی فکری معرفت‌شناختی، انسان‌شناختی، دین‌شناختی، جامعه‌شناختی حضرت امام ، مفهوم سیاست از نگاه ایشان بررسی شده و ویژگی‌های نظام مطلوب سیاسی – از حیث محتوا و ساختار – مورد مطالعه قرار گرفته است. ایشان سیاست را نه راه و رسم کسب و گسترش قدرت بلکه شیوه هدایت و راهبری انسان‌ها بسوی تعالی و رستگاری می‌داند و به همین جهت برای آن ویژگی‌هایی چون: همگرایی دین و سیاست، مشروعیت الهی، ارزش‌گرایی، تکلیف‌گرایی، سعادت‌بخشی و هدایت‌گری، حفظ حرمت انسانی، جهان‌شمولی و برخورداری از دیپلماسی اسلامی و... قایل است.همچنین با مطالعه محوری‌ترین آثار عرفانی حضرت امامو بررسی مهمترین گزاره‌های عرفانی در اندیشه ایشان معلوم می‌شود که وی عرفان اسلامی‌را نیز به عنوان طریق متعالی برای هدایتمندی انسان‌ها دانسته و آنرا جزء مهمّی از اندیشه دینی قلمداد می‌کند و برای آن شاخصه‌هایی چون: همگرایی با دستورات دینی و شریعت اسلامی، همگرایی و همخوانی با عقل و برهان، رویکرد جمعی و اجتماعی، حماسه‌گرایی و دوری از گوشه‌گیری، خرقه‌گرایی و صوفی‌گری قایل می‌باشد و به همین جهت عرفان اسلامی‌را به عنوان اندیشه زنده و پویا، همسنگ سیاست و همساز آن دانسته و هر دو را برای هدایتمندی انسان‌ها لازم شمرده و رابطه مثبتی میان آنها قایل شده است. که این رابطه در مباحثی چون مفهوم ظاهر و باطن، رابطه شریعت و حقیقت، مفهوم و معنای رضا و توکّل و به ویژه در سلوک عرفانی و سفر سوم و چهارم از اسفار اربعه بروز و ظهور یافته است.
بیشتر