جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: اگرچه رئالیسم انتقادی (به سبک ایان جی باربور) بسیار مورد مناقشه است، به طور گسترده ای به عنوان ابزاری برای ارتباط علم و دین شناخته می شود. آندریاس لوش با همدلی با رویکرد هرمنوتیکی حتی سخت‌گیرانه‌تر، برای تغییر رئالیسم انتقادی به به اصطلاح رئالیسم انتقادی سازنده استدلال کرده بود تا به علوم انسانی با نقش سازنده‌اش از موضوع در هر بحثی در مورد چگونگی پر کردن شکاف ظاهری اهمیت لازم را بدهد. بین رشته ها تا کنون رئالیسم سازنده-انتقادی او عمدتاً از نظر الهیاتی توسعه یافته است. این مقاله ارزیابی خواهد کرد که آیا رئالیسم سازنده-انتقادی به عنوان فلسفه علم و دین و مبنایی مناسب برای گفتمان علم و دین مناسب است یا خیر. باربور در گزارش اصلی خود از فلسفه انتقادی واقع‌گرایانه علم، توافق با داده‌ها، انسجام، دامنه و باروری را به‌عنوان معیاری برای علم خوب و همچنین برای دین مورد بحث قرار داد و آن را اصلاح کرد. این مقاله در مورد هر یک از معیارها در مورد اینکه باربور تا چه حد مفهوم مربوطه را، چه در علم و چه در دین، عدالت می‌کند، بحث می‌کند، و می‌پرسد که چگونه می‌توان در نهایت معیارها را برای یک پل شاید پایدارتر بین علم و دین، با تکیه بر این ایده اصلاح کرد. رئالیسم سازنده-انتقادی نظریه انسجام زمینه ای نیلز هنریک گرگرسن نقش مهمی در این زمینه ایفا خواهد کرد. نتیجه‌گیری معنای عمیق‌تری از معیار باروری را نشان می‌دهد، که ثمربخشی اخلاقی را نیز در بر می‌گیرد. از آنجایی که رئالیسم سازنده-انتقادی به طور کامل اهمیت نقش آگاه را در فرآیند شناخت تصدیق می کند، ما را از معرفت شناسی ناب به سمت اخلاق هدایت می کند. مشارکت: (1) بحث علم و دین، با الهام از رئالیسم انتقادی، عمدتاً به عنوان گفتمان الهیاتی درباره تأثیر علم بر دین شناخته می شود. (2) تحلیل معیارهای صدق در نسخه سازنده-انتقادی لوش از رئالیسم، تأکید بر مطابقت در علم و انسجام در علوم انسانی را پیشنهاد می‌کند. و (3) معنای عمیق تر معیار باروری در این موضع فلسفی برجسته شده است، از جمله ثمربخشی اخلاقی.