جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: «چرخش الهیاتی» در فلسفه قاره‌ای و «روی به پولس» در فلسفه سیاسی باعث بازگشت به الهیات رادیکال شده است، سنتی که میراث فلسفی آن را می‌توان در مرگ خدا که در آثار نیچه و هگل اعلام شده است، ردیابی کرد. الهیات ساختارشکن جان دو کاپوتو و الهیات ماتریالیستی اسلاوی ژیژک دو الاهیات رادیکال هستند که به بررسی معنای گذر از مرگ خدا و کنار گذاشتن این تجربه به عنوان خاص مسیحی می پردازند. الاهیات رادیکال و مسیحیت نوظهور نشان می دهد که چگونه این الهیات در حال دگرگونی اعمال مذهبی روزمره از طریق بررسی آثار پیتر رولینز و کستر بروین هستند، دو شخصیتی که در حاشیه بیان معاصر دینداری غربی به نام مسیحیت نوظهور هستند. نویسنده از تحلیل خود از هر چهار چهره استفاده می کند تا استدلال کند که اعمال ساختارشکن می تواند جوامع مذهبی را قادر سازد تا بخشی از یک جمع ماتریالیستی گسترده تر شوند که در آن مرگ خدا همچنان طنین انداز می شود. این کتاب با پیش بردن مرزهای روش شناختی فلسفه دین از طریق بررسی اعمال دینی به عنوان محل دلالت فلسفی، محققان و دست اندرکاران را به یک گفتگو به چالش می کشد تا گفت و گوی جدید و سخت تری بین نظریه و عملکرد داشته باشند.

ترجمه ماشینی: مقالاتی که جیل استاوفر و بتینا برگو در این جلد گردآوری می‌کنند، قرابت‌های متعددی را بین فلسفه‌های نیچه و لویناس نشان می‌دهند. هر دو فیلسوف ماهیت سوبژکتیویته و معنای مسئولیت پس از «مرگ خدا» را زیر سؤال می برند. در حالی که نیچه معضلات خود بی پایه و اخلاق را در زمان تحولات فرهنگی و ابهام زدایی مطرح می کند، لویناس با ذهنیت و امکان محض اخلاق پس از شاه مبارزه می کند. هر دو استدلال می کنند که خوبی برای نیچه مستقل از عقل محاسباتی وجود دارد، خوبی در یک کنش خلاقانه پدید می آید که فراتر از واکنش و رنجش است. لویناس استدلال می کند که خوبی در یک پاسخ خود به خود به شخص دیگر رخ می دهد. نیچه و لویناس در جهانی بدون خدا و تسخیر الوهیت های متعدد، پایه های ماورایی سیاست را رد می کنند و به سمت دیدگاهی جایگزین که شامل حس مثبت خلقت، برادری یا دوستی پیچیده و مفاهیم رقیب مسئولیت است، کار می کنند. استوفر و برگو بحث‌هایی را پیرامون بحث‌های زیر دسته‌بندی می‌کنند، که هنوز به نتیجه نرسیده‌اند: ارزیابی مجدد اخلاق (و زندگی) که نیچه و لویناس پیشنهاد می‌کنند چیست، و این چه معنایی برای سیاست و جامعه دارد؟ موضوع انسانی چیست و جوهر، دوام، علیت و هویت چیست، اعم از اجتماعی یا اخلاقی در پی رحلت خداوند به عنوان والاترین موجود و بنیاد آنچه در هستی استوار است؟ سرانجام، چگونه یک «خدا» هنوز می تواند در فلسفه ساکن باشد، و این چه نوع نامی در اندیشه نیچه و لویناس است؟

ترجمه ماشینی: از قدیم تصور می شد که هر چه مدرن تر شویم، کمتر مذهبی خواهیم بود. با این حال، رستاخیز اخیر در ایمان، قطعیت این اعتقاد را به چالش کشیده است. در این مقالات و مصاحبه های اصلی، فیلسوفان هرمنوتیک و نظریه پردازان پست مدرن، جان دی. کاپوتو و جیانی واتیمو با کارهای گذشته و حال یکدیگر در مورد این موضوع درگیر می شوند و در مورد گذار ما از سکولاریسم به پست سکولاریسم تأمل می کنند. کاپوتو و واتیمو به عنوان دو تن از شخصیت‌هایی که بیشترین کمک را به تأملات نظری در مورد چرخش فلسفی معاصر به دین داشته‌اند، تغییرات، تحریف‌ها و اصلاحاتی را که بخشی از ایمان پست مدرن ما و نیروهای شکل‌دهنده تخیل دینی امروز هستند، بررسی می‌کنند. این متفکران با دقت و تخیل استدلال خود را به موضوعاتی از تروریسم تا تعصب و از سیاست گرفته تا رسانه و فرهنگ مرتبط می‌کنند، این متفکران همچنان به ابداع مجدد حوزه فلسفه هرمنوتیک با ذکاوت، لطف و اشتیاق ادامه می‌دهند.