جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

«معاد جسمانی» از موضوعات عمیق و اندیشه سوز در میان متکلمان و فیلسوفان است و نگرگاه های آنان در این باره متفاوت است: عده ای که از اثبات عقلی آن عاجز مانده اند به کلی، معاد را انکار کرده اند. گروهی دیگر، مثل بوعلی سینا، تعبدی آن را پذیرفته اند. برخی دیگر که خواسته اند آن را اثبات کنند فقط برای «معاد روحانی»، دلیل آورده اند. اما تنها فیلسوفی که با ژرف کاویِ حیرت انگیز عقلی به اثبات «معاد جسمانی» پرداخته حکیم متأله صدرالمتألهین شیرازی است. اثر حاضر معاد جسمانی را از دیدگاه وی در سه بخش عمده، به تفصیل کاویده است: از دیدگاه عقل؛ از دیدگاه شرع؛ نقد و بررسی آرای مخالفان معاد جسمانیِ صدرالمتألهین.

«معاد جسمانی» از موضوعات عمیق و اندیشه سوز در میان متکلمان و فیلسوفان است و نگرگاه های آنان در این باره متفاوت است: عده ای که از اثبات عقلی آن عاجز مانده اند به کلی، معاد را انکار کرده اند. گروهی دیگر، مثل بوعلی سینا، تعبدی آن را پذیرفته اند. برخی دیگر که خواسته اند آن را اثبات کنند فقط برای «معاد روحانی»، دلیل آورده اند. اما تنها فیلسوفی که با ژرف کاویِ حیرت انگیز عقلی به اثبات «معاد جسمانی» پرداخته حکیم متأله صدرالمتألهین شیرازی است. اثر حاضر معاد جسمانی را از دیدگاه وی در سه بخش عمده، به تفصیل کاویده است: از دیدگاه عقل؛ از دیدگاه شرع؛ نقد و بررسی آرای مخالفان معاد جسمانیِ صدرالمتألهین.

در مقدمه کتاب چنین آمده است: نیاز روز افزون دانشجویان و طلاب، برای آگاهی اجمالی و سریع ـ اما دقیق ـ از مبانی، حدود، اهداف و روش تفکیکیان، سبب گردید تا کوتاه شده‌ای از این کتاب فراهم آید و در اختیار علاقه‌مندان گذارده شود. توضیح: تفکیک یعنی مکتب جداسازی دین از فلسفه، و نقد و تخطئه عالمانه فلسفه؛ که یکی از بزرگ‌ترین اسلام شناسان و قرآن پژوهان و محققان عصر جدید، استاد علامه محمد رضا حکیمی، نیز مانند بسیاری دیگر از صاحبان دانش و اندیشه، پیرو همین مکتب اندیشگی هستند. کتاب مکتب تفکیک از آثار مشهور استاد حکیمی است؛ که در آن به تبیین خاستگاه تاریخ، مسائل و اهداف این مکتب پرداخته است. این کتاب که با نثری فاخر و بیانی استدلالی و مستند نگاشته شده است؛ بهترین و جامع‌ترین کتابِ معیار برای شناخت مکتب معارفی خراسان به شمار می‌رود. اکنون خلاصه و چکیده‌ای از آن فراهم شده است تا خوانندگانی که فرصتی اندک دارند به آسانی به محتوای کتاب دسترسی پیدا کنند.

در این کتاب پس از مروری بر سنت فلسفه‌ستیزی در جهان مسیحیت و اسلام، مهم‌ترین آموزه‌های مکتب تفکیک مطرح و نقد می‌شوند. سپس روش‌شناسی طرفداران این مکتب مورد توجه قرار می‌گیرد و آن‌گاه آراء شخصیت‌های برجستۀ این جریان فکری و چالش‌هایی که آنان با شخصیت‌های برجسته‌ای مانند علامه طباطبایی داشته‌اند کاویده می‌شود. کتاب حاصل جمع‌آوری ۱۳ مقاله نویسنده درباره مکتب تفکیک، نوشته‌شده در سال‌های ۱۳۸۳ تا ۱۳۹۰ و یک گفت‌وگو مربوط به سال ۱۳۹۵ می باشد. مهم‌ترین آموزه‌های مکتب تفکیک عبارت‌اند از: جدایی راه دین از فلسفه و عرفان؛ برتری شناخت دینی؛ استناد این شناخت به قرآن و حدیث؛ اتکا به ظاهر آیات و روایات و سرانجام رد هرگونه تأویل. مکتب تفکیک کارش را با نقادی فلسفه و بی‌اعتبارسازی آن آغاز می‌کند، اما می‌کوشد از طریق آن کسب اعتبار کند. شاید در متون معاصر حمله‌ای تندتر و بی‌رحمانه‌تر از نقدهای طرفداران این مکتب به فلسفۀ اسلامی نتوان یافت، اما در همین متون بزرگان این مکتب «فیلسوف تفکیکی» لقب می‌گیرند. مدعیان تفکیک ما را به نوعی خاص از عقلانیت دعوت می‌کنند که به نظر می‌رسد با عقلانیت رایج تنها اشتراک لفظی دارد. آنان ما را به تعبد و قبول آموزه‌ها و رازهایی فرامی‌خوانند که نه‌تنها برای آنها دلیلی به دست نمی‌دهند، که حتی معتقدند ما توان ادراکشان را نیز نداریم.

بهره‌گیری از عقل و نقل در استنباط فروع دین، از سوی فقهای شیعه امری آشکار و روش‌مند است؛ آنان برای دسته‌بندی روایات و شناخت راه‌های صحیح استنباط احکام شرعی و فهم ضابطه‌مند از روایات به علم "اصول فقه" اهتمام جدی داشتند. هرچند در سده‌های اخیر از سوی برخی علمای شیعه با عنوان "اخباری‌گری" در خصوص قلمروی عقل و حتی حجیت قرآن بی‌مهری صورت گرفت و آنان فقط با اکتفا به ظاهر روایات، دستورهای دینی را بیان می‌کردند، اما قلمروی انحصاری عقل در اصول کلی اعتقادی و راه شناخت مباحث اعتقادی، تا یک قرن پیش تقریبا مورد اتفاق بود. تا این که با هجرت آیه‌الله میرزا مهدی اصفهانی (1203-1365 هـ . ق) از نجف به مشهد، دیدگاه تازه‌ای مطرح و سیر جدیدی آغاز شد تا معارف دینی را خالی از شائبه‌های خارج از دین، به ویژه فلسفه و عرفان عرضه کند؛ با این تلقی که فلسفه، عرفان و... ریشه‌ی یونانی دارد و سبب التقاط معارف دینی می‌گردد. این بینش بعدها توسط شاگردان وی از جمله شیخ محمود تولایی (حلبی) گسترش یافت و به تدریج بر حوزه‌ی علمیه‌ی خراسان سایه افکند. و نام مکتب تفکیک بر این مشرب نهاده شد. بر اساس نظریه‌ی تفکیک ما باید همه‌ی معارف و دانش‌ها را از قرآن و احادیث بگیریم و اخذ دانش از غیر از مذهب اهل بیت، جایز نیست. نگارنده در کتاب حاضر که مستند به منابع دست اول نظریه‌ی تفکیک، به ویژه تقریرات مرحوم شیخ‌محمود تولایی (حلبی) از درس‌های استاد خویش، میرزامهدی اصفهانی، می‌باشد. کوشیده است تا این موضوع را از جنبه‌های گوناگون معرفت‌شناسی، هستی‌شناسی، خداشناسی، معرفت نفس و معادشناسی بررسی کند.