جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: در بسیاری از مکان‌ها و زمان‌ها و برای بسیاری از مردم، وجود خدا کمتر از یک واقعیت روشن بوده است. با توجه به برهان پنهان بودن، این در واقع دلیلی است برای این که فرض کنیم اصلاً یک واقعیت نیست. برهان پنهانی استدلال جدیدی برای الحاد است که در دو دهه گذشته در فلسفه مطرح شده است. J.L.Schellenberg برای اولین بار این استدلال را در سال 1993 توسعه داد و این کتاب بیانی کوتاه و قوی از ادعاها و ایده های اصلی آن ارائه می دهد. این کتاب که منطقاً واضح است، اما آنقدر واضح است که همه می توانند آن را درک کنند، به موضوعاتی می پردازد که کمتر مورد بحث قرار گرفته اند، از جمله اینکه چرا اینقدر طول کشید تا استدلال پنهانی در فلسفه پدیدار شود، و اینکه چگونه مسئله پنهان بودن از مسئله شر متمایز است. با این فکر شگفت‌انگیز به پایان می‌رسد که بازنشستگی آخرین خدایان شخصی ممکن است ما را به آغاز دین نزدیک‌تر کند تا پایان. اگرچه شلنبرگ ملحد است، اما با حساسیت و درک درونی کمی از زندگی مذهبی می نویسد. جنبه های مربوط به تجربه او به عنوان یک مؤمن و به عنوان یک کافر، و درگیری خودش با مسائل پنهانی را شامل می شود. استدلال دقیق اما تحریک‌آمیز The Hiddenness Argument که در این زمینه شخصی، و در برابر پس‌زمینه‌ای معتبر در زمینه‌های منطقی، مفهومی و تاریخی مرتبط است، به وضوح نشان می‌دهد که این استدلال جدید چیست و چرا اهمیت دارد.

ترجمه ماشینی: بحث پنهان بودن J. L. Schellenberg یکی از توجیهات کلیدی معاصر برای الحاد است و پاسخ های متعددی را از جانب کسانی که از معقول بودن اعتقاد به خدا دفاع می کنند، برانگیخته است. من یک بحث متقابل اخیر از مایکل سی. ریا را شرح خواهم داد، که ادعا می کند روابط با خدا بسیار بیشتر از آنچه شلنبرگ فرض می کند در دسترس است. با این حال، پیشنهاد می‌کنم که از طرفداران برهان پنهانی پاسخی بخواهد، زیرا برخی از کافران را بی‌خبر می‌گذارد. من این را با پیشنهاد این که مدلی از پانانتئیسم که در آن خدا در کیهان تجسم یافته است، به همه، از جمله همه بی ایمانان، اجازه می دهد که با خدا رابطه داشته باشند، اصلاح خواهم کرد. سپس ادعا خواهم کرد که برون گرایی معنایی و برون گرایی در مورد باورها می تواند غیر ایمانداران را قادر سازد که این خدا را بشناسند. سپس با پیشنهاد این که این روابط می‌توانند انگیزه‌های کلیدی پشت پافشاری شلنبرگ بر روابط شخصی را بدون نیاز به آزمودنی‌ها تشخیص دهند که در رابطه با خدا هستند، بحث پنهانی بودن را به چالش می‌کشم.

استدلال اختفا علیه خدا می‌گوید که اگر خدایی وجود می‌داشت دست‌کم کاری می‌کرد که تمام حقیقت‌جویان ناباورمند، به وجود او باور آورند. این استدلال نتیجه می‌گیرد که چون حقیقت‌جویان ناباورمند وجود دارند پس خدا وجود ندارد. اما می‌توان تصور کرد که خدا رخی نمایانده است نه فقط از رهگذر ادیان قدیم و جدید بلکه هم‌چنین از رهگذر طبیعت و نیز از طریق استدلال‌های فلسفی. وانگهی، اگر خدا در این جهان به تک‌تک آدمیان حقیقت‌جو رخ ننموده شاید در آخرت چنین کند.

ترجمه ماشینی: این کتاب به بررسی استدلال به اصطلاح پنهان بودن فیلسوف کانادایی جان ال. شلنبرگ می پردازد. پنهان بودن خدا موضوعی است که بیانگر سنت غنی در ادیان توحیدی یهودیت، مسیحیت و اسلام است. اخیراً استدلالی مطرح شد که مدعی بود پنهان بودن خدا با بررسی دقیق تر، عدم وجود خدا را آشکار می کند. برخی می گویند که استدلال پنهان بودن شلنبرگ به احتمال قوی به اندازه استدلال شیطانی است که خداباوری را غیرقابل قبول یا حتی نادرست می کند. در این کتاب، گزارشی از مفهوم سنتی خداباوری از پنهان بودن الهی ارائه شده است که به شدت با استفاده شلنبرگ از این اصطلاح در تضاد است. علاوه بر این، یک توضیح دقیق و ضروری از مقدمات برهان پنهانی ارائه شده است، در نتیجه زمینه را برای یک بحث عمیق تر درباره پنهان بودن آینده فراهم می کند. علاوه بر این، پاسخی به استدلالی داده می‌شود که صدق یک فرض فرعی خاص را به چالش می‌کشد، که طبق آن اعتقاد به وجود خدا برای ارتباط شخصی با خدا ضروری است. حتی اگر یک مورد قابل قبول وجود داشته باشد مبنی بر اینکه استدلال پنهانی نادرست است، قابل بحث نیست که این استدلال مستحق تأمل جدی تری از سوی خداباوران و بی خدایان است.

بعضي از فيلسوفان دين نظير شلنبرگ بر اين باور است كه خداوند، با فرض وجود، دست‌كم براي گروهي از مردم و در پاره¬اي از اوقات ناآشكار و در خفاست. حب مطلق الاهي مستلزم آن است كه خداوند شواهدي بر وجود خود در اختيار انسان‌ها قرار دهد. از ديدگاه اني گروه برخي اوصاف الاهي نظير علم، قدرت، خير مطلق، و بويژه حب مطلق الاهي در تعارض با فقدان نشانه‌هاي كافي بر وجود خداوند است. از نظر شلنبرگ، چون خداوند شواهدي بر وجود خود در اختيار انسانها قرار نداده، ناباوري آنان به او سرزنش‌ناپذير است. لذا به باور او خفاي الاهي خداناباوري را توجيه مي‌كند. اين ديدگاه مبناي شكل‌گيري مسأله¬اي با عنوان «مسأله¬ي خفا» در ميان جمعي از فيلسوفان دين در دو دهه اخير است. استدلال خفاي الاهي، به عنوان استدلالي شكاكانه يا الحادي براي اولين‌بار در سال 1993م توسط جان ال. شلنبرگ، فيلسوف معاصر كانادايي در كتاب «خفاي الاهي و عقل آدمي» مطرح شد و در آثار بعدي تقرير‌هاي جديد از آن ارايه گرديد. از آن زمان تا كنون عده‌اي از فيلسوفان و متألهان از جمله پل موزر به نقد و بررسي آن پرداخته اند. حال پرسش اصلي پژوهش اين است: آيا خفاي الاهي خداناباوري را توجيه مي‌كند؟ فرضيه پژوهش اين است كه خفاي الاهي خداناباوري را توجيه نمي‌كند. در باب پيشينه پژوهش بايد گفت تا جايي كه نگارنده مي‌داند اين رساله اولين اثر به زبان فارسي است كه به معرفي و بررسي اين مسأله مي‌پردازد. گردآوري داده‌ها در اين پژوهش به شيوه كتابخانه‌اي صورت گرفته و روش پژوهش در آن به صورت توصيفي- تحليلي است. اين پژوهش پس از معرفي دقيق استدلال خفاي الاهي، ايضاح مباني و پيش‌فرض‌هاي آن، تقريرهاي مختلف آن را مطرح مي‌كند. از مسايل بحث‌برانگيز در اين باب، نسبت استدلال خفا و استدلال شر است كه برخي اين دو را مسأله‌اي‌ واحد انگاشته و اوّلي را به دوّمي فروكاسته اند. اما با توجه به شواهد موجود به نظر مي‌رسد كه حق با شلنبرگ است كه از اهميت و استقلال مسأله خفا جانبداري مي‌كند و اين دو را يكي نمي‌داند. در بازخواني ديدگاه صدرا درباره خفاي الاهي، به نظر مي‌رسد روح فلسفه صدرا، بويژه بُعد عرفاني فلسفة او، با خفاي الاهي موردنظر شلنبرگ كه به خداناباوري مي‌انجامد، ناسازگار است. بر پايه رويكرد جديد موزر در معرفت‌شناسي دين، هيچ گونه خفايي وجود ندارد و به تعبير او شواهد كافي هدفدار بر وجود خدا در دسترس است. بنابراين، خفاي الاهي خداناباوري را توجيه نمي‌كند.

سنتی برای وجود خداوند را اصلاً قانع‌کننده نمی‌یابند. آن‌چه ممکن است بدتر از آن باشد، این است که بعضی از مردم با خلوص نیت در جست‌وجوی خداوند هستند، اما او را نمی‌یابند و ناچار می‌شوند با احساس ناخشنودی و دلسردی، این جست‌وجو را رها کنند. «خفای الهی» نامی است که فلاسفه بر این پدیده نهاده‌اند. جان شلنبرگ، فیلسوف معاصر، معتقد است که خفای الهی، الحاد را توجیه می‌کند. پل موزر فیلسوف تحلیلی معاصر، برعکس جان شلنبرگ، نه‌تنها معتقد نیست که خفای الهی، الحاد را توجیه می‌کند بلکه اساساً از نظر او خفا ویژگی لازم و ضروری مثبت خدای یهودی-مسیحی است. ما در این مقاله به بررسی و مقایسة دیدگاه‌ها و دلایل این دو فیلسوف معاصر دربارة مسئلة خفای الهی می‌پردازیم و اعتبار برهان خفای الهی در توجیه الحاد را با توجه به نظرات این دو فیلسوف مورد بررسی قرار می‌دهیم. نتایجی که از بررسی‌های انجام‌شده در این مقاله به‌دست می‌آید از این قرارند که اولاً برخلاف دیدگاه موزر مسئلة خفای الهی نیازمند توجیه و استدلال به طور کلی است؛ ثانیاً استدلال شلنبرگ بر مبنای خفای الهی از سوی خداباوران قابل پاسخ‌گویی است و نمی‌تواند الحاد را توجیه کنند.

جان شلنبرگ، فیلسوف کانادایی تبار «استدلال خفای الاهی» را به طور جدی در سال 1993 برای اولین بار مطرح کرد. چکیده سخن شلنبرگ در این استدلال الحادی این است که خداوند قراین کافی بر وجود خود دست کم در اختیار برخی انسان ها در پاره ای از اوقات نگذاشته و از این رو خداوند در خفاست. شلنبرگ بر پایه این استدلال، که بر وصف حب مطلق خداوند استوار است، معتقد است که اگر خدا محب مطلق می بود، قراین کافی بر وجود خود در اختیار انسان هایی که آفریده و محبوب اوست، قرار می داد و در خفا نمی ماند. لیکن خدا قراین کافی بر وجود خود ارایه نکرده، پس او محب نیست و باور نداشتن به وجود او معقول و سرزنش ناپذیر است. شلنبرگ معتقد است که «استدلال خفا» الحاد را توجیه می کند و او بر اساس این استدلال، وجود خدا را نفی می کند.پل موزر فیلسوف معاصر آمریکایی با رویکرد جدید به معرفت شناسی دین، دیدگاه شلنبرگ را رد می کند. او دلایل ناآشکارگی خدا را رد کرده، معتقد است که بر وجود خدا دلایل کافی وجود دارد. اما به نظر موزر، این دلایل با آنچه به طور طبیعی انسان ها انتظار دارند، تفاوت بسیار دارد. او بر پایه معرفت ارادی، تعیین کننده مرجع حقیقی برای نوع قراین و ارزیابی آن را خود خدا می داند، نه انسان. به این ترتیب، موزر استدلال خفا را، که بر اساس مرجعیت انسان صورت بندی شده، در توجیه خفای خدا و در نتیجه نفی وجود او موفق ارزیابی نمی کند.