جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: بحث مرگ در نهایت آشکار می شود، در حالی که به نظر می رسد مراقبت از در حال مرگ بیش از خدمات سنتی پزشک و کشیش است. رویارویی با مرگ مشارکت‌های حقوق، فلسفه، پزشکی، مددکاری اجتماعی، الهیات و مطالعات دینی را گرد هم می‌آورد تا درباره موضوعاتی مانند مراقبت از آسایشگاه، استدلال‌های موافق و مخالف اتانازی، و امید مذهبی برای زندگی ابدی بحث کند. همچنین گزارش هایی از تحقیقات اخیر در مورد تجارب «نزدیک به مرگ» و اندازه گیری کیفیت زندگی انسان وجود دارد. این رویکرد گسترده و میان رشته‌ای به مرگ در جامعه معاصر علاقه خاصی به طیف وسیعی از حرفه‌های مراقبت دارد، اما فراتر از آن، علاقه آن، البته جهانی است.

مهدی غیاثوند، استاد دانشگاه خوارزمی، اول خردادماه در نشست علمی «نگاهی فلسفی به زندگی پس از زندگی»، گفت: گاهی این موضوع مورد انکار و تمسخر قرار می‌گیرد به دلیل اینکه باورناپذیر است یا ممکن است یک هیجان را برای افرادی که ممکن است احساس کنند به کارشان بیاید ایجاد کند. در چنین فضایی کار برای اندیشمندان دشوار می‌شود زیرا اگر وارد این فضا شوند، گویی به کمک افراد سودجود رفته‌اند و اگر سکوت کنند هم ممکن است به تشدید این وضیعت منجر شود و این سکوت نوعی رضایت تلقی خواهد شد. وی افزود: ما در مورد پدیده‌ای سخن می‌گوییم که در برخی گزارشات اخیر، از سال ۲۰۱۷ به بعد، فقط در ایالات متحده آمریکا ۲۰ میلیون گزارش از چنین تجاربی وجود داشته و افراد در موقعیت میان این دو مرگ قرار گرفته‌اند، بر این اساس از هر پنج نفری که دچار حوادثی شده‌اند، یک نفر چنین تجاربی را دارد. از نظر سایر کشورها هم پژوهش‌هایی در آفریقا، شیلی و آمریکای شمالی و ... انجام شده است و جالب اینکه تفاوت‌های بسیار زیادی در مفاد و محتوای آنچه تجربه می‌شود وجود دارد. غیاثوند بیان کرد: برخی مواردی که احساس می‌شد هسته مشترکی دارند، امروز به سختی می‌توان این تجارب را به هم نزدیک کرد؛ بنابراین باید معیارها و مؤلفه‌های اصلی برای پذیرش این تجارب داشته باشیم وگرنه تجربه بستر مرگ و یا توهم خواهد بود.

محمدرضا توکلی صابری، داروساز و دکترای شیمی پزشکی، شامگاه پنجم خردادماه در نشست علمی «تجربه‌های نزدیک به مرگ و تفکر نقادانه» که به صورت لایو برگزار شد، گفت: تجربه نزدیک به مرگ و خروج روح از بدن، دو پدیده نوروفیزیولوژیک است و کسانی که این تجارب را دارند مدعی هستند مرده‌اند و به دنیای دیگر رفته و از جهانی دیگر به این دنیا آمده‌اند و افرادی از اموات خود را با صورت‌های نورانی دیده‌اند ولی در تجربه خروج از بدن، مدعی هستند که از بدن بیرون آمده و از تونل و اتاقک مارپیچ عبور کرده‌اند. وی افزود: افراد زیادی از مذاهب و ملیت‌ها و فرهنگ‌های مختلف این موضوع را گزارش کرده‌اند حتی کسانی که اعتقادات مذهبی چندانی هم نداشته‌اند؛ افرادی بعد از برق گرفتگی و خون‌ریزی و سکته مغزی و ... این مسائل را بیان می‌کنند و گزارشات آنها شباهت‌های زیاد و البته تفاوت‌‌های زیاد باهم دارند.

رضا اکبری، استاد دانشگاه امام صادق(ع) اول خردادماه در نشست علمی «نگاهی فلسفی به زندگی پس از زندگی»، که در این دانشگاه برگزار شد، گفت: امروز با توجه به فضایی که در کشور شکل گرفته است، باید تحلیلی عقلانی از پدیده‌هایی که با عنوان تجربه نزدیک به مرگ مطرح است، داشته باشیم و در چارچوب فلسفی بحث کنیم. در این بحث کلمات باید برای ما مهم باشند، از این رو تعبیر تجارب نزدیک به مرگ تعبیر خوبی است کما اینکه به آن تجارب بعد از مرگ و یا قبل از مرگ گفته نشده است. یعنی نوعی بی طرفی علمی در این تعبیر وجود دارد.

عضو هیئت علمی پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن کریم طی یادداشتی باور به جهان غیب و زندگی پس از زندگی در جهانی دیگر، یکی از اصول مشترک ادیان توحیدی است. با نگاهی به کتاب‌های آسمانی به‌ویژه قرآن، می‌توان دریافت که بخش فراوانی از آموزه‌های آنها گفت‌وگو درباره جهان غیب و زندگی پس از زندگی دنیایی است.

حسین بیات، دکترای فلسفه علوم و مدرس منطق و تفکر نقادانه با بیان اینکه عنوان این موضوعات رهزن است زیرا تصور مواجهه با واقعیات است در صورتی که اینها پدیده‌هایی است که حس می‌شود، گفت: ما در حالت خوشبینانه، گزارشگران را دروغگوی اخلاقی نمی‌دانیم یعنی آنها خلاف باورشان حرف نمی‌زنند ولی آیا خلاف واقعیت هم نیست؟

احتمالاً برنامه‌سازان صدا و سیمای ایران، «زندگی پس از زندگی» را با هدف ترغیب مردم به باور به عالم غیب و معاد و تحول معنوی ساخته‌اند، اما این برنامه به شکل نامحسوس و احتمالاً ناخواسته‌ای جامعه را به سمت لیبرالیسم مذهبی می‌برد. «زندگی پس از زندگی»، برنامه‌ای از شبکه چهارم سیما برای روایت مردم عادی از تجربیات نزدیک به مرگشان (Near Death Experience) است.

محسن الویری عضو هیئت علمی دانشگاه باقرالعلوم با حضور در مجموعه گفت‌وگوهای صفحه اینستاگرام دین‌آنلاین با عنوان «لایو با اندیشوران»، که سه‌شنبه چهارم خرداد برگزار شد با موضوع «”زندگی پس از زندگی” در ترازوی نظام تبلیغ دینی» به برخی نقدهای مطرح شده درباره این برنامه پاسخ گفت. با توجه به اینکه این برنامه به دلیل مشکلات فنی ضبط نشد و به دلیل آنکه مخاطبان پیگیر متن کامل این برنامه بودند ایشان متن زیر را در اختیار سایت دین‌آنلاین گذاشتند:

مساله زندگی پس از دنیا را شاید بتوان بزرگ‌ترین سوالی دانست که از دیرباز در ذهن انسان وجود داشته است. آدمی همواره مشاهده می‌کرده که دوستان، عزیزان، آشنایان و حتی ذره‌ذره اجزای دنیای اطرافش رنگ نیستی و نابودی را به خود می‌گیرند، پس مرگ سرنوشت حتمی او نیز خواهد بود.

در ماه مبارک رمضان سال ۱۴۰۰، شبکۀ چهار سیما اقدام به پخش سلسله برنامه‌هایی با عنوان «زندگی پس از زندگی» کرد. چنان‌که در توضیحات این برنامه گفته شده است، این برنامه «روایت افرادی که در تجربۀ مرگ تقریبی، از کالبد جسم خارج شدند و عالم برزخ را درک کردند و بازگشتند. در این برنامه با سفر به نقاط مختلف ایران و جهان، مخاطبان برنامه مهمان روایت‌های شگفت‌انگیز تجربه‌گران مرگ تقریبی از عالم غیب می‌شوند». در پی پرطرفدار شدن این برنامه در میان قشر مذهبی و معتقد جامعه، بیم آن می‌رفت که آموزه‌های التقاطی آن موجب شود اذهان مردم از مسیری که عقاید ناب اسلامیِ برخاسته از قرآن کریم برای بشر ترسیم کرده، به انحراف کشیده شود. بنابراین هیئت قرآن و ولایت برنامه‌هایی را با حضور حجت‌الاسلام علی صبوحی در جهت نقد این برنامه برگزار کرد که اولین جلسه از این برنامه در شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان شکل گرفت. جهت سهولت دسترسی مخاطبان گرامی به این نقدها، فیلم‌ها و صوت‌های نقد برنامۀ «زندگی پس از زندگی» در سه بخش نقد و سه بخش پرسش و پاسخ در این صفحه قرار گرفته است. بخشی از پرسش و پاسخ‌ها نیز به صورت عنوان‌بندی‌شده در دسترس قرار داده شده است: