جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: «چرخش الهیاتی» در فلسفه قاره‌ای و «روی به پولس» در فلسفه سیاسی باعث بازگشت به الهیات رادیکال شده است، سنتی که میراث فلسفی آن را می‌توان در مرگ خدا که در آثار نیچه و هگل اعلام شده است، ردیابی کرد. الهیات ساختارشکن جان دو کاپوتو و الهیات ماتریالیستی اسلاوی ژیژک دو الاهیات رادیکال هستند که به بررسی معنای گذر از مرگ خدا و کنار گذاشتن این تجربه به عنوان خاص مسیحی می پردازند. الاهیات رادیکال و مسیحیت نوظهور نشان می دهد که چگونه این الهیات در حال دگرگونی اعمال مذهبی روزمره از طریق بررسی آثار پیتر رولینز و کستر بروین هستند، دو شخصیتی که در حاشیه بیان معاصر دینداری غربی به نام مسیحیت نوظهور هستند. نویسنده از تحلیل خود از هر چهار چهره استفاده می کند تا استدلال کند که اعمال ساختارشکن می تواند جوامع مذهبی را قادر سازد تا بخشی از یک جمع ماتریالیستی گسترده تر شوند که در آن مرگ خدا همچنان طنین انداز می شود. این کتاب با پیش بردن مرزهای روش شناختی فلسفه دین از طریق بررسی اعمال دینی به عنوان محل دلالت فلسفی، محققان و دست اندرکاران را به یک گفتگو به چالش می کشد تا گفت و گوی جدید و سخت تری بین نظریه و عملکرد داشته باشند.

Is the affirmation or intensification of life a value in itself? Can life itself be thought? This book breaks new ground in religious and philosophical thinking on the concept of life. It captures a moment in which such thinking is regaining its force and attraction for scholars, and the relevance of thought to social, cultural, political and religious dilemmas about how and why to live. Bringing together original contributions by highly distinguished authors in the field of continental philosophy of religion, including John Caputo, Pamela Sue Anderson, Philip Goodchild, Alison Martin and Don Cupitt, this book has a distinctiveness based on its refusal to sit easily within either secular philosophical or theological approaches. The concept of life mobilises a thinking that crosses narrow disciplinary boundaries, whilst retaining philosophical rigour.Three sections explore the various dimensions of the question of life: 'The Politics of Life'; 'Life at the Limits of Thinking'; and 'Life and Spirituality'. This book will be of interest to a broad range of readers in the humanities, particularly to philosophers, theologians, cultural theorists and all those interested in philosophical or theological debates on the concept of life

ترجمه ماشینی: دکتر مک نامارا یک عصب شناس با اشتیاق به درک پدیده های مذهبی است. این کتاب دمی خوشایند برای علم دین است، زیرا مک‌نامارا علاقه‌ای به استدلال‌های خسته‌کننده‌ای که اغلب در آثار مقایسه‌ای مانند این مبهم هستند، ندارد. مک نامارا در بخش اول کتاب برخی از این استدلال‌ها را به طور عمیق بررسی می‌کند، مانند استدلال «دین توهم است» و چندین مورد از تغییراتی که دین را به «اشتباه عصبی» یا «دستگاه شناختی اشتباه» نسبت می‌دهند. این استدلال‌ها عمدتاً مبتنی بر فرضیات دلخواه هستند که خود به‌طور تجربی ثابت نشده‌اند. در عین حال، مک نامارا یک عذرخواهی مذهبی نیست. او همچنین علاقه ای به انتقاد از الحاد ندارد، موضعی که او بیان می کند "صداقت زیادی دارد". او بیشتر علاقه مند به ایجاد یک کار مقایسه ای محکم است که با نگاهی انتقادی و بی طرفانه به عصب شناسی، شیمی عصبی و نورودینامیک که در تفکر مذهبی، مناسک و سایر فعالیت هایی که مذهبی تلقی می شوند، نگاه کند. او با این کار مدلی از "خود" را می سازد که بر حسب مدارهای مختلف مغز مانند قشر جلوی پیشانی، ناحیه پیشانی گیجگاهی و نواحی لیمبیک تعریف می کند و نشان می دهد که چگونه حتی با داده های تجربی جامد کمی که در اختیار داریم، می توان آنها را کنار هم قرار داد. یک نظریه منسجم در مورد عملکرد و مکانیسم‌های فعالیت دینی و اینکه چرا این همه همه‌جا وجود دارد و در بسیاری از موارد در ایجاد تغییرات واقعی برای بهتر یا بدتر شدن مؤثر است. یک همراه خوش‌آمد برای آثار جاستین بارت، اسکات آتران، دیوید ویلسون یا هاروی وایت‌هاوس - در واقع، فکر می‌کنم مک‌نامارا می‌تواند به خوبی بتواند مدتی را با نوشته‌های کارل یونگ یا آنتونی استیونز بگذراند، زیرا بسیاری از ایده‌های مک نامارا به وضوح هستند. به پیشگویی یونگ مفاهیم مک نامارا از "خود ایده آل" (تصاویر کهن الگوی یونگ)، دگرگونی خود (تبدیل نفس) و دیدگاه بیولوژیکی او از طیف بین اسکیزوفرنی و عملکرد طبیعی ذهنی، خود تکه تکه (کمپلکس ها و شکل های ناخودآگاه جمعی) و غیره. یک تطابق نسبتاً تمیز تشکیل دهید. تنها بحث کوچک من این است که مک نامارا در اکثر موارد فقط می‌تواند نظریه خود را با ادیان رایج‌تر مانند سنت‌های مسیحی یا بودایی مقایسه کند - با این حال، این به دلیل برنامه‌ای از قبل موجود نیست، بلکه صرفاً یک موضوع شخصی خودش است. تجربه. او در اوایل به این محدودیت صریحاً اعتراف می کند و ابراز امیدواری می کند که بتوان تحقیقاتش را در سنت های دیگر مانند بسیاری از ادیان مشرک یا بومی جهان به کار برد. از آنجایی که او این روایات را نادیده نمی گیرد و با آنها محترمانه رفتار می کند، بلکه فقط عدم صلاحیت خود را در آنها اظهار می کند، به نظر می رسد که دستور کار او موضعی کاملاً علمی و غیر انکارآمیز است. علاوه بر این، او از چندین نمونه از گزارش‌های دین بومی استفاده می‌کند تا نشان دهد که چگونه می‌توان آن را از دیدگاه او درک کرد، او فقط قادر به پیگیری آنها در هیچ عمقی نیست. به گمان من، کار آینده با انجام مطالعات بیشتر، جزئیات را پر خواهد کرد. مخاطب این کتاب چه کسانی هستند؟ هیچ نظری ندارم؛ به عنوان یک روانپزشک، هیچ مشکلی در پیروی از استدلال های دقیق مک نامارا نیافتم. با این حال، من گمان می‌کنم که برخی ممکن است در بخش‌های عصب‌شناسی و شیمی اعصاب گم شوند، اگرچه اینها به وضوح برای مخاطبان فنی نوشته نشده‌اند. تصور می‌کنم که یک خواننده غیرعادی تحصیل‌کرده می‌تواند با سهولت نسبی در این کتاب پیمایش کند، اما آن را با کمی نمک بپذیرد. امیدواریم این بررسی برای شما مفید بوده باشد.

ترجمه ماشینی: این اثر کاتالیزور که در تقاطع روانشناسی و دین ایستاده است، روش علمی را در زمینه ای که سرشار از نظریه انتزاعی است به کار می برد. ویلیام جیمز معتقد بود که تجربیات مذهبی فردی، به جای دستورات ادیان سازمان یافته، ستون فقرات زندگی دینی جهان است. بحث های او در مورد تغییر دین، توبه، عرفان و قداست، و مشاهدات او در مورد تجربیات واقعی و شخصی دینی - همه این تز را تأیید می کند. مارتین ای. مارتی در مقدمه خود به این موضوع می پردازد که چگونه دیدگاه کثرت گرایانه جیمز نسبت به دین منجر به تحمل قابل توجه اشکال افراطی رفتار مذهبی، نظریه های چالش برانگیز و بسیار بدیع او و عدم استقبال او از عدم تظاهر در همه مشاهداتش در مورد فرد و افراد شد. الهی

ترجمه ماشینی: این مجموعه مقالات، تمرینی در فلسفه تطبیقی ​​دین است که به بررسی روش های مختلف بیان انسان از بیان ناپذیری می پردازد. این پژوهشگران بیش از دوازده سنت مذهبی، ادبی و هنری را به عنوان بخشی از مجموعه سخنرانی‌ها و گفت‌وگوهای 2013-2015 پروژه مقایسه درباره «مذهب فراتر از کلمات» گرد هم می‌آورد. محققان متخصص ابتدا دستور زبان ناگفتنی را در 9 سنت مختلف مذهبی و همچنین حوزه های مجاور ادبیات، شعر، موسیقی و هنر به تفصیل شرح دادند. سپس مدیران پروژه مقایسه این مجموعه متنوع از پدیده ها را با هم مقایسه کردند، توضیحاتی را برای الگوبرداری از آنها ارائه کردند، و پرسش های فلسفی در مورد حقیقت و ارزش در مورد غیرقابل بیان دینی را در منظر مقایسه ای مطرح کردند. این کتاب انتشار افتتاحیه پروژه مقایسه است، یک رویکرد جدید ابتکاری به فلسفه دین که در دانشگاه دریک (د موین، آیووا، ایالات متحده آمریکا) نگهداری می شود. پروژه مقایسه مجموعه‌ای از سخنرانی‌های پژوهشگر، گفت‌وگوهای متخصصان، و پانل‌های مقایسه‌ای درباره موضوعات هسته‌ای و بین‌فرهنگی در فلسفه دین را سازمان‌دهی می‌کند. علمای متخصص دین ابتدا این موضوع را در مذاهب تخصصی خود بررسی می کنند. سپس فیلسوفان دین تطبیقی، در منظر تطبیقی ​​پرسش هایی را درباره معنا، حقیقت و ارزش درباره این موضوع مطرح می کنند. پروژه مقایسه در تعهد خود به شمول دینی از رویکردهای سنتی به فلسفه دین جدا است. این آینده فلسفه دین در جهانی متنوع و جهانی است.