جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

امروزه رايج ترين كتاب براي آموزش منطق در حوزه و دانشگاه ، كتابي است كه علامه محمدرضا مظفر به نام «المنطق» تدوين نموده است، اين كتاب انصافاً از حسن تدوين، نگارش و تبويب برخوردار است و در آن نكات بديع فراواني آمده است، اما كتابي با اين حجم براي مرحله مقدماتي آموزش منطق كتاب مناسبي نيست. كتاب التمهيد في علم المنطق مجموعه ائيست از برخي مباحث مهم اين كتاب كه با حجمي بسيار كمتر و براي آموزش اوليه از علم منطق و مدخلي براي ورود به آن تدوين يافته است كه مي تواند براي دانشجويان و طلاب علوم ديني گزينه مناسبي باشد. این کتاب برای نوآموزان علم منطق نگارش یافته و ساختار آن براساس کتاب المنطق مرحوم مظفر می باشد که به همراه دو پیوست می باشد که در پیوست اول به طور فشرده تاریخچه علم منطق آورده شده است و در پیوست دوم، یکی از مهم ترین بحث های منطق «روشی نوین برای تشخیص ضروب منتج»، آورده شده است.

«تجرید منطق» کتابی است شامل تمامی بخش‌ های منطق و بسیار مختصر که خواجه نصیرالدین طوسی آن را نوشته است و علامه حلی به شرح غیر مزجی آن اقدام نموده و آن را «الجوهر النضید فی شرح کتاب التجرید» نامیده است. کتاب خواجه اگر چه اکنون به نام «تجرید المنطق» معروف است و در الذریعة نیز با همین نام و به عنوان عدل تجرید الاعتقاد مطرح است لیکن از مقدمه علامه حلی در شرح خود که می‌ گوید: «و تفت علی المختصر الموسوم بالتجرید فی المنطق» و نام گذاری شرح خود در همان مقدمه به الجوهر النضید فی شرح التجرید و مقدمه خود خواجه، روشن می‌ شود که خواجه قصد داشته کتابی مشتمل بر قواعد منطقی بنویسد و از ابتدا نام آن را التجرید گذاشته بوده است و بعدا که تصمیم گرفته قسمت کلام را نیز به آن اضافه کند، برای تفکیک آن از قسمت منطق - همان طور که از مقدمه کتاب تجرید الاعتقاد روشن می‌ شود - آن را به تجرید الاعتقاد نامیده است. از این رو این مطلب مبین نیست که خواجه قسمت منطق را به عنوان مقدمه برای قسمت کلام نوشته است و احتمالا این استنباطی از اشتراک اسم این دو کتاب و مقدمه بودن منطق برای سائر علوم است. پس اسم این متن منطقی همان طور که استظهار کردیم التجرید بوده است. اما در نام شرح علامه اختلافی در کار نیست و علامه خود آن را به الجوهر النضید نام گذاری کرده است. این کتاب همان طور که در مقدمه آن آمده و ترتیب فعلی نیز آن را تایيد می‌ کند دارای نه فصل است. فصل اول: به مدخل علم منطق می‌ پردازد و بحث‌ های مقدمه‌ ای مثل علم بودن منطق و بحث الفاظ و کلیات خمس و کلی و جزئی و ذاتی و عرضی را شامل می‌ شود. فصل دوم: مقولات عشر را بیان می‌ کند و به رابطه‌ های چهارگانه در تقابل می‌ پردازد. فصل سوم: بحث‌ های مختلفی پیرامون قضیه و اقسام شرطی و حملی آن را در بر دارد و با ذکر مواد و جهات قضایا به بحث از قضایای موجهه و غیر موجهه و نسبت‌ های آنها و عکس مستوی و نقیض می‌ پردازد. فصل چهارم: با بحث از قیاس به انتاج آن پرداخته و شکل‌ های مختلف آن و اقسام قیاس و استقراء و تمثیل را بیان کرده است. فصل پنجم: با مطرح کردن برهان و حد از اقسام برهان و اقسام علت و مقدمات آنها و رابطه علوم و چگونگی اکتساب حد و رابطه آن با برهان را بحث می‌ کند. فصل ششم: به صناعت جدل می‌ پردازد و از فائده و مقدمات و مبادی و موضوع و مواضع مختلف آن بحث می‌ کند. فصل هفتم: با مطرح کردن صناعت مغالطه، مواد و اسباب لفظی و معنوی آن را مورد بحث قرار می‌ دهد. فصل هشتم: به خطابه می‌ پردازد و در رابطه با نفع و اجزاء و مبادی و ارکان خطابه بحث می‌ کند. فصل نهم: آخرین صناعت منطقی یعنی شعر را همراه با نفع و مواد و تعریف آن مورد بحث قرار می‌ دهد.

كتاب حاضر نوشته ابن رشد، درباره قیاس از مجموعه کتب منطقی ارسطو است. ارسطو به عنوان بنیان گذار قیاس حملی، بحث های مستوفی را در این زمینه انجام داده که حاصل آن در شش رساله مقولات، العبارة، تحلیل اول، تحلیل دوم، جدل و بر رد سوفیست امروزه در دسترس است. وی اعتقاد دارد که قیاس باید پیش از برهان مورد بحث قرار گیرد زیرا قیاس عام تر است، به عبارت دیگر برهان گونه ای قیاس است اما هر قیاسی برهان نیست. ارسطو معتقد است قیاس گفتاری است که در آن هنگامی که چیزهایی فرض شود چیزی دیگر جز آنها که فرض شده اند به دلیل بر جا بودن مفروضات، به ضرورت نتیجه می شود. ارسطو قیاس را چنین تعریف می کند: قیاس برهانی است که در آن با فرض بعضی از چیزها، چیز دیگر غیر از آنچه فرض شده بالضرورة و از این حیث که چنین هست، لازم می آید. در واقع این تبیین نسبتاً مناسبی از ماهیت یک استدلال معتبر است. اما نظریه رسمی وی درباره قیاس، همه استدلال هایی را که این تعریف در موردشان صدق می کند مورد بررسی قرار نمی دهد. قضایایی که در قیاسات به کار می روند همه به شکل موضوع- محمول هستند و آنها چهار قسم می باشند: یا موجبه اند (affirmative) یا سالبه (negative)، و یا کلی (universal) هستند یا جزئی (particular).

ارغنون ارسطو حدود یازده قرن پس از پیدایش، به زبان عربی ترجمه شد که تحلیل و ارزیابی نخستین ترجمه های آن سبب می شود از یکسو با اهتمام مسلمین به میراث یونانی در سده های نخستین و از سوی دیگر با میزان صحت و دقت ترجمه ها آشنا شویم. عبدالرحمن بدوی نخستین ترجمه های عربی از مجموعه ارغنون ارسطو به علاوه ایساغوجی فرفوریوس را در یک مجموعه سه جلدی جمع آوری و تصحیح کرد. کتاب حاضر خلاصه ای از کتاب فوق بوده که شامل دو مقاله است: مقاله اول- بررسی نظریه القیاس. مقاله دوم- از انالوطیقا الاولی «و هو کتاب القیاس» است که شامل خصائص قیاس، النتائج الکاذبة، انواع الاستدلال الشبیهة بالقیاس است. در میان مطالعات انجام گرفته درباره منطق ارسطو، دو رویکرد را می­ توان از یکدیگر متمایز ساخت. در یک رویکرد، قیاس ارسطویی به عنوان یک دستگاه استنتاج طبیعی صورت بندی می شود. در رویکرد دوم، نظریه قیاس ارسطو با نگرش اصل موضوعی سامان می­ یابد.

«الأیضاح» نوشته محمد شاکر شرحی بر ایساغوجی نوشته مفضل‌ بن عمر‌ اثیرالدین ابهری در علم منطق می‌ باشد. این کتاب را که الرسالة الاثیریة فی المنطق نیز نامیده اند کتابی مقدماتی در منطق است که کارکرد آموزشی دارد. این‌ نوشته‌ در واقع‌ شرحی‌ است‌ بر آنچه‌ نزد ارسطو مفاهیم‌ کلی‌ (جنس‌، نوع‌، فصل‌، خاصه‌ و عرض‌) به‌ شمار می‌ روند و در منابع‌ عربی‌ منطق‌، و نیز در منابع‌ لاتینی‌ سده‌ های‌ میانه‌ «کلیات‌ خمس‌» نامیده‌ می‌ شوند. از سوی‌ دیگر ارسطو از مقولات‌ دهگانه‌ ای‌ یاد می‌ کند که‌ عبارتند از: چه‌ ای‌ (ما هو الشی‌ء)؛ چندی‌ (کم‌ّ)؛ چونی‌ (کیف‌)؛ اضافه‌ (نسبت‌)؛ مکان‌؛ زمان‌؛ وضع‌ (نهاد)؛ داشتن‌ (ملک‌)؛ کُنش‌ (فعل‌، یفعل‌)، واکنش‌ (انفعال‌، ینفعل‌). باید افزود ايساغوجی لفظی يونانی است به معنی كليات خمس كه جنس و نوع و فصل و عرض عام و عرض خاص گويند، و اين يكی از نه باب علم منطق است. كتاب در تمام منطق به طور مختصر بحث می كند ولی به نام «الايساغوجی» نام گذاری شده است و هم اکنون در کشورهای ترکیه، عراق و پاکستان از متون درسی به شمار می رود. ایساغوجی به معنای مدخل، مقدمه، درآمد و نام پرآوازه فرفوریوس (فیلسوف ‌نوافلاطونی‌، شاگرد افلوطین‌ و گردآورنده‌ و ویراستار آثار او است) و درباره کلیات خمس نیز هست.

«مقصود الطالب» نوشته آیت الله العظمی گرامی است که مروری بر مباحث مختلف علم منطق و نحوه استدلال با استفاده از قواعد آن است. در این نوشتار ابتدا كلیاتی در مورد معانی واژگانی چون، علم، برهان، فكر، قانون، فطرت، هدایت، آل، صدق، حق، تصور و تصدیق ارائه شده و سپس معانی علم منطق، موضوع و فایده آن بیان گردیده است. در ادامه نگارنده به بیان اقسام تصور و تصدیق پرداخته و مباحث الفاظ منطق را مورد شرح و بررسی قرار داده است. همچنین به بیان اقسام دلالت، مفرد و مركب، كلی و جزئی، نسب اربعه بین كلیات، كلیات خمس، معرف، احكام قضایا، موجهات، اقسام قیاس، شروط انتاج قضایا، قوانین مربوط به عكس مستوی و تناقض و سایر احكام و مقررات مربوط به قیاس استثنایی و شرطی پرداخته و معنا و كاربرد تمثیل و استقراء در دستیابی به یك نتیجه منطقی و كلی را بیان كرده است. بحث از صناعات خمس و رئوس ثمانیه منطقی و راهكارهای تعلیم و تعلم از منظر علم منطق، از دیگر مندرجات مهم مطرح شده در این نوشتار است.

«الاشارات و التنبیهات»، از مشهورترین کتاب‌ های شیخ الرئیس، ابو علی سینا است که آن را در دو بخش منطق و فلسفه، به زبان عربی به رشته تحریر در آورده است. این کتاب را شاید بتوان یکی از مهم‌ ترین آثار علوم عقلی دانشمندان اسلامی نیز به حساب آورد که در طول چندین قرن همواره مورد توجه علما و محققان علوم اسلامی بوده است. از آن‌ جا که این کتاب بسیار مهم بوده؛ شرح و حواشی و تعلیقات زیادی بر آن نوشته‌ اند. از مهم‌ ترین شروح آن، شرح خواجه نصیر الدین طوسی است که در آن به بعضی از اعتراضات امام رازی نیز پاسخ داده است. کتاب، در سه بخش عمده منطق، طبیعیّات و ما بعد الطبیعه تدوین شده است. خواجه نصیر الدین طوسی در آغاز شرح خود در مورد شرح الإشارات و التنبیهات (الفخر الرازی) می گوید: «فخر رازی، با وجود اینکه شرح خوبی نوشته، ولی در رد صاحب کتاب راه مبالغه را پیموده است و در نقض قواعد او پای را از حد اعتدال فراتر نهاده به طوری که کوشش ‌های او جز قدح بر ابن سینا به بار نیاورده است». متن و شرح منطق اشارات مشتمل بر ده نهج است که عبارتند از: ۱. مباحث مقدّماتی و بحث پیرامون تصوّر و تصدیق. ۲. الفاظ پنج‌گانه مفرده. ۳. در ترکیب خبری. ۴. مواد قضایا و جهات آن. ۵. تناقض قضایا و عکس آن. ۶. احوال ماده قضایا. ۷. ترکیب دوّم در حجج. ۸. قیاسات شرطیه و توابع قیاس. ۹. برهان. ۱۰. در قیاس مغالطات.

«شرح المنظومة» اثر فلسفی ملاهادی سبزواری است. مقصود حكیم سبزواری از این تألیف، ایجاد زمینه و دیدگاه عمومی، منطقی، فلسفی و عرفانی برای ورود و فهم به درس اسفار اربعه ملاصدرا بود. وی با زبردستی و مهارت خاص موفق به انجام این امر شد و در قالب شعرهای زیبا این كار را انجام داد. هیچ كتابی پس از تألیف شرح منظومه، تاكنون نتوانسته جایگزین آن از حیث روش و مبانی گردد. مطالب كتاب كه در هفت مقصد تدوین شده است بدین شرح می باشد: مقصد اوّل: در امور عامه. مقصد دوم: در جواهر و اعراض. مقصد سوم: در الهیات به معنی الاخص. مقصد چهارم: در طبیعیات. مقصد پنجم: در بنوات و منامات. مقصد ششم: در معاد. مقصد هفتم: در علم اخلاق. هر مقصد خود به چند فریده و هر فریده به چند غرر تقسیم می شود.

«تحرير القواعد المنطقية في شرح الرسالة الشمسية»، تأليف قطب‌ الدين محمد بن محمد رازى، از جمله شروح عربى كتاب «الرسالة الشمسية» نجم‌ الدين على كاتبى قزوينى است. اين كتاب به درخواست غياث‌ الدين محمد وزير سلطان ابوسعيد بهادرخان در سال 728ق، نگارش شده است. در ذيل صفحات كتاب نيز حاشيه سيد شريف جرجانى ارائه شده است. كتاب به شيوه «قال - أقول» نگارش شده؛ بدين ترتيب كه نويسنده با لفظ «قال» بخشى از عبارت كاتبى را به‌ طور كامل آورده و پس از آن با لفظ «أقول» به شرح و توضيح آن پرداخته است. اين كتاب، ثمره فعاليت علمى سه تن از معروف‌ ترين حكما و علماى منطق (كه ابتداي اين نوشتار نام برده شد) بوده و لذا مورد توجه مدرسين و محققين اين فن قرار گرفته است. محقق در ابتداى كتاب، شرح حال، فعاليت‌ هاى علمى و تأليفات هر يك از اين افراد را شرح داده و در آخر به معرفى رساله شمسيه و حواشى و تعليقات آن پرداخته است.