جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: ناکامی مدرنیته سکولار در تحقق وعده پیشرفت و روشنگری، خلایی را ایجاد می کند که دین در پر کردن آن عجله دارد. اما چه نوع تفکر و عمل دینی می تواند برای شرایط پساانسانی ما مناسب باشد؟ و چگونه می‌توانیم از پذیرفتن بنیادگرایی دینی و فانتزی پرهیز کنیم یا در نیهیلیسم ناامیدکننده الحادی غوطه‌ور نشویم؟ در کتاب الهیات غیرطبیعی، چارلی گیر راه‌هایی برای اندیشیدن درباره امکانات دین و الهیات در زمینه پست مدرنیته ما ارائه می‌دهد. از طیف وسیعی از متفکران، از جان راسکین و آلفرد نورث وایتهد گرفته تا ژاک دریدا، جودیت باتلر، جورجیو آگامبن، سیمون کریچلی، کاترین کلر، برونو لاتور، و تیموتی مورتون و هنرمندانی مانند مارسل دوشان و ریچارد همیلتون. و فیلم هایی از جمله مرد کوچک شده باورنکردنی، این کتاب به دنبال بقایای الهیات و دین در حوزه فناوری و رسانه و همچنین هنر به عنوان پایه و اساس تفکر دینی جدید بالقوه است. از طریق تعامل میان رشته ای با این متفکران و هنرمندان، مفهوم الهیات غیرطبیعی را به عنوان مبنای نوع جدیدی از تفکر دینی که به شعور ما توهین نمی کند، توسعه می دهد.

ترجمه ماشینی: کاترین زوکرت کار پنج شخصیت کلیدی فلسفی قرن نوزدهم و بیستم را از دریچه خوانش‌های کاملاً پست مدرن آنها از افلاطون بررسی می‌کند. او استدلال می کند که نیچه، هایدگر، گادامر، اشتراوس و دریدا، که متقاعد شده بودند که عقل گرایی مدرن امکانات خود را به پایان رسانده است، همگی به افلاطون روی آوردند تا شخصیت اصلی فلسفه را دوباره کشف کند و سنت غربی را به عنوان یک کل دوباره درک کند. کنار هم قرار دادن هنرمندانه زوکرت از این بدنه های فکری به ظاهر متفاوت، دیدگاهی همدیگر را ارائه می دهد، نه فقط از این متفکران منفرد، بلکه از چشم انداز گسترده پست مدرن نیز. نتیجه یک اثر درخشان است که دیدگاهی بدیع در رابطه بین سنت فلسفی غرب و شرکت پست مدرن در حال تکامل ارائه می دهد.

کتاب "کناره های فلسفه" تا قسمت عمده‌ای حول ایده انسجام استعاری اندیشه فلسفی به عنوان تکرار فیزیک شکل می‌گیرد، به تعبیری متافیزیک به نحو استعاری از فیزیک استفاده می‌کند تا به خود انسجام ببخشد. اگر چه که متافیزیک می‌بایست خود را چیزی مبتنی بر مفاهیم در نظر بگیرد یا دقیق‌تر صرفا باید در حد ایده‌ها مرکزیت بیابد اما همواره از استعاره‌های فیزیکی بهره می‌برد تا استمرار حضور خود را تضمین کند. دریدا در ادامه با تفاوتی که ما بین اسطوره و مفهوم قائل می‌شود این ایده را ابراز می‌کند که متافیزیک اسطوره‌شناسی سفید پوستان است، یعنی اسطوره‌هایی که توسط مردان سفید پوست عمل آمده است همان فرهنگی که عقلانی و با غیاب اسطوره از اندیشه‌اش تعریف می‌شود. در اینجا دریدا برای ساختار شکنی ، در صدد رفتن به ناخودآگاه فلسفه است یعنی فضایی که انسجام ما قبل فهم فلسفه در آن‌جا رخ می‌دهد. (البته باید توجه داشت که این افکار دریدا در بطن اندیشه پست‌مدرن مطرح می‌شود و نقدهای بسیاری نیز بر اندیشه پست‌مدرن توسط برخی متفکران و فلاسفه بزرگ صورت گرفته است.)

ترجمه ماشینی: دین، مدرنیته و پست مدرنیته اولین کتابی است که مطالعه دین را با نظریه پردازی معاصر درباره فرهنگ درگیر کرده است. این کتاب به موضوعات مهمی مانند وجود اشکال پست مدرن دین، اینکه آیا نظریه‌های دینی که در چارچوب مدرنیته تنظیم شده‌اند، می‌توانند برای شرایط جدید یا نوظهور بازنویسی شوند، و اینکه چگونه مطالعه دین می‌تواند بهتر با تحولات اخیر در مطالعه ادغام شود، می‌پردازد. فرهنگ. این کتاب، مطالعه معاصر دین را از نظر نظریه‌پردازی کلی قرار می‌دهد و موضوعاتی مانند انتخاب، جهانی‌سازی و اینکه دین پست مدرن چگونه می‌تواند باشد را پوشش می‌دهد. سپس دیدگاه های بین المللی معرفی می شود و تز پست مدرنیته در ارتباط با اروپای شرقی، ژاپن و آمریکای لاتین و «اروپا جدید» مورد بررسی قرار می گیرد. لیبرالیسم و ​​بنیادگرایی در زمینه های دیگر از جمله اندونزی نیز مورد توجه قرار می گیرند. در فصل‌های پایانی این جلد، تأکید از مطالعه دین و تغییر فرهنگی به این موضوع تغییر می‌کند که چگونه تفکر پست مدرن، مانند رد متافیزیک حضور، ممکن است در خدمت گشودن امکانات الهیاتی جدید باشد.

ترجمه ماشینی: استفانیا توتینو در بررسی قانع‌کننده نگرانی‌های هرمنوتیکی و معرفت‌شناختی که هم دنیای مدرن اولیه و هم دنیای کنونی ما را در بر می‌گیرد، نشان می‌دهد که کاتولیکیسم پسا اصلاح‌طلبی صرفاً مدرنیته نبود، بلکه پست مدرنیته را نیز آغاز کرد. این مطالعه ماهرانه بینشی جدید و دیدگاهی تازه در زمینه اصلاحات پروتستانی و واکنش کاتولیک ها به آن ارائه می دهد. Shadows of Doubt مجموعه‌ای از مطالعات موردی را با محوریت رابطه بین زبان، حقیقت انسان‌ها و حقیقت الهیات ارائه می‌کند. بیشتر این مطالعات موردی، چهره های کمتر شناخته شده در تاریخ کاتولیکیسم اولیه اولیه را روشن می کند. در حالی که جنبه‌های ستیزه جویانه کاتولیک پسا تریدنتین را می‌توان با مطالعه شخصیت‌هایی مانند رابرت بلارمین یا سزار بارونیو، که ستون‌های محکم ساختار فکری و الهیات کلیسای رم بودند، قدردانی کرد، درک جنبه‌های شکننده‌تر و پنهان‌تر کلیسای رم. مدرنیته اولیه مستلزم کاوش در مورد دمیموند کاتولیکیسم پس از اصلاحات است. توتینو متفکرانی را بررسی می‌کند که کمتر محققی از آنها نام می‌برد و کمتر خوانده می‌شود، و نشان می‌دهد که کاتولیکیسم پس از اصلاحات نه تنها دنیایی از قطعیت‌های محکم برای مخالفت با دروغ‌های پروتستانی نبود، بلکه جهانی بود که حقیقت پایدار الهیات در کنار آن وجود داشت و به آن کمک کرد. تعدادی از حقایق بسیار کمتر پایدار در مورد دنیای مردان. فرهنگ کاتولیک پس از اصلاحات نه تنها به بیان و تأیید حقایق مطلق می پرداخت، بلکه به کاوش و مذاکره در مورد پیوندهای پیچیده بین قطعیت و عدم قطعیت نیز توجه داشت. توتینو با آشکار ساختن این جنبه جذاب و تا به حال عمدتاً بررسی نشده کاتولیک گرایی پسا تریدنتین، آشکار می کند که فرهنگ کاتولیک پس از اصلاحات، آزمایشگاهی پر جنب و جوش برای بسیاری از مسائلی بود که ما امروز با آن روبرو هستیم: دنیایی از شکستگی ها و حقایق درهم شکسته ای بود که ما با آن روبرو هستیم. ، با حساسیت شدید نسبت به اختلافات و ناپیوستگی ها، اکنون برای درک مناسب هستند.

ترجمه ماشینی: بحث در مورد اینکه چه زمانی قرون وسطی به پایان رسید و دوران مدرن آغاز شد، از دیرباز جزء اصلی ادبیات تاریخی بوده است. به منظور پیشبرد این بحث، و روشن کردن مفاهیم رویکرد طولانی مدت به تاریخ اصلاحات، این مجموعه مجموعه ای از مقالات را ارائه می دهد که به شکاف قرون وسطایی-مدرن می پردازد. دربرگیرنده طیف وسیعی از موضوعات - شامل تاریخ حقوقی، اجتماعی، فرهنگی، الهیاتی و سیاسی - این جلد سوالات اساسی در مورد اینکه ما چگونه تاریخ را در نظر می گیریم، و آنچه مورخان می توانند از همکارانی که در زمینه های دیگر کار می کنند بیاموزند را مطرح می کند. هر لینک آشکار هر مقاله با تمرکز بر مفهوم شکاف قرون وسطایی-مدرن - به ویژه رابطه قرون وسطی و اصلاحات - به بررسی چگونگی برخورد یک قرون وسطایی با موضوع یا موضوع خاصی می پردازد که توجه محققان اصلاح طلب را نیز به خود جلب کرده است. با انجام این کار، بر این واقعیت تأکید می‌کند که هم قرون وسطایی‌ها و هم مدرنیست‌ها اغلب درگیر پر کردن شکاف قرون وسطایی-مدرن هستند، اما تمایل دارند پل‌های موازی بسازند که بین دو نقطه شروع ختم می‌شوند اما لزوماً به هم نمی‌رسند. در نتیجه، این حجم، مفروضات مربوط به دوره‌بندی دقیق تاریخ را به چالش می‌کشد و نشان می‌دهد که یک رویکرد انعطاف‌پذیرتر بینش‌های تاریخی جالبی را به همراه خواهد داشت.