جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫پژوهش حاضر در پنج فصل به نقش دعا در تربيت انسان از ديدگاه اهل بيت(ع) و نيز ابعاد اخلاقي و تربيتي دعا در سخنان آن بزرگواران مي‌پردازد. نويسنده مي‌کوشد ضمن تبيين حقيقت دعا وماهيّت انسان سازي آن، نقش آن را در تکوين شخصيّت انسان، سلامت نفساني او و نيز آثار ترک دعا در شخصيّت و روح آدمي را بررسيده و ديدگاه هاي ائمّه معصوم(س) را در اين باره منعکس‌سازد. او در فصل اوّل با ارائه کلّيّات ومفاهيمي از واژه گان و موضوعات مرتبط با مقوله تربيت و دعا، ضرورت تربيت و نياز انسان به دعا در هر شرايطي را تبيين کرده و نسبتِ بين دعا و تربيت و جايگاه دعا در فلسفه تربيت اسلامي را ذکر مي‌کند. در فصل دوم با عنوان" انسان و تربيت" ابتدا به بحث درباره ماهيّت انسان و ابعاد وجودي او پرداخته شده و اصول اوّليه درباره فطرت انسان، اختيار آدمي در صدور افعال تربيتي و اخلاقي، آزادي وي در گرايش به خير و شر، امکان تربيت آدمي و قبول تربيت صحيح از جانب او و ابعاد، ارکان، انواع و روش‌هاي تربيتي به عنوان مباني تربيت انسان شرح و بررسي مي‌شود. در فصل سوم نويسنده به تبيين نسبتِ بين دعا و نَفس انسان پرداخته و حقيقت، ارکان، شرايط استجابت، تأثيرات دعا برنَفس و ارتقاي نَفس انساني و از بين بردن بيماري هاي نفساني، تأثير دعا در تقدير انسان و تحّول شخصيّت او از شخصيّت منفي به شخصيّت مثبت را از ديدگاه قرآن و روايات بر رسيده و ديدگاه هاي نظري و سيره عملي معصومين(ع) را در اين زمينه بيان مي‌کند. در فصل چهارم نگارنده ابعاد تربيتي دعا را وارسيده و بُعد اجتماعي دعا و عبادت در سعادت جامعه اسلامي، نقش دعا در تکوين شخصيّت اجتماعي انسان، ابعاد فردي دعا در سلوک فردي وانجام تکاليف ديني و تربيت عقلي و فکري را تبيين مي‌کند. وي در فصل پنجم نکاتي تربيتي در باره دعا را مطرح کرده و رابطه آن با زندگي انسان، ادعيه موجود درقرآن، موضع قرآن کريم درباره دعا و نکته هاي تربيتي موجود در ادعيه مأثوره را بيان مي‌کند.